Erkenden hazırlanıp küçük oğlunla beraber kreşe gittiniz. Ama unuttuğunuz bir şey vardı ki kreş bugün tatildi. "Şimdi ne yapacağız omma?" diye sordu dünyadaki en sevimli varlık. Onu ilk kez kucağına aldığında artık aşkının büyük bir kısmının onun olduğuna karar vermiştin çünkü bu kadar büyük bir sevgi başka bir kelime ile ifade edilemezdi.
Bir gün o dünyaya gelene kadar aşkının tümüne sahip olan kocanla beşiğinin başına oturmuş huzurla uyuyan oğlunuzu izlerken söylemiştin. "O kadar güzel ki.. Onun için her şeyi bırakabilirim" Yanından bir an bile ayrılamıyordun çünkü. Uyuduğunda bile başında bekliyordun bazen, aynı o geceki gibi uyuya kalıp ilk aşkının kollarında yatağınıza gidene kadar.
"Babanın yanına gitmeye ne dersin?" diye sordun. Sonuçta dışarı çıkmıştınız bir kere. Eve dönmek zorunda değildiniz ki junior Minho babasını maç yaparken görmeyi çok istiyodu. Hevesle onayladığında arabanın yönünü Minho'nun maçının olduğu yere çevirdin. Oraya vardığınızdaysa maç başlamıştı bile. Ara olana kadar Minho sizi farketmedi. Sonunda elinde topuyla kulise doğru giderken oturma yerinin üzerine çıkmış olan junior Minho heyecanla bağırdı. "Appa~!"
Kafasını size doğru çevirdiğinde küçük oğlunuza nasıl bir sevgiyle baktığını görünce içinin eridiğini hissettin. Emindin ki o da en az senin kadar seviyordu ufaklığı ama o an farkına vardığın şey bambaşkaydı. Sen aşkını ikisi arasında paylaştırmamıştın. Minho'ya olan aşkın ilk günkü ihtişamını korurken yeni küçük bir aşkın daha vardı sadece, o kadar...
~~~~~~~
Minho'nun hep basket fotoğraflarından gidiyormuşuz gibi oldu ama burdaki bakışları manyak tatlış olduğundan bu bölümü öne çektim. Umarım seversiniz.. ^_^