[77] EMERGENCY
***THE NEXT DAY***
GAIL'S POV
Nagising ako nang maramdaman ko na naman ang pananakit ng tiyan ko. Kagabi ko pa ito nararamdaman pero nawawala rin naman agad. Medyo napuyat nga ako sa sakit kaya hindi na ako magtataka kung bakit 10AM na ako nagising. Si Kurt naman, nasa baba yata. Tingin ko ay nagluluto siya dahil naaamoy ko mula dito ang garlic scent.
"Aaahh..." Napapikit ako habang hinahaplos-haplos ang tiyan ko. Huminga ako ng malalim at umayos ng higa.
"Crystal, masakit na naman ba?"
Iminulat ko ang mga mata ko nang marinig ko ang boses ni Kurt. Nakita kong nilapag niya ang tray ng pagkain sa bedside table saka siya umupo sa kaliwa ko.
"Ano bang pakiramdam? Sumisipa ba?"
I swallowed and then let myself endure the pain anyway. "N-no, it's different."
"Kumain ka kaya muna."
Inalalayan niya akong umupo. "Kurt, mag-CCR lang muna ako."
"Sige," inalalayan niya ako papunta sa bathroom. Pagkapasok ko ay agad kong sinara ang pinto nito at buong ingat na umupo sa toilet bowl. I took few deep breaths as I pee. Dahan-dahan din akong tumayo at ifaflush na sana ang toilet bowl nang matigilan ako.
May dugo.
"KUUUUUURT!!!" Sigaw ko habang dahan-dahang lumalabas ng bathroom. Nang hindi ko siya makita sa loob ng kwarto ko ay lumabas ako at dumiretso pababa sa living room kahit na patuloy pa rin sa paghilab ang tiyan ko.
"Kuuurt!" Halos mamilipit na ako sa sakit. Huminto ako sa ibaba ng hagdan at humawak sa hawakan. Nakita ko si Kurt na nagbibihis ng shirt sa kitchen. He seemed to be in a hurry. Nagtaka ako nang nagmamadali siyang lumapit sa akin para halikan ako sa noo.
"Crystal, I need to go out."
"Ha? P-Pero-----"
He turned back on me and headed quickly to the door. Hawak-hawak pa niya ang cellphone niya na para bang natataranta siya. "Kailangan ako ni Mariz."
"K-Kurt, kailangan din kita."
"I'll be back."
He stormed out of the unit without looking back at me. Kahit na sobrang masakit na ang tiyan ko ay pinilit ko pa rin siyang sinundan sa labas. Nakita ko siyang nasa harapan ng elevator, pumipindot sa down arrow.
"Kurt! Ako muna, please!" Sabi ko habang nakahawak ako sa doorknob ng pinto ng unit para sa alalay.
"Crystal, kailangan ako ni Mariz ngayon! Sh*t! Wag ka munang perwisyo, okay? Babalikan kita! Pumasok ka na!"
Nakita kong bumukas na ang elevator at agad-agad naman siyang pumasok dun. Habang unti-unting sumasara ang pinto nito ay unti-unti namang pumapatak ang luha ko sa sakit na nararamdaman ko. Ngayon ko lang ito naramdaman. Ugh!
"Aaaaaaaaahhhh!!"
Hindi ko na kinaya ang paghilab nito. Napaupo na ako sa sahig habang haplos-haplos ang tiyan ko. Wala man lang tao ang dumadaan ngayon. Kailangan ko ng tulong. Hindi ko na kaya.
"Aaaaaah!! T-t-tulong! Ahh!"
Napapikit nalang ako nang maramdaman kong may umaagos na mula sa hita ko. Hindi na ako makahinga ng maayos sa sakit na nararamdaman ko. Para akong sasabog sa sobrang sakit. Para akong binibiyak!
"AAAAH!!!"
I heard a loud opening sound of a door. Hindi ko na kayang magmulat ng mga mata ko kaya pinilit ko nalang na makiusap sa kung sinuman yun.
"Gail?!?"
"P-Please, get me to the h-hospital! H-Hindi ko na kaya!! Aahh!!"
