DEDICATED TO ALL ♥
Last chapter po ng SIL. Thank you so much sa inyong lhat. isa-isahin ko pa ba kayo? :D mamimiss ko kayo dears! wag nyo ko kakalimutan ah? Dreamer. :P
Read nyo. do vote comment after. :)
ma-LSS kayo sa kanta. HAHAHAHA! SOMEDAY PLAY IT! ^^
*****
Miracle.
May naniniwala, merong hindi. But time will come and we were going to pray to have this. At a desperate moment kung saan yung hope nalang natin yung nagpapatuloy satin para lumaban. In this crooked world, in this awful life, why do we always dwelling with miracles?
Kasi kung ano pang gusto natin yun pa yung hindi para satin...
Gusto nating baguhin yung buhay natin..
Gusto nating pahintuin yung oras kung kelan masaya lang tayo.
..Dahil ayaw nating masaktan.
Sino bang gustong masaktan? Sino bang gustong may mawala sa buhay natin?
We're always looking for happiness. Hindi natin namamamalayan nalagpasan na pala natin yung kasiyahan na hinahanap natin.
Umaasa tayo madalas sa miracles, hindi natin alam na matagal na binigay satin yung gusto natin....Nabalewala lang at nalagpasan.
Minsan nga yung miracle na hinihingi natin yung napakaimposible pangmangyari... Katulad nalang sa pagbalik sa nakaraan at itama ang lahat.
10years narin ang nakalipas.
10years..
10years na lagi ko paring binabalikan.
"Ano? Wala parin? Tagal naman nila!"
kanina pa yan si Lawrence. Napaka-atat. Hayst. Reunion 'daw' ng batch namin. Dami ring nagbago,parang hindi ko na nga maalala school namin, ngayon lang din kasi ako bumalik after 10years.
napalingon ako nung biglang may humalik sa pisngi ko.
"miss me?"
"So, nalalate ka na? Ako na yung pinaghihintay mo ngayon, huh?"
"psh. Ngayon lang naman ako nalate, B."
natawa ako sa reaksyon nya. After 10years ganito parin si Vince, walang pinagbago, masungit parin. Aside from that lalo lang syang naging gwapo ngayon, at naging showy sa feelings nya. Iba na talaga kapag galing States..
Once a year lang sila umuuwi dito ng family nya, kaya sobra ko syang namimiss. Busy narin kasi, lalo sya na hanggang ngayon sikat na soccer player parin. Iba na talaga level nya, pero down to earth parin sya..ni minsan hindi sya nakalimot samin.
"hay naku! Buti pa ako never ko pinaghintay si Ashley. I'm always on her side, diba B?"
"sinong nagsabi sayo na tawagin mo syang B?"
"Ako na bestfriend nya ngayon. Ako na B nya"
ayan na naman silang dalawa. Ewan ko ba dyan kay Lawrence trip na trip inisin si Vince. Yung isa naman nagpapaapekto sa pang-aasar.
May maniniwala ba kung isang nurse na yan si Lawrence? PFFFT.Parang lahat ng pasyente nya mamamatay. Actually same lang kami, pediatric nurse narin ako. Oh diba, napaghahalataan yung mga isip namin ni Lawrence--isip bata. Same lang din kami ng hospital na pinapasukan kaya nga super bestfriend ko na yan eh. Kahit mahirap tanggapin na may bestfriend akong kumag!
Pero kahit na napakapasaway yang kumag na yan, sya yung naging sandalan ko for almost 10years.
"tumigil na nga kayo para kayong ewan"
"Wag ka ngang papayag na tawagin ka nyang B. Ako lang dapat tumatawag sayo nun"
"Ashley sabihin mo nga sakanya na ako na B mo"
"hindi pwede, super bestfriends nga tayo. Kay Vince lang bagay yung B.........bading.."
ang sama na ng titig nya sakin habang tinatawanan namin sya ni Lawrence.
"ginaganyan mo na ko,huh?"
kiniliti nya ko sa may tagiliran. No way! Ang lapit ko lang sakanya. Napatayo ako habang todo explain na joke lang yun. Paatras ako ng paatras. Hinaharang ko pa yung kamay ko. Grabeh! Seriously? 10years na ang nakalipas, ang laki ko na para kilitin pa nila.
