Soulless (afgeschreven)

*09/03/2018*Hoofdstuk 6.4

Het was twee weken later dat Kaela haar ogen sloot en de Los Angeles lucht diep in ademde.

Terwijl haar handen de balustrade van het balkon strak omsloten en ze zich probeerde samen te houden.

Zij en Benjamin waren hier voor wat alleen tijd zoals hij het zo mooi geformuleerd had.

Het was de bedoeling om de wereld te tonen dat alles in orde was en zij had het spelletje braaf mee gespeeld.

Ze had geglimlacht en zich tegen hem opgekruld als er mensen in hun beurt waren en had

Nederigheid, liefde en dankbaarheid geveinsd als ze alleen was.

Ze deed er alles aan om hem te tonen dat ze haar lesje had geleerd.

Dat ze angst voor hem had.

Alles zodat hij niet weer een poging zou maken om haar van kant te maken.

Ze hoorde Alana's fluisterende stem in haar hoofd nagalmen: "Geef hem aan Kaela.

Ik heb de ziekenhuisdocumenten van je verwondingen.

Het zal genoeg zijn om hem voor jaren achter de tralies te zetten."

Ze had haar hoofd geschud: "Dat heeft geen nut het is niet zo dat hij levenslang krijgt.

Dit is Engeland.

Als hij de binnenkant van een cel voor een jaar of vier ziet is dit al veel."

"Het is beter dan niks doen."

"Is het dat?

Want het feit dat ik telkens achterom zou moeten kijken zal van mij net zo een gevangene maken als Benjamin."

Kaela herinnerde zich nog hoe Ryan haar hand vast had genomen voordat hij kalm maar ferm fluisterde: "Als je hem niet wilt aangeven blijft er nog maar één keuze."

En alhoewel het zesendertig graden buiten was voelde ze toch een rilling over haar rug glijden bij de herinnering aan de voorstel die daarop gevolgd was.

Het feit dat hij gelijk had maakte haar instemming met het plan niet beter.

Ze was geschift om te denken dat ze dit kon.

Toch was ze hier zoals Alana haar fluisterend had bevolen: "Hij moet op mijn terrein zijn Kae. Ik heb hier niet dezelfde macht als daar. Breng hem naar mij toe."

Ze had hun plan braaf opgevolgd door Benjamin te vragen om met haar naar Los Angeles te gaan voor een korte vakantie.
"Denk je dat het gaat lukken... Niemand er achter zal komen?"

Had ze Alana die avond vlak voor hun vertrek nog gevraagd.

Haar antwoord bestond uit een arrogante glimlach voordat ze zachtjes in haar oor zei:
"De mannen in onze leven mogen de helft van de tijd nergens nuttig voor zijn maar hun vrouwtjes beschermen kunnen ze als het beste. 

Geloof mij als onze mannen beginnen te brullen zal niemand het wagen om nog maar een vraag onze richting op te stellen.

Dus relax, haal diep adem en geniet van de rit."

Kaela draaide zuchtend met haar schouders en haalde nog een laatste maal diep adem terwijl ze de kamer weer binnen liep.

Het was de derde avond in LA en ze had nog altijd geen sein van Ryan gehad dat het de juiste tijd punt was om hun plan in beweging te zetten.