"Sh*t! Sh*t! Gail!!" Hindi ko na alam kung sino ang taong ito. Naramdaman ko nalang na para akong kinakapusan ng hininga. Narinig ko pang lumayo ang lalaki mula sa pwesto ko at kasabay nun ang sunod-sunod na malalakas na katok nito sa pinto. "Wayne! Derrick! Patulong nga!"
Tuloy-tuloy na paghinga ng malalim ang ginawa ko habang naghihintay ng sasaklolo sa akin.
"Ba-ay sh*t! Tara!"
"G-Gail, gising! Ihanda mo ang kotse, Derrick."
Maya-maya lang ay naramdaman ko nalang na may bumuhat sa akin. Sigurado akong higit sa isang tao ito. Tinapik-tapik nila ako sa pisngi.
"G-GAIL, 'WAG KA MATUTULOG! Gising lang! Put@! Nasaan na ba si Kurt?!"
Humikbi na ako habang nanginginig ang mga kalamnan ko sa tuloy-tuloy na paghilab ng tiyan ko. "Please, bilisan niyo.... H-Hindi ko na kaya!"
Kurt... B-bakit mo ko pinabayaan?
KURT'S POV
"Kurt, please... Pumunta ka dito sa bahay. Kailangan ka ni Mariz. Nakakulong siya sa kwarto kasama ng anak niya simula pa kagabi. Iyak ng iyak ang bata. Hindi ko alam kung anong ginagawa niya sa loob. Pakiusap pumunta ka naman dito!"
Paulit-ulit na gumugulo sa isipan ko ang sinabi sa akin ni Morris kanina. Tinawagan niya ako habang hinihintay ko si Gail mula sa labas ng bathroom. Sa tono ng pananalita niya, para siyang kinakabahan at natatakot. Sa sobrang pag-aalala ko ay pinaharurot ko na ang sasakyan papunta sa bahay nila. Sana ayos lang si Crystal dun. Simpleng pananakit lang naman yung ng tiyan. Mas kailangan ako ngayon ni Mariz.
As soon as I reached Valencia's residence, I rushed up to the second floor of their house. There, I saw Morris and Brenan with three maids infront of Mariz' bedroom door.
"What the f/ck happened?" Natataranta kong tanong habang lumalapit sa kanila. Napalingon naman sila sa akin at nahawi sila nang dumiretso ako sa pinto at nagkakakatok ng malakas. "Sh*t! Buksan mo 'to, Mariz! Ako 'to, si Kurt!"
Napalunok ako nang marinig ko mula sa loob ang malakas na pag-iyak ng sanggol. Nilingon ko si Morris at nagtanong, "Anong nangyari kay Mariz?!"
"Basta nagkulong nalang siya dyan sa loob. Mahigit isang oras nang umiiyak ang bata." Puno ng pag-aalalang paliwanag ni Morris. "Kagabi pa siya nagkukulong dyan sa loob. Iyak ng iyak si Brylle kanina pa. Inaalala namin na baka nagugutom na."
"Dahil ba 'to sa akin??"
Umiling si Brenan, "Dahil sa atin."
"T.ng!na! Pwede bang mamaya na yan? Kurt, kausapin mo naman si Mariz oh. Kanina ka pa nyan tinatawag sa loob."
"Wala bang spare keys?" Tanong ko at agad-agad naman silang umiling. Hindi na ako nagdalawang isip pa na tumakbo pababa at dumiretso sa labas. Hinanap ko ang veranda ng kwarto ni Mariz at pilit kong inakyat iyon. Medyo nagkandadulas-dulas na ako pero mabuti nalang ay nakaakyat din ako. Una kong binuksan ang pinto ng kwarto para papasukin sila.
"Yung bata, icheck niyo!" Sigaw ko nang mapansing parang hirap na hirap sa paghinga at tila paos na ang boses ng bata. Nakita kong kinuha yun ng nurse kaya naman dumiretso na ako sa walk-in closet para hanapin si Mariz.
"Mariz! Mariz! Ako 'to, si Kurt!"
Wala siya sa loob ng walk-in closet kaya sinubukan ko siyang hanapin sa bathroom. Buti nalang ay hindi nakalock ang pinto nito kaya madali ko 'tong nabuksan.