"Vincent Garcia? Ohmyghad! Is that you? Can I have an autograph?"
natigilan kami. Pati ba naman dito may autograph signing na nagaganap? Nagsign lang sya then picture picture. Hayst. Iba na talaga sya ngayon.
"So, how's your lovelife? Are you two still dating?"
nagkatinginan kami ni Vince. *gasps* Hindi parin ako sanay sa mga tanong na ganyan. Pangshowbiz lang ang peg!
Ngumiti lang si Vince then hinawakan yung kamay ko at bumalik na sa table namin. PFFFT. bastusan lang. Buti wala pang naiissue about sa kasungitan nya sa mga fans.
"oh, Ashley..miss Vice. Long time no see. Mrs. Garcia ka na ba ngayon?"
aww. Eto na naman si Ma'am Cruz, ngayon lang nga kami nagkita ulit, yan pa bungad. If I know gusto lang nya iprove sakin yung superstition nya samin ni Vince. PSH.
"Ma'am naman--"
"Malapit na po Ma'am. Mapapalitan narin surname ni Ashley"
siniko ko si Vince. Talagang ito..daming alam na pakulo. May paakbay-akbay pa sakin.
Nagkamustahan lang kami sandali then tinawag na si Ma'am para sa program. Nakakamiss.. Nakakamiss talaga yung high school..
Minsan naiisip ko, what if hindi ako dito nag-aral? What if hindi ko sila nakilala at naging kaibigan? Ganito parin kaya ako? Will my life be happier than this?
"Baby!"
lub.dub.lub.dub
napastiff ako bigla. Yung puso ko bumibilis talaga pagnakarinig ako ng tumatawag na baby...Katulad lang ng dati.
"baby sabi ko naman wag kang tatakbo baka madapa ka!"
"I'm a big girl na daddy!"
"psh. 5years old ka palang. Wag O.A baby."
"You are the one daddy! mommy! Mommy Ashley!"
yumakap sya agad sakin at gustong magpakalong. Natatawa lang talaga ako sa mag-ama. Kanino pa ba magmamana yan si Kylie kundi sa tatay diba?
"Why are you here, baby? What time babies should be sleeping?"
"But, I'm not a baby anymore. I'm a big girl! I would marry tito Vince"
"kylie! Halika nga dito. Kanino ka ba nagmanang bata ka. Pasaway! Dapat talaga hindi na kita sinama!"
HAHAHAHA! Shemmms! Ang tindi ni Vince pati anak ni Carlo nainlove sakanya. Siguro pinaglihian ni Khate si Kylie kay Vince?. Hay naku! Manang mana kay Carlo anak nya. Matinde! Feeling ko magiging chicks toh paglaki.
5years old na si Kylie, 5years narin after mawala si Khate. Hindi kinaya ni Khate yung paglalabor. Kasabay kasi nun, lumalaban parin sya sa sakit nya. Akala nga namin Cancer free na sya after nyang makatagal ng more than 1year. But still, hindi naging hindrance yun para pakasalan sya ni Carlo. They even have a miracle baby; An angel for Carlo.
"But baby, mommy Ashley and I were getting married. Do you want me to be your Daddy?"
Binatukan ko agad si Vince. Kung anu-ano pinagsasabi. Tignan mo, tatawa tawa pa sa kalokohan nya.
Mommy tawag nya sakin kasi gusto namin na maexperience nyang may tinatawag syang mommy. Alam naman nya na nasa heaven na si Khate, alam nya rin na ninang lang nya ko hindi mommy.
"psh. Vince! Wag nga kayo! Mamaya ituring nga kayong parents nito."
"ok lang. Amin nalang anak mo pre. Aalagaan namin ni B"
nakakatuwa rin na may baby sa barkada. Para na kaming family lahat, mga parents ni Kylie.
"tss.no way! Wait nga lang. Pahatid ko lang sa driver. Mamaya iuwi nyo sa bahay nyo."
hindi ko maiwasang isipin sya. Sya kasi yung pinakamalapit sa bata samin. Kaya nga siguro pinili kong maging pediatric nurse, kasi feeling ko kasakasama ko syang nag-aalaga sa mga bata. Naiimagine ko parin yung ngiti nya..Feeling ko andito parin sya tabi ko.
Nagpaalam muna akong lumabas. Akala ko kasi kaya ko na.. Sya parin pala hinahanap ko.
10years..
