Argh. Ang sakit ng katawan ko. Ramdam ko ang pamamanhid ng mga kamay ko.
Pinilit kong imulat ang mabibigat na talukap ng aking mga mata. I was blinded by the darkness but eventually my vission adjusted.
I'm currently in a four corner gloomy room. Nang igalaw ko ang katawan ko ay hindi ako nagtagumpay dahil sa higpit ng pagkakagapos ko. Nakaupo ako sa sahig at nakagapos sa isang pole.
Tanging ang nag iisang bumbilya lamang ang nagbibigay ng malungkot na liwanag sa silid.
Naramdaman ko ang pagkirot ng aking ulo at hindi ko mapigilang mapangiwi dahil sa sakit.
Mabilis na nag sink-in sa utak ko ang mga huling nangyari bago ako nawalan ng malay.
At the airport.Big armored and muscled men.My departure and....John's wedding.
Why the heck do I even care about his damn wedding anyway? I will remember to punish myself for being so pathetic these past few days. I did not imagine that I will be soft again. Well heck no! I will never do the same mistakes.
Isang malakas na pagbukas ng pinto ang dumagundong sa buong silid, kasunod nito ay iniluwa ng pinto ang tatlong naglalakihang lalaki.
Naaalala ko pa ang isa sa mga ito, the one who have deep scar in his face, if I am an ordinary girl I might be frightened and scared to death for this men are dangerous.
I can feel their dark aura the moment they entered the room. I looked at them emotionless.
"Here ! Eat your breakfast!" sigaw nang isang medyo maliit at maitim na lalaki kumpara sa dalawa niyang kasama habang inislide palapit sa akin ang tray ng pagkain.
Naglalaman iyon nang kanin, hard boiled egg, hotdog at mansanas.
I just stared at the tray of food at muling ibinalik ang tingin sa mga lalaki. This time, halatang inis at asar ako sa inasal nila.
"How can I eat with my hands tied up?" mahina at walang emosyon kong tanong. Kung hindi ba naman sila timang! Tss.
"Untie her hands! " utos ng umaaktong lider sa tatlo at sinunod naman iyon nang lalaki sa kanyang kaliwa. He's like a goons. Nakakadena ang mga paa ko, mahabang kadena na nakakabit sa malamig at mahabang pole sa aking likuran.
Nang makaalpas ang mga kamay ko ay agad kong kinuha ang mansanas. I hate acting like a total prisoner but heck! If I wanna get out of this fvcking room alive then I needed to eat so that I have enough strength to beat up this morons. I don't want the food but I have no choice but to dig in.
Marahan kong nginuya at nilunok ang bawat pagkaing isinusubo ko, I always respect the food. Nang matapos ako ay ininom ko ang tubig na nasa bote, good thing at mukhang bago ang tubig na ito.
Narinig kong nag uusap ang tatlong lalaki sa harapan ko at tila nagkakatuwaan sila.
"Miss, baka pwedeng patikim naman sayo. Hahahaha" sambit nang maliit na lalaki. Eew. Disgusting creature!
Siniko siya nang umaaktong lider at nagsalita ito.
"Hindi natin siya pwedeng galawin hanggat walang pahintulot ang nakakataas!" mariin nitong banta sa kasamahan niya.
Well, he did good with that. Pero napaisip akong bigla, yes I am expecting that they are just following orders pero sino kaya ang pasimuno neto.
"You have to spill out everything you know about the mafia young lady!" buong buo at nakakatakot ang tinig nang pinakamalaki sa kanila ang nagsabi.
"I have nothing to say idiot!" balik sigaw ko sa kanya.
Halatang nainis siya ngunit muling sumeryoso ang mukha at nagtanong.
"Ano ang alam mo tungkol sa mafia?!" this time lumapit na siya sa akin at ramdam ko ang galit niya. "You're all morons! I am just a seventeen year old girl. Kidnapping me will not make you rich or even useful!" inis kong wika.
Nakipagsukatan ako ng masamang tingin sa kaniya at bigla niya akong sinuntok sa sikmura.
It freaking hurts but I did not flinch or show any mark of pain. Dang it. My pride will not let me lose. For a tiny girl like me to be punched by a giant, that would break my bones, only if I am ordinary. But I even wonder sometimes, why am I not ordinary?.
