Soulless (afgeschreven)

Hoofdstuk 2.4

Oké nog een xl vervolg voor jullie aangezien ik wat tijd had:)

Veel lees plezier en vergeet niet om te stemmen en een commentaar achter te laten:)

XO Cami

Het was pas in de late namiddag dat Elias eindelijk de moeite nam om haar te contacteren.

Met de excuses dat hij na het vliegveld gelijk door gereden was naar kantoor en daar opgehouden is geweest in een vergadering.

Ze had eenmaal afgelegd hoofdschuddend gelachen om haar eigen onzekerheid en tranen.

Toch kon ze de knagende gevoel dat er iets mis was niet afschudden.

Jaren later besefte ze zich dat de seinen over hetgeen er zou gebeuren een paar maanden later toen al overduidelijk waren.

Ze had zichzelf erop moeten voorbereiden in plaats van naïef als ze was zijn vreemde gedrag goed te praten.

Maar ze was verliefd dus het feit dat hij in die opkomende twee weken maar tien minuten per dag zijn tijd nam om met haar te spreken.

Maakte dat ze uitvluchten voor hem begon te verzinnen.

Zoals dat ze zich in diverse tijdzones bevonden.

Dat hij vast moest overwerken of moe was van de lange werkdag.

Alles was beter dan de waarheid onder ogen te komen dat hij zich van haar terug trok.

Maar hoe kon ze het zien, als hij na die twee weken terug gekeerd was en haar zo wat naar de Canarische eilanden had ontvoerd?

Waar hij vier dagen lang met haar had gevreeën.

Het was liefdevol, wild en vooral ruw ze hadden het letterlijk tegen de wand in bed, bad en op de tafel gedaan.

Hij had haar gemist niemand zou dat kunnen ontkennen maar het was die laatste vrijpartij, die laatste kus dat haar altijd was bij gebleven.

Hij was zo teder...

De manier hoe hij haar lichaam beminde, liefdevolle woordjes in haar oor fluisterde.

Terwijl hij ondertussen geen enkele centimeter van haar naakte huid met zijn lippen oversloeg was hetgeen dat haar hart brak.

Het had zich aangevoeld als hun laatste dag samen.

Ze had zich later afgevraagd of de wijze waarop hij met haar de liefde had bedreven, zijn zieke manier was om haar nog meer te kwellen.

Of misschien was het allemaal wel niet zo intens en liefdevol als haar verliefde hart altijd had gedacht.

Misschien was de vieze realiteit dat hij haar die vier dagen lang simpelweg geneukt had in elke positie dat hij wou omdat ze hem nooit iets kon ontzeggen.

Ze wist het niet.

Wat ze wel wist was dat ze nog nooit zo door de war is geweest als in de maanden die daarop  zijn gevolgd.

Want het was niet zo alsof hij haar terug had gebracht na hun vierdaagse uitstap en weg is gebleven.

Nee, hij stond de week erop net zoals elke weekend dat hij niet voor zaken in het buitenland moest zijn gewoon voor haar deur.

Weliswaar een schim van de man waarvan ze hield maar hij was er.

Hij vertelde haar dat hij zich niet lekker voelde en vroeg of ze het dat weekend rustig aan konden doen.

Ze besefte zich op dat moment niet dat dit inhield dat Elias niet met haar zou vrijen.

Noch verwachtte ze de formele houding die hij die opkomende twee dagen jegens haar tentoon zou stellen.