TUTSAK
35.BÖLÜM
Günler,hatta haftalar geçiyordu.Evleneli 1 ayı geçmişti ve her şey o kadar güzel o kadar iyi gidiyordu ki.Tabi ara sıra ufak tefek kıskançlıklar, tartışmalar olmuyor değildi. Onlarda tuzu biberiydi olacaktı o kadar. Şimdi oturmuşlar film izliyorlardı tabi Murat daha çok karısını izliyordu.
"Yaa şuna bak çok tatlı değil mi bebek?Minicik elleri var" İpek filmde ki bebeği kendi kendine severken kocasına baktığında onunda kendisine baktığını gördü.
"Sen niye beni izliyorsun ya?Filme baksana, çok tatlı. Bebeğe bak"
Bebeği görünce içi sıcacık olmuştu İpeğin. Böyle alıp kucağına sevmek istemişti hatta onu. "Bizim de bir bebeğimiz olsun istemez misin?" Muratın bu sorusu üzerine televizyonun sesini kısıp kocasına odaklandı genç kadın. Heyecanlanmıştı bir anda.
"Henüz erken değil mi bunun için hayatım?" Elbette isterdi zaten çocukları çok severdi, şimdi kendi çocuğunun olma fikri kalbini ısıtmıştı İpeğin.Üstelik sevdiği adamdan bir parçayı içinde taşıyıp, onu dünyaya getirmek mükemmel olurdu.
"Bence değil. Neyi bekleyeceğiz ki? Maddi manevi çocuğumuza güzel bir gelecek kurabiliriz" Muratın ne kadar çok istediğini gözlerinden anlayabiliyordu aslında İpek.
"Evleneli 1 ay oldu henüz ve bunun tadını doyasıya çıkarmak istiyorum.Senin sevgini ve ilgini o kadar çok bekledim ki şu anda ilgini başka bir yere yönlendirmeye hiç niyetim yok"
Evet bencilceydi ama böyle düşünüyordu. Çok beklemişti Muratı, şimdi bunun tadını çıkarmak istiyordu.Tabi ki bir bebekleri olsun istiyordu ama henüz erkendi bunun için.
"Benim sana olan ilgim ve sevgim hiç bitmeyecek bunun farkında bile değilsin. Ayrıca bebeğimiz erkek olursa ismini bile buldum" Kocasının boynunda ve yanağının alt kısmında gezinen dudakları yine kalbinin hızlı hızlı atmasına sebep olmuştu.
"Neymiş bakalım erkek olursa?"
"Eymen olsun istiyorum"deyince geri çekilip baktı İpek.
"Neden Eymen?Özel bir anısı felan mı var?"
"Uğurlu, bereketli ve talihli anlamına geliyormuş. Bizim hayatlarımız bir şekilde talihsizliklere doluydu ve çocuğumuzun isminden başlaya biliriz bence talihli ve güzel bir hayata hazırlamak için. Kız olursa da sen karar verirsin"
İpek ellerini kocasının boynuna dolayıp sıkıca sarıldı, bunları düşünmek hayalini kurmak bile öyle güzeldi ki. "Hamile kaldığım zaman bu isim mevzusunu düşünecek çok zamanımız olacak" Böyle bir anda içi kıpır kıpır olmuştu masada duran mısır tabağının boşaldığını görünce ayaklandı hemen.Bu aralar fazla yiyordu ya tek başına bitirmişti resmen koca tabağı.
"Ben biraz daha getirip geliyorum aşkım"
Muratın inanmayan gözlerle kendisine bakınca duraksadı aniden. Ne? Neden öyle bakıyorsun sen?"
"Bu aralar fazla mı yiyorsun İpeğim?"
Evet iştahı açılmıştı biraz ama çok fazla değildi yani. "Yediklerimi mi sayıyorsun sen?Yoksa kilo almamdan falan mı korkuyorsun?"
Murat gülerek kapısının elinden tutup kucağına doğru çekti.Yanağını okşadığında yine utanarak gözlerini kaçırmıştı minik karısı. Ne olursa olsun onun bu hallerine bayılıyordu.
"Ben senin dış görünüşünü sevecek olsaydım ilk gördüğüm de aşık olurdum.Ben senin kalbine, masumiyetine,deli dolu hallerine,masumluğuna en çokta aşkına aşık oldum biliyorsun değil mi?"
