CHAPTER 53
-ONE WEEK LATER...-
KIEN’S POV
*riiiiiiiiiiiiiiing*
Ughh! Who the hell is this?
Antok pa ako!
Puyat ako eh. I’v been racing for 3 consecutive nights. Chase gave me one week to enjoy my racing life. At kagabi yung last race ko.
Sabi nga nila. Ang bata ko pa daw para magretiro. Eh wala eh. Utos ng boss ko. kailangan ko sumunod. Tsaka para na din sa safety ko. habang tumatagal kasi padumi na ng padumi yung mga nakakalaban ko. lahat ng nakalaban ko for that 3 consecutive nights, lahat sila madudumi kumarera. Handang ipahamak ang kalaban, which is ako.
*riiiiiiiiiiiiiing*
Takte! Ang kulit naman eh!
Without looking who is the ‘paking’ caller I answered the call.
“hmm?” sagot ko. halatang bagong gising ang boses ko.
(“pards!”) sabi sa kabilang linya.
Kaya naman napatingin ako sa pangalan ng tumatawag pero unregistered number siya.
Aish! Wala nga pala akong number nya. Hahaha.
“oh? Problem?” matipid kong tanong.
(“hmmm. Kita tayo. Pwede?”)
Dahan dahan akong bumangon at umupo sa kama. Shit! Ang sakit ng ulo ko. dami kong nainom kagabi eh. Ni-treat ko kasi si Alvin eh.
“okay lang naman. Kaso..”
(“kaso di papayag fiancé mo?”) pagtatapos niya sa sasabihin ko.
“haha! Ganun na nga. Medyo, strict eh.”
(“sige na pards! Hina ko na sayo ah. tsaka babawi ako. I know nalungkot ka nung umalis ako nung mga bata pa tayo kaya babawi ako. andito na ako ulit.”) Sabi niya na nagpapaawa.
Natatawa na lang ako sa kanya.
“hindi mo naman kailangan bumawi eh. Mga bata pa tayo nun. Tsaka wala na sakin yun no. hahaha. Pero sige try ko. anong oras?”
(“mga 2pm? Kita tayo sa mall. Ano deal?”)
“geh.”
Then I hang up.
Sinave ko yung number niya bago ako tumayo sa kama para pumunta sa CR.
Damn! Nahihilo ako!
Pumasok ako CR at kahit na umiikot ang paningin ko nag toothbrush at naghilamos ako.
Paglabas ko ng CR. Sapo ng kaliwang kamay ko ang sintido ko habang ang kanang kamay naman ay nakahawak sa pader.
“ano kaya pa?” cold na sabi ng lalaking nakaupo sa paanan ng kama ko.
Cold po siya kasi nagalit siya sakin kagabi. Di kasi sya nakasama sakin sa race ko kasi may ginawa siyang para sa isang subject niya. Alam niyang last race ko na yun. Pero nagulat siya ng umuwi akong lasing na lasing at ako pa nagdrive ng sasakyan ko.
Dahan dahan akong naglakad palapit sa kanya. Tumabi ako sa kanya pero pabagsak akong nakahiga habang siya nakaupo lang.
“Sorry na Cha.”
Di kasi ako nakapasorry kagabi. Actually si manang na nag akyat sakin dito sa kwarto kasi sa sobrang pikon niya sakin nagwalk out siya.
Hindi siya sumagot.
Narinig kong nagriring na naman ang phone ko.
Kinakapa ko pero nagulat ako ng ibato niya sakin ng mahina.
Hawak niya pala.
“pards. Tss!” sabi niya sabay lakad palabas ng kwarto.
Tae! Galit siya sakin. >.<
Naman eh.
“ANO?!” singhal ko pagsagot ko ng maingay na phone. Bwisit!
(“ang sungit mo? 3pm na pala tayo magkita. Baka di ako makaabot ng 2 ayaw kita pag intayin.”) – Jeron.
“tss.”
Tapos binaba ko na. nababadtrip ako.
Ayoko na ng ganyan kami ni Chase. Kung dati mas gusto kong di nagpapansinan. Ngayon hindi na. pakiramdam ko miss na miss ko siya pag galit siya eh.
Tsaka, hellooooooow! 1 week pa nga lang kaming magjowa eh. Ganito na. waaaah!
Masakit man ang ulo ko at hilong hilo eh bumaba na ako. makikipag bati ako.
