Soulless (afgeschreven)

Hoofdstuk 1.8

Ik heb snel een nieuwe vervolg geschreven aangezien ik morgen niet thuis ben.

Veel lees plezier en vergeet niet een commentaar achter te laten en te stemmen:)

XO Cami

Ongeduldig keek Kaela drie uurtjes later vermoeid op haar horloge die twintig na zes aangaf terwijl haar blik terug naar Violet gleed die bezig was wat speldjes in haar haren te duwen:

"Alles in orde?"

Haar blik kruiste zich door de spiegel heen met die van haar terwijl ze zag hoe ze haar met bijna dezelfde kleur groene ogen als Elias argwanend opnam: "Wat?"

"Je bent zo onrustig. Kijkt op je horloge de hele tijd, friemelt aan je jurk. Mis ik iets?"

Ze schudde haar hoofd snel en trok haar lippen op in een verontschuldigen glimlach, ze vergat telkens hoe oplettend ze allemaal waren.

In haar opinie een onnodige karaktertrek die ze overduidelijk van hun ouders hebben geërfd:

"ik heb gisteren niet goed gegeten. Ik heb gewoon enorme honger dat is alles."

Ze zuchtte en gooide de speldjes en kam voor zich op de kast terwijl ze met een gefrustreerde glimlach zei: "Vertel me er wat van, ik heb ook niks meer gehad sinds die burger.

En aangezien mijn haren het toch vertikken om deze ochtend mee te werken kunnen we net zo goed naar beneden gaan om te ontbijten."

Kaela haalde diep adem en glimlachte bij de gezichtsuitdrukking die ze trok.

Ze reikte naar een speld zette een stuk haar vast en liet de rest golvend over haar schouders vallen: "Kijk eens zo koppig is je haar niet deze ochtend, bovendien waarom die moeite, je weet dat je zelfs in een vuilniszak en kaal er nog altijd adembenemend uit ziet."

Glimlachend keek ze in de spiegel voordat ze zich naar haar toe draaide en een enthousiaste kus op haar wang drukte:" Dank je schoonheid, nu kom laat ons gaan. Voordat we zonder ontbijt richting het vliegveld moeten."

Ze knikte en liep naast haar hun kamer uit voordat ze samen de lift naar beneden namen richting het hotel restaurant die zo vroeg op de ochtend op haar vrienden na leeg was.

Ze haalde diep adem terwijl ze nerveus naast Violet richting het groepje liep en haar ogen op hetzelfde moment ongeduldig de gezichten afzocht op zoek naar die van Elias.

Ze zag hoe hij lui achterover op zijn stoel zat terwijl hij overduidelijk een veel te serieuze gesprek voerde met haar broer voor die uur tijd van de dag, bij het zien van de lichte frons op zijn voorhoofd.

Zijn vingers omsloten een glas jus d'orange en hij droeg nog altijd dezelfde ketting van een paar uur terug rond zijn nek.

Het was alsof ze zijn naam luid had geroepen want ze voelde hoe haar adem in haar keel stokte toen zijn hoofd zich naar haar toedraaide en zijn ogen zich met die van haar verstrengelden.

Zijn lippen trokken op in een adembenemende glimlach en ze voelde hoe haar buik opgewonden samen trok bij het zien van zijn blik die appreciërend over haar lichaam heen gleed.

Dus het was daadwerkelijk geen droom geweest. Toen ze een half uur eerder wakker was geworden in haar bed had ze zich voor een kort moment gedacht dat ze het zich verbeeld had.

Ze liep naast Violet langs de andere tafels heen en toen ze op nog geen twee meter afstand waren.

Hoorde ze hoe een golf van verschillende stemmen hun in verschillende talen : "Goedemorgen." Wensten.