Sorry po ngayon lang ulit. sorry pooooo *bow
***
"Bakit hindi mo sya tanungin? Malay mo naman valid reason nya"
"Wag na. Hayaan nalang natin yun"
napapatong yung ulo ko sa may table. Naguguluhan ako. Gusto ko syang tanungin, gusto kong malaman kung bakit magkasama sila ni Trish, kaso natatakot ako.
"Ikaw ba? Nasabi mo na kay Carlo?"
Lumungkot yung mukha nya. Sa tuwing naiisip ko yung sakit ni Khate, hindi ko mapigilang maiyak. Hindi rin nya alam kung pano sasabihin kay Carlo. Ayaw nya tong saktan, ayaw naman din nyang paasahin pa sya. Pero inamin nya, na nafall narin sya kay Carlo.
Pinatong din nya ulo nya sa may table at bahagyang ngumiti sakin. Paano kaya nya nagagawa pang ngumiti sa kabila ng lahat?
Hinawakan ko yung kamay ni Khate at ngumiti sakanya kahit na naiiyak na ko.
"Kaya natin toh. Andito lang kami ni Vince lagi, Khate."
"Next week na yung surgery"
"Malalagpasan natin yan. Hindi ka namin iiwan. Promise."
Next week na. Kinakabahan din ako pero alam kong hindi sya papabayaan ni Lord. Gragraduate kami ng sabay-sabay.
"Hoy!!!! Andito lang pala kayo!"
Napaupo kami bigla ng maayos dahil kay Carlo. Loche! Kelangan bang manggulat?!
"Oh? Andito nga kami, so?"
"psh. Bakit ba ang sungit mo sakin Ash?" umupo pa sya sa may tapat namin. "Pwedeng mahiram si Khate?"
Todo ngiti pa sya.Napatingin naman ako kay Khate, at halatang nagbblush na mukha nya.
"Hindi pwede"
Tinignan nya ko ng masama at sinimangutan. Hahaha! Panira talaga ako sa diskarte nya.
"Iwan mo na kami ni Khate. Kanina ka pa hinahanap ng baby mo uh, puntahan mo na sya"
baby? Yuckkkk! Bakit nakakakilabot kapag sila nagsasabi. 'Baby MO' parang naman may anak na ko.
"Payag ka bang maiwan dito sa mokong na toh Khate? Alam mo naman nakakaburyo yan kasama. Maumay ka"
"Wag ka nga Ashley! Puntahan mo na kasi si Daniel,nasa may open court."
"ayos lang ako Ash. Baka nga kanina ka pa hinahanap ni Daniel."
Aysos. Ngiting wagi naman si Carlo.
Iniwan ko narin sila. Syempre kelangan din nila ng time na magkausap para masabi narin ni Khate yung about sa sakit nya.
Pinuntahan ko naman si Daniel at mukhang hindi naman nya ko hinahanap kasi enjoy na enjoy magbasketball kahit na nakaschool uniform sya. Nakatanggal lang polo nya.
"uy girlfriend mo captain! Lagot. Nakasimangot!"
kelangan talaga pinagsisigawan na nakasimangot ako? Eh di hindi na! Ngumiti ako habang papalapit si Daniel. Nagmamadali pa nyang sinuot yung polo nya.
"oh baby buti nandito ka"
aakbay pa sya sana sakin kaso bigla akong napaatras at hinarang kamay ko.
"Didikit pawis mo sakin, kadiri! Eew!"
Yung mukha ko diring diri talaga. Hahaha! Akala mo naman napakadugyot nya para pandirihan. Napasimangot tuloy sya.
"Grabe, hindi nga ko pinagpawisan. Puro shoot lang ginagawa ko. At saka dati naman niyayakap mo ko ah, kahit amoy pawis pa"
Yabang hindi pinagpawisan. Angas! Pero hindi nga naman sya pawis, paano kasi hindi tumatakbo may taga kuha ng bola nya.
"Oo na po. Binibiro lang. Nga pala, hinahanap daw ako ng anak ko"
Anak talaga yung term. Pffft. Panindigan.
Ako na yung lumapit sakanya at hinawakan yung dalawang kamay nya. Magkatapatan kami, at syempre tingala to the fullest na naman ako. Tangkad eh.