Nakita ko siyang petiks na nakaupo sa couch habang may earphones sa magkabilang tenga at nakapikit.
Tumabi ako sa kanya.
Nagmulat siya ng maramdaman ako.
“cha...” tawag ko tapos nagulat ako ng biglang humiga siya at ginawang unan ang lap ko.
Magsasalita sana ako ng biglang siyang magsalita.
“hayaan mo akong matulog. Di ako nakatulog sa sobrang inis ko sayo.” Cold paring niyang sabi.
Huhuhu! Napahonest din ng isang to eh.
Ang sakit malaman na sobrang inis siya sakin kagabi.
“sorry na po.” Paghingi ko ng tawad.
“.....”
Eeeeh? No response. T_T
“uy! Sorry na po kasi. Wag kana magalit. Last naman na yun. Nag treat lang ako. sorry na kasi.”
“......”
“sorry na kasi Cha.”
“ang hirap say....” sabi ni Chase pero di niya natuloy kasi gulat siyang napamulat at napatingin sakin dahil sa luhang pumatak sa noo niya.
Di ko kasi nahabol. Pumatak tuloy sa kanya.
Agad siyang umupo at hinarap ako.
“Bat ka umiiyak?!” tanong niya.
“ewan ko. ayaw mo kasi ako patawarin eh.”
“huh? Sinong may sabi?” this time nakangising sabi na niya yun. Abnoy. Tss!
“ayaw mo kasi ako kausapin.” Haish! Para naman akong bata eh. Pero bata pa nga ako. 18 lang kaya ako. hahaha.
“so para maging okay tayo iiyak ka? Kailan ka pa naging iyakin?”
“simula nung minahal kita.” Diretso at walang pag aalinlangan kong sagot.
Desperado na akong magkabati kami.
“bati na kasi tayo. Please? feeling ko kasi ang layo layo mo kapag galit ka sakin. Please? bati na kasi tayo oh.”
Pinunasan niya ang luha ko at tsaka ako niyakap.
“oo na po. Bati na po tayo. Tinuturuan lang naman kita ng leksyon. Sabi mo kasi sakin. Magrerace ka lang, tapos uuwi kang lasing na lasing at ikaw pa ang nagdrive ng kotse mo. Nag-alala kaya ako. di mo lang alam kung gano ako natakot kahit nakauwi ka ng ligtas at kaharap kita kagabi. Natakot ako na paano kung may nangyari sayo. Di ko alam ang gagawin ko. wag mo na uulitin ha? I love you, babylove!”
Lalo akong naiyak sa sinabi niya. Nagagalit siya dahil sa kagagawan ko. ang tigas kasi ng ulo ko. bwisit na to.
“i love you too!” sabi ko.
Bumitaw siya sakin at pinunasan yung luha ko.
“tara date tayo!” masigla niyang pag aaya sakin.
Pero napalitan ng pagtataka ng hindi ako sumagot.
“bakit?” tanong niya.
“kasi magkikita kami ni Pards mamayang 3pm.” Sabi ko.
Nangunot ang noo niya at gumuhit ang inis sa mukha niya.
Waaaaah! Kakabati lang namin eh. No! not again!
“okay.” Walang ganang sabi niya. Naglakad siya at nahiga na ulit. Pero dun na siya sa may entertainment area pumunta.
Eeeeeh! Galit na naman?
Sinundan ko siya.
“magbihis ka na. 2pm na baka malate ka pa. Siguraduhin mong kakain ka, di kana nakapag breakfast at lunch. Uuwi ka ng 6pm. Kung hindi susunduin kita. Nakuha mo?” he said seriously.
Di na ako nagsalita at umakyat na sa kwarto.
Feeling ko. pinagtatabuyan niya ako. ang sakit lang.
Pagkatapos kong maligo at makapagbihis ay bumaba na ako.
Nakaupo na siya at nanunuod ng tv.
Nilampasan ko siya pero hinila niya ako pabalik at pinaharap sa kanya.
“ingat ah.” sabi niya tapos tumango lang ako.
“sabi ko ingat.” Pag uulit niya.
Tumango ako ulit at tinanggal ang pagkakakapit sakin.
Naiinis ako! nasasaktan ako. feeling ko biglang niya akong tinaboy kanina. Wala naman akong ginagawang masama.
