Vlak voor we naar binnen gaan houdt Zavier me tegen. ''Ik ga er vanuit dat je wel begrijpt dat je dit tegen niemand kunt vertellen?'' Hij kijkt me strak aan. Ik knik. ''Natuurlijk begrijp ik dat,'' zeg ik tegen hem. Hij haalt opgelucht adem. ''Mooi, dan zie ik je morgenochtend zodra de trainingstijd begint op mijn kantoor.'' Ik kijk hem vragend aan. ''Dan hebben alle assassins overleg met hun trainer over komende weken.'' Ik knik en loop snel naar binnen.
Eenmaal op mijn kamer wil ik me meteen op mijn bed laten vallen, maar eerst moet ik nog iets anders doen. Ik pak pen en papier en begin een brief naar Aiden terug te schrijven.
Als ik klaar ben laat ik me op bed ploffen, en zucht ik eens diep. Er zijn veel dingen waar ik over na moet denken, vandaag was een bijzondere dag. Wel een hele drukke en zware dag. Ik glimlach bij de gedachte aan het gezicht van Shane, toen hij van me verloor. En aan Beals gezicht, onder de chocolade. Ik denk aan mijn nieuwe vriendschap met Will, en aan de brieven van Aiden. Ik glimlach nogmaals. Maar het meeste denk ik aan Zavier, de leider van de rebellen. Wat houdt dat in, een rebel worden? Is het iets voor mij? Ze zijn wel tegen het rijk, net als ik. Ik weet het niet. Mijn hoofd voelt zwaar aan, en ik ben doodmoe. Ik trek de deken over me heen en gaap nog eens. Dan vallen mijn ogen dicht.
Voetstappen, in mijn kamer. Ik schrik wakker, en spring direct overeind. De deur van mijn kamer staat open, en ik zie nog net iemand wegrennen. Ik schiet naar de deur toe en kijk om het hoekje, maar de inbreker is al uit het zicht verdwenen. Verslagen kijk ik naar de lege gang. Ik was te laat.
Wie was er in mijn kamer, en wat kwam hij doen? Is er iets gestolen? Ik kijk de kamer eens rond. Mijn ogen blijven rusten op de brieven van Aiden, die ik op mijn bureau heb laten liggen. Ik kijk naar de sierlijke letters en schrik dan. De brieven zijn uit hun enveloppen, en ik weet zeker dat ik ze erin heb gedaan. De inbreker heeft ze dus gelezen. Ik vraag me af wat hier de gevolgen van gaan zijn.