Epilogue
“Nasan ka na ba? Mamaya hindi ka dumating ah!” Sabi ni Albie sa kabilang Linya.
“Pwede ba naman hindi ako pumunta sa engagement party? Samantalang ako ang bida dun. Maghintay ka nga On the way na ako” Sabi ko dito. Kaya binaba ko na ang tawag. Ito si Albie hindi pa din nagbabago. 3years na ang nakalipas pero lagi pa din Atat.
Naalala ko nga nung nagdate kami. Galit na galit sakin dahil nalate lang ako ng 5minutes. Paano busy ako sa office. Ay may humabol na last minute meeting.
Kinuha ko na ang bag ko at bumaba na. Naka condo na ako ngayon ayoko na kasi tumira sa bahay namin noon ni Daniel. Masyado maraming hindi maganda ang nangyare dun at kailangan ko yun kalimutan. Hindi na pwede sa bahay dahil paalis alis sila Daddy. Wala din ako makakasama.
Dumaan muna ako sa bahay ng inaanak ko. Maaga pa naman. Masyado ata ‘to si Albie.
“Tita Kath” Tawag sakin ni Quennie. Yes si Quennie ang anak ni Julia at Quen. Kahit papano kaibigan ko pa din si Julia kaya pumayag ako maging ninang ng anak nya. Wala naman ako karapatan magalit sa kanya ng todo dahil hindi naman ako ang niloko nya.
“Quennie! Namiss mo ba ako?” Tanong ko dito. 6yrs old na pala si Quennie. At katulad ng mommy nya napaka kikay nito.
“Yes Tita. Look oh angred ng lips ko” sweet na sabi nito.
“Ay nako ginamit nanaman nya ng patago ang lipstick ko. Quennie ah!” Sigaw ni Julia. natawa na lang ako. Kung ituring kasi ni Julia si Quennie para barkada lang.
“Nasaan na pala si Quen?” Tanong ko dito.
“Nandito na siya sa pilipinas. Don’t worry hindi siya mawawala dun sa engagement party”
“Dapat lang kundi magagalit sa kanya Albie” tapos tumawa kami. Nagdecide na kami na umalis na dahil alam nyo naman si Albie galit sa Late. Iniwan nanamin si Quennie at sabay na kami umalis ni Julia. pero magkahiwalay kami ng sasakyan.
****
Nakarating na kami sa Venue at agad kami sinalubong ni Albie.
“Bakit ngayon lang kayo?” bungad na tanong nito.
“Makaarte ka naman para hindi dadating ang fiancée mo” sabi ni Julia.
“Tigilan nyo nga ako mamaya marinig kayo ni Tiffany magselos pa yun.” Sabi nito na ikinatawa namin ni Julia. Inaasar pa din kasi nila ako ni Quen kay Albie.
Nung umalis kasi si Daniel. Naging kami ni Albie. Akala ko kasi siya na talaga ang gusto ko. Pero hindi pala. Dahil siya lang ang lagi nasa tabi ko. Inakala ko nahuhulog na ako sa kanya. Kaya hindi din nagwork ang realsyon namin at pinili na lang namin maging magkaibigan.
And I’m happy for him dahil finally eto na engaged na siya. Nahanap nya din ang tama babae para sa kanya.
Pagpasok namin sa loob. Ay madami na din pala tao. Katulad ng sabi ko sa inyo ako bida dito. Kasi mag iispeech ako para sa bestfriend ko. Naging maayos naman kasi paghihiwalay namin ni Albie. Kaya eto maayos na din kami.
Ilang minuto lang ay dumating na si Quen.
“Ayan na pala” sabi ni Julia na nagtataray. Tapos bineso siya ni Quen.
“Sorry na. May pinagawa favor pa kasi sakin si Coleen eh alam nyo naman si girlfriend”
“Coleen coleen. Tss”
“O tignan mo ‘to. Nagseselos ka ba Juls?”
“Hoy ang kapal mo ah!”
“Joke lang naman. “ ganyan na sila Quen at Julia. Hindi sila nagkatuluyan dahil hindi talaga magawa mahalin ni Julia si Quen. Pero kahit papano katulad namin ni Albie. Sinubukan namin mag risk. Pero hindi talaga eh.
“Ayan na din pala si Mitzi at Jaye” Sigaw ni Julia. at nakita namin papalapit sila Mitzi samin.
“Sorry guys. Late kami ito kasi si Jaye todo pacute pa sa mga fangirls nya.”
“Kasalanan ko ba?” at natawa na lang kami sa kanila. Sila na pala ulit. Hindi din kasi natiis ni Mitzi eh. Mahal nya din talaga.