“bahala ka nga sa buhay mo! Leche!” sabi ko pagkasakay ko ng kotse.
Mabilis akong nagdrive papunta sa mall. Kaskasera ako, oo. Pero mas kaskasera ako pag nagagalit o naiinis ako. kaya yun 30 mins. Drive sana papuntang mall. Naging 10mins lang sa bilis ko.
-MALL-
Yamot akong naglalakad habang hinahanap si Pards. Gunggong din ng isang yun, di sinabi kung saan dito kami magkikita. Ayaw ko tumawag. Wala ako sa mood.
Naglalakad lang ako ng biglang...
*BOOOGSH*
“dafuq! Tumingin ka nga sa dinadaanan mo!!” sigaw ko dun sa nakabangga ko.
Pero nagulat ako ng makilala ko kung sino tong nakabangga ko.
Tss! Bwisit talaga to.
“sorry mi....... Pards!” sabi niya.
Yeah, si Jeron ang nakabangga ko. nagtetext kasi si mokong.
“try mo tumingin sa dinadaanan mo minsan ah?” I said sarcastically.
Argh! Gusto kong mag enjoy kasama tong long lost childhood bestfriend ko pero di ko mapigilan yung inis ko!
“sorry na nga eh. Ang sungit mo naman. Meron ka? Hehe.” Pagbibiro niya.
“wala ako sa mood kaya umayos ka.” Seryosong sabi ko.
Sumeryoso siya at tsaka ulit nagsalita.
“gutom ka? Kain tayo ng sisig! Miss ko na kumain ng Bangus sisig, Pards.” Tila excited niyang sabi.
Parang bigla naman akong nakaramdam ng saya.
Nawala ng bahagya ang inis ko at nakaramdam din ng excitement.
“tara! Bigla din ako nagcrave. Tamang tama di pa ako kumakain.” Sabi ko sa kanya.
Nagulat nalang ako ng bigla niyang hawakan ang kamay ko. kaya napatigil ako ulit.
“ahmmm. Pards.”
Tumigil siya at tumingin sakin.
“bakit?” tanong niya.
“yung kamay ko. baka kasi may makakita. Pag awayan pa namin ni Chase.”
Kita ko ang pagguhit ng inis sa mukha niya.
“ah. sorry. tara.” Walang gana nyang sabi at tsaka tumalikod at naglakad na. kaya naman humabol at sumabay nalang ako sa kanya.
Hindi ko maintindihan bakit galit sa isa’t isa si Jeron at Chase pero ayaw ko naman nang alamin dahil ayokong manghimasok.
Kakabalik lang ni Jeron at ayoko namang itanong pa ang mga yun. Maraming taon na din ang lumipas ng umalis sila ng family niya kaya ngayon gusto kong maging maayos ang pagbabalik niya dito.
Para sakin naman ay walang nagbabago sa turing ko sa kanya. He’s my bestfriend and at the same time his my twin kuno.
Dumating kami doon sa paborito naming kainan ng sisig nung bata pa kami. Akalain mo nga namang hanggang ngayon eh malakas parin ang Sisig House na to.
Pareho kaming tahimik na naupo at maya maya ay nagpaalam siyang oorder.
I want to ask questions but.. i cant. I can’t because im afraid of what would be the reason why they hate each other.
Dahil ako ay taong tahimik kapag kumakain. Wala akong imik. Habang ang kaharap ko naman ay ayun puro daldal.
Ang laki na daw ng pinabago ko. papalit palit daw ako ng mood. Bakit daw nagkaganito ako. blah blah blah... ang daldal parin nito kalalaking tao.
Magkakilala na kami ni jeron since we were 3 years old. Kapit bahay namin sila eh. At isang araw lang ang tanda niya sakin. Magkasunod kasi kami ng birthday. Cool no? kaya nga twins ang turing ko sakanya bukod sa pagiging bestfriend ko.
Simula noon di na talaga kami mapaghiwalay, kung saan ako nang nursery dun din siya. Kung san ako nag kinder. Dun din siya. Pati elementary doon din siya sa school ko. tapos everyday kailangan nagkikita kami. 24/7 ang peg namin noon eh.
Until one day, nasa grade 3 na kami nun. Nakita ko nalang silang nagsasakay ng mga gamit sa kotse. Puro maleta at halatang magtatravel sila. I asked him that time saan siya pupunta pero yumuko lang siya at hindi na ako kinausap at sumakay sa kotse nila.