Buda doğruydu aslında dış görünüş olsa ilk günden olurdu ama Murat ruhunu sevmişti bunun farkındaydı İpek.
"Tabi inkar edemem o kadar güzelsin ki bazen düşünüyorum seni hakedecek ne yaptım?" Kocasının dudaklarına tutkulu bir öpücük kondurup geri çekildi hemen.
"Biz birbirimizin en büyük şansıyız. Ay dur ben mısır yiyecektim"
İpek aniden kucağından kalkıp gidince Murat gülümsemeden edemedi.Deliydi bu kız,cidden deliydi.İpek mutfağa girip tencerede ki son mısırları da tabağa boşaltmıştı.Telefonun titremesiyle cebinden çıkarıp ekrana baktı. İndirdiği bir uygulamadan bildirim gelmişti.
'5 gün geciktiniz' Hava değişimi falan oluyor bazen yani böyle şeyler.Tabağını alıp mutfaktan çıkacakken az önce ki konuşulan konunun aklına gelmesiyle duraksadı İpek. Olabilir miydi?Neden olmasın ki? Her gece kocanın kollarında masumca uyumuyorsun herhalde. Hamile olabilir miydi?Evet korunuyorlardı ancak yinede yanlışlıkla insanların başına geliyordu böyle şeyler. Çok garip hissediyordu şu anda. Daha az önce şimdi olmaz diyordu ve ne garip ki şu anda bu düşünce fena halde hoşuna gitmişti.
"İpek nerede kaldın?" Kocasının sesini duyunca sıçrayıp salona doğru yürüdü genç kadın.
"Geldimde ben galiba yiyemeyeceğim.Uykum geldi de yatacağım" Şu anda kafası çok başka yerdeydi.Hamile olup olmadığını hemen ögrenmesi gerekiyordu ama nasıl?Bu saatte dışarı çıkamazdı ki.Çıksa bile ne bahane uyduracaktı kocasına.Emin olmadan söylemek istemiyordu ümitlendirmek istemiyordu.
"Ne oldu?Sen iyi misin?"
Murat ayaklanıp karısının yanına doğru yürüdü. Yüzü asılmıştı bir anda ne olmuştu ki?
"Evet iyiyim çok yedim galiba midem bulandı" Son zamanlar da ara sıra midesi bulanmıyor değildi. Gerçekten olabilir miydi?Olabilirdi elbette, neden olmasın? Hala olabilir mi deyip duruyordu içinden.
"Tamam beraber yatalım o zaman geç oldu zaten"
Beraber odalarına çıktıklarında İpek hemen banyoya girdi.Aynadan kendi aksine bakip karnını açtı hemen yüzünde ki aptal gülümsemeye de anlam veremiyordu. Bugün nasıl uyuyacaktı hiç bilmiyordu ve bir an önce yarın olsun istiyordu.
ERTESİ GÜN
Şu anda gerçekten mağazada olduğuna inanamıyordu İpek. Sabah erkenden kalkıp hazırlanmıştı biran önce eczane bulup test almak için çıkacaktı evden amma ve lakin kocasına yakalanmıştı öyle olunca da mağazaya diye yalan söylemişti ve Muratla beraber mağazaya gelmişti.Şimdi çıkmak için bahane de bulamamıştı o yüzden Hazalı aramıştı onu bekliyordu.İleri geri gidip gelirken midesinin bulandığını farketti genç kadın.Odadan çıkıp hızla yürürken birisine çarptı bir anda. "Yavaş!"dedi sinirle diğer yandan elini ağzına kapatıyordu.
"İpek?Ne bu halin güzelim iyi misin?"
Murat'ın sesiyle başını kaldırıp onun endişeyle bakan gözlerine odaklandı. "Ben geliyorum"!Hızlı bir şekilde lavaboya girdiğinde midesinde ne var ne yok çıkarmaya başladı. Dün o kadar çok yemişti ki, sabah yolda gelirken de bir sürü atıştırmıştı ve sonu böyle olmuştu.Saçında hissettiği ellerle başını kaldırdı hemen.
"Murat git!" Kapıdan çıkıp başını lavaboya eğip suyu açtı hemen. "Seni bu halde bırakıp nasıl gitmemi bekliyorsun?"
