Naomi POV
Nakahiga ako sa kama ko at nakatulala, hindi parin maalis sa aking isipan ang nang yare kanina. Hindi maalis sa aking isipan kung paano dumampi ang labi niya sa labi ko.
He kissed me...
That was my first kiss. And I must admit that I enjoy it. No. I love it. I love everything about him including his sexy smooth lips.
Fuck! Napabangon ako sa higaan ko dahil sa naiisip ko. Ginulo ko ang buhok ko sa sobrang frustration na nararamdaman ko. Naomi stop nababaliw ka nanaman yata? No. Mababaliw talaga ako. Jiro why are you doing this to me? You're driving me crazy. Napatayo ako dahil doon, pumunta ako sa vanity mirror ko at tinignan ang sarile ko.
Ate, masaya kaba? Kasi ako masaya. Ate pwede bang tulungan mo ako para maging masaya na ako ng tuluyan? I really want Jiro, he's my everything to me now. He's my only hope to survive to this situation. Ate please help me. Mom, dad help ate also okay? Help her to make me happy. Alam ko naman na gusto niyo ako maging masaya diba? Gusto niyo yung bunso niyo maging masaya, kaya sana ibigay niyo sa akin si Jiro.
Hinawakan ko ang mukha ko. Tinitigan ko ang mukha ko, sabi ko na eh may mag mamahal sa akin kahit ganito ako. Kahit ganito ang itsura ko. Mali ka Shane may mag kakagusto at may mag mamahal sa akin kahit ganito ako. Napangiti ako dahil sa naisip ko.
Hindi naman ako hahalikan ni Jiro kung di niya ako gusto. Ramdam ko rin naman ma gusto niya ako at alam ko magiging akin siya. Bumalik ako sa kama ko at humiga, ipinikit ko ang mga mata ko ng may ngiti sa labi ko.
~~~
Maaga aking nagising dahil balak ko mag luto para sa akin at para kay Jiro. Lagi ko kasi siyang nakikita na kung ano ano lang ang kinakain, ayaw ko naman ng ganun. Kaya kahit puyat pinilit ko magising ng maaga at mag luto. Hindi ko maiwasan na mangiti dahil iniisip ko palang mamaya ang mang yayare kinikilig na ako.
Tell me normal lang ba to? Hindi ko kasi masabi na oo kasi first time ko mainlove. Ang hirap... Ang gulo pero, ang sarap sa pakiramdam. Ang sarap pala mainlove? May inspiration kang mabuhay, mag aral, at maging masaya sa araw araw. Napangiti nanaman ako at tinignan ko ang aking niluto at napangiti nanaman ako. Sana magustohan mo Jiro, ginawa ko to at special to dahil I made this with love. Naramdaman ko na namula ang aking mga pisngi dahil sa naisip ko. Iling iling ko nilagay ang pag kain sa lalagyanan. Napapatingin ang mga kasama ko sa bahay sa akin dahil maaliwalas ang mukha ko.
First time nila ako makita ng ganun. Simula kasi nawala sila hindi na ako ngumiti ng ganito bakit pa? Wala na rin akong dahilan at inspirasyon. Wala na sila. Pero, dahil kay Jiro nag karoon ako ng pag asa. I really owe him for making me happy.
To be continue...