Umarım kitabı unutmadınız ~ iyi okumalar 💕
Kafenin içi savaştan çıkmışcasına görünümlü bir odadan başka hiçbirşeydi.
Sarı duvarları siyahlara bürünmüş ve içine çeşitli yazılar yazılmıştı. Duvar kağıtları yırtılmış küçük bir delik açılmıştı.
Eski şeker pembesi olan sandalyelerin rengi görülmez olmuş parçalara ayrılmıştı.
Yerdeki bir ayağı kırılmış eski şeker pembesi olan sandalyeyi kaldırdığımda gülümsedim ve gerçekler, ile hayalin beni ele geçirmesine izin verdim.
Küçük güzel çocuk hala burada annesine yardım ediyor , annesi gülümsüyor, babası sandalyeleri boyuyordu. Gülümseyip boyası kurumuş sandalyelerden birine oturdum.
Küçük güzel çocuk dünyaya oarlayan gözleriyle bakıyor ve gülümsüyordu. Sahi ne zamandır bu kadar içten ve gerçekçi gülmüyordu bu küçük çocuk?
Toz pembe hayat kapı çarpmasıyla eski kasvetli haline dönerken zavallı kulaklarım yağmuru yeni fark ediyordu zavallı kulaklarım.
"Buradasın"
Tanıdığım kalın ses kulaklarımı doldururken oturduğun eski hala ayakta duran paslı sandalyeden kalktım.
"Neden buradasın?"
Chanyeol küçük bir gülümsemeyle bana baktığında içeriye birkaç adım attı ve saçlarını düzeltti.
Kırmızı saçları anlına ,kıyafetleri ise üstüne yapışmıştı. Üzerinden yere damlayan sular ise dikkat çekiyordu.
"Pişmanlığım olsun istemediğimden yada belki sadece yaşayamayacağımı anladığımdan"
Önüne tekrar ve tekrar düşen saçını düzeltti ve önündeki birkaç hurdayı ayağı ile ittirdi.
"Sen neden buradasın?"
Etrafa bakıp konuştuğunda gülümsedim ve eski paslı sandalyeye geri oturdum.
"Hayaller...onları gerçekleştirmek için geldim yada sadece birşeyler bulmak için belki biraz sevgi?"
Yere odaklanmış bir şekilde konuştuğunda önümde ıslanmış ayakkabıları gördüm. Başımı yukarı kaldırdığımda ise gülümseyen bir dev ile karşılaştım.
"Benimkini gerçekleştirmek için fazlasıyla yalnızım"
Chanyeol konuştuğunda boyuma kadar çömeldi.
"Bana yardım edemez misin?"
Ben artık başka biriydim değilmi? Farklıydım ezik değildim, ben byun baekhyundum. Fakat tek konuda fena halde yardım'a ihtiyacım vardı.
"Karşılıklı olursa neden olmasın?"
Tek kaşımı kaldırıp elimin yumruk yaptım ve baş parmağım ile serçe parmağımı havaya kaldırdım
"Kabul mu?"
Elimi ona uzatıp gülümsediğimde, başını salladı ve serçe parmağımı uzun serçe parmagı ile kavrayıp birleştirdi.
"Kabul.. Sonzuza dek kabul"
İkimizde birbirimize gülümsediğimizde Chanyeol ayağa kalktı ve ellerini ceblerine soktutuğunda etrafında dönerek etrafta göz gezdirdi.
"Anlatmayı planlıyor musun? Yoksa sormam mı gerekiyor?"
Ellerimi dizlerimin üzerinde birleştirdiğimde gülümsedim.
"Burası bir aile kafesiydi.. Kazadan sonra yani annemle babam öldükten sonra çok küçük olduğum için buraya el koyuldu ve 18 yaşıma geldiğimde alabileceğimi söyledir fakat para karşılığında"
"Yani bu yüzden tüm yaz o şerefsizin marketinde çalışıp duruyordun"
Başımı salladım. "Bildiğin üzere yarı duyuyorum ve beni kurtaran lay ve suho onlar hastanede doktorlar, burayı almamda yardım ettiler"
"Peki ya o şerefsiz jongin?"
"Onunla sadece artık sevilmek istediğim için ve ilk defa bencil olmak istediğim için kabullendim"
Chanyeol bir şeyler fısıldadığında hala o kadar iyi duyamadığım için hiç birşey anlamadım.
"Peki yanındaki o baykuş tipli çocuk kim?"
"Kyungsoo, en iyi ve tek arkadaşım"
"Nasıl tanıştınız? Okulun ineğiydi sonuçta"
"Jongin'in üvey kardeşi"
Anladığını belirten sesler çıkardığında ellerimle oynamayı sürdürdüm.
Korkuyordum, herşey için en çokta yeni byun baekhyun olmaktan korkuyordum. Ona bakabilmekten korkuyordum ama yapmak zorundaydım onu bana büyük baba emanet etmişti.
"Sanırım yarın birkaç temizlik malzemesi satın almalıyım"
Duvardaki yırtılmaya hazır olan duvar kağıdını söktü.
"Sanırım bende boya malzemeleri satın almalıyım"
Göz kırptığındaki kalp çarpıntımı umursamadan kafeden çıktım ve derin bir nefes aldığımda karnıma dolanan kollar ile nefesimi tuttum.