Buti nalang walang masyadong students dito kaya hindi nakakailang. Lahat nasa field, 2nd day ng foundation week.
"Anak? Sinong anak?"
"Ikaw. Sino pa bang maghahanap sakin? At isa lang naman baby ko "
confuse na confuse sya ako naman natatawa na. Pffft.
Bigla naman nyang hinapit bewang ko. Maglambingan daw ba sa gilid ng bleachers? Kapag kami natamaan ng bola, ang saya lang!
"Ikaw ba gusto mo na ng anak? Para may another baby ka, at syempre ako daddy. Pwede rin yun. Binigyan mo ko ng idea ah"
gasp. Hindi yun ibig sabihin ko! Aish!
Napatakip ako sa mukha. Feeling ko ang pula ko na. Mga pinagsasabi kasi.
"hindi! Hindi! Hindi ganun yun."
napapailing ako habang takip takip parin mukha ko. "Kasi si Carlo sabi nya puntahan ko daw yung baby ko, ang panget kaya pakinggan diba."
Hinawakan nya yung kamay ko at pilit inalis sa mukha ko.
"Cute. Red"
Nakangiti sya habang nakatitig sakin. Talagang inaasar ako nito. Ayaw pa bitawan kamay ko. Oo na! Nagblablush na ko. Sa nakakahiya eh!
"Isa ka pa! Sabihin mo sa mga tropa mo ah, kapag tatanungin ka sakin wag baby ang term na gamitin nila. Yung tipong Asan baby mo? Andun baby mo. Nakita mo baby mo? The fudge! Anak ba kita?"
bwisit. Ang haba haba ng sinabi ko, tinatawanan pa ko nito. Totoo naman kasi yun!
"Wag mo nga ko tawanan! Seryoso ako. Bakit ba kasi baby pa tawagan!"
"oh sorry na. Hindi na ko tatawa. Hayaan mo nalang kasi sila, mga inggit lang yun. Basta ikaw baby ko"
Hinalikan nya pa ko sa noo sabay yakap. Pasimple ah.
Baby. Tss. Kinuha na nga lang sa kanta, makalumang kanta pa. Myghaad!
"Alis nga! Maglaro ka na ulit."
"psh. Ayoko. Napadaan lang naman ako dito kasi hinahanap kita. bakit hindi mo kasama yung 'B MO'?"
Inemphasize pa talaga nya yung "B mo". Hindi ko na pinansin yun, hinila ko na lang sya paalis sa court.
"Wait. San tayo? At saka hindi mo sinagot tanong ko."
Aish! Kapag kasama ko si B, nagtatanong sya, kapag hindi ko naman kasama, may tanong parin sya. Ano ba talaga?!
"Sir, If you don't mind pwede po ba tayong pumunta sa may field at tignan mga booth nila? At Sir, si Mr. Garcia po nasa room, tinatamad daw po sya maglakad. Ok na po sir? Nasagot ko na po ba tanong nyo sir"
Napangiti naman sya. Ginulo nya pa buhok ko sabay akbay sakin.
"Good. Pero ayoko pumunta dun. Maraming tao. Sa may bench nalang tayo"
"eeee. Sandali lang tayo. Promise!"
Bago pa sya sumagot hinila ako na sya para hindi na makaangal. Ang dami ngang tao, kung anu-anong pakulo nila. Naexcite tuloy ako magthursday. By year kasi every other day yung booth and sa friday lahatan na.
"Baby! Dito tayo dali. Mukhang masarap uh"
May cupcakes na cartoons yung design. YUM! Ang cute tignan pero nakakapanghinayang kainin.
"Ano kaya? Masarap lahat eh. Tignan mo. Huy! Halika dito"
Ano ba tong kasama ko. Halatang napilitan lang. Ayaw panglumapit. Pero ayaw din tanggalin pagkakahawak sa kamay ko, pano kaya ako makakapili nito?
"Iba lang designs, pero pare-pareho lang naman lasa nyan."
Siraan daw ba sa tapat talaga mismo ng mga nagtitinda? Bakit ba bigla na lang toh nagsusungit? Parang si Vince tuloy kasama ko ngayon.
Nagmakeface nalang ako sakanya at pinagpatuloy yung pagpili. Aww. Ang hirap. Gusto ko lahat.
"Bati na kaya sila?"
