TUTSAK

27.BÖLÜM

Yorumlara göre yeni bölüm gelecek..

TUTSAK

27.BÖLÜM

Yine iki kuzen karşı karşıya oturmuş sandviç yiyip sohbet ediyorlardı.İpek birazda olsa kendini toparlayabilmişti aslında.O kadının saçını başını yolmak birazda olsa hafiflemesini sağlamıştı.
"Şu halimize bak ikimiz de mutsuzuz"dedi Hazal içini çekerek.Akınla olan durumu İpeğe anlatmıştı içi biraz boşalmıştı en azından.

"Akınla konuş, şu Erenden de uzak dur sürekli dip dibesiniz"

"Ben değil o yanıma geliyor sürekli.Akına çok kızgınım söylediği şeyler yenilir yutulur gibi değil" Kocaman ekmeği ağzına tıkarken, İpek kuzeninin bu haline gülümsemeden edemedi.

"Asıl beni bırak sen ne yapacaksın?Murat bir yandan, babam bir yandan"diyerek devam etti Hazal.Evet bu konuyu kendiside düşünüyordu İpek. Amcasını üzmeden, Muratla nasıl gelecek kuracaktı bilmiyordu.

"Muratı bırakamam, onsuz yaşamıyorum zaten ama amcamı da üzmek istemiyorum. Mutlu olmak istiyorum artık yeterince acı çektim"

Bunca zaman Murat'ın aşkını kazanmak için uğraşmıştı sonra bebeğini düşürmüştü. Muratla olmayı yedirtmemişti kendisine çünkü bebeğinin onun yüzünden öldüğünü düşünmüştü. Şimdi öyle olmadığını öğrenmişti ve artık Muratla yarım kalan bir şeyleri tamamlamak istiyordu.

"Murat'ın seni gerçekten sevdiğini hissettim biliyor musun?Hastahaneye  gelişini bir görsen, her yeri birbirine kattı"

İpek gülümsemeden edememişti, öyle mutlu ediyordu ki bunları duymak.Zil çalınca ikiside birbirine baktı.

"Babam gece gelirim demedi mi?İşi erken bitti herhalde" Hizmetlileri de göndermişlerdi kapıyı açmak Hazala kalmıştı tabi.Hazal açtığında Akını görmeyi beklemiyordu.Yüzünde ki pişmanlık ve hüznü görmemek için kör olmak lazımdı..

"Ne işin var senin burada?"diye sordu sitem dolu bir ses tonuyla.

"Konuşmak istiyorum lütfen."

"Bahçede konuşalım" Kapıyı kapatmadan dışarıya çıktılarında Hazal sinirlerine hakim olmaya çalışıyordu.
"Özür dilerim o gün söylediğim herşey için özür dilerim Hazal"
Keşke özürle sarılsa bazı yaralar kolay değildi ama işte hiç kolay değildi.
"Önce beni terkettin ne için annem için!savaşmadın bile yanımda durup elimi sıkıca tutup annemin karşısında duramadın.O kadını haklı çıkardın sen!"
Akın başını eğip derin bir nefes aldı daha sonra tekrar Hazala doğru yaklaştı.
"Kızmıştım çok kızmıştım"diyebildi sadece.

"Ne kadar kızarsan kız ayrılalım dedin bana!arkasından ne oldu?seni aldattiğımı söyledi.Böyle birşeyi nasıl düşündün Akın?"
En çokta bu koyuyordu böyle birşeyi nasıl kendisine yakıştırabilmişti?

"Seni öyle o herifin kollarında görünce delirdim" Akın,Hazal'ın ellerini tutup gözlerinin içine baktı usulca.Böyle olmak istemiyordu Hazalı seviyordu, çok seviyordu. "Affet beni Hazal seni kaybetmekten öyle korktum ki saçma sapan şeyler yaptım affet beni"
Hazal ellerini geri çekip birkaç adım geriledi. "Şu anda sana öyle kızgın ve kırgınım ki bu mümkün değil inan bana şimdi git" Akın'ın mavilerinden kaçırdı gözlerini çünkü bakamıyordu, onlara bakınca her şey daha çok zorlaşıyordu.

"Kızgınlığını da kırgınlığınıda geçireceğim söz veriyorum yeter ki bana bir şans daha ver"

Hazal tek kelime etmeden eve girerken gözünden bir damla süzüldü.Nefret ediyordu bu durumdan işte nefret.