*Milie POV*
Ik zie Lexi haar ongemakkelijk terug omdraaien en zie hoe ze eens slikt. Als ik me niet vergis zie ik zelf lichtjes tranen vormen in haar ogen.
"Jullie mogen wel praten hoor" zegt Cody als hij doorloopt naar de keuken.
Blake neemt Lexi haar hand even vast als Cody in de keuken verdwijnt.
"Sorry Lex, ik wist echt niet dat hij uit de kamer ging komen" veronderschuldig ik me meteen als Lexi even wat water drinkt.
"Geeft niet, het gaat wel" zegt ze als ze eens door haar haar gaat.
"Oh, jullie zijn het!" zegt Cody verrast als hij uit de keuken komt en nu recht in de ogen van Lexi en Blake kijkt. "Lexi, het spijt me echt van je broer" zegt Cody oprecht waarvan ik schrik.
Lexi weet niet wat zeggen en draait haar hoofd gewoon weg richting haar bord.
"Echt hoor, ik deed het echt niet expres het was nooit mijn bedoeling om ja... Sorry" brengt Cody opnieuw uit wat me nog meer verbaast.
"Dat het je spijt gaat echt niets veranderen aan wat er gebeurt is hoor!" Roept Lexi dan plots.
"What the fuck! Ik zeg dat het me spijt en dan roep jij dat!? Accepteer gewoon wat er gebeurt is hè mens!" Gaat Cody er dan meteen op in.
"Zo praat je niet tegen haar!" Roept Blake dan ook als hij recht staat.
"En dat ga jij me zeggen hè" kaatst Cody terug.
"Cody ga gewoon terug naar je kamer" grijpt Austin dan meteen in als ook hij rechtstaat.
"Jullie twee freaks passen wel bij elkaar!" Roept Cody, Blake toe als Austin hem vastneemt en naar de slaapkamer brengt.
"Ooh, sorry dit spijt me echt zo erg!" Breng ik uit als ik ook zou kunnen beginnen wenen uit medelijden.
"Jij kan er niets aan doen Miles" antwoord Lexi dan gelukkig. "Laten we gewoon weer gaan zitten, verder eten en doen alsof dit net nooit gebeurt is" houd Lexi haar sterk.
"Goed idee" stemt Austin in als hij de deur van de slaapkamer achter zich dicht trekt.
We zetten ons alle weer neer en doen gewoon verder met wat we bezig waren alsof Cody er net geen boeltje van gemaakt heeft.
"Waar verblijven jullie eigenlijk? Nu jullie hier op vakantie zijn" probeer ik het gesprek weer op gang te trekken.
"Oh, hier 3 straten verder in het Star Light Hotel" legt Lexi me uit.
"Aah, daar verblijft Mathias ook altijd als hij hier op bezoek komt" vertel ik met een glimlach.
"Weten we, hij heeft ons dat hotel aangeraden" lacht Blake. "Gaat hij hier nu eigenlijk komen wonen of niet?" Vraagt Blake vervolgens.
"Wel hij had vandaag een afspraak om ergens naar een appartementje te gaan kijken maar hij heeft me eigenlijk nog niet echt iets laten weten" vertel ik hem.
"Wacht waarom weet ik van dit alles helemaal niets?" Komt Austin plots tussen ons beiden.
"Heb ik je er dan niets over verteld?" Vraag ik verbaasd.
"Euhm... Nee, maar dat is geen verrassing want je vergeet de laatste tijd wel meerdere dingen te vertellen" lacht hij weer eens.
"Maar dus als je wilt bel ik hem nu even" ga ik verder.
"Ja doe! Ik wil het echt weten.." Zegt Lexi hyper.
Ik neem mijn GSM en begin Mathias op te bellen. Nadat het een paar keer overgaat neemt Mathias eindelijk op.
"Hey, ik ben het. Ik zet je even op luidspreker, Lexi en Blake zijn hier ook.." Leg ik uit voor ik hem op de speaker zet.
"Hey allemaal" klinkt Mathias blij van aan de andere kant van de lijn.
"Dus het was om te vragen of jullie nu vandaag waren gaan kijken naar dat appartementje?" Vraag ik nieuwsgierig.
"Euhm... Ja" zegt hij wat twijfelachtig.
"En?" Komt Blake er dan plots tussen.
"Er komt daar morgen nog iemand anders kijken maar als zij het niet nemen krijgen wij het" vertelt hij.
"Ooh proficiat! Welkom in New York!" Roepen we allemaal door elkaar.
"Ho-ho rustig aan, het is nog niet zeker dat we het krijgen hoor" kalmeert Mathias ons.
"Wij hopen alvast van wel" zegt Lexi dan weer.
"Maar oké we laten je nu, bye!" Roep ik enthousiast waarna hij gedag zegt en aflegt. "Ziezo nu weten we het allemaal te gelijk" zeg ik als ik men GSM weer wegleg.
Na nog veel te praten en een dessert waarvan ik veel te veel gegeten heb zijn Lexi en Blake vertrokken.
"Kom je bij me zitten?" Vraagt Austin als ik in mijn slaapkleding uit de badkamer kom gewandelt.
"Tuurl-" word ik onderbroken door mijn GSM die afgaat.
Ik neem hem snel uit mijn zak en zie Hailey haar naam verschijnen waarna ik ook meteen opneem.
"Hey Hails" klink ik blij. "Ow, nu?" "Oké ik kom er meteen aan, tot zo"
"Wat was dat?" Vraagt Austin als ik mijn handtas zoek.
"Hailey haar tweede danslerares is ziek dus ze vroeg of ik haar even wil komen vervangen want ik ben de enige die de dans ook vanbuiten kent" leg ik uit.
"Wacht nu?" Vraagt Austin als ik naar de badkamer loop.
"Euhm... Ja, ze had vandaag een late night dansles georganiseerd" antwoord ik. "Kan ik zo buiten komen?" Vraag ik aan Austin als ik uit de badkamer kom in een compleet andere outfit.
"Jij kan met alles buiten komen" zegt hij lief waarna ik hem een zachte kus geef.
"Ik zie je dus straks babe" zeg ik als ik mijn handtas van tafel neem.
"Bye" zegt hij als ik de deur achter me dichttrek.
Ik neem de lift naar verdieping nul en loop vervolgens snel het gebouw uit richting mijn autootje.
"Oeh.. Kijk die chick" hoor ik een paar jongens vanop de hoek van de straat roepen.
Ik kijk ze eens over mijn schouder aan waarop ze naar me fluiten. Ik begin wat sneller te lopen als er één jongen van de groep me achterna komt. Ik spring zo vlug als ik kan mijn auto in en druk mijn gaspedaal snel in. Ik steek mijn hand uit het raam en doe nog eens peace naar de jongen die me achtervolgde.
Oh ja trouwens voor diegene die het niet snappen: Hailey heeft een eigen dansschool sinds een jaar geleden, in het begin gaf ik er elke dag dansles maar dat was moeilijk te combineren met mijn job bij Marie-Claire.
Ik kom aan bij de dansschool en spring zowat uit de auto. Ik loop naar binnen en denk bij mezelf, 'Let's Dance'...
**************************************************************************
HAAAAAAAAII!!!
CODY, CODY, CODY TOCH...
HIJ BLIJFT MAAR VOOR PROBLEMEN ZORGEN.. WAT VINDEN JULLIE DAT MILIE EN AUSTIN MOETEN DOEN???
PS: Het liedje bovenaan is Tears van Clean Bandit
Votes, Comments and Follows xx
ALLEEN MAAR LIEFDE VOOR JULLIE XX