I almost held my breath when I saw her lying on the emptied bath-tub. Her wrist is wounded, and seemed to be cut by a blade. She looks so pale and she can hardly breathe. Marami ng dugo sa paligid niya kaya natataranta ko siyang binuhat.
"...K-Kurt..."
"Sh*t! Hold on... Dadalhin ka namin sa ospital. Huwag kang susuko, please!"
***
Mabuti naman at nalunasan pa si Mariz sa ospital. Although, she needs a blood donor because she lost a lot of blood. Buti nalang din ay nadala namin siya agad dito sa ospital kundi baka tuluyan na siyang nawala.
"She's really suicidal. She's been like that since childhood."
Patuloy ko lang na pinagmasdan si Mariz. She's now in deep sleep and needs a lot of rest. Hinayaan ko lang na magsalita si Morris sa tabi ko. Hindi ko maiwasan na hindi maawa kay Mariz. Kung hindi dahil sa akin, hindi siya magpapakamatay. Pati anak niya, nagkasakit din dahil sa sobrang pag-iyak kanina.
"Pasensya na kung naabala ka pa namin, Pare. Kahit alam mong hindi mo anak si Brylle, nagpunta ka pa rin."
I tilted back my head to face him. "Alam mo?"
"Nalaman ko lang kagabi."
I flashed my sight back to Mariz. "Gusto ko tuloy alamin kung sino ang ama ni Brylle. Siya dapat ang nandito at hindi ako."
I heard him heave a sigh and then there was a moment of silence between us.
"Si Brenan..." There was a long pause that made me got up and faced him. "Si Brenan ang tunay na ama ni Brylle."
"Brenan? H-How come?"
He shrugged off, "I didn't know. All this time, I thought it was you. Pasensya na sa lahat ng ginawa ko sayo."
I ran my fingers on my hair and walked passed him. "Ayusin niyo na ang dapat ayusin. Basta ako, wala ng kinalaman dito. Sana, ito na rin ang huling pakikipagkita niyo sa akin. Ayoko na."
Lumabas ako nang hospital room ni Mariz at dire-diretsong pumunta sa elevator. When I got in finally, I suddenly thought of Crystal. How the heck is she by now? Sana naman ayos na siya. I was about to call her on my phone when the elevator suddenly opened. We're on the third floor and I saw Crystal's parents and my other ex-gangmates. Pasarado na sana ang elevator nang pigilan ko ito. I immediately stepped out of it and headed towards them. Hindi ko na naabutan ang parents ni Gail dahil pumasok ito sa kaharap na kwarto.
The moment I went closely to them, Alex met my gaze. As if on cue, he quickly grabbed my collar and slumped me on the wall.
"Pakshet ka!! Pinabayaan mo siyang g*go ka!"
"A..anong bang sinasabi mo?!?"
Sinubukan siyang piitin ng mga kasama niya pero hindi siya nagpatinag. Mas lalo pa niyang diniinan ang pagkakahawak sa collar ko.
"Hindi mo alam?!? Hindi mo alam?! Tara, sumama ka sa akin nang malaman mo!" Kinaladkad niya ako sa kwelyo ko. Hindi ko rin alam kung bakit hindi ako makalaban sa kanya. Pakiramdam ko, kinain na ako ng kahinaan ko.
"Alex..! Huminahon ka nga!" Boses ni Derrick yun.
"Tingin mo kakalma ako? Sumusobra na 'to eh!" He hissed at them and continued grabbing my collar. Maya-maya lang ay huminto kami at malakas na itinulak niya ako sa isang glass window.
Natigilan ako nang makita kong may bata na nakaincubator sa loob nito. Maraming apparatus ang nakakabit sa kanya.
A newly-born baby with an unusual size. She's so little.
"Pre-mature ang bata. Kung hindi mo siya pinabayaan, malamang wala siya dyan. Sana napigilan mo pa ang premature labor ni Gail kung hindi mo siya iniwan."
---
A/N: Mag-iisang taon ng on-going ito pero 7 months old pa rin ang tiyan ni Gail. Lol XD Thanks sa nagsponsor sa akin! 2 days load .. Uwaaaaaah! 3 consecutive days may update ako dahil sa kanya. TT___TT Pero iaanonymous ko siya.
Dedicated to @babybluecottoncandy.. Katext ko siya kanina at napangiti niya ako! ^^