{Jeniffer}
Iets minder dan een kwartier later, zwaait de deur plotseling open. Hoopvol kijk ik op, hopend dat Brandon zich beseft heeft dat hij fout zat. Maar zodra ik op kijk, ontmoet ik Stephanie's ogen. Ze knippert overdreven met haar veel te lange wimpers en fronst haar donker ingekleurde wenkbrauwen wanneer ze me op de grond ziet zitten.
'Meissie, wat is er?' Vraagt ze, op een irritante toon. 'Niks.' Mompel ik, terwijl ik ruw mijn tranen wegveeg. 'Daarom huil je zeker.' Klinkt haar hoge schelle stem, sarcastisch. Ze knielt naast me neer en bekijkt mijn gezicht onderzoekend. Onzeker sla ik mijn ogen neer. 'Nou, ga je nog vertellen waarom je aan het huilen bent?' Zucht ze. Ik zucht hard en begin met tegenzin aan het verhaal.
'...en toen ontdekte ik dat hij seks had gehad met een ander meisje, tijdens onze relatie.' Beëindig ik het verhaal. 'Jij bent nog hopelozer dan zijn ex-vriendin.' Begint Stephanie te lachen. Ik frons mijn wenkbrauwen en opnieuw wordt mijn zicht troebel, door de tranen. 'Je doet net alsof hij een player is, zodat je zijn volledige aandacht krijg. Ik kan er niks aan doen dat je niet aantrekkelijk genoeg bent.' Grinnikt ze.
'Maar het is echt zo.' Stamel ik, terwijl ik haar blik ontwijk. 'Niemand gelooft je, get a life.' Met die woorden loopt Stephanie heupwiegend de kamer uit.
♡ ♡ ♡
Twee uur later zit ik nog alleen in Brandon's kamer, hij is nog steeds niet terug gekomen. Hopeloos laat ik mezelf op zijn bed vallen en staar naar het plafond. Ik pak mijn telefoon erbij en scroll zuchtend door de niet interessante Snapchat verhalen. Wat moet ik nu doen? Ik kan niet alleen in zíjn huis blijven. Maar ik kan ook zeker niet naar mijn eigen huis gaan, ik zal mama eens bewijzen dat ik oud en wijs genoeg ben.
Ik grijp mijn handtas van zijn bed en gooi die over mijn schouder heen. Ik pak een post-it van zijn bureau en besluit er snel iets op te schrijven. *Bran, het spijt me, oké? Ik ben weg, zal je niet meer lastig vallen. Liefs, Jeniffer.* Zuchtend leg ik het papiertje op zijn bed en loop zijn kamer uit. Stephanie schenkt me nog een vreselijk arrogante blik, waardoor ik haar dezelfde blik schenk. 'Ga je naar je andere vriendje, Rein?' Grijnst ze. Lachend schud ik mijn hoog en ik ben gelukkig verstandig genoeg om daar niet op te reageren.
Even later zit ik in de bus, richting een klein dorpje naast Arnhem. Ik heb besloten daar een aantal dagen te overnachten in een hotel. Ik heb geen zin om mama, Rein of Brandon onder ogen te komen.
♡ ♡ ♡
'Ik blijf 4 nachten.' Vertel ik de vrouw achter de balie. 'Goed. Hier is je sleutel.' Ze drukt een sleutel in mijn handen en verteld nog wat algemene informatie over het ontbijt en binnenzwembad.
Even later sta ik in mijn kamer, die prima is. Aangezien ik alleen mijn handtas bij me heb, met kleren voor 2 dagen, ga ik even het dorp in om een pyjama en wat shirtjes te scoren.
Daarom sta ik ongeveer een uur later in een knus boetiekje, in het dorp. Ik ga voor een joggingbroek, drie simpele shirtjes en een jeans. Ik leg de stapel kleren op de toonbank en haal mijn portemonnee uit mijn handtas. Een iets oudere vrouw verschijnt achter de balie. 'Goedemiddag meisje.' Begroet ze me beleefd, met een glimlach. 'Goedemiddag.' Zeg ik vriendelijk terug. Ze begint met de kleren te scannen, totdat er een frons op haar gezicht verschijnt.
'Wat is er, mevrouw?' Vraag ik. 'Ik snap helemaal niks van deze nieuwe kassa, zo modern. Ik zal mijn kleinzoon er even bij roepen.' Glimlacht ze, terwijl ze achterin de winkel verdwijnt. Ik glimlach even naar haar en pak ondertussen het tot nu toe nodige briefgeld uit mijn portemonnee.
Enkele seconde later verschijnt de vrouw weer achter de toonbank, met een jongen van ongeveer mijn leeftijd. 'Hey.' Glimlacht hij, wanneer zijn groene ogen de mijne ontmoeten. Ik glimlach terug en kijk aandachtig hoe de jongen vliegensvlug een aantal toetsen aanslaat en begint met mijn overige kleding te scannen. 'Justin, dat kan ik heus zelf wel hoor.' Gaat zijn oma tegen hem in, terwijl ze probeert de scanner uit zijn handen grijnzen. 'Voor deze jongedame doe ik het met plezier zelf.' Grijnst Justin, terwijl zijn groene ogen opnieuw de mijne doorboren. Glimlachend sla ik mijn ogen neer en pulk verlegen wat aan mijn nagels.
'Nou meissie, dat is een groot compliment. Dit is de eerste keer in de 5 jaar dat hij hier langskomt, iets scant voor een klant.' Lacht de vrouw. Een glimlach verspreid op mijn gezicht. Iets later overhandigt de jongen mij de tas vol kleren, nadat ik hem betaald heb.
'Ik ben trouwens Justin.' Stelt hij zich voor. Ik glimlach en sla mijn ogen neer. 'Dat snapte ik al. Ik ben Jeniffer.' Grinnik ik. 'Ik heb je hier nog nooit eerder gezien, alhoewel ik bijna al mijn oma's klanten ken.' Grijnst hij. 'Ik woon hier ook niet, maar in Arnhem. Ik overnacht 5 dagen in van der Valk.' Knik ik.
'Dan zie ik je daar vast nog wel verschijnen.' Lacht hij. 'Hoezo?' Ik frons mijn wenkbrauwen en bekijk de details van zijn gezicht. Wanneer hij grijnst, ontstaan er kleine kuiltjes in zijn wangen. Ook zijn er minuscule rimpeltjes te zien naast zijn ogen, wat er erg schattig uit ziet en hem een leuke uitstraling geeft. Hij heeft blond haar en groene ogen. Zijn dunne lippen tilt hij van elkaar, waarna hij begint te lachen. 'Wat is er?' Lacht hij.
Beschaamd sla ik mijn ogen neer. Ik was aan het staren. 'Niks. Ik...' Stamel ik betrapt. 'Het is oké. Ik vertelde dat mijn ouders de eigenaren zijn van het hotel waar je logeert, dus ik zie je daar vast wel langskomen.' Lacht hij. 'Dat zeg je zeker tegen alle klanten van je oma.' Grinnik ik, terwijl ik mijn tong uitsteek. Hij schudt meteen zijn hoofd en slaat lachend zijn ogen neer. 'Zoals mijn oma al zei, ik heb nog nooit de producten gescand voor een klant van haar in al die 5 jaar.' Grijnst hij. Lachend schud ik mijn hoofd. 'Ik zie je nog wel.' Ik werp hem nog een korte blik toe en draai me dan om, waarna ik het schattige boetiekje uitloop.