Stay strong 2

Deel 66

Voordat hij Eva's kamer in loopt kijkt hij op zijn horloge, deze geeft 10 uur aan. Even was hij van plan Marion te bellen dat ze met Finn langs zou komen maar Finn zou nu al lang aan het slapen zijn. Hij had helemaal niet door gehad dat de tijd zo snel was gegaan. Hij haalt nog een keer diep adem en loopt dan de kamer van Eva weer binnen. 'Eef het is al laat wil je dat ik hier in het ziekenhuis bij je blijf of moet ik naar huis' kijkt hij haar vragend aan. 'Ga maar lekker naar huis' draait ze haar rug naar hem toe. 'Eef' verlaat een zucht zijn mond. 'Doe nou eens niet zo accepteer het'. 'Ik wil geen ruzie meer met jou ik dacht dat het net wat beter ging tussen ons'. Ze zegt niks terug en lijkt niet van plan zich om te draaien. 'Weetje wat het met jou is jij bent een egoïst. Zodra jij niks meer hebt kom je naar mij als je me nodig hebt kom je naar mij toe maar zodra dat niet is laat je me keihard vallen ik ben er klaar mee Eva helemaal' draait hij zich om om weg te lopen maar Eva's gebroken stem houd hem tegen. 'Je hebt gelijk Wolfs. Het spijt me zo ik weet zelf ook niet waar ik mee bezig ben' zegt ze zachtjes terwijl ze zich nu wel naar hem toe draait. 'En ik snap het dat je gelukkig bent met Liselotte en ik zal het proberen te accepteren oké' klinkt ze zo gebroken en gemeend. Wolfs glimlacht kleintjes en neem plaats naast haar bed zijn hand vind die van haar en geeft er een zacht kneepjes in. 'Pas je wel goed op jezelf je lijkt zo...zo' hij weet niet hoe hij het moet verwoorde. 'Gestoord' raad ze het zelf. 'nee verward' vind hij dat eens beter woord.