Malinaw parin sa isip ko lahat ng nangyari. Bumabalik paulit-ulit..
Ramdam ko parin yung dugo nya sa mga kamay ko.
Umupo muna ako sa may bench. This is the place where the memories of us remain. Covered court na yung dating pinaglalaruan nya. Buti nalang hindi nila inalis yung bench.
Madilim yung paligid. Yung stars na nga lang nagsisilbing liwanag ko ngayon.
Naiimagine ko syang naglalaro ngayon. Naaalala kung pano sya ngumiti sakin kapag nakakashoot sya.
Hanggang alaala na nga lang ba?
Namimiss ko na kapag hinahawakan nya yung kamay ko. Namimiss ko yung paghawak nya sa buhok ko, yung pagtirintas nya, kahit hindi sya marunong. Namimiss ko pagpout nya, paglalambing nya kahit para syang bata tignan.
I miss everything about him...
Namiss ko na yung ngiti mo Daniel. Masaya ka na ba ngayon? Kasi ako, I've never been happy katulad ng dati. Masaya, pero alam kong may kulang.
"Hindi ka na talaga takot mag-isa ah"
napalingon ako sakanya. Umupo sya sa tabi ko and he just stared at the sky.
"nasanay lang siguro. Bakit nandito ka?"
"wala. Parang namiss ko lang bestfriend ko"
"B. Kahapon lang magkasama tayo"
"Namiss ko na yung B na iyakin. Yung ginagawang pamunas ng luha polo ko"
natawa ako sakanya. Kahit sabihing araw-araw kami nagkikita, hindi ko matatanggi na may nagbago.
Namiss ko narin yung dating ako..
"pwede mo pa namang gawin yun. I'm just here, still waiting for you.."
Still waiting..
Andami ng unanswered questions, unspoken feelings after ng nangyari. Alam kong hinintay nya ko, but I never explain. Akala ko nga mawawala narin pati friendship namin ni Vince. I don't want to hurt him.., I dont want him to wait for me either. Pero pinaramdam parin nya na anytime I need someone, he's always be there, kahit nasa malayo siya.
"That was too much. Ok naman ako ngayon. I'm happy in my life now"
"really? That doesn't look like."
nagulat ako nung hawakan nya yung kamay ko. Ngayon nya lang ulit ginawa yan, and I missed it.
"B sabihin mo lang na mahal mo ko, papatigil ko na"
"siraulo! Baliw ka parin kahit kelan!"
pareho kaming natawa sa kalokohan nya. Parang tungek! hinila ko yung kamay ko sakanya pero kinuha nya ulit. Now, he's looking at me seriously.
"namimiss mo na sya?"
"Ano ka ba? Wag mo ngang hawakan yung kamay ko. Isusumbong kita kay Jenny!"
"You're not answering my question B"
"alam mo B, hindi na ko magugulat kung isang araw sugurin ako ni Jenny. You've even kissed me a while ago. May fiancee ka na B."
pinalampas ko na nga paghalik nya sa pisngi ko kanina. PSH. Kahit ano yata sabihin ko, wala lang sakanya. Since nung umuwi yan dito nasanay na yata humahalik sa pisngi ko. He can't resist kissing my cheeks! Tumaba daw kasi lalo.
"alam nya yun, that's normal in U.S.Just give me a minute or more, baka hindi ko na mahawakan kamay mo next time"
"kahit na B! Ewan ko nalang talaga sayo kapag nauntog yun.Naku!"
"Fiancee palang naman, hindi pa kami kasal. Pigilan mo na B"
kung hindi ko lang kilala si Vince, naniwala na ko sa pinagsasabi nya.
Yung ganyang pagsmirk nya talaga, kainis! HAHAHA! Naalala ko tuloy everytime may interview sya after ng game, babatiin nya yung girlfriend nya 'daw' from the Philippines which is unfortunately ako daw. And everytime he do it, he would smirk on the screen. Halatang nang-aasar! Pinapahamak talaga ako! Kaya akala tuloy ng ibang schoolmates and teachers ko, naging kami ni Vince.
But he never asked to court me again..
Hindi ko rin alam kung bakit. Sinabi nyang mahal nya parin ako a year after nyang umalis. Pero hanggang ganun nalang. Hindi ko tuloy alam kung anong nararamdaman nya. He don't want to talk about the personal things from the past. Those are some things left unsaid.
