Assassinated (Voltooid✔)

geheime tactieken

De rit in de koets verloopt tot mijn verassing in stilte. Het is té stil. De prins is te kwaad om iets te zeggen. Ik zie het aan hoe hij zijn handen tot vuisten gebald houdt, en hoe hij zijn volle lippen op elkaar perst. Hij spreekt pas als we zijn aangekomen bij het paleis. ''Meekomen.'' Hij zegt het hard en bot en loopt weg zonder te kijken of ik hem volg. We lopen door de gangen van het paleis richting mijn kamer. Hij wuift de bewakers weg wat me verbaasd. We komen aan bij mijn kamer en ik volg hem naar binnen. Daar wendt hij zich tot mij en begint hij te tieren.

''Ik dacht dat je me had gezegd je best te doen! Je gooide expres mis, waarom deed je dat? Dit kan écht niet langer, ik moet een andere assassin kiezen. Maar daar is het te laat voor! Ik dacht dat je mij kon helpen en ik had je nodig voor....'' 

Plots stopt hij met praten, alsof hij iets teveel heeft gezegd. ''Waar had je me voor nodig?'' Vraag ik hem nieuwsgierig. Hij schudt snel zijn hoofd. ''Nergens voor. Maar waarom wierp je expres mis? Waarom deed je niet je best, zoals je had afgesproken?'' Nu is het mijn beurt om te praten.

''Luister goed, ik doe het niet voor niks. Je hebt vast wel gemerkt dat ik het enigste meisje ben, hè? De jongens kijken me allemaal minachtend aan, ze denken dat een meisje geen assassin kan zijn. Maar ik ben wel een assassin. Een behoorlijk goede, al zeg ik het zelf. Als ik mijn best had gedaan had ik honderdvijftig punten makkelijk gehaald. De hoogste score van allemaal. En heb je opgelet bij de ontsnappingsproef? Als je goed had opgelet had je gezien dat ik de knoop met een paar seconden open had, toen ik het eenmaal ging proberen. Sneller dan alle andere. Ik kan deze wedstrijd winnen, maar het is makkelijker als de jongens gewoon denken dat ik niet goed ben. Dan onderschatten ze me, maar bij de grote finale zal ik laten zien dat ik ze allemaal aankan. Er is dus wel over nagedacht, meneer Prinsje.'' 

Hij staart me met open mond aan, en zodra hij dat door heeft klapt hij dicht. Hij schudt van verbazing zijn hoofd. ''Wauw,'' begint hij. De lach verschijnt weer op zijn gezicht. Best schattig eigenlijk, maar vooral heel idioot. ''Wauw, je bent echt heel slim, slimmer dan de meeste. Dat is een geweldige aanpak, maar vertel me er de volgende keer gewoon over. Dan word ik niet zo boos.'' Ik knik en de prins loopt naar de deur van de kamer. Hij draait zich nog even om. ''En noem me alsjeblieft niet meneer Prinsje.'' Onwillekeurig moet ik glimlachen, maar ik schud mijn hoofd naar hem. ''Het spijt me, maar het blijft gewoon meneer Prinsje.'' Hij zucht maar lacht tegelijk en loopt dan de kamer uit.