Usul usul karısının yüzünü yıkıyordu.İpek ise o kadar rahatlamıştı ki.Başını kaldırıp peçeteyle yüzünü sildi hemen.
"Kadınlar tuvaleti burası"
"Sorun bu mu şimdi İpek?Neden böyle oldun sen?Tabi bendeki de soru, miden çöplüğe döndü. O kadar çok şey yedin ki"
"Burada durmayalım senin odana geçelim" Murat, karısının beline sarılıp odasına doğru ilerledi. Bembeyaz olan yüzü iyice kireç gibi olmuştu.İpek odaya girdiğinde koltuğa oturdu hemen, rahatlamıştı birazda olsa.
"İyi misin?"diye sordu Murat. Karısının yanına oturup ellerini saçların da gezdirdiğinde onun solgun yüzünü daha net gördü.
"Merak etme söylediğin gibi işte yediklerim dokundu galiba iyiyim şimdi"
Murat öyle endişeli bakıyordu ki bu durumu söyleyip söylememe konusunda kararsız kalmıştı.Evet aslında kocasından bir şey saklamayacağına dair söz vermişti ama bu çokta saklamak değildi.Şimdi kesin olmadığı için hayal kırıklığına uğratmak istemiyordu.
"Benim içim rahat etmeyecek böyle. Kalk bir doktora gidelim" Murat kalkmak için yeltenmişken İpek elinden tutup tekrar oturmasını sağladı.
"Ya iyiyim diyorum istersen kanıtlayabilirim" Dudaklarını cilveli bir şekilde yaklaştırdığında kapının tıklatılmasıyla geri çekildi hemen İpek.
Murat 'gel'emrini verdikten sonra Merve girdi odaya.
"İpek hanım odanız da yoktunuz burada olduğunuzu düşündüm"
"Direk konuya girsen Merve daha iyi olmaz mı?" dedi Murat bıkkın bir ifadeyle bakarak.
"Hazal hanım geldi de"
"Tamam Merve sağol çıkabilirsin"dedi ve kocasına doğru döndü "Canım ben Hazal'ın yanına gideyim"diyerek gülümsedi.
"Bana bak yine aynısı olursa haber veriyorsun" İpek 3-4 kere kocasının yanağından öpüp başıyla onayladı söylediği şeyleri.Hala biraz bulanmıyor değildi midesi.Hamile olma ihtimalini düşünmeden önce bu kadar kötü olmamıştı hiç, ama ihtimalden sonra daha çok bulanmaya başlamıştı.Odasına girdiğinde se gülerek kuzenine sarıldı hemen.
"Ne bu hal böyle?"dedi Hazal İpeğe bakarak.
"Acil çıkmamız lazım. Şimdi Murata gidip diyorum ki ben halsizim çıkıyorum"
Muratı tanıyordu şimdi eve gidiyorum diye çıksa kesin bende geliyorum falan derdi ama Hazal olunca ses çıkarmazdı.Birde geleli 1 saat olmamıştı, en azından şimdi midesinin kötü olmasını kullanabilirdi.
"Neler olduğunu söyleyecek misin İpek?"
"Hamile olabilirim o yüzden Murata duyurmak istemiyorum,test yapmam gerekiyor" Hazal'ın şaşkınlıkla açılan ağzı ardından gülümsemesi o kadar tatlıydı ki.
"Sen ciddi misin?Bu çok güzel bir haber"
Evet guzel bir haberdi.Yıllardır hayal ettiği aileyi kuruyordu artık.Tamam dün biraz istemiyormuş gibi konuşmuştu ama bunda geçmişte kaybettiği bebeğinin etkisi büyüktü ama şimdi mutluydu.Tabi kesin bir şey yoktu.
"Dur kesin değil heyecan yapma hemen.Murata söyleyeyim çıkalım sonra"
İpek kendi odasından çıkıp Muratın odasına girdi hızlıca. "İpek, ne oldu yine mi miden bulandı?" Murat panikle ve heyecanla yanına gelince İpek sakin olması için ellerini adamın yanaklarına yerleştirdi..