“Guys balik na ako dun. Oy kath ah! Ayusin mo ang speech mo” at umalis na si Albie. Siraulo pa din talaga.
Nagsimula na ang party. Kaya nagsaya na ang lahat maging kami. Nagkwentuhan din kami tungkol sa mga nakakatawa nangyare noon. Ewan ko ba tuwing magkakasama kami puro kagaguhan lang.
“And now may we call on Ms.Bernardo to give some speech?” tumayo na ako. At nakita ko tiningnan ako ni Albie at sinasabihan *ayusin mo kath* kaya natawa ako. Eto bestfriend ko talaga. Inabot na sakin ang mic. Hindi naman kailangan umalis ako dito sa table namin.
“First of all. Gusto ko kayo Icongratulate coz finally! After 2years eto na engage na kayo. I just want you to know guys that I’m really happy for you. Especially to you Albie. Madami nangyare noon sa past na sobra ka nasaktan madami ka pinagdaanan. And seeing you now? You look very happy. Sana magtuloy tuloy na. like I always say you’re a perfect a guy. Every girl would kneel infront of you just to be your girl. Though, napakaswerte mo din kay Tiffany dahil mahal na mahal ka nya. sana maging Masaya kayo. Ikaw. Lagi lang ako nandito para sayo sainyo.. I love you bestfriend! And congratulations”
Tapos pumalakpak ang mga tao. At tiningnan ako ni Albie at ngumiti. Tuloy tuloy ang party ng biglang tumawag ang secretary ko para sa urgent meeting. Kahit ayoko umalis wala na ako choice. Kailangan ko ng umalis.
Nagpaalam na din ako kay Albie sinabi ko babawi ako next time or kapag kaya bumalik. Babalik ako. Kung may maabutan pa ako. Sumakay na ako sa kotse ko at nagdrive na.
Naalala ko yung papers na kailangan mamaya sa meeting. Shit dala ko kaya? Kinuha ko ang bag ko from the backseat habang nagdridrive at hinahalukay ‘to.
“Sana dala ko” Bulong ko. At sa kamalas malasan nagring ang cellphone ko at dahil sa vibration naglalag ‘to kung saan nakapatong. Kaya napilitan ako kapain ang ilalim para makuha ang cellphone ko.
Then beeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeep!
Biglang busina ko dahil may motor ako muntik mabangga. Shit! Makakapatay pa ako ng tao dahil lang sa paghahanap ng cellphone ko. Hindi ako nagdalawang isip at bumaba agad. At nakita ko ang lalaki naka leather jacket habang tinatayo ang motor nya.
“Sorry. I didn’t mean to do that is just that-“ natigil ako sa pag e-explain ng humarap siya sakin. “D-Daniel?”
Hindi siya sumagot at nginitian lang ako.
“Para noon lang hindi ka nanaman nakatingin sa daan” sabi nito. At bigla ko naalala noon una din kami nagkita ganito rin ang nangyare. Muntikan ko siya mabangga dahil hindi ako nakatingin sa daan. At hinahanap ko din ang cellphone ko.
FlashBack[Amnesia Love Chapter 1]
Nasaan na ba kasi yung cellphone ko?! Kailangan ko yun eh. Yumuko muna ako saglit at kumapa kapa sa sasakyan ko.
"Ahuh! Nandito ka lang pala!" Sabi ko habang hawak ang cellphone ko. Pagtingin ko kung saan ako nagdridrive. Shet! May motor ako mababangga kaya
Beeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeep!!!!! Tapos pumreno ako. Sh*t hindi ko nakita naka Stop na pala. o_o Lagot.
"Hoy bumaba ka nga dyan! marunong ka ba talaga magdrive? hoy baba!" Baba ba ako? O wag na lang paandarin ko na lang 'to sasakyan ko para makatakas. Galit na galit kasi siya baka saktan ako.
Pero kasalanan ko 'to hayyyyys!!! Bumaba na ako ng kotse ko. Pagbaba ko nakita ko tinatayo ang motor nya. Kaya nagsalita na ako.
"Sorry. i didn't mean to do that sorry talaga i'll pay na lang yung damages." Kabado ko sabi.
"Babayaran? Eh kung buhay ko yung nawala mababayaran mo din-- Kath?!"
At hindi ko maiwasan hindi maluha ng maalala ko yun tiningnan ko siya at nakangiti lang siya sakin namiss ko ang mga ngiti yan. Aminado ako namiss ko siya. Hindi na ako nagdalawang isip at niyakap ko na siya.
“Let’s Start again from the very beginning?”
“Let’s start again Daniel”
Kung kailangan magsimula tayo sa mula sa simula. Okey lang. This is better than to be Hasty again with our Decision.