Soulless (afgeschreven)

Hoofdstuk 3.7

Sorry wou het gisteren al plaatsen maar had geen tijd  hiervoor.

Dus hierbij veel lees plezier:)

XO Cami

Kaela was moe en had zichzelf volgepompt met pijnstillers.

Toen ze de volgende namiddag met een opgezette glimlach haar hand in die van Benjamin plaatste bij het uitstappen uit zijn wagen.

Hij draaide zijn arm rond haar schouders en fluisterde zachtjes in haar oor: "je ziet er prachtig uit."

"Dank je."

Hij nam haar met een lichte frons op voordat hij zachtjes zei: "Je weet dat het me spijt toch?"

Ze beet zwijgend op haar onderlip als hij haar kin vastnam en het los trok: "Kaela...?"

Ze slikte met een lichte knik: "Ik weet het."

"Goed, ik haat het namelijk om je pijn te zien lijden."

Ze weerhield zichzelf er van om achteruit te deinzen toen hij zijn lippen lichtjes op die van haar drukte en kuste hem daarvoor in de plaats terug: "Ik hou van je schoonheid, nu houd op met mokken en geef me een glimlach."

Ze trok haar lippen op in een brede opgezette grijns precies op het moment dat haar moeder de voordeur open trok en blij riep:
"Prinsesje"

Ze stapte de treeën op naar hun voordeur en plaatste een lichte kus op haar wang

Als de glimlach onmiddellijk van haar gezicht verdween toen haar blik op haar handen viel en ze er geschrokken naar reikte: "wat is er gebeurd?"

Voor een moment een heel kort moment wou ze zeggen je schoonzoon is gebeurd.

Maar alsof hij het wist voelde ze hoe Benji haar schouder lichtjes drukte waardoor ze de woorden inslikte en glimlachend zei:
"het is niks ernstig. Me voet is blijven steken aan een tak tijdens mijn ochtend training in het bos en voordat ik het doorhad lag ik plat op me buik."

Ze keek naar Benjamin die haar moeder nu een brede tandpasta glimlach toewierp en op zijn beurt een lichte kus op haar wang drukte terwijl hij op een luchtige toon zei:

"Ze brengt zich nog een keertje om met die klunzigheid van haar."

Ze voelde hoe haar hart een slag oversloeg bij de subtiele dreiging als ze hoorde hoe hij nonchalant in dezelfde adem kortaf vroeg: "Hoe gaat het mevrouw Amara?"
"goed... goed."

Ze bracht haar blik weer naar haar handen en zei nu streng: "Koop een loopband voor thuis prinsesje. Voordat je een keertje echt verkeerd valt.

Dit is al de tweede keer in een jaar tijd dat je jouw bezeerd tijdens het sporten."

Kaela zag hoe haar moeder een rilling onderdrukte terwijl haar gedachte waarschijnlijk net als haar terug ging naar die maandag acht maanden terug.

Toen ze onverwacht voor haar deur stond in Engeland.

Ze was eerder klaar geweest met de zaken die ze in hun kantoor in Londen had en ze was haar komen bezoeken.

Maar Kaela had twee dagen er voor een enorme ruzie met Benjamin gehad.

Toen hij haar gevraagd had om een leuke jurk uit te zoeken zodat ze die avond met hem mee kon naar een feestje op zijn firma.

Ze had geweigerd. Ze had een paar dagen daarvoor een miskraam gehad en verging van de pijn.

Daarbovenop had ze nog nooit eerder zo heftig gebloed als op dat moment en ze was bang dat ze door haar jurk heen zou lekken.

Dat ze op zulke feesten in zijn ogen meestal het verkeerde deed of zei en ze bij thuiskomst in elkaar getrapt werd.