"Merak etme bulanmadı ama biraz halsizim eve geçeceğim"
"Tamam bende geleceğim" Tam tahmin ettiği gibiydi. Muratın durmayacağını biliyordu. "Gerek yok Hazalla gideceğiz. Bir şey olursa o yanımda zaten"diyerek itiraz etti. Bir test yapmak bu kadar zor olmamalıydı. Dün geceden beri Murat'ı atlatmak için uğraş veriyordu resmen.
"Tamam dikkatli ol. Arabayı da Hazal sürsün, sen sürme"
Tüm tembihleri başıyla onaylıyordu İpek. Ne kadar düşünceli bir kocaya sahipti böyle. Murat konuşmaya devam ederken İpek onun yanaklarını öpmekle meşguldü.
"Tamam kocacığım tamam hepsini uygulayacağım söz hadi görüşürüz"
Son kez yanağına öpücük kondurup çıktı odadan. Derin bir nefes alıp elini karnına koydu.Hamile miydi değil miydi öğrenecekti. Eve geçtiklerinde direk testini yaptı İpek. Beklemekten nefret ediyordu.Üstelik böyle önemli bir konuda beklemekten daha çok nefret ediyordu.
"Otursana artık"dedi Hazal bıkkın bir şekilde. Oturamıyordu ama hiç oturamıyordu hemde. "Tamam karışma bana Hazal" diyerek ofladı ve devam etti ileri geri gitmeye. Derin bir nefes alıp elinde ki teste baktığında, gözlerinin dolmasına engel olamadı.
"Çift çizgi olunca hamile olunuyordu değil mi?"diye sordu titreyen sesiyle. Hazal ayaklanıp teste baktığın da gülerek ellerini çırptı. "Hamilesin İpek, hamilesin!" Evet hamileydi, resmi olarakta hamileydi.
"Hamileyim"dedi kendi kendine gülerek.
Yine hamileydi ama bu sefer tek bir farklaydı. Murat kendisini seviyordu ve hiçbir karmaşa yoktu.
"Hastahaneye gitmemiz lazım bu testler kesin sonuç vermeyebilir" Evet kesin olarak öğrenmeliydi bu durumu. Hazalla beraber hemen çıkıp en yakın hastahaneye gitmişlerdi.Kan testi yaptırdığında da her şey kesinleşmişti artık.Hamileydi bir bebekleri olacaktı.Muratla ikisinden bir parça vardı içinde ve çok ama çok mutluydu.
AKŞAM
Yine bir bekleme merasimiyle karşı karşıyaydı İpek.Bahçeye güzel bir sofra kurmuştu ve bir an önce gelsin istiyordu kocası.Saate baktığın da geç olduğunu farketti. Nerede kalmıştı ki?Zil çalınca ayaklandı hemen ve koşarak kapıyı açtı.
"Anahtarın yok muydu?"
"Var ama kapıyı karımın açmasını istedim" İpeğin beline sarılıp saçlarına öpücük kondurduktan sonra beraber el ele içeriye girdiler. İpek heyecanla kocasına bakarken, kalbi deli gibi atıyordu.
"Nasıl oldun?İyisin değil mi?"
"Kaç kere aradın eve geldiğimden bu yana. Söyledim ya olmadı bir daha.Gel hadi bahçeye çıkalım"
Kocasının elinden tutup çekiştirdi bahçeye doğru. "Yine döktürmüş benim güzel karım"
İnternet diye bir şey vardı ve oradan bir sürü tarifi kolayca bulabiliyordu.Seher hanım da tatil de olunca yemek işleri kendisine kalmıştı. Ama şikayet etmiyordu tabi, hoşuna gidiyordu kocasına yemek pişirmek.Pişirirken biraz midesi bulanmıştı ama çok azdı.
"Yorulmasaydın keşke zaten rahatsızdın. Tabi o kadar yesem bende rahatsız olurum orası ayrı"
"O bir kere çok yediğimden değildi başka bir sebeptenmiş" Murat,ın kaşları çatıldı aniden. Anlaşılan İpek yine kendisinden bir şey saklamıştı.
"Sen doktora falan mı gittin?Başka bir rahatsızlığın mı varmış?"
"Evet varmış." Kocasının elini tutup karnına doğru götürdüğünde, adamın göz bebekleri büyüdü, ardından boş boş baktı bir 5 saniye, anlam verememişti çünkü.
