Friends With Benefits

Part 18

'Kut wekker.' Mompel ik wanneer ik wakker word door de wekker. Ik druk de wekker uit en laat mezelf kreunend op het bed vallen. Ik haal mijn telefoon van de lader af en bekijk mijn gemiste appjes en andere notificaties. Het eerste bericht wat me vrijwel gelijk opvalt, is dat van Rein.

'Slaap lekker prinses. Ik vond het enorm gezellig vandaag en mis je nu alweer. Je kan alles bij me kwijt, Jenn, vergeet dat nooit. Goodnight love x'

Een traan rolt over mijn wang. Rein is het liefste vriendje ooit. Ik slik de brok in mijn keel weg en typ een berichtje terug.

'Goodmorning, mijn lief vriendje. Ik vond het ook erg gezellig gisterenavond en ook ik mis jou. Ooit zal ik het je vertellen Rein, dat beloof ik. Een fijne dag vandaag, ik denk aan je.' Rein komt online en vrijwel gelijk krijg ik een berichtje terug.

'Je moet het me vertellen, babe.'

Een frons ontstaat op mijn gezicht, waarna ik mijn telefoon uit druk. Iets in me vertelt me dat hij boos is. Dat ik niet eerder naar hem ben gekomen, of er nooit over verteld heb. Als hij zoiets voor me zou verbergen, zou ik bezorgd zijn en hem gelijk willen helpen. Ik zou niet boos zijn, zoals hij - denk ik - nu is.

♡ ♡ ♡

Zuchtend stap ik van mijn fiets af en zet hem op slot. Vanuit mijn ooghoeken zie ik iemand naast me staan.

Ik kijk op en kijk in de ijsblauwe ogen die ik maar al te graag wil ontwijken. Zijn zwarte haren zitten warrig en hij kijkt me boos aan.

'Jeniffer.' Mompelt hij mijn naam. 'Maxim.' Zeg ik, terwijl ik de brok in mijn keel weg slik. 'Ik heb je al lang niet meer gezien.' Grijnst Maxim, terwijl hij iets dichterbij me komt staan. Happend naar adem zet ik een stap achteruit.

'Kl..opt.' Zeg ik, terwijl ik opnieuw naar adem hap. 'Je hoeft niet bang te zijn, babe.' Maxim komt nog dichterbij me staan, waardoor ik zijn warme adem op mijn lippen voel. 'Oprotten, Maxim.' Zucht ik, terwijl ik opnieuw een stap achteruit zet. 'We hebben toch plezier?' Grijnst Maxim.

Die grijns. Ik zou hem wel van zijn gezicht willen slaan.

'Nee, Maxim, dat hebben we niet.' Zeg ik, terwijl ik hem van me af duw. Maxim plaatst zijn hand op mijn heup en laat hem langzaam naar een intieme plek glijden.

Ik hap naar adem en ik zie hoe tranen mijn ogen vullen. Ik voel me vies, zo enorm vies.

'Maxim, oprotten.' Zeg ik opnieuw. Ik duw zijn hand van me af en geef er een tik op.

Maxim brengt zijn hoofd naar het mijne en laat zijn lippen bij mijn oor stoppen. 'Ik heb je gemist, schatje. Laat me genieten.' Fluistert hij in mijn oor. Maxim legt zijn hand op mijn kont en aait er zachtjes overheen.

Ik stribbel tegen, en spartel hopeloos met mijn armen heen en weer.

Woede en angst borrelt in me op. Ik bal mijn handen tot vuisten en ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen. 'Maxim, hou op!' Gil ik huilend, terwijl hij zijn handen op mijn borsten laat rusten. Ik probeer hem van me af te duwen, maar hij is veel sterker. 'Maxim, alsjeblieft.' Snik ik, door mijn tranen heen.

'Schatje, toch.' Kreunt Maxim in mijn oor. 'Stop, alsjeblieft.' Mompel ik huilend. 'Helaas moet ik gaan, babe. Maar, het was weer gezellig, zoals altijd.' Fluistert Maxim.

