Assassinated (Voltooid✔)

Omdat ik een assassin ben

''Je gedraagt je écht belachelijk, en je bent veel te veel bij dat beest!'' Ik herken de harde en botte stem van de koning. ''Zora ís geen beest! En ik gedraag me niet belachelijk, dat doe jij!'' Aiden klinkt kwaad, en gaat keihard tegen de koning in. ''Jij mag wel eens even op je woorden letten, jongen!'' ''Je bent mijn vader niet!'' Aiden schreeuwt, hij is heel kwaad. Maar waarom? Ik heb het begin van het gesprek gemist, en weet niet goed waar het over gaat. Wel weet ik dat het met mij te maken heeft, en dat geeft me een naar gevoel. Ik schrik als een keiharde dreun hoor. Volgens mij heeft er iemand op de tafel geslagen. Ik vraag me af of het de koning is of Aiden. ''Niet zo hard! Straks hoort iemand het nog! En weet je, ik ben blij dat je mijn zoon niet bent! Mijn punt is duidelijk. Je gaat niet meer naar dat beest toe, en ze wordt vanaf nu gewoon verdoofd. Nooit mag ze de geheime locatie te weten te komen! En ik vraag me nog steeds af waarom je niet wilt vertellen hoe het komt dat jullie zo laat terug waren. En aangezien je het voor jezelf wilt houden vul ik het zelf maar in. En dat betekent een flinke straf voor jou. We hebben het er nog wel over.'' De koning klinkt nu beheerst, maar nog steeds woedend. ''Dat gaat jou helemaal niks aan!'' Roept Aiden fel. Ik bewonder de manier waarop hij tegen de koning in gaat, maar verstandig is het niet. Maar goed, alsof ik verstandige dingen doe als ik boos ben. 

''Mij gaat het een heleboel aan, want tot nu toe heeft ze niet best gepresteerd. Ik wist wel dat je een slechte keuze hebt gemaakt, mijn eigen assassin ziet haar niet als een concurrent, Ethan doet het veel beter. De eerst volgende ronde ligt ze er uit. Ik weet het zeker, en wat dan, Aiden? Het zal niemand verbazen, hoor. Je maakt namelijk ALTIJD slechte keuzes, of niet soms?'' Ik kan er echt niet tegen om te horen hoe Aiden vernederd wordt, en het is moeilijk om me in te houden. Het is niet slim om nu de kamer binnen te stormen, dat maakt het alleen maar erger. Ik hoor voetstappen, en zie hoe Aiden boos de kamer uit komt. Zijn gezicht is vuurrood, en hij heeft zijn handen tot vuisten gebald. Hij loopt zonder iets te merken langs het harnas waar ik achter zit, helemaal de gang uit. Plots bedenk ik me dat hij misschien wel naar mijn kamer gaat, en wat zal hij denken als ik er niet ben? Ik moet snel achter hem aan!

Ik zie hoe Aiden de deur van mijn kamer opent, hij heeft niet door dat ik vlak achter hem loop. ''Zora?'' Roept hij als hij ziet dat de kamer leeg is. Hij klinkt nog steeds boos, maar ondertussen hoor ik ook verdriet in zijn stem. Ik loop de kamer binnen, en hij draait zich om. ''Hier ben ik,'' zeg ik. Hij haalt opgelucht adem. ''Ik heb jullie gesprek afgeluisterd.'' Het floept eruit, en ik zie hoe Aiden ervan schrikt. Hij schrikt heel erg, zijn gezicht wordt bleek. Ik frons mijn wenkbrauwen. Wat heb ik gemist, dat hij het zo ontzettend erg vindt dat ik het heb gehoord? ''Alles? Ook het begin?'' Hij klinkt bezorgd en zenuwachtig, en ik word echt heel erg nieuwsgierig nu. ''Nee, alleen het einde,'' zeg ik dan. Hij haalt opgelucht adem. ''Waarom?'' Vraagt hij nog zachtjes. Ik begrijp hem echt niet. ''Omdat ik een assassin ben.''