"kung hindi ka lang talaga mahal ni Jenny---"
"Mahal parin kita"
"pero mas mahal mo sya."
"Hahaha! Nakuha mo." napangiti sya. Smile that proves that he's totally had fallen in love with that girl.. and he'd forgotten about his feelings for me. "so, miss mo na nga sya?"
napatingin ulit ako sakanya. Pinipilit nya talaga akong sagutin tanong nya.
Napahinga ako ng malalim at ngumiti sakanya.
"Hindi naman yata bawal na mamiss ko sya diba?"
"mahal mo parin talaga sya.Tama lang pala na hindi na ko naghintay"
"Hindi ko nga rin alam kung bakit ginagawa ko pa ito. Alam ko namang wala na kong dapat hintayin.."
"ganyan rin naman ako sayo dati. You just need to make decision. Kung pagod ka na, move on and never look back. Ang nangyayari kasi sayo, pinipilit mo magmove on pero bumabalik ka parin para hintayin sya."
tama sya. Nagkaboyfriend din ako ng iba pero parang wala lang. Para masabing sinusubukan ko magmove on. May umabot pa nga ng 1year pero feeling ko mas matagal parin yung 3months na naging kami ni Daniel.
Alam kong mali na maghintay pa sakanya. Pero napapagod na kong ipilit yung sarili ko na mahalin yung iba, kasi alam ko si Daniel lang laman ng puso ko. Sya lang talaga yung mahal ko.
"sandali lang, tumatawag fiancee ko. Wait. Babalik ako" tumango lang ako. Naku! Mga ngiti nyang ganyan. In love talaga.
"You're not going to wait anymore"
hinalikan pa nya ko sa noo bago umalis.
Mag-isa na naman ako. Ayoko pangbumalik sa loob, gusto kong sulitin yung oras. Gaya ng sabi ni Vince, siguro nga tama na yung paghihintay. I don't need to forget him, I'm just going to accept na hanggang sa memories nalang talaga, wala ng dapat hintayin.
"miss na miss na kita."
sana lang naririnig mo ko.
"miss narin kita"
**<play:SOMEDAY-->>
napalingon ako agad. Sinusundan ng mga mata ko sya habang naglalakad palapit. Umupo sya sa tabi ko.
Lub.dub.lub.dub
Hindi ko maintindihan yung puso. Hindi ko alam kung imagination ko lang ba ito, kaya napapikit pikit pa ko.
"dami ng nagbago nuh? Buti andito pa tong bench"
napaiwas ako ng tingin nung tumingin sya sakin. Para akong kinakabahan, ngayon lang ulit nangyari sakin ito.
"ngayon ka lang ba ulit pumunta dito?"
"ah. Oo.. Uhmm. Sige, balik lang ako sa loob."
ang awkward. Hindi ko kayang makipagusap sakanya. Baka kasi may magawa ako sa harap nya...tulad ng umiyak.
Hindi pa ko nakakatayo nung maramdaman ko yung kamay nyang nakapatong sa kamay ko. Nakayuko lang sya kaya hindi ko malaman expression ng mukha nya.
Ayokong umiyak sakanya kasi natatakot ako na baka masaktan lang ako lalo. Baka kasi hindi nya na ko magawang patahanin. Natatakot ako sa sasabihin nya..
Natatakot na kong masaktan ulit.
Pero namiss ko talaga sya..
Namiss ko yung boses nya at paghawak sa kamay ko.
"bumabalik parin ako dito every Christmas.. Eto kasi yung place nung naging tayo..yung lugar nating dalawa dati."
hindi ko alam yun. Kahit nga pag-uwi nya dito, hindi ko alam. Wala akong communication sakanya..kahit kay Jamielle. Hindi na ko nakapagpaalam sakanya nung pumunta syang States. Pano ko magagawa yun kung pamilya nga lang nya ayaw na kong makita? Paano pa sya? May mukha pa ba kong mahaharap kung...kung ako yung dahilan kung bakit kamuntik na syang mamatay..kung bakit kamuntik na syang hindi makakita.
After ng accident, 2days syang walang malay. Feeling ko ako na yung namatay, ayoko ng gumising pa. Nakahiga lang ako, nagkukulong sa kwarto. Parang bumalik lang yung nangyari sakin nung kay Vanessa. Nagwoworry na sila sakin, tulala lang ako at hindi kumakain. Kinelangan ko pangmagpaconsult ng almost 1year para matanggap lang yun.
