'Daarna zei hij dat het een fout was en dat hij wel van mij houdt maar niet verder kan met mij'. Ze slaat met haar rechter vuist een keer hard tegen het stalen kluisje. 'Ik snap het niet hij zegt dat hij van mij houdt maar hij wil niks meer met me. Dat irriteert me, hij kan beter gewoon zeggen dat hij mij haat dan heb ik duidelijkheid' laat ze zich nu wanhopig naar beneden glijden langs de kluisjes. 'Ik snap hem we Eva, wat zou jij er van vinden als Wolfs was vreemdgegaan zou jij hem dan ook een tweede kans geven. Hem nog een keer vertrouwen en hopen dat hij je hart niet weer breekt'. 'Neem je het nou voor die klootzak op'. 'Voor Wolfs, en ja ik neem het voor hem op. Hij heeft niks verkeerd gedaan'. 'Hij heeft mijn gezin kapot gemaakt'. 'Nee Eva dat deed jij met die David van je' komt er boos uit haar mond waarna ze de kleedkamer verlaat en de deur met een klap dicht gooit. Ze is boos op zichzelf Marion heeft niks gedaan waarom moet ze dan nu ineens boos worden op haar beste vriendin. Een schoon shirt pakt ze uit haar kluisje waarna ze die aan doet.
Een kwartier later loopt Eva de kleedkamer uit. Verschillende collega's kijken haar aan geen een van plan om ook maar iets tegen haar te zeggen. Ze durven niet, bang dat ze ook op hun boos zouden worden. Zelfs Marion kijkt haar niet aan. Even als Wolfs die samen met haar druk aan een zaak bezig is. Met een diepe zucht neemt ze plaats op de bureaustoel. Waar normaal Wolfs om zou kijken praat hij nu gewoon door met Marion. 'Goeiemorgen' loopt Romeo vrolijk de kantoortuin binnen geen idee hebbend wat er ongeveer een halfuuur geleden had afgespeeld. 'Ha Eva had jij robert ter veen nog na getrokken' loopt hij gelijk op haar af. 'Nee maar als je vind dat ik mijn werk niet goed doe ga je toch lekker naar me mechels' slaat ze boos haar pen op tafel. 'Woow rustig maar ik doe het zelf' loopt hij snel van haar weg naar zijn eigen bureau. 'Laat haar maar even' zucht Marion nu een keer diep.