Bölüm bayram haftasında olduğumuzdan dolayı biraz geçikti kusura bakmayın canlarım ama heyecan dolu bir bölüm sizi bekliyor lütfen bol yorum ve oy atın ki bende fikirlerinize göre haraket edeyim.
İyi okumalar
Multimedia : Yaprak Soykan
Yaprak'ın Ağzından ;
Karşımda ki çocuk her ne kadar beni yiyecek gibi bakışlar atsana bunu pek umursamamaya çalışıyordum.
Tuna burdaydı ve illaki beni görecekti. Neden bunu yapıyordum bilmiyorum ama bu şekilde en azından barışabileceğimizi düşünüyordum. Yani amacım onu kudurtmaktı tabi.
"Dans edermisin bebek?"
Diyerek gözlerini bana diktiğinde kafamı salladım. Allahım kafayı yemiştim!
Sertçe belimden çeken adama baktım keskin yeşil gözleri bütün kızları etkileyebilecek bir bakışa sahipti a benim kalbim başkasında genç adam!
Bu adamın bana yavşamasına ne kadar göz yumabilirdim bilmiyorum ama daha fazla ileri gitmeden planımı uygulamam gerekiyordu.
Evet Yaprak , Tuna'yı çıldırt!
Bir çığlık attım o gürültüde ne kadar çığırabilirsem tabi birşey olduğundan değildi Tuna'nın dikkatini çekmeye çalışıyordum. Daha sonra sertçe karşımdaki adamın kasıklarına tekme attığımdaysa kudurmuş bir hayvana dönmüştü ve tabikide üstüme geliyordu.
Koşarak Tuna'nın çalıştığı alana girdim.
"Sen ne arıyorsun burda!"
Diye sertçe bana baktığında kaşlarımda karşıda ki adamı gösterdim. Tuna burnundan
soludu ve sinirini arttırmıştım bu güzeldi amacım onun kavga etmesini sağlayıp kavga çıkartmasıydı böylece işten atılır ve bu pis yerden kurtulurdu.
Vee tahmin ettiğim gibi olmuştu Tuna adama bir yumruk geçirmişti deli gibi kavga ediyorlardı. Ama ben bu kadarınıda düşünmemiştimki!
Karşıdaki adamın elindeki bıçağı görmemle gözlerim büyümüştü hayır hayır hayır...
"Tuna!!"
Diye bağırdım arkasından oda elindeli bıçağı farettiğinde bileğini tuttu adamın biryerine gelicek diye kalbim hızla atıyordu
Kafamı bir anlık güvenliklere çevirdim kimse bakmıyordu herkes daire olmuş kavgayı izliyordu.
"Ah!"
Diye bir inleme sesi geldi Tuna'dan. Korkak gözlerimi o tarafa diktiğimdeyse Tuna yerde karnını tutarak yatıyordu.
"Hayır"
Diye mırıldandım. Bıçaklanmış olamazdı değil mi?
Koşarak yanına gittim. Baygın gözlerini bana diktiğinde gözlerim dolmuştu onu bu hale ben getirmiştim.
Elini tuttuğu yerden elini çektiğimdeyse elime bulaşan kan ile çığlık attım. Bıçaklanmıştı!
"Yardım edin ! Ambulans çağırın."
Derken hıçkırıyordum. Ben bunu istememiştimki !
Kalbim acıyordu Tuna'nın canı yanıyordu.
Tuna'nın gözleri yavaşça kayıyordu görebiliyordum.
"Tuna kendine gel!"
Diyerek kafasını sarstım. Allahım ne olur birşey olmasın...
Demir'in Ağzından :
"Mira?"
Diyerek kapıyı tıklattım. Az önce evdeki olan gerginlik evin içinde hala dönüyordu.
Kapıdan içeri girdiğimde Mira yatağımızda uzanmış telefonunu kurcalıyordu. Gençliğinden bu yana bir kez değişmemişti. Kızınca yaptığı huyları bile aynıydı.
"Ne oldu Demir?"
"Konuşmak için geldim."
Dediğimde oturur pozisyona geçti bende yanına oturdum.
"Neden adamı dövdün?"
Diye kafasını bana çevirdiğinde yine kaşlarım çatılmıştı ona yavşayanları öldürmek istiyordum. Benim karımdı lan o!
"Neden dövmeyeyim Mira sana yürüdü?"
Tek kaşını kaldırdı ve gözlerini bana dikti.
"Demir bilirmisin ben evli bir kadınım sence nasıl davranmam gerektiğini bilmiyormuyum?"
Göz devirdim ve alnımı ovuşturdum.
"Şu bar olayını kapatsak nasıl olur yoksa ben yine kavga edicem"
Kafasını salladı.
"Meriç nerde?"
Diye sorduğunda dudağımı büktüm.
"Bilmiyorum dışarı çıktı. Yaprak nerde kaldı hem?"
"Bırak takılsın Demir o artık çocuk değil."
Mira'nın maviliklerine baktım. Hamile olduğu gün onun ne kadar şevkatli bir anne olacağını biliyordum. Ama maalesef bu zamana kadar görememiştim.
"Evet çocuk değil ama biliyorsun ona karşı olan kormacılığımı"
Küçük elleriyle yüzümü avuçladı
"Biliyorum Demir ama oda bir Soykan değilmi sıkarsan oda sinirlenir aynı babasının kızı"
Dediğinde gülümsedim herzaman yüzümü güldürendi. Kolumun altına alarak sarıldım.