Iyak ako ng iyak nung sabihin sakin nung katulong nila na mag mamigrate na sila sa England. Doon na daw kasi yung bagong itatayong company nila kaya tututukan ng daddy niya.
Simula noon. Hindi na ako nagkaibigan ulit. Kasi natakot ako. baka kasi iwan ako ulit ng magiging kaibigan ko. pero nung grade 5 ang makulit na si Gelay ay pumasok sa buhay ko. kaya naman Masaya ako. na talagang hindi niya ako iniiwan.
“uy! Antahimik mo naman pards?” tanong niya.
Saktong lunok ko naman ng tubig na nasa bibig ko. tapos na akong kumain eh.
“hindi kasi ako sanay magdaldal kapag kumakain. Kumain ka muna. Para deretso daldal mo. Makakahintay ako. hahaha.”
“ay ganun? Sige. Weyt lang. Haha!”
Tss. Tantado talaga to.
Buti marunong pang managalog to haha. Kasi kung hindi. Bugbog sakin to. Wag niya ko aartehan hahaha. Wag niya kong gagamitan ng british accent at iiwan ko talaga siya dito. Haha.
After niya kumain...
“hay.... ang sarap talaga ng sisig Pards! Namiss ko to. 10 years ago pa yung huling kain ko nito.”
“ikaw eh! Umalis ka eh. Iniwan mo kami ng sisig house na to. Haha.” Nagbibiro kong sabi pero mukhang sineryoso niya naman.
“joke lang. Haha. Di ka na mabiro ah.” dagdag ko pa.
“hindi ko nga kasi ginusto yun diba? Akala mo ba ikaw lang umiyak? Ako din kaya. At araw-araw sa sampung taon na yun. Tinatanong ko si Mommy kung pwede na ba kaming umuwi.” Malungkot niyang sabi.
“oo na. wag ka na magdrama dyan! Haha. Di bagay. Masyado ka nang mukhang babaero ngayon kaya di bagay ang drama sayo. Haha. Okay na ako. haha. What happened before, lahat yun nainitidihan ko. no need to explain. Ang mahalaga. Bumalik ka na. bumalik na si Pards twin brother ko.”
“yun nga eh. Nakabalik na nga ako. kaya lang. Taken ka na.”
“haha! Sira! Anong problema dun? Wag mo sabihing gusto mo parin ako? pards, ang bata pa natin nun ah. wag ka ngang adik. Haha!”
Habang natatawa ako. malungkot naman siya. Ano ba yan! Hindi ko mapaganda yung mood.
“eh kung sabihin ko sayong hanggang ngayon gusto kita?” seryoso niyang sabi.
Leche! Wag kang pang gulo! May lovelife na ako eh.
“ano ka ba naman. Ayan ka na naman eh. Tulad ng sabi ko. masaya na ako ngayon. Wag mo na paguluhin pa Pards. Sorry kung harsh ah. pero, mahal ko si Chase eh.”
“he-he! Joke lang Pards! S-sakay ka naman agad.” Halata ang pilit na tawa sa kanya.
Hayst! Bat kasi eh.
Ganda ko ba? Haha.
After kumain, nagkwentuhan lang kami. Tapos nag laro sa arcade. Like Bryan, na amaze siya sakin sa paglalaro na mga gusto niyang laruin haha.
Eh si Chase kaya? Ma-aamaze kaya siya? Hmm. Di pa kasi kami nag aarcade dalawa eh.
Puro lang kami laro. Gusto niya manuod ng sine eh ayaw ko naman, kaya wala siyang nagawa. Nang mapagod kami sa paglalaro nagpahinga lang kami tapos naglakad lakad na ulit palibot sa mall.
He wants to go shopping pero ako ayoko haha. Kaya wala ulit siya nagawa.
Di talaga ako pala shopping. Pag nasa mood lang talaga ako at trip kong magwaldas ng pera.
Puro lang kami kwentuhan at tawanan ng hindi namin mamalayang gabi na pala.
Patay ako nito.
8:00pm na. lagot na!
“a-ahh. Pards, uwi na tayo. Pagod na ako. tapos mukhang pagod ka na rin naman. Salamat ah? ang saya ng araw na to. Bawing bawi kana dun sa utang mong pag iwan sakin noon. Hehe.”
“ayaw mo na kumain muna bago umuwi?”
