'En ligt die in zijn bed' zit David al op de bank met voor zich een kop koffie en een kop warme chocolademelk. 'Nee hij wilde alleen slapen als zijn vader hem in bed zou leggen, hij is nu vast met zijn auto's wan het spelen' kent ze haar zoon maar al te goed. 'Die valt vanzelf wel in slaap' komt ze glimlachend naast hem zitten. Zijn arm slaat hij om haar heen om haar stevig tegen zich aan te drukken. 'Het komt na een tijdje gewoon weer allemaal goed met hem hij went er wel aan' geeft hij een kus op haar kruin. 'Ik weet het wel maar toch voel ik me schuldig tegenover Finn. Ik heb hem zijn vader afgepakt' stroomt er nu toch een traan van haar wang af. 'Dat hoef je niet je moet ook aan jezelf denken, jij kan er toch ook niks aan doen dat je niet meer van zijn vader houd' zegt hij op een rare toon, een die Eva niet helemaal kan plaatsen. 'Dat weet ik ook wel maar toch' kruipt ze dichter tegen hem aan.
'Het was heerlijk' legt hij met een glimlach zijn mes en vork weg. Liselotte had hem uitgenodigd te komen eten en daar zei hij geen nee tegen. Hij kan haar culinaire kant wel waarderen maar toch zal hij niet vergeten hoe Eva af en toe haar keuze voor eten maakte. Tevreden legt ook Vera haar vorkje weer op tafel. 'Was het lekker schat' kijkt ze haar dochtertje vragend aan die tevreden knikt. Wolfs staat al op om alles op te ruimen maar Liselotte wijst hem terug. 'Jij bent te gast Floris ik ruim op'. 'Nee jo ik help je gewoon' pakt ook hij een paar spullen van de tafel om mee te helpen met het opruimen van de tafel. 'Ik zei toch dat het niet mocht' slaat ze haar armen om zijn middel als hij de vaatwasser inruimt. 'Of anders' draait hij zich glimlachend op waarna hij een kus op haar lippen drukt. 'Anders moet jij vanavond met mij en Vera mee naar het park' heeft ze al een oplossing bedacht. 'Anders ga ik ook graag mee hoor' pakt hij haar bij haar heupen vast om haar dichter tegen zich aan te drukken.
Ze zijn allebei opnieuw gelukkig ❤️ of toch niet ?