Kath’s Pov
“Daniel! Ano ba!” Sigaw ko habang hinahabol siya. Kanina ko pa siya tinatawag pero hindi nya ako pinapansin o nililingon. Kaya napilitan ako hilahin siya at iharap sakin.
“What?” Sabay tabig nya sa kamay ko.
“Kelan ka pa nakakaalala?” Diretsa ko tanong. Dahil yan naman talaga ang gusto ko malaman kaya ko siya hinabol.
“Nung huling maospital ako” He said. Pero hindi siya nakatingin sakin.nakatingin siya sa malayo. Bakit ba ayaw nya ako tingnan? Pero teka? Nung huling maospistal siya? Kaya pala ganon na lang kilos nya? Kala ko nagbago siya. Yun pala dahil bumalik na ang alaala nya haha.
“Bakit hindi mo sinabi?” Kalmado ko tanong o mas okey na sabihin na kinakalma ko lang ang sarili ko. Pero bago siya magsalita ulet ay pinangunahan ko siya. “Para lokohin mo nanaman ako? Nasasanay ka na ata niloloko ako Daniel” Hindi ko mapigilan ang sarili ko bitawan ang mga salita yan.
“Hindi kita niloloko”
“Anong tawag mo sa ginawa mo?” Inis ko tanong. Pero nagpipigil pa din ako ng emosyon.
“Nagsinungaling Oo pero hindi kita niloloko” Sabi nito habang nakaharap sakin. Sa wakas hinarap nya na ako.
“Ganon na rin yun. Pinaglalaruan mo ako!!” Hindi ko na napigilan at naibulalas ko ang sinabi ko. Masyado ng masakit ang nangyare ngayon araw. Tapos eto? Dadagan nya pa?
“Hindi kita pinaglalaruan! Nung sinabi ko mahal kita I totoo yun” Sabi nito sabay hawak sa balikat ko pero tinabig ko ito at sinampal siya.
“Mahal? Bakit hindi ko maramdaman? Oo dati nararamdaman ko. Pero ngayon alam mo kung anong pakiramdam ko? Pakiramdam ko pinaglalaruan mo lang ang feelings ko. Oo nandun na tayo sa nahuhulog na ako kay Albie. But we both know na may maliit ka pa rin parte sa puso ko.Dahil Una sa lahat asawa kita eh. Pangalawa ikaw lang ang lalaki minahal ko!! Bakit mo ba ginagawa sakin ‘to?!! Bakit ba paulit ulit mo ako sinasaktan?! Huh!!”
Sigaw ko dito. At nagulat na lang ako ng sipain nya ang buhangin sa gilid ko. Bakit siya nagagalit? Alam ko samin dalawa ako lang dapat ang nagagalit.
“Bakit ba paulit ulit mo pinamumukha sakin ang pagkakamali ko Kath? Oo nagkamali ako! Alam ko yun Kath! Dahil halos araw araw nagrereflect sa utak ko ang ginawa ko. Yung araw na may kasama ako iba habang hininihintay mo ako. Yung araw na Masaya ako sa piling nga iba habang umiiyak ka! Tang*na Kath alam na alam ko naman yun eh! Hindi mo na kailangan araw araw ipaalala sakin”
Hindi ako makagalaw sa sinabi niya ni hindi ako makapagsalita. Para bigla na lang ako na pipi sa sinabi niya. Siguro dahil may punto siya.
“Alam mo ba kung bakit hindi ko sinabi sayo nakakaalala na ako? Kasi gusto ko patunayan sayo mahal kita. Mahal talaga kita kahit hindi ako nakakaalala. Gusto ko maramdaman mo mahal kita hindi dahil sa nakakaalala lang ako. Kundi dahil mahala talaga kita. Kasi alam mo kath sa t’wing nakikita kita masaktan noon? Hindi ko maintindihan pero kahit ako nasasaktan. Hanggang sa isang araw narealize ko mahal na kita.mahal na pala kita.” Sabi nito habang may tumutulo na din luha sa mga mata nya.