"İyiki bizden , benden vazgeçmedin Mira."
Telefonum çalmaya başladığında Mira'dan ayrıldım.
"Kim o?"
Diye sordu.
"Yaprak arıyor."
Diyerek telefonu kulağıma dayadım
"Baba çabuk hastaneye gelin meydandaki hastaneye!"
Kaşlarım çatıldı.
"Ne oldu kızım iyimisin?"
Ağlıyordu.
"Baba ben iyiyim Tuna bıçaklandı."
"Tamam geliyoruz."
Endişeli gözlerimi Mira'ya diktim.
"Ne oldu Demir?"
"Tuna bıçaklanmış Yaprak'ın sesi iyi gelmiyordu hastaneye çağırdı gidelim hadi."
"Ne ! Nasıl olmuş?!"
"Mira bilmiyorum acele et hadi!"
Diyerek yerimden kalktım ve hızlıca arabaya bindim umarım Yaprak 'a birşey olmamıştır.
Yaprak'ın Ağzından ;
Hastane koridorunda çömelmiş ne bok yediğimi düşünüyordum.
Tuna'nın yarası derindi ve dikiş yapmak için ameliyata almışlardı benim yüzümden acı çekiyordu. O kadar pişmandım ki !!!
"Yaprak!"
Diyerek bana seslenen babamın sesini duyduğumda koşarak sarıldım. Ve hıçkırıklarımı serbest bıraktım. Korkmuştum. Tuna'ya bir şey olmasından korkuyordum.
"Iyimisin?"
Diyen Anneme kafamı salladım.
"Nasıl oldu anlat?"
Diye sertçe soran babama sulu gözlerimi diktim.
"B-ben arkasından yine gittim. Yine o çalıştığı bara gittim ve onu sinirlendirdim sonra kavga çıktı karşıdaki adamda bıçak vardı o an nasıl oldu görmedim bir an kafamı çevirdim sadece sonra zaten Tuna yerde yatıyordu adam ortalıkta yoktu."
Dediğimde yine ağlamaya başladım. Benim yüzümdendi benim yüzümden...
"Şuan durumu nasıl ?"
"Bilmiyorum baba çok kan vardı yarası derinmiş ameliyata aldılar"
Babam kan lekesi olmuş üzerime baktı. Tabi buraya gelesiye kadar Tuna üzerime abanmıştı her yerim kan olmuştu.
"Tamam sakinleş hadi."
Diyerek oturttu beni babam. Zangır zangır titriyordum. Gözümün önünden gözlerinin kapanıp baygınlaşması gitmiyordu. Çelimsizce yerde yatışı bile aklıma geldikçe boğazımda ki düğüm artıyordu.
"Baba benim yüzümden orda."
Dediğimde gözümden bir kaç damla yaş düşmüştü yeniden. Ona nir şey olursa kendimi affetmezdim.
"Nerde o!"
Diyerek koridorun başından bağıran adama göz diktim. Allahım bu Tuna'nın babasıydı. Arkasında ise gözü yaşlı kız kardeşi Tuana.
Babasının gözleri sonunda benimle buluştuğunda sinirle bana bağırdı.
"Sen o kızsın nerde oğlum?!"
Sinirle güldüm. Bana bağırılmasından nefret ettiğimi söylemişmiydim!!!
"Ona oğlum deme hakkını nerden buluyorsun acaba hergün şu küçücük kıza ve Tuna'ya dayak atıyordun be!"
Diye sinirle haykırdım. Çok sinirlenmiştim. Belkide ağzımdan çıkanı kulağım duymuyordu ama bunlar gerçeklerdi.
Adam üzerime geldiğinde babam araya girmişti.
"Hayırdır?"
Diyerek sesini sertleştirdiğinde olay çıkacak gibi duruyordu.
"Sen kimsin be adam çekilde şuna haddini bildireyim!"
Diyerek babamı iteklemeye çalışan adamın kolundan sertçe tuttu babam.
"Birdaha benim kızıma sesini yüksettiğini görürsem yada duyarsam o ses tellerini tek tek kopartırım şimdi ya siktir git yada dur adam gibi.''
Vay be Demir Soykan olmak bunu gerektiriyordu kesinlikle galiba.
Adam kolunu babamdan kurtardı ve Tuana'nın kolundan tutarak ilerideki koltuklara oturdu. Sinirini benden çıkartması çok saçmaydı.
Acil kapısından çıkan doktoru gördüğüm gibi ayağa fırlamıştım.
"Tuna Sarel'in yakınları?"
"Evet biziz. Durumu nasıl?"
Dedim ve umutla gözlerimi ona diktim.
"Ameliyat devam ediyor ancak çok kan kaybetmiş bu yüzden kan grubu uyuşan birinden kan almam gerekiyor."
Kafamı salladım.
"Kan grubu nedir?"
Diyerek sordu babam.
"0RH negatif"
Oha Tuna kan grubun bile herkesten farklı!
Allahım benimki uymuyordu ki!
Etrafıma bakındım.
"Benim ki uyuyor."
Diyen babama şaşkınlıkla baktım. Tuna'ya ne kadar gıcık olduğunu biliyordum. Ama kan verecekmiydi gerçekten
"Sizi alalım o zaman."
Diyen doktorun peşinden gitti babam. Allahım iyiki varsın baba!