"Baka hindi pa nya alam"
"grabeh nuh. Nadisappoint talaga ako nung malaman yun. I really can't believe they can do that."
hindi ko alam kung bakit kinabahan ako bigla. Ako ba pinag-uusapan ng dalawang toh na nasa tabi ko? Aish! Ano ba toh. Nakikinig pa kasi. Hindi nalang pumili.
"matagal ka pa?"
Napalingon naman ako sakanya. Ewan ko ba kung bakit atat na atat sya. Pumipili pa ko eh.!
Kukunin ko na sana yung wallet ko ng bigla kong maalala na nasa bag ko pala pati phone ko. Kinapa ko yung bulsa ko baka may nalagay akong pera pero waley talaga.
"Bakit? Nawawalan ka ng pera?"
"Hindi. naiwan ko pala sa bag wallet ko. Tara na nga. Balikan ko nalang yan mamaya"
Hayst. Halos manlumo ako. Ang tangek ko lang talaga. Natakam pa naman akong kainin yun. HUHU!
"Ako na magbabayad. Asan ba dyan?"
"Talaga?!"
Halos mapatalon naman ako sa tuwa. May sparks sparks pa sa mga mata ko. Napasmile naman sya sakin at tumango kaya dali-dali kong pinili yung gusto ko. KYAAAH!
So lucky!
***
"Ayaw mo ba talagang tikman? Masarap naman sya, AHH"
Sinusubuan ko na sya pero ayaw parin. Napasimangot tuloy ako at tinignan sya ng masama. Pero ilang sandali lang, napanganga narin sya. Good! Wala talaga sya sa titig ko. Sunod agad eh. Pfft.
"Presentable lang pero mas masarap pa yung gawa mo dito"
Wow!! Nagshishine ulit mata ko. Kinikilig ako! Yay! Talagang naappreciate nya yung cupcakes ko. Nakakatouch!
"totoo ba yan? Bakit parang ang bait mo ngayon? Ikaw na nagbayad nito tapos ayan pa, thank youuu!"
"Mabait naman talaga ako, ikaw lang masama satin. Uy hindi yan libre ah. May bayad yan"
Aish! Si Daniel ba talaga kasama ko o si Vince? Tumutulad sa pagkahumble ni Vince eh. At talagang utang pala yun? Akala ko pa naman libre. Buti tatlo lang tinuro ko.
"oo na. Mamaya sa room 30 pesos mo"
"Sinong nagsabi sayo na pera kapalit nun?"
Natigilan ako sa paglalakad at tumingin sakanya. Nakahawak sya sa labi nya na parang nag-iisip pero alam ko na ibig sabihin nya. Jusko po Daniel! Madaya!
Dinedma ko nalang sya at naglakad ulit. Pero dahil sa hawak nya kamay ko at mas malakas sya sakin, ako tuloy napasunod sakanya.
Bumalik kami sa may court at umupo sa may bench. Ayaw pa kasing bumalik ng building. Sinusulit yung vacant time namin. Hindi naman talaga halata na namiss nya ko kasama, diba?
"Baby, pansin mo ba? Parang may kakaiba."
"Anong kakaiba? Lalo ba kong gumwapo sa paningin mo?"
nabatukan ko naman sya bigla. Napaka talaga! Seryoso ako ngayon eh.
"Tungek! Para kasing iba yung tingin nila. Hindi mo ba pansin kanina, parang nagbubulungan sila tapos biglang tatahimik kapag dumaan tayo. Tinitignan nila tayo pero kapag naman tinignan ko sila, kung hindi tatalikod, yuyuko sila bigla. Weird! Parang iniiwasan nila tayo"
Kanina ko pa talaga umaga yun napapansin. Hindi sa pagiging assuming pero napakahalata kasi nila. Parang may something na nangyayari. Hayst. Weird.
"psh. Hayaan mo nalang sila. Wag mo silang pansinin. Pahiga nga ko"
bigla naman nyang tinaas yung kamay ko para makahiga sya sa may lap ko.
So, ganun? Hayaan ko lang yun tapos hayaan ko rin syang mahiga habang ako nangangawit? Tch.
"Ashley, I love you. Mahal na mahal kita" hinalikan pa nya yung kamay ko. BLUSH!! Ohghaad! Bakit ba bigla nalang sya nagsasalita ng ganyan. Hindi ready puso ko! Kinikilig!!