“Isang malaki pagkakamali na ang nagawa ko noon Kath. Kaya hindi ko na hahayaan mangyare yun. Pero sana naman kath wag mo gamitin ang isang pagkakamali ko para paulit ulit ako saktan. Sinusubukan ko naman ituwid yun eh. Sana tulungan mo ko yun lang” Then he left. Umalis siya na may mga luha tumutulo sa mata nya.
Mali nga ba ako? Oo nasaktan ako. Pero ganon ba ako ka manhid para makalimutan na baka siya din nasasaktan. Masyado nga ako naging bulag sa sakit nararamdaman ko kaya hindi ko na nakita na mahal nya talaga ako?
Napaupo na lang ako. Ang sama sama ko. Dahil all this time naging selfish na pala ako dahil sa sobrang sakit na nararamdaman ko.
Umiyak na lang ako ng umiyak dahil yun na lang ang kaya ko gawin sa ngayon. Hanggang sa may yumakap sakin patalikod.
“Albie *sobs* ang selfish ko..” Yan na lang ang nasabi ko.
“Nasaktan ka lang Kath.” Wala na ako masagot umiyak na lang ako. Para ang sakit sakit lang ng nangyayare ngayon araw. Hindi ko na alam.
Quen’s Pov
Pinasok namin si Diego sa resthouse para makapagpahinga muna. Okay na siya at buti na lang wala nangyare masama sa kanya. Pagpasok namin ng resthouse ay tiningnan ako ng kapatid ko ang niyakap.
“Kuya bakit hindi mo sinabi?” sabi nito. Napayuko na lang ako. At hindi ko mapigilan tumulo ulit ang luha ko.
“Natakot ako Mitzi. Natakot ako baka madissapoit ka kay Kuya. Alam ko kasi sobra perfect ng tingin mo sakin. At natakot ako masira yun” sabi ko dito.
“Kuya kahit anong naman nagawa mo maiintindihan ko. At hindi magbabago ang pagtingin ko sayo. You’re always be the best Kuya” napangiti na lang ako sa sinabi ng kapatid ko. I’m so lucky to have her.
Sobrang laki na ng pagkakamali ko yet naiintidihan nya pa din ako. Napakaswerte ko napakalaki ko lang gago dahil si nagawa ko ‘to.
***
Dahil masyado ng magulo at maliit ang resthouse na ‘to para samin nagdecide na ako at kapatid ko kasama si Jaye na umalis na at maghanap na ng hotel na matutuluyan ngayon gabi. Hindi ko alam kung kanino dapat ako magpaalam dahil alam ko halos lahat si ay galit sakin.
Kung hindi man galit baka naiinis sa nagawa ko. Pinahiram muna ni Albie ang kotse nya sakin dahil wala naman ako dala sasakyan. Naiwan si Julia sa resthouse dahil kailangan pa daw nila mag usap ni Diego.
Natutulog ang kapatid ko sa backseat samantalang katabi ko si Jaye. tama lang siguro na matulog muna ang kapatid ko ayoko nasasaktan siya sa sitwasyon.
“Kuya” tawag sakin ni Jaye. tiningnan ko siya.
“Bakit?”
“Okay ka lang?” Tanong nito. Napabuntong hininga na lang ako sa tanong nya. Okay ba ako? Umiling ako at tumango ito.
“Okay na ba kayo ng kapatid ko?” Tanong ko naman.
“We’re trying to fix things” He answered. Tumango na lang din ako.
“Alam mo hindi pa man kita ganon kakilala. Alam ko aalagaan mo ang kapatid ko. At kung ano man yung nangyare noon sa inyo sana lang wag ng maulit. Coz my sister doesn’t deserve to be hurt. Dapat Masaya lang siya. Dapat maging Masaya lang siya” I said without looking at him. Diretso lang ako nakatingin sa dinadrive ko.