Pumunta silang States para ipagamot yung mga mata nya. Hindi ko alam kung mapapatawad ko ba sarili ko kung may nangyaring masama sakanya.
"akala ko hindi na kita makakasama ulit dito"
hindi ko na napigilan yung luha ko. Hinawakan nya ng maigi yung kamay, parang ayaw nya na kong bitawan.
"namiss kita Ashley. Parang 10years tayong hindi nagkita"
nagkita kami twice, nung nawala si Khate saka nung binyag ni Kylie. Hindi sya umattend sa kasal nila Carlo, best man sana sya; ako yung maid of honor. Hindi ko alam kung sadyang iniiwasan lang nya ko.
Never nya ko kinausap o tinignan, halatang laging iwas sya. Nasasaktan lang ako, pero umaasa parin ako na baka may mabalikan pa.
"hindi mo nga magawang lumapit sakin"
pilit akong ngumiti sakanya at hinila ko yung kamay ko. Pinunasan ko yung luha ko. Masaya ako na kinakausap nya ko ngayon. Masaya ako na nasa tabi ko sya. Masaya ako dahil pakiramdam ko mahal parin nya ako. Pero nasasakatan ako kasi baka hindi mabalik yung dati.
"Sorry kung naniniwala ako sa iba. Ang tanga ko lang kasi akala ko hindi mo talaga ako mahal,.. akala ko naging kayo ni Vince. Pinilit ko na kalimutan ka, pero hindi ko talaga kaya"
kinuha nya ulit yung kamay ko at hinalikan. Bumibilis tibok ng puso ko. Parang may kung ano sa tyan ko.
Kung alam lang nya, halos araw araw ako umiiyak nung nagkagirlfriend sya. Star Player sya sa U.S, sikat na sikat sya kaya hindi malabong maraming maattract sakanya. Balita ko pa nga papalit palit sya ng girlfriend, dinaig nya pa si Carlo dati.
Nag-iba sya..Kahit sila Carlo yun ang sinasabi. Nag-iba sya simula nung maghiwalay kami.
Since nung nagquit sya sa pagbabasketball, wala na kong nabalitaan na nagkagirlfriend sya ulit. Nakikinig lang naman ako sa mga usapan nila Lawrence, kasi buti pa sila nakakausap sya.
"huli na nung nalaman ko yung totoo...pagkabalik ko may iba ka na. Nakita kong masaya ka na"
Hindi ko matandaan, hindi ko alam kung kelan yun. Basta ang alam ko pinipilit ko na maging masaya.
Niyakap nya ko. Namiss ko yung pagyakap nya. Hindi ako makapagsalita. Ramdam ko yung paghalik nya sa balikat ko.. Ramdam ko rin na umiiyak sya ngayon.
"Sorry kung sumuko ako agad. Dapat talaga hindi ako pumayag makipaghiwalay sayo. Sorry kung naging mahina ako. Sorry Ashley..sorry"
katulad dati, sya parin yung nagsosorry kahit hindi naman talaga nya kasalanan.
"namiss kita. Tayo nalang ulit baby..please.. Bumalik ka na sakin..mahal parin kita Ashley"
Lub.dub.lub.dub
Hindi ko mapigilang maiyak sa saya. Parang nung dati lang, nung malaman ko na gusto nya rin ako. Para tuloy akong High School student na kinikilig.
Inalis ko yung pagkakayakap nya sakin, halata pangnagulat sya pero ngumiti lang ako at pinunasan ko yung mga pisngi nya.
"Hindi na ba pwede Ashley? Maniwala ka, mahal na mahal parin kita. Walang nagbago. Can we start again? Baby?. Please."
"ikaw lang naman hinihintay ko."
Mahal parin nya talaga ako. Ang tagal kong hinintay toh. Ang tagal kong hinintay na bumalik sya.
Nakatitig parin sya at mukhang hindi pa nya naaabsorb sinabi ko.
"10years lang nakalipas naging slow ka na? Mahal parin kita Daniel."
at pagkasabi ko nun, niyakap nya ko ng mahigpit, akala mo manliligaw na sinagot ko. Nakakamiss sya! Sobrang namiss kong yakapin sya.
"mahal mo pa ko? Talaga? Walang joke yan ah. Walang paasa!"