"Bakit hindi man lang siya nasaktan?" tanong nang isang lalaki sa likuran doon sa sumuntok sa akin.
Bakas sa mukha nang malaking lalaki na napahiya siya ngunit agad iyong nabura nang palitan niya nang galit na mukha.
"Because. I am Luxianne Perez" bulong ko na sapat na para marinig nila.
I can see the danger in their looks but there is something I can feel about them and I cannot figure it out.yet.
"Wala akong pakialam kung sino ka! Alam kong hindi ka ordinaryong bata at may dahilan kung bakit ka pinadukot!" singhal nang lalaking nanuntok sa akin.
Sinalubong ko ang kaniyang nakakatakot na tingin nang mas nakakatakot kong titig at hindi pinansin ang mga binitawan niyang salita. I am not afraid on any of them.
I received hard punches and slaps. I can feel their lust to slit my throat. Heck!. Kakakain ko lang at higit pito na ang natatanggap kong suntok sa tiyan mula sa kanila! Gusto ba talaga nila akong magsuka dito?!
Idiots. Mabuti na lamang at naiinda ko pa rin ang sakit na nararamdaman ko pero konti na lang at alam kong maari nang bumigay ang katawan ko.
This morons are getting into my nerves!
"Magsalita ka o maya maya lamang ay isang malamig na bangkay ka na!!" he really thought he could intimidate me huh?!.
Lumipas ang ilang segundo at hindi pa rin ako umiimik habang nakatitig sa walang kwenta niyang mukha.
"Ugh" daing ko nang muli nanaman akong makatanggap ng isang napakalakas na suntok at sa sikmura nanaman. Pinupuntirya niya iyon dahil alam niyang yun ay mas sensitibo kaysa sa mukha.
Marahas akong dumura ng dugo at tumungo.
"Huh..ha-ha-hahahahahahahahahahahahahahahahaha ..
" umalingaw-ngaw ang tawa ko sa buong paligid at ramdam ko ang pagkagulat nila.
"Stop that weird laugh bitch!" sigaw nang isa sa mga kasamahan nila.
Dahan dahan akong tumigil sa pagtawa.
I caught them off-guard nang bigla ko silang tingnan. I even saw one of them flinched.
" I admit that you all look scary. Your scar indicates your danger. As a young girl I must be scared. But yeah you're quite right. I am no ordinary. I can easily feel and taste fear. Now tell me, are you scared of me?" seryoso kong tanong sa kanila na lubos nilang ikinagulat. Tila hindi nila inaasahan ang mga salitang lumabas sa aking bibig. Nagpakawala ako nang ngiting mala demonyo.
You wished for thi, jerks.
"I can taste your fear. Sweet.tasty.fear." and here comes my devilish side. I found myself smirking while looking at their scared souls.
They forgot to tie me up again. He was about to punch me once again but I gripped his hand before it could land to my stomach.
I am tired of playing !!!
Hahahaha.
In an instant napatumba ko ang higante. I've trained fighting ALL MY LIFE! And yes. I consider myself.invincible.
I kicked his knees using my tied toes for him to fall. Pinilit kong tumayo at kumapit sa pole. Mabilis akong nakaikot habang nakabitin dito at tumama ang mga paa ko sa mukha nang pasugod pa lamang na maitim na lalaki, mukhang hindi niya inasahan na magagawa ko iyon sa loob lamang na ilang segundo.
Bago pa makatayo ang una kong pinatumba ay may nahagip ang mga mata ko sa gilid ng bulsa niya at dali-dali ko itong kinuha.
I quickly unlock the chain connected to my feet but before I could be completely free from that cold chain I saw a man running towards to hit me.
Nagmamadali kong binuksan ang kadena. Shit . my hands are almost shaking.
"Fvcking b*llsh*t!" daing ko nang makaramdam ako ng sakit sa panga ko. The heck! I swear muntik na talagang mabasag ang panga ko sa lakas ng impact nang hindi ko masyadong inaasahang suntok. I never see that coming.
Nang makalas ko na ang kadena ay napaurong ako at mabilis pa sa alas kwatro ay nasipa ko na sa mukha ang huling nanuntok sa akin. Pansin kong nakatayo nang muli ang dalawa sa likod niya at akmang susugod na din.
Bumwelo ako at tumakbo patungo sa tatlong lalaking natitiyak ko ay gusto akong paslangin. Walang takot kong hinarap at sