Sessizlik ölüm gibiydi. Ve ben hala yaşıyordum!
Çığlık atmak istiyordum sesimi kaybedene kadar. Gecenin beni yutmasını, karanlığında kaybolmak istiyordum sonsuza dek. Çünkü... Böylesine bir utançla nasıl yaşayacağımı bilmiyordum.
Keşke benden canımı isteseydi... Verirdim! Ama o benden onurumu istedi .
Adım Evra Lorin. Yani eskiden öyleydim. Artık kim olduğumu bilmiyorum. Tek bildiğim onun olduğumdu...