"baliw! Anong trip mo?"
"Bakit? Gusto ko lang sabihin sayo na mahal, na mahal, na mahal kita." kelangan talaga hinahalikan pa kamay ko? Kainis toh. Para akong naggraground sa kamay.
"Alam ko na yun. Hindi na kelangan ulit ulitin"
"Pinapaalala ko lang sayo, mamaya makalimutan mo. Makakalimutin ka pa naman."
sinimangutan ko sya pero tinawanan lang nya ko. Asar! kelangan pa bang ipamukha talaga sakin yun?! Hindi naman ako makakalimutin sa ganung bagay.
"ahaha! Wag ng sumimangot. Basta tandaan mo lagi na mahal kita. Kahit ano pa sabihin ng iba, o kahit ano pa makita at marinig mo, ako lang dapat paniniwalaan mo ha?"
hinalikan nya pa ulit kamay ko at saka hinawakan ng mahigpit.
sumeryoso bigla yung boses nya. Kinakabahan tuloy ako. Parang meron syang tinatago sakin. About kaya kay Trish? Yung kagabi? Ano ba talagang meron?
Lalo akong natakot tanungin sya. Parang hindi ako handa sa isasagot nya.
"Oo naman. Syempre ikaw paniniwalaan ko."
Parang hindi ako handang masaktan ulit.
Bumalik na kami sa room namin. Pinaiwan ko muna sya labas kasama sila Vince. Sabi ko kukunin ko lang phone ko, pero kukuha talaga ko ng pera. Nakakahiya sakanya, ako lang kumain ng cupcakes.
"Ibalik mo nga dun. Ayan ayan! Pause mo"
napatingin pa ko sa mga classmates ko. Mga nagkukumpulan sa may gilid. Ano ba pinapanuod nila? Sisilip pa sana ako kaso naghihintay na sakin yung mga kumag sa labas.
"grabeh. Nakakainis sila. Pano nila nagawa yan kay Ashley?! Nakakabadtrip!"
"Tama! T*ena! Gusto ko ngang suntukin si Daniel nung mapanuod yan. Ang g@g* lang!"
Narinig ko na naman yung pangalan ko kaya napatingin ulit ako sakanila. Hindi na ko nag-iisip pa. May takot man, lumapit na ako sakanila. Karapatan ko malaman dahil ako na yung involve dito.
Pagkatingin ko pa lang, halos madurog na yung puso ko. Para syang slides video ng sweet lovers. Kikiligin na sana ako kung hindi ko lang kilala yung nasa video.
Si Daniel at si Trisha...
May clip video na tinatali ni Daniel yung shoelace ni Trish, video na magkasama sila at halatang masaya sila, at yung pinakalaman talaga nung video...yung ilang ulit silang nagkiss.
Kitang-kita ko kung paano ako niloloko nila. Hindi ko alam kung saan yun, hindi familiar yung lugar pero maliwanag sakin yung mga mukha nila kahit nakasideview pa.
Napatakip ako sa bibig ko, ang init na ng mga mata ko. Hindi ko na kaya yung napapanuod ko.
Yung room nila Daniel sa Japan, nakita kong na sa may pinto pa silang dalawa habang ginagawa yun. Oo, pwedeng si Trish ang may pakana pero pwede ding si Daniel. Hindi ko alam kung sino nag-umpisa sakanila, basta yung video andun na sa actual scene. At ang alam ko lang, pareho silang manloloko.
Tatlong beses.., tatlong beses nilang ginawa yun. At mukhang lahat nangyari sa Japan. So, eto yung pinagkakaabalahan nya dun? 2weeks lang?! 2weeks lang kami nagkalayo what more kung mas matagal pa?!
"Ulitin mo nga ulit pre! Hindi ako makapaniwala. Baka kamukha lang ni Daniel yan"
"psh. Wag na."
Kaya pala kakaiba silang lahat. Kanina pa nila ko pinag-uusapan. Wala akong kamalay-malay na pinagloloko na nila ko.
"Ulitin mo hindi ko napanuod"
Pinipigilan kong wag magcrack yung boses ko. Hindi parin nila napapansin na nasa likod lang nila ako.
