At dahil sa lakas nang bugso nang kanilang mga damdamin. Hindi na nito napigilan nang halikan ni Jiyou ang kanyang mga labi. Malumanay. Ayaw man niyang aminin sa sarili pero ang totoo busog ang kanyang puso. Iwinaglit ni Aika ang lahat nang pag aalinlangan. Tinugunan niya mga halik ni Jiyou. Malumanay man sa simula hanggang itoy naging mapusok. Sing-pusok nang bugso nang kanilang nararamdaman.
Nang matapos ang halik. Halata sa kanilang mga mukha na pawang nahihiya. Para maputol ang katahimikan, pilit na nagsalita si Aika.
"I'm hungry."
(Ni hao-hello! I hope you enjoyed the story. Please comment naman kayo diyan. Kelangan ko kasi para malaman ko kung OA na ba ang kwento or kelangan pa nang improvement. Please? Xiexie-Thanks!)
Hindi pa rin bumitiw si Jiyou sa kakayakap kay Aika. Ayaw niyang bitiwan ang babaeng kanyang minamahal baka biglang tatakbo palayo sa kanya.Si Aika, hindi nagpapahalata kay Jiyou na nahihiya siya. Ngunit kahit anong tago niya, namumula pa rin ang kanyang mga pisngi.
"You're full of excuses Ms. Chang." Dismayang sambit ni Jiyou.
Nag pretend si Aika na hindi niya narinig ang sinabi nito.
"By the way. Did something really happened between us last night?" Mariin na tanong ni Aika.
Nginitian agad siya ni Jiyou.
"Well, don't worry. Nothing happened. We just slept together."
Nagpasalamat si Aika. Akala niya wala na siyang maipagmamalaki kay Jiyou. Baka isipin nito na ganito lang ka simpleng makuha ang gusto sa kanya.
Kahit andito na sa kanyang harapan si Jiyou. Hindi pa rin niya maiwasang magtanong bakit ito pumunta nang Pilipinas.
"When did you arrived? And what are you doing in my resort?"
"Do I have to explain it to you?"
Hindi na nakasagot si Aika. Bakit pa nga ba niya tinanong. Obvious naman na siya ang dahilan kaya pumunta si Jiyou sa Pilipinas.
"So, you're hungry?"Tanong dito kay Aika.
"Umm!" Tumango na lang siya ngunit nakayuko.
"Com'on let's eat," nagyaya si Jiyou.
Kumunot ulo ni Aika. Nakita ito ni Jiyou.
"Shen me (what)?" Tanong nito.
"We can't eat together. You know, what I mean."
"You are still afraid. Or it might be you are ashamed that other people will know about us?"
Tiningnan ulit ni Aika si Jiyou. Seryoso.
"Jiyou, there is no us. It doesn't mean that I want you here, I let you kiss me, it formalizes our relationship. How will I know if you just using me, playing my emotions?" seryosong sabi ni Aika.
"I am not what you think Aika."
"I don't know. Please give me time. But we can be friends, right?"
Masakit man sa pandinig ni Jiyou ang sinabi ni Aika, nagpapasalamat pa rin siya. At least hindi na ito galit. Friends.
Walang siyang magawa. Mahirap na baka biglang sasabog na naman ang galit ni Aika. Baka hindi pa ito naka recover sa mga nangyari sa Taipei. Kaya napagpasyahan niyang tanggapin ang mga sinabi nito. Yeah, friends.