Met alle kracht die ik nog heb duw ik hem van me af. Grijnzend loopt Maxim weg en hij blaast een luchtkus naar me.

Wanneer Maxim uit het zicht is, laat ik mezelf op de grond vallen en laat mijn hoofd in mijn handen zakken. Elke keer opnieuw doet hij me pijn en raakt hij me aan.

Ik ben zo doodsbang voor hem, zo enorm.

Maxim moest eens weten hoeveel verdriet en pijn hij me doet. Twee jaar lang raakt hij me al aan. Twee jaar lang.

Plotseling voel ik een hand op mijn schouder en hap ik naar adem. 'Hey, rustig maar.' Hoor ik een jongensstem achter me. Ik draai me om en kijk recht in Sam's ogen. 'Wat is er?' Sam geeft me een bezorgde blik en gaat naast me op de grond zitten. 'Niks.' Lieg ik, terwijl ik ruw mijn tranen weg veeg.

'Jenn, ik weet dat je liegt.' Zegt hij, terwijl hij onder zijn wimpers door naar me kijkt.

'Maxim.' Zucht ik, terwijl ik met mijn eigen vingers speel. 'Die jongen die je lastigviel op het station?' Vraagt Sam, terwijl hij zijn wenkbrauwen optrekt. Ik knik kort en houd mijn blik op de grond gericht.

'Wat is er gebeurd?' Vraagt Sam bezorgd. 'Hij raakte me aan, opnieuw.' Mompel ik, na een tijdje stilte.

Sam trekt me in een onverwachtse knuffel, waardoor ik schrik. Sam versterkt zijn greep, waardoor ik niet omval.

'Hoe lang raakt hij je al aan, Jeniffer?' Vraagt Sam, nadat ik me uit de knuffel teruggetrokken heb. 'Twee jaar.' Mompel ik, hopend dat hij het niet verstaan heeft.

Sam's mond valt open. 'Twee jaar?!' Herhaalt hij me, verbaasd. Ik sla mijn ogen neer en knikt langzaam. 'Je zei een halfjaar.' Zucht Sam. 'Ik wilde je niet ongerust maken.' Zeg ik schouderophalend.

'Als ik die kerel ooit tegen kom, ga ik hem slaan. Zo hard.' Zegt Sam, terwijl hij zijn handen tot vuisten balt.

'Het is oké.' Mompel ik, met mijn ogen neergeslagen.

'Nee, Jenn, dat is het niet.' Zucht Sam, terwijl hij langzaam met zijn hoofd schudt. 'Ik kan er niks aan doen.' Zeg ik schouderophalend. 'Jij misschien niet, maar Rein en ik wel.' Zegt Sam terwijl hij zijn kaak aanspant.

Wanneer Rein zijn naam gevallen is, slik ik. Rein weet er helemaal niks van. Alleen Sam en niemand anders.

'Weet Rein het wel?' Vraagt Sam, wanneer hij mijn gezichtsuitdrukking ziet. Klote. 'Ja.' Stamel ik kort, met mijn blik nog op de grond gericht. 'Je liegt.' Zucht Sam. 'Misschien.' Zeg ik, terwijl ik opnieuw mijn schouders ophaal.

'Je moet het Rein vertellen, Jeniffer.' Knikt Sam.

'Weet ik.' Zucht ik. 'Het is lastig.' Vervolg ik mijn zin.

♡ ♡ ♡

Ik heb mezelf vandaag ziek gemeld en ik laat me op mijn bed vallen. Nog steeds stromen er tranen over mijn wangen.

Ik heb ondertussen 3 keer gedoucht en nog voel ik me vies.

Wanneer ik aan Maxim denk, overspoelt een misselijk gevoel me. Ik ren naar de wc en moet overgeven.

'Ik haat hem zo.' Snik ik zachtjes, door mijn tranen heen.