Julia’s Pov
Mula sa kwarto ay nakatingin ako sa sasakyan nila Quen na paalis. Hindi ko maiwasan hindi malungkot. Nang dahil sa nangyare naging magulo ang lahat. Nandito ako sa kwarto namin ni Diego para bantayan siya.
Lumapit ako at tinabihan siya sa kama. Hindi maiwasan tumulo ulet ng luha sa mga mata ko. Nasaktan ko ang lalaki ‘to ng sobra. Napaka unfair ko.
Hinalikan ko siya sa noo at napatayo na lang ako ng idilat nya ang mga mata niya. Tiningnan niya ako pero tinalukaran nya din ako agad.
“Gutom ka na ba?” Hindi niya ako pinansin. Kinuha nya ang kumot at nilagay sa katawan niya.
“Diego I’m sorry” Yan ang bigla ko nasabi. At ngayon mas nagtuloy tuloy na ang luha sa mga mata ko. “Alam ko kahit ilang sorry ang sabihin ko hindi mo ako mapapatawad. Siguro nandidiri ka sa tulad ko ngayon dahil may anak ako sa ibang lalaki. Pero Diego maniwala ka. Mahal kita mahal na mahal kita. Kung mabibigyan nga lang ako ng pagkakataon na ibalik ang araw na nagkamali ako. Gagawin ko. Wag lang kita masaktan. Wag ka lang mawala. *sobs*” nagulat ako ng bumangon ‘to at umupo. Pero nakatalikod lang sakin. At sa nakikita ko ramdam ko umiiyak siya.
“Julia sobrang laki ba ng pagkukulang ko? Para ganito ang gawin mo? Alam mo ba sobrang sakit? Sobrang sakit . kasi yung pangarap ko para satin dalawa nabuo mo na pala sa iba. Hindi mo man lang ako hinintay. Lahat naman binigay ko sayo. Tuwing nag aaway tayo iniintindi kita. Tuwing galit ka inaamo kita. Lahat ginagawa ko wag ka lang mawala sakin. Pero ito pa? This is bullsh*t I don’t even know kung paano ka haharapin ngayon. Dahil natatakot ako baka may magawa ako. So pwede wag ka na muna magpapakita? Kahit yun lang”
Masakit marinig mula sa tao mahal mo na ayaw ka na nya makita. Gusto ko tumutol sa hiling nya. pero hindi ko magawa dahil ayoko maging makasarili ulet ngayon.
“Sige” Tapos tumayo na siya umalis. Napaupo na lang ako sa sofa sa likod ko. Ang sakit pala. Pero alam ko samin dalawa mas nasasaktan siya.
Daniel’s Pov
Umalis na sila Quen. Kung anong ingay namin noon sa resthouse na ito ay siya naman tahimik ngayon. Wala nagtataka magsalita. Lalo na ang tumawa. Nandito ako sa terrace ng resthouse at napansin ko wala ata stars ngayon.
Tahimik ako nakaupo dito at iniisip kung tama ba ang mga sinabi ko kay Kath? Baka naman sumobra nanaman ako at nasaktan ko siya? Pero nasasaktan din naman kasi ako nangyayare. Siguro iiwas na lang muna ako para hindi na gumulo pa lalo.
“Daniel..” Hindi ko na kailangan lumingon dahil kilala ko na siya sa presensya at boses pa lang nya.
“Anong ginagawa mo dito?”
“We have to talk. About Kath” Sabi nito. Tumango na lang ako kay Albie. At umupo siya sa tabi ko.
“Kamusta siya?” Tanong ko. Dahil pagkatapos ng nangyare kanina hindi na kami nagkita pa ulet.
“Nagpapahinga na siya. Napagod na siguro kakaiyak” Sagot naman nito.
“Mabuti naman. Masyado marami nangyare ngayon araw dapat lang magpahinga na muna siya.” I said. Pero hindi ko pa din siya nililingon.
“Daniel tingin ko kailangan mo muna layuan si Kath” Sabi nito kaya napatingin ako sa kanya. At diretso din siya nakatingin sakin.
---
TADAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA! ♥♥
COMMENTSSSSSS ☺