“wag na. next time nalang ulit.” Sabi ko saka ako ngumiti.
“o sige tara.”
Sabay kaming naglakad papuntang parking space at kung talaga nga namang nagkakataon. Magkatabi lang pala ang kotse naming dalawa.
“bago kotse mo?” tanong niya. Si Bam kasi gamit ko.
“ah hindi. Kotse ko talaga to. Yung gamit ko nung race natin, kay Chase yun.” Pagpapaliwanag ko naman.
“aahh. O sige na. ingat Pards ah. dahan dahan lang.”
Tumango lang ako at sabay kaming pumasok sa kanya kanya naming kotse.
Sumenyas siyang mauna na akong umalis kaya nauna na nga ako.
Bumusina muna ako sa kanya bago ako umalis.
Pagdating ko sa tapat ng bahay.
Bubusina sana ako para magpabukas kay Manang ng gate pero nakabukas na at mukhang lalabas si Chase kaya bumusina ako para malaman niyang baka mabangga niya si Bam.
Akala ko lalabas siya, pero inabante niya ulit yung kotse niya kaya naman ipinasok ko na rin yung kotse ko.
“6pm ang curfew mo ah.” sabi niya pagkababa ko palang ng kotse.
So kaya siya aalis para sunduin nga ako? tss. Akala niya bati na kami? Neknek mo!
Di ko siya pinansin at deretso na sa pagpasok sa bahay.
Nasa tapat na ako ng hagdan ng hawakan niya ako sa braso para pigilan.
“ano bang problema mo?” tanong niya.
“wala.” Walang gana kong sagot habang di siya hinaharap.
“eh bakit ganyan ka? Ang cold mo?”
“wala nga kasi.” Sabay hila sa braso ko para mabitawan niya.
“ganyan ba ang wala? Ano bang nangyayari? Okay na tayo diba?”
Haaaay! Akala ko din eh. Pero nagtatampo kasi ako kung pano mo ko itinaboy kanina.
“okay na nga. Wag mo nalang muna ako pansinin.”
“hindi. Ayoko nang mabukasan na naman to. Ano ba kasing problema?”
Humarap ako sa kanya.
“kasi nasaktan ako kung pano mo ako tinaboy kanina.”
Mukha namang nagulat siya sa sinabi ko.
“ha? Di kita tinaboy ah. ganun lang kita pinayagang umalis kasi labag naman talaga sa loob ko ang umalis ka. Di kita tinataboy. Di ko yun gagawin. Wala nga tayong iwanan diba?”
“pero kasi eh..”
“ssssh! Okay na. wag mo na isipin yun.” Tapos hinalikan niya ako sa tip ng ilong ko at tsaka niya ako niyakap.
“haaaaay. Wag ka nang ganyan babylove. Baka hindi nalang sa tip ng ilong mo kita halikan. Baka magkamali ako. sa lips na ako maglanding.” Natatawa tawa niyang sabi.
Napalayo naman ako sa kanya.
“sa-sapakin kita dyan eh.”
“haha! E bat ka namumula? Uuuyy! Haha. Lakas talaga ng tama ko sayo no?”
Halaaaa! Ang kapal ng peslak nitoooo.
Peroo kasi. Hahaha. Totoo naman eh. Hehehe
“tumigil ka nga dyan.” Seryoso kong sabi.
Kailangan magmukha akong seryoso para naman magtigil siya.
“hahaha! Aminin mo na Kie. Uuuuy!” tuloy niya ng pang aasar sakin.
“bahala ka nga diyan. Tutulog na ako. pagod na ako eh. Goodnight babylove!” sabi ko tapos kiniss ko siya sa cheek. Tapos takbo sa room ko at naglock.
Ayun siya naiwang nakatulala dun sa tapat ng hagdan. Hahaha! Lagi naman siyang ganyan eh. Pag ako kumikiss sa kanya natutulala siya ahahaha.
Nakakatawa lang kami. Matapos magbati, nagtampuhan ulit tapos nagkaayos na ulit.
Ang gulo namin pero isa lang ang alam ko. mahal na mahal ko ang lokong yun.
Wala ng kahit na sino ang papalit sa kanya sa puso ko.
Si Chase. Siya lang. Siya lang ang mahal ko at mamahalin ko.
Kahit pa ang gwapo ni Jeron pards. Hahahaha. Joke!