"mahal na mahal! Ayaw mong maniwala eh di wag!"
"wag! Naninigurado lang. Hindi ko kasi akalain na mahal mo pa ako" ako rin. Sinong mag-aakala na walang nagbago sa nararamdaman natin?
bahagya syang lumayo para tignan ako. Hinawakan nya yung mukha ko. Hindi maalis yung ngiti nya na pinakanamiss ko.
"I love you Ashley.. I missed you"
Palapit ng palapit mukha nya. Bago pa nya ko mahalikan, napalayo ako bigla. Lumiwanag kasi yung paligid. Napalingon ako at nakita ko sila Vince.
Anong meron? Kanina pa kaya sila dyan?
Napatingin ako kay Daniel at nakakunot noo na sya.
"psh. Wrong timing talaga kayo."
"sorry tol. Hindi ka pa naman sinasagot."
hindi ko maintindihan yung nangyayari. So, naframe up na naman nila ako? Mga plano talaga nila! AISH!
"B..ok ka na? Sabi ko sayo, ako talaga Knight in shining armor mo"
napangiti ako kay Vince. Kahit kelan talaga, alam nya kung paano ako mapapasaya. And I'm grateful to have him as my Knight..as my bestfriend.
"tol, hindi porket sinabi mo sakin yung totoo eh pwede na ulit yung dati. Andyan lang fiancee mo oh. Wag na si Ashley"
natatawa kami kay Daniel. Halatang takot na mangyari yung dati.
Mangyayari ba yun? Tignan mo nga si Vince, may paakbay-akbay pa sa fiancee nya.
"Hayst! Si Daniel may Ashley, si Carlo may Khate at Kylie, si Vince may Pauline, pano naman ako? Kawawa naman yung gwapong si Lawrence"
"sino si Pauline? Akala ko ba Jenny name ng fiancee mo?"
napatingin kami lahat kay Carlo. Seriously? As in seriously hindi nya alam? Kaibigan ba namin ito?
"si Pauline? Yung mahal ko."
"eh si Jenny?"
"mahal ko rin"
" Pre.. Walang lokohan ng babae. Wag ganyan tol"
"Jenny Pauline Aracid Bueta soon to be Garcia..Ano ba yan Carlo! Tagal na tayong magkakilala hindi pa alam name ko! Aish!"
sabi nila parang ako rin daw fiancee ni Vince. Mahilig sa 'Aish' at may pagka-sadista din.. HAHAHAHA! Hindi naman kasi namin sinasadya yung panghahampas namin sakanila.
"Lawrence, sabi ng kapatid ko may date daw kayo sa sunday?"
"ahh. He-he!"
"woah! Si jamielle pre? Bakit kayo ganyan?! Hindi ko alam yun!"
nagmamaktol na naman si Carlo. Hayst. Sana hindi magmana si Kylie sakanya.
Nakakamiss..nakakamiss silang lahat. Namiss ko yung ganito kasaya.
"alam mo Ashley, madalas yan nasa work natin. Hinalikan ka pa nga nya nung natutulog ka, kelan nga ba yun pre?"
"ay!nung binyag din nung anak ko. naparami inom mo. Ayan! Ninakawan ka na hindi mo pa alam"
sa hospital? Kelan? At bakit hindi ko maalala yung nangyari sa binyag?! tinignan ko ng masama si Daniel. Nakakainis talaga sya kahit kelan!!! Aish!
"oy! Grabe kayo! Mabilis lang yun! Hindi nga sya nagising. Ooh?? Makatitig? Twice ko lang naman ginawa yun baby. Promise! Pumupunta lang ako sa hospital para makita ka."
todo paliwanag pa sya. Twice lang, may balak pang damihan?
"umalis na nga muna kayo. Pupuntahan nalang namin kayo ni Ash"
"Sus. Titignan nga namin kung mapeperfect mo na yung prinactice mo. Mamaya bulol ka na naman!"
hindi ko maintindihan sinasabi nila. Inaasar nila si Daniel na namumula na ngayon.
"oo na! Walang magvivideo!"
nagulat ako nung bigla syang lumuhod sa harap ko.
"Ashley Shaine Santos.."
napatakip ako bigla ng bibig nung maglabas sya ng singsing.
Wag mong sabihin na nagpropose na sya?