"psh. Last na toh ah. Mamaya makita pa ni Ash---"
napaatrasan silang lahat. Halatang gulat na gulat sila ng makita ako. Bakit? Surprise ba yun para sakin ni Daniel? Na dapat buong campus alam, ako lang hindi?!
"A-ashley.."
"Ulitin mo Bry."
"Ash, wag na.."
"Sabi ko ulitin mo! Akin na nga yang laptop, ako magpplay"
Nag-aagawan na kami ng laptop. Ayaw nya talagang ibigay sakin. Walang gustong umawat dahil alam nila kung pano ako magalit. Naiinis na ko. Alam ba nilang ang sakit sakit na! Ang sakit na maloko ka, na kitang-kita mo kung paano ka niloloko!
"Ano ba Bryan?! Ang damot mo naman. Kung ayaw mo magpahiram, pacopy nalang ako"
hindi ko na napigilang mapataas yung boses ko. Nanginginig yung mga kamay ko kaya pinigtas ko nalang yung usb sa may I.D ko.
Kagat-kagat ko yung labi ko at pinipigilang wag umiyak habang inaaabot ko kay Bryan yung USB. Ayaw parin nyang tanggapin, nakuyuko lang sya at hindi nya ko magawang tignan.
"Ashley! T*ngna Bry! Diba sabi ko tigilan nyo na yang p*tng*nang video na yan! G*g* ka talaga pre!"
Lumapit na samin si Lawrence at puro mura na sya kay Bryan. Nanggagalaiti narin sya sa galit. Binatukan pa nya si Bryan pero hindi toh kumibo.
"Tama na yan, Rence! Oh kayo, magsilabas nga muna kayo! At tigilan nyo na yan pwede ba?!"
Napatingin din ako kay Vince. Alam din nya?
Oo nga naman. Lahat nga pala sila alam. At wala ni isang nagsabi sakin. GREAT! Just great! Ang galing nila magtago, nasurprised ako dun ah! Napakagaling nilang manloko! Sobrang galing nilang paglaruan ako at paikutin sa mga plano nila.
Nagsilabasan na sila. Hindi ko na napigilan yung pagtulo ng luha ko. Napahawak pa ko sa may upuan. Nanghihina ako. Parang nanginginig sa galit yung buong katawan ko. Gusto kong sumigaw at ilabas yung galit ko, pero hindi ko alam kung sapat na ba yun para mawala yung galit na nararamdaman ko.
"Ashley..."
Hinawakan nya yung kamay ko pero inalis ko lang din. Hindi ko napansin na andito pala sya. Pinahid ko na yung luha ko sa mukha ko. Ayokong makita sya. Ayokong makita nya ko ng ganito. Para san?! Para ipamukha sakanya na nasaktan nya ko?! Naeffective yung video na ginawa nila dahil sobrang sakit na ng nararamdaman ko!
"Ashley magpapaliwanag ako"
Niyakap pa nya ko mula sa likod ko. Ang higpit ng yakap nya at wala na kong lakas para makawala sakanya.
"Bitawan mo ko"
"Ashley pakinggan mo muna ko"
"Kung hindi ka lalayo sakin, baka lalong hindi kita mapatawad!"
naramdaman ko naman yung unti-unting pagluwag ng yakap nya at pagdistansya nya sakin.
"I'm sorry. Hindi ko gustong saktan ka--"
Humarap ako sakanya at hindi ko na napigilan yung sarili kong masampal sya. Halatang natigilan sya sa ginawa ko.
"Sorry? Hindi mo ginusto? Ganun nalang ba yun Daniel! Ganun nalang ba kadali sayo para saktan lang ako?!"
"Hindi ganun yun. Pakinggan mo muna sana ako.. please..Ashley"
Hinawakan pa nya yung kamay ko. Nagmamakaawa na sya sakin pero wala akong nararamdaman ngayon kundi galit.
"Hindi ko yata kayang pakinggan ka pa. Sapat na yung nakita ko, maliwanag na niloko nyo ko! Sapat na siguro yun na dahilan para...para tapusin na natin kung anong meron tayo"
Inalis ko yung kamay ko sakanya at iniwan sya. Siguro nga, dapat na naming itigil toh. Tapos na ang lahat samin. Ayoko na. Sobrang sakit na .
**to be continued :)
VOTE.COMMENT.FOLLOW.
<3Dreamer