"Teşekkür ederim"
Kalbim kazadaki gibi hıphızlı çarpıyor nefes almamı engelliyordu.
"Ne için?"
Sesimi titretmeden konuştuğumda gözlerimi kapatıp kan akışımın hızlanmasını hissettim bir süre
"Beni yanında kabul ettiğin için, Özür dilerim bu zamana kadar yaptıklarım için"
Çenesini omzuma dayadığında başımı onun yanağına yaslandığını hissettim. Konuşamıyor nefes alamıyordum. Beni kapanına almış ona itaat ediyormus gibi hissediyordum.
Başını yan çevirip burnunu boynuma sürttügünde nefes aldığını hissettim.
"Sanırım yaşadığımı hissetmeye onca yıldan sonra şimdi hissetmeye başladım"
Konuştuğunda nefesimi tutmuş çekilmesini bekliyordum ama o tam tersi bir şekilde kollarını sıklaştırıyor sıcak bedenini bana daha çok yaklaştırıyordu .
"Baykuş arkadaşın okul birincisi boşuna olmamış gibi dedikleri doğru."
Gülümsediğini hissettiğimde bende yavaşça gülümsedim ve kendimi daha rahat bir şekilde tutmaya çalıştım. Kollarını gevşetip bedenini geri çektiğinde yavaşça gözelerimi araladım.
"Baekhyun?"
Kyungsoo bize doğru durmuş incelerken gözlerimi ikisi arasında gezdirdim ve gergince kıkırdadığımda Kyungsoo kaşlarını çattı.
"Bunun ne işi var burda?"
"Asıl senin ne işin var burda?" Chanyeol Kyungsoo'yu kışkırtmak için gülümseyerek sorduğunda Kyungsoo kaşlarını daha çok çattı.
"Bu piçin ne işi var?"
Kyungsoo sesini yükselterek tekrar sorduğunda göz bebeklerini Chanyeol'ün üzerinden çekmedi.
"Burada neden olduğum seni ilgilendirmez , baykuş göz."
Chanyeol ellerini ceplerine koyarak konuştuğunda Kyungsoonun kaşları dahada çatıldı ve kolumdan çektiğinde tökezledim.
"Gidiyoruz hemde hemen"
Kyungsoo beni çekiştirmeye başladığında tek duyduğum Chanyeol ün birkaç kıkırtısıydı.
Tanrım sen benim kalbime mukayet ol
----- ------ ---- ----
Sabah erkenden kalkmış cafeye gelmek için hazırlanmış ve koşarak cafeye gelmiştim.
Camlardaki gazeteler çoktan sökülmüştü ve kapıdada birkaç boya kutusu vardı.
Şaşkınlıkla içeriye girdiğimde chanyeol çoktan gelmiş çaldığı ıslık ile elindeki büyük fırçayla önceden hasarları söktüğü duvarı boyuyordu.
Gülümseyerek yanına gittiğimde çaldığı ıslığı keserek bana dönüp gülümsedi.
"Günaydın"
"Günaydın"
İşte konuşmamız bu kadardı o boyamaya bende bir müddet izlemeye devam ettim.
"Ben gidip temizlik malzemelerini alayım"
Chanyeol başıyla onayladığında cefeden çıkıp buradaki en yakın markete gittim ve ne bulduysam aldıktan sonra cafeye geri döndüm.
Geldiğimde duvarın yarısı bitmişti. Poşetten malzemeleri çıkartırken kopan büyük gürültü ile yerimden sıçradım.
"İyi misin?!"
Chanyeol tökezleyip yere düştüğünde koşar adım yanına ulaştım ve yere diz çökerek eliyle kapattığı yüzünü görmeye çalıştım.
"Chanyeol! İyi misin!?"
Ellerimi uzatıp yüzünü açmaya çalıştığımda beni geri ittirdi. Arkamdaki boya kutusuna çarptığımda yavaşça tısladım. Yerdeki kırılmış bir cam elimi kesmişti.
Doğrulup yanına emekledigimde ellerinin üzerine tekrardan ellerimi koydum.
"Chanyeol! Duy beni"
Kendini kapatmışçasına ağlıyor ve bir şeyler mırıldanıyordu. Anladığım tek şeyde "geri gelme" olmuştu.
Sallanmaya devam etti onu sarsmaya devam ettim. İkimizde birbirimizi duymuyorduk. Ne o benim dediğimi yapıyor nede onunla teması kesiyordum.
Sonunda durulduğunda ellerini yavaşça yüzünden çekti. Gözlerinin altı bastırmaktan morarmış ve şişmiştim dudakları çatlamış ve kanamıştı.
Kollarını bana dolayıp yüzünü boynuma gömdüğünde kollarımı yavaşça ona doladım.
"Herşey geçti buradayım"
"O sen değilsin.. O sen değilsin"
Selam ballı çöreklerrr baekslipp comebackkkk djhsjsjs
Ne zamandır buna yb atmıyorum değilmii
Hiç okumuyosunuz ondan :(
Yorumda yok tabi
Neyse ya alıştım artık xhhdhdjd
Umarım beyenmişsinizdir~
Yeni kitabım olan taoris fic'i speed'e bakmayı unutmayın
Sizi seviyorummm
Chanbaekle kalın ~