"Hamileymişim sevgilim"
Murat'ın dudaklarında tebessüm belirirken, boğazında kocaman bir yumru belirdi. "Ne dedin sen?"
"Hamileyim Murat. Bizim bir bebeğimiz olacak" O anda öyle bir güldü ki Murat, o kadar içtendi ki, İpek aşk dolu bakışlarıyla izledi onun gülüşünü.Murat tek kelime etmeden sarıldı karısına.Kahkaha atıyordu, gülüyordu sadece.. İpek mucize gibiydi, dünyanın en güzel mucizesiydi.Şimdi bir mucize daha katılıyordu hayatına öyle mi?
"Teşekkür ederim sevgilim teşekkür ederim" İpek geri çekilip kocasının buğulanmış gözlerine baktığında derin bir iç çekti,çok güzel bakıyordu o gözler. Sıkıca sarılarak kokusunu içine çekti İpek.
"Baba oluyorum be! Baba!" diyerek tekrardan karısını kucaklayıp döndürmeye başladı Murat. İpek kahkahalar atarak bu anın tadını çıkarıyordu. Mutluydu, çok mutluydu ve bu sonsuza kadar sürecekti.
ERTESİ GÜN
Elmasını ısırırken internetten jinekolog araştırıyordu İpek.Muratta şirkete gitmişti, tek başına güzel bir araştırma yapabilirdi. Telefonu çalınca ekrana baktı. Kayıtlı bir numara değildi ancak açtı hemen.
"Efendim?"
"İpekciğim özledin mi beni?"
Suzanın sesini duyduğu an elinde ki elmayı bırakıp hemen ayağa kalktı.
"Sen sen beni hala nasıl arayabiliyorsun!"dedi sinirle.
"Dışarıdayımda bir kahve mi içsek dedim?" Ne diyordu bu kadın?Ne saçmalıyordu?
"Ne ne diyorsun sen be?"
"Dışarıdayım diyorum hapisten kaçtım diyorum. 1 aydır bunu planlıyordum, sonunda başardım ama tebrik etmeyecek misin yengeni?" Delirmişti bu kadın net delirmişti.Telefonunu hemen kapatıp boş boş yürüdü salonun ortasına doğru.Nasıl kaçabilirdi hapisten?Anlamak mümkün değildi.Telefonu tekrar çalınca açtı hemen.
"Hazal?Hazal annen kaçmış!"
"Biliyorum!Emniyetten aradılar şimdi"
Korkuyordu çünkü o kadın deli gibi bir şey olmuştu. Hamileydi ve o kadının yanına yanaşmasını asla istemiyordu.
"Nasıl kaçar anlamıyorum! Nasıl?@
"İntihar etmeye kalkışmış.Adam falan ayarlamış net bende bilmiyorum. İpek çok dikkatli ol tamam mı? Evden sakın çıkma"
Muratin yanına gitmesi gerekiyordu.Başka çaresi yoktu onun yanında güvende olabilirlerdi bebeğide kendiside. "Tamam ben kapatıyorum bir gelişme olursa haber verirsin!" Telefonu kapatıp çantasını ve anahtarını alıp çıktı hemen evden.Mağazaya gidebilirdi Muratın yanında olmalıydı ona söylemeliydi.Arabayı çalıştırıp yola koyuldu hemen diğer yandan telefonunu çıkarıp Muratı aradı.
"Efendim İpek?"
"Murat kaçmış.Suzan kaçmış beni aradı"dedi panikle.
"Ne? Ne demek kaçmış!" Murat ayağa fırladığında anahtarını alarak çıktı hemen odadan. "İpek çıkma evden! Yanına geliyorum ben hemen"
"Ben yanına geliyordum mağazaya."
Önüne çıkan arabayla frene bastı İpek aniden. "Geri dön İpek eve geri dön,kilitle kapıları"
"Murat!Murat bir şey oluyor"
Koca minibüsten bir sürü adam çıkıp arabaya gelip kapıyı açtılar.Elinden telefon bir anda çekildiğinde, İpek deli gibi bağırmaya ve çırpınmaya başladı ancak burnunda hissettiği bir sızıyla nefesi kesildi ve başı dönmeye başladı.Gerisini ise hatırlamıyordu.
###
Yorum ve votelerinizi bekliyorummm