"will you marry me?"
lub.dub.lub.dub
tinignan ko sya at seryoso nga sya. Nanginginig pa sya, halatang kinakabahan sa sagot ko.
Napatingin ako sa singsing. Kalokalike lang ba o talagang singsing ko yun?
"pano mo nakuha yan?"
"Burara ka kasi!"
"nakasuot kaya yan sakin hindi ko alam kung bakit nawala"
"binuhat kita nung nalasing ka. Kaya ayun, natanggal sa leeg mo. hindi ko na binalik. Tutal sabi ko naman sayo after 10years, magpropose ako gamit yung ring na toh.."
"propose agad? nakikipagbalikan ka lang kanina ah?"
"dun din naman punta nun. Gusto mo pa ba sa loob ako magpropose? Andun family mo saka family ko. Ano?" nagtataka ako sa sinasabi nya. Anong nandito family ko?
"psh. Ashley! Engagement talaga natin ito hindi reunion. Ayoko lang magpropose in public kasi baka tumanggi ka."
"sus. Sabihin mo baka mabulol ka lang pre."
"wag nga kayong magulo. Sumagot ka na Ashley. Kinakabahan na ko"
hindi ko mapigilang matawa. Naaalala ko kasi dati, nauutal sya nung nagconfess sya sakin.
Engagement. Pinagplanuhan nya pala lahat nito. Kaya pala mostly yung pumunta, mga kakakilala din namin.
Nandito family nya, ibig bang
sabihin ok na sila sakin? Pati sila Mhie, pumayag na pala. So, ako nalang pala hinihintay?
Hindi mawala yung ngiti ko habang nakatitig sakanya. 10years..Tama lang desisyon ko na hinintay kita. Dahil kahit gaano pa katagal yung lumipas na 10years, worth it parin para sa forever natin.
"pumayag na pala lahat. Planadong-planado mo na. Ano pa ba?"
"sagot mo nalang Ashley. I want to know your answer"
Ngayon ko lang naalala na nakaluhod nga pala sya kanina pa. Kawawa naman. Nafrufrustrate na siguro sa tagal kong sumagot. Patagalin ko pa ba?
"Ashley, 3years before ako makapagconfess sayo. Another 10years had passed that I've been silently loving you.. I want you to know, now that I have my own life, I want to be with you and love you for the rest of my life.."
This time hindi ko na napigilang maluha ulit. Eto na pinakahihintay, yung miracle ko.
"Ashley, will you marry me and love me forever?"
"Yes, I do Daniel"
*****
Hindi mo talaga alam kung anong miracle darating sa buhay mo. Life is full of choices. Kahit simpleng paglalakad lang sa kalsada, you have to choose kung saan ka pupunta. Whether kakaliwa ka o kakanan, lalakad ka ba ng diretso o babalik, desisyon mo rin kung hihinto ka para maghintay. Marami kang taong makakasalubong, may ibang sasabay sayo hanggang dulo, may ibang makakasama mo panandalian lang. Dahil gaya ng iba, they have the right to choose whether to move forward, to go back or to stay.
Sometimes, may mga makakasalubong ka ulit o may mga bumabalik. You only need is to choose kung hahayaan mong makasama sya ulit o hindi. We're walking on the same road, different people we meet, but we're looking for the same thing...MIRACLE at each ending.
There's no choice without regrets and being Silently in Love for someone is not wrong. You are just waiting for him/her to hear your heart. It's a choice where you believe that there would be a miracle for it.
This is life. Don't regret on the past choices you made, just live and believe for everything because that's how choices will be right. That's how miracle comes.
***END
THANK YOU SO MUCH DEARS! SA PAGSUPPORT AT WALANG SAWANG PAGHIHINTAY SA ENDING. HAHAHAHA! dapat ibibitin ko sana dun sa "namiss din kita" ni Daniel, pero dahil isa rin akong reader at hindi ako tulad nila John Green, David Levithan, Rainbow Rowell etc na sobra kung makabitin na para kang pinapatay. AHAHAHA! (fave authors ko mga yan! Hihi! Hahanapin ko sila! Bitiiiiiin!) Anyway, sorry kung hindi man si Vince saka Ashley nagkatuluyan. Hindi naman lahat ng mga bestfriends with opposite sex nagkakatuluyan diba? Sorry na:((((((((((((((
I LOVE YOU ALL DEARS!
♥DREAMER
Signing out...
♥