Beni doğrulttu ve sırtımı duvara yasladı gözlerimi açıp kim olduğunu görmek istiyordum zorla gözlerimi açtığımda karşımda görmeyi beklediğim geçen şirkette çarpıştığım çocuk değildi.
Çocuğa burada ne işi olduğunu sorup kim olduğunu öğrenmek istiyordum ama ağzımı hareket ettiremiyordum tek duyduğum çocuğun ambulansı aradığıydı. Ve sürekli bana bağırıyordu;
"Hey iyi misin? Uyanık kal! Ambulansı aradım hemen gelecekler."
Tepki veremiyordum ayrıca vücudum çok acıyordu. Karnıma gerçekten ağır tekmeler yemiştim ve kızın biri kaçmadan önce başıma çok hızlı bir şekilde tekme atmıştı. Başım zonkluyordu belki de beyin kanaması geçiriyordum.
Tekrar gözlerimi kapattım. Annemi, babamı, kardeşimi ve Jackson'ı düşündüm. Kim bilir beni bu halde görünce ne kadar üzeleceklerdi. Etrafımdaki insanlara mutsuzluk üzüntü ve dertten başka birşey vermiyordum. Ağrılarım çoğalmıştı artık daha fazla dayanamıyordum kendimi rahat bıraktım muhtemelen bayılmıştım.
Gözlerimi açtığımda hala biraz bulanık görüyordum ama tavandaki parlak ışıklara bakılırsa hastanedeydim. Gözlerimi bir iki defa kırptıktan sonra görüşüm netletmişti. Doğrulmak istiyordum dirseğimin üzerinde kalkmaya çalıştığımda kolum acıdı ve inleyerek kafamı tekrar yastığa koydum.
"Kıpırdamamalısın." Başımda dikelen o tanımadığım ama bana yardım eden çocuk vardı yine.
"Siz kimsiniz? Neredeyiz? Aileme haber verdiniz mi?" Diye arka arkaya soruları sıralamıştım.
"Evet merak etmeyin ailenize ve JYP'ye haber ettim." Tanrı aşkına şirkete neden haber vermişti?
"Neden şirketi aradınız ki? Şimdi hepsi boş yere telaşlanacaklar. Ah tanrım!" Sinirlenmiştim herkes başıma toplanacaktı.
"Ne yapacağımı bilemedim kusura bakmayın aynı şirketten olduğumuzu bildiğim için önce şirkete haber verdim onlar ailenize ulaştılar." Açıklamasında haklı olabilirdi.
"Peki anladım. Neyim varmış? Ciddi birşey var mı?" Diye sordum gerçi olsada umrumda değildi ölmek istiyordum.
"Ciddi birşeyiniz yok bir sürü işlem yaptılar herşeye baktılar sadece ağır yaralanmışsınız."
Dedi hala çocuğu inceliyordum olduğum yerden. Gayet yakışıklı ve uzun boyluydu şirkette ki konumunu gerçekten merak etmiştim.
"Peki teşekkür ederim. Sizede zahmet verdim." Dedim mahçupça. O olmasaydı muhtemelen saatlerce kaldırımda yatar ya da daha fazla dayak yerdim.
"Önemli değil fakat o kızların sizinle derdi neydi ki?"
Sorusuna cevap vermek istiyordum ama ne diyebilirdim ki? Jackson Wang ile sevgiliyim bu yüzden dayak yedim diyemezdim.
Tam ağzımı açıp birşeyler söylecektim ki içeriye Jackson girdi acil servisin içinde deli gibi bağırıyordu.
"Min Ah!!!"
Yatan birsürü hasta vardı ve şuan yine kendimizi ifşalıyorduk. Yanımdaki çocuk hemen perdenin arkasından çıkarak onlara burda olduğumuzu gösterdi. Tekrar teşekkürler yabancı çocuk.
Jackson yanıma geldiğinde hemen elimi tutup alnıma bir öpücük kondurdu.
"Bunu sana kim yaptı? Nasıl dokunabildiler sana?" Gözlerinin dolduğunun farkındaydım bana şuan böyle bakması benimde ağlamama sebep oluyordu gözümden bir damla yaş süzülmüştü bile.
"Bilmiyorum Jacky. Merak etme iyiyim kötü birşeyim yokmuş. Sakin olur musun?" Dedim sessizce.
Arkadan gelen Jaebum bana eğilerek konuşmaya başladı;
"İyi misin? Sana eve bırakalım dedik tehlikeli olabileceğini de söylemiştim. Beni hiç dinlemiyorsun Min Ah. Geçmiş olsun." Dedi haklıydı diyebilecek hiçbirşeyim yoktu.
"Canın acıyor mu?" Dedi Jackson elimi öperken. Evet acıyordu hem kalbim hem vücudum heryerim acı içindeydi.
"Acımıyor." Dedim konuşmaya çalışarak.
"Teşekkürler haber verdiğin için Joon Seo." Jaebum elini beni hastaneye getiren yabancı çocuğun omzuna koymuştu. Demek çocuğun adı buydu. Hala bana kim olduğunu söylememişti.
"Rica ederim efendim." Dedi çocuk başını eğerek.
"Doktor nerede? Seni kontrol ediyorlar mı?" Diye sormuştu Jackson.
Joon Seo araya girdi;
"Uyanmadan önce kontrol ettiler , serumunu yenileyip gittiler serumu bittiğinde çıkabilirmiş." Dedi. Jackson onu sadece başıyla onaylamakla yetindi çocuğa bir teşekkür edebilirdi sonuçta beni buraya kadar getirmiş ve başımda beklemişti.
"Diğer çocuklarda geçmiş olsun dileklerini yolladılar Min. Hepsi gelmek istediler fakat çok dikkat çekeceğimiz için ve malum yeterince dikkat var üzerimizde o yüzden gelmediler. Ama hepsi senin için çok endişelendi." Diyen Jaebum'a baktım.
"Çok teşekkür ederim tabiki sorun değil." Dedim.
Başım tekrar zonklamaya başlamıştı gözlerimi kapattım. Jackson nazikçe elimi öptü.
"Min Ah? İyisin değil mi? Biryerin ağrıyorsa hemen doktoru çağırabiliriz."
Benim için böylesine endişelenmesi beni mutlu ediyordu.
" İyiyim sadece biraz başım ağrıyor." Dedim.
"Sen yapanları gördün mü Joon Seo?" Jaebum Seo'ya sormuştu.
"Yüzlerini göremedim sadece üç kız olduklarını biliyorum."
"Kız mı?" Jaebum'un sesi şaşırmış çıkmıştı.
"Yoksa bizim fanlarımız mıydı? Sana ne dediler Min?" Jackson sinirli bir şekilde bana bakmaya başlamıştı.
"Kimse birşey söylemedi. Bu konu hakkında konuşmak istemiyorum. Konuyu kapatalım." Dedim sessizce ağzımdan kimse laf alamazdı. Bir skandala daha neden olmayacaktım.
"Ne demek konuyu kapatalım Min? Halinin farkında mısın? Birileri sana ölesiye dayak atıyor ama sen konuyu kapatalım diyorsun! Kapanmayacak polisi arayacağım."
Ayaklanan Jackson'ının elinden tuttum.
"Jacky lütfen kimseyle uğraşmak istemiyorum şuan çok kötüyüm tek isteğim evime gitmek ve bu geceyi unutmak." Duygu sömürüsünün işe yarayacağını düşünüyordum.
"Fanlardı değil mi? Benim yüzümden gelip seni dövdüler."
"Bilmiyorum diyorum dayak yiyordum hiçbirşey hatırlamıyorum üzerime gelmek zorunda mısın?" Diye bağırdım.
Biranda sakinleşip tekrar yanıma oturdu:
"Özür dilerim." Yine masumluğa bürünmüştü işte daha yeni ki hırçın çocuk hemen kaybolmuştu.
"Jackson şimdi o dinlensin bunları daha sonra konuşuruz." Jackson sadece başıyla onaylamakla yetindi.
Yine ani bir hareketle benim yanımdan kalktı ve Soe'nin yanına gitti.
"Sen şimdi şirkete git yine konuşmamız gerekebilir kimseye birşey anlatma." Dedi çocuk başıyla onayladı ve bana bakmadan yanımızdan ayrıldı.
"O çocuk kim? Aslında geçenlerde şirkette karşılaşmıştık." Dedim merak ediyordum kim olduğunu.
"Soe yedi yıldır JYPE'de stajer." Diyen Jaebum'a şok olmuş bir şekilde bakıyordum.
Yedi yıl stajer olarak kalmak için gerçekten uzun bir süreydi. Onun için üzülmüştüm.
"Neden çıkış yapmadı?" Merakım hiç bitmiyordu.
"Aslında Got7 ile çıkış yapacaktı fakat-" Jackson Jaebum'un lafını yarıda kesmişti.
"Bunu sonra konuşuruz. Annenlere haber verdik birazdan burada olurlar." Dedi.
Neden rahatsız olmuştu ki şimdi? Özel bir sebep mi vardı? Bu konu hakkında daha sonra düşünmeyi beynimin bir köşesine not ettim.
O sırada annemler gelmişti. Annemin renginden iyi olmadığı belli oluyordu. Babam ve annem odaya girdiğinde Jackson hemen yanımdan kalktı köşe de Jaebum'un yanına dikilmiş ellerini önünde bağlamıştı açıkcası bu hali gerçekten komikti.
"Bebeğim iyi misin? Kim yaptı bunu sana? Elleri kırılır umarım." Annem ağlamaya başlamıştı.
"Yapma tatlım kızı daha çok üzüyorsun." Babam annemi sakinleştirmeye çalışıyordu.
"Haline bakar mısın şunun? Gözlerin kan çanağına dönmüş dudağın patlamış heryerinde morluklar var." Annem durmadan söylenip ağlıyordu.
"Anne sakin ol! İyiyim ciddi birşeyim yok bak konuşuyorum seninle." Dedim onu sakinleştirmeye çalışarak.
"Bunu sana kim yaptıysa hesabını verecek Min beni duydun mu?" Babam gercekten sinirlenmişti onu uzun süredir böyle görmemiştim ve onu nasıl atlatacağımı düşünmeye başlamıştım.
"Efendim merak etmeyin biz elimizden geleni yapacağız." Jaebum bir adım yaklaşarak konuşmuştu. Jackson ise hala put gibi dikeliyordu onun bu hali kahkaha atma isteğimi artırıyordu.
"Siz? Grubun lideriydiniz değil mi?" Diyen babamı duyan annem biranda beni bırakıp ayağa kalkarak Jaebum'a döndü.
"Im Jae Bum?" Kadın tam ismini bile biliyordu ve eminim beni birazdan rezil edecekti.
"Merhaba efendim ben Got7 lideri Im Jae Bum." Diyerek anne ve babamı selamladı.
"Vay canına yakından daha yakışıklıymışsın." Diyen annem Jaebum'un yanaklarını tek eliyle tutmuş kafasını bir o tarafa bir bu tarafa çeviriyordu.
"Baba lütfen annemi durdur." Diyerek inledim utançtan ölebilirdim.
"Hayatım kızımız hasta yatıyor ve bu genç delikanlıyı şuanda utandırıyorsun." Diyerek annemi çekiştirmeye başladı.
"Haklısın fan duygularım kabardı biran üzgünüm." Diyerek Jaebum'a gülümsedi oda ona gülerek karşılık vermişti. Muhtemelen benimle dalga geçecekti.
"Oo Jackson da burada. Sizinle daha görüşeceğiz haberler hakkında da." Anneme göz devirmiştim bazen çocuk gibi oluyordu.
Serumum bittikten sonra hastaneden çıkış işlemlerimi yapmıştık Jackson'da bizimle geliyordu. Her ne kadar Jaebum onu götürmeye çalışsada ona izin vermemişti benimle olmasını seviyordum ama hala korkuyordum yine birinin bizim fotoğraflarımızı çekmesinden.
Eve vardığımızda kardeşime sımsıkı sarıldım onu hem özlemiş hem de onları birdaha görememe korkusu beni çok üzmüştü.
Yürürken biraz acı çekiyordum merdivenlerin başına geldiğimizde bir iki basamak çıktıkan sonra canım daha çok acımaya başlamıştı. Bunu fark eden Jackson beni döndürdü ve merdivenden inerek sırtını bana döndü.
"Bin. Seni odana çıkaracağım."
İtiraz etmeden sırtına yerleşmiştim hem canım acıyordu hemde ona dokunmak beni mutlu ediyordu. Babam bizi bırakıp ilaç almaya gittiği için rahat hareket ediyordum.
Merdivenleri çıkarken çaktırmadan yanağına bir öpücük kondurdum ardından gelen gülümsemesinin üzerine birdaha öpmüştüm.
Onu seviyordum onun için acı çekiyordum onun için yaptığım herşey yediğim dayak değerdi.
Beni yatağıma bıraktığında üzerimi örttü ve yatağıma oturdu. Elinden tuttum.
"Benimle kalacaksın değil mi Jacky Wang?" Dedim sessizce.
"Seninle her zaman kalacağım Min Min."
ㅁㅁㅁㅁ
YB YB YB YB😄
SEVGİLİ OKUYUCULAR ARTIK BÖLÜMLERİ İKİ GÜNDE BİR YAYINLACAĞIM HEM OKUNMANIN ÇOĞALMASI HEM DE VOTELARIN BİRAZ OLSUN ARTMASI İÇİN.
AYRICA 2 GÜNDE BİR YAYINLAYACAĞIM İÇİN BÖLÜMLER DAHA UZUN OLACAK SİZ BU KONU HAKKINDA NE DİYORSUNUZ?
Hikayede hoşunuza gitmeyen olumsuz birşeyler veya hoşunuza giden şeyler(😂) varsa yorum bırakmayı unutmayın💚
LÜTFEN BOL BOL VOTE+YORUM RİCA EDİYORUM!