Broken 13: Rain
"Congrats Lourdes" sabi ko kaagad pagkatapos nung kasal at ngayon, picture taking na. Medyo na delay nga yung kasal kasi yung dagat tumaas tapos naabot yung nilagyan nung mga upuan kaya sinet up ulit sa malayo layo na
"Salamat" maiyak-iyak niyang sabi at nagyakapan naman kaming magbarkada. Naiyak rin ako kasi atlast may lalaki na ring magaalaga sakanya
"Nakakaiyak talaga grabe. Napagiwanan na talaga ako" sabi ni Trexie at imbes na maawa kami, nagtawanan pa tuloy
Pagkatapos ng tawanan at iyakan, inayos muna namin ang sarili namin para sa picture taking. Nahanap ko naman kaagad si Isaac na busy sa cellphone niya
"Dali na daw. Picture taking na" sabi ko sakanya at binigyan lang niya ako ng tingin tapos tumango at ibinulsa yung phone niya. Hindi nalang ako nagdrama dahil doon, para san pa kasi ang pagdra-drama diba?
"Okay... 1... 2... Okay, another one. 1... 2... Next" nagsilayuan sila kaagad pero kaagad naman ako lumapit dun sa photographer
"Paki kuha ako ng solo kasama ang asawa ko" I said with a smile tapos tumango siya kaya kaagad ko naman sinabihan si Isaac
"Sige... Yan na posisyon niyo?" Nagtatakang sabi ng photographer kaya napatingin tuloy ako kay Isaac na nakatayo lang ng straight. I fake a laugh, halata naman kasing ayaw niya
"Grabe naman siya oh. Ayaw mo talaga akong akbayan at ngumiti?" I tease but he just shrug pero inakbayan naman ako tapos ngumiti siya, yung sakto lang na ngiti. Kaya humarap na ako ulit at ngumiti ng tudo
"Okay.. Tapos na" sabi nung photographer at kasabay nun ang pagsabi ni Isaac na magc-cr siya
"Oh sige. Ingat" sabi ko and ngumiti before he turned his bare back on me. Walang damit pangitaas ang mga lalaki at nakawhite shorts lang tapos kaming mga babae nakadress na puti at flower crown
Bumuntong hininga nalang ako nung nakalayo layo na siya. Ayokong pangunahan pero ramdam kong umiiwas na siya, ayokong isiping baka ngayong gabi na yun, pero hindi ko maiwasan
Napatingin ako sa mga tao dito at lahat- except sakin -ay nakangiti at nagtatawanan hindi kagaya ko, nagdra-drama which is hindi naman bagay
"Okay guys.. Let's proceed to the reception. Doon lang malapit sa rest house" sabi ng isang bakla na event organizer yata at unti-unti namang nagsipuntahan doon kaya sumunod nalang rin ako kaysa sa hintayin ko pa siya eh alam ko namang hindi na ako babalikan nun didiretso na yun dun
Kaya naglakad nalang ako papunta doon habang nilalaro sa mga paa ko yung mga buhangin and noticed that kahit na kung anung gawin ko para mapanatili yung mga buhangin sa ibabaw ng paa ko, nahuhulog pa rin sila. Ano ba naman 'tong iniisip ko, masyadong madrama. Ganito ba talaga kapag feeling mo iiwanan kana? Ganito ba talaga kapag feeling mo wala na? Huhugot ka nalang ng huhugot sa mga bagay na nakapaligid sayo?
Pagkarating namin doon, umupo na ako dun sa upuan kung saan nandoon sina Trexie at Lourdes kasama ang mga lalaki nila pero si Isaac wala. Antagal namang magcr nun, baka nagkaLBM na yun?
"Nakita nyo ba si Isaac?" Tanung ko bigla sakanila na halatang off topic
"Nakita ko yun dito, hinahanap ka rin yata" sabi ni Ivan kaya napatango tango nalang ako habang tinitignan yung paligid. Mas dumami yung tao at mas gumulo
"Baka mabali leeg mo nyan, wag ka kasing magalala doon. 'Di yun maghahanap ng iba" napatingin ako kay ate Jillian sa sinabi niya at nginitian. If you only knew
"Oo nga. Umupo ka nalang jan at magrelax, ako napapagod sa ginagawa mo eh" sabi naman ni Trexie kaya umupo nalang talaga ako
"The groom and bride is arrive!" Napatingin ako doon sa entrance kung saan pababa si Lourdes habang binubuksan ni Adrian yung pintuan ay nung pagkalabas ni Lourdes, I saw it. Masaya siya, kasing saya ko rin noon
Habang naglalakad sila papasok, lahat ng tao ay naghihiyawan at nagpalakpakan but there was no Isaac hanggang sa natapos nalang ako kumain, mag bigay ng words for the groom and bride at ngayon sumasayaw na sila pero wala pa rin siya
Asan na kaya yon? Hindi naman siya siguro umuwi without my signiture diba?
But what if umuwi nga siya? Uuwi nalang rin ba ako ngayon?
"San ka pupunta?" Narinig kong sabi ni Trexie pagkatayo ko
"Hahanapin si Isaac, baka nagka LBM na yun eh" I said at tumango naman siya kaya naglakad na ako palayo. Napatingin pa ako kina Lourdes at Adrian na nagswe-sway sa gitna habang dinidikitan sila sa damit nila ng mga pera
Nung palabas na sana ako may biglang kumuha ng atensyon ko. Isang lalaki na nagyo-yosi sa labas habang may cellphone sa tenga nya
I hesitated na lumabas at tawagin siya kasi may kausap. So instead of approaching him, lumapit nalang ako ng konti at nakinig sa sinasabi niya
"Yeah. I miss you too. Maybe tomorrow I'll be home- yeah, I know it takes time but I know her- of course" Hindi na ako nabigla at lumayo nalang ng paunti-unti without making any noise kahit na lumalabo na paningin ko. Aalis nga siya at kahit na gumawa ako ng paraan ngayon para hindi yun mangyare, wala pa ring saysay.
But napahinto ako bigla sa narinig ko nung paalis na talaga ako
"I love you more than anyone. Stay safe"
Pagkarinig ko nun, it's like my whole life broke apart and felt that any minute mamamatay na yata ako. I can't breath, I can't see but I tried to walk as fast as I can at nung nakalayo layo na ako. Napahawak ako sa pader
Wala na yata talaga. Walang wala na
Napalakad nalang ako unti unti habang bumabagsak pa rin yung mga luha ko. Pumikit ako habang naglalakad kasi naririnig ko pa rin yug boses niya na nagsasabi nun hanggang sa napadpad ako sa gilid ng dagat at umupo doon
My tears are gone pero nandoon pa rin yung sakit. I think kailangan ko nang sanayin sarili ko
Napahiga nalang ako sa buhaingin habang nakatitig doon sa mga stars.
And a memory flash inside my head na napangiti sakin kaya pumikit nalang ako para maalala yun
"Kumusta araw mo ngayon?" Rinig kong sabi nung lalaki na hindi ko naman kilala at nakihiga lang dito sa field ng school. Gabi na ngayon at wala nang masyadong tao pero nandito pa rin ako dahil sa club na sinalihan ko
"Ok lang naman" sagot ko. Hindi ako feeling close pero hindi rin naman ako rude. Pag kasi ako yung kinakausap, as much as possible I will give a reply
"Oh" sabi niya lang and thought that wala na siyang sasabihin kaya tinuon ko nalang ang pansin ko stars. Ang dami nila ngayon, hindi siguro uulan nuh? Sabi kasi ng matatanda, pag madami daw yung stars eh maaliwalas ang panahon at hindi uulan
"What is the 1st thing that comes to your mind when I say the word stars?" Rinig kong tanung nanaman niya at medyo naiirita na ako kasi engish siya ng english, hindi ba pwedeng magtagalog nalang siya?
"Uhh.. Marunung ka naman sigurong magtagalog nuh?" I said and inikot ko yung ulo ko to the side to look at him. And when I said it napatingin siya sakin and I saw the most geniun and happiest smile. Grabe, ang gwapo naman niya.
"Ofcourse I know how it's just that I often use it" sagot niya kaya tumango tango ako then tumingin ako ulit sa stars and frown
"So..." Rinig kong sabi niya so napatingin ako ulit sakanya then I smile
"Rain" I said with a smile
I breathe heavily to feel the coldness of the breeze nang may umupo bigla sa gilid ko kaya napalingon ako and I saw him. He's looking at the sea, mukhang seryoso ang mukha.
"San ka galing?" I ask after I cleared my throat
"I was looking for you. Nandito ka lang pala" he said and look at me straight in the eyes and heto nanaman ako. Natuwa nanaman sa sinasabi niya na baka sinungaling lang
"Really? Buti nahanap mo 'ko" I sad
Hindi na siya nagsalita pa and after a minute humiga na lang rin siya sa buhangin. No one dare to say a word. Hindi nalang rin ako nagsalita, ano ba naman kasi ang sasabihin ko?
"I-- ang ganda ng wedding nila" out of nowhere niyang sabi kaya napatingin ako sakanya ang smile
"Syempre naman nuh. Ang ganda kaya ng singer" I said with a laugh kaya natawa nalang rin siya. Mas mabuti pang magjoke kaysa sa magusap ng isang seryoso na bagay. Atleast yung joke mawawala yung uneasy niya
"Yah right" sabi niya and he said something under his breathe, "and I dont know why I did that to you" which is napaluha sakin. I wanted to cry. I wanted to shout. I wanted to... To hurt him the way he hurt me. Bakit nga ba niya nagawa saakin yun? Wala akong ginawang mali, wala akong ginawang masama, hindi ako nagkulang, at wala akong ipinagdamot, so why?
Minutes past at walang umimik. Pinakalma ko nalang ang sarili ko because I dont want to cry lalong lalo na nasa gilid ko lang siya
"What is the first thing that comes to your mind when I say the word stars?" Sabi ko nalang bigla and look at him. Tumingin naman siya sakin and smile but his eyes, I saw saddness within his eyes.
"Ikaw" ang hina ng pagkasabi na para bang binubulong niya lang. Na para bang ayaw niyang iparinig saakin
"Why me?" Naitanung ko pabalik sakanya then I felt a raindrops on my face kaya napapikit ako pero binuksan naman kaagad. Napatingin ako sakanya na nakatingin pa rin sakin. The way he look at me na para bang gusto niyang humingi ng patawad and slowly, he open his mouth
"Because you're my rain. And I always, always makes you cry" napapikit nalang ako and face the sky. Umiinit yung gilid ng mga mata ko, bumibigat ang pakiramdam ko, kinakapos ako ng hininga, masakit ang puso ko, at kinakagat ko ang labi ko para hindi humagulhol.
He knew all along.
**
IT'S GOOD TO BE BACK, AGAIN. Grabe ang tagal kong nawala, busy kasi sa studies eh pero nandito pa rin kayo, sinusuportahan ito.
This chapter is dedicated to all of my readers na naghihintay pa rin sa update. Thank you so much. It means a lot.
I hope you enjoy. Please comment your reactions and hinanakit. It helps me to write another one.
Godbless and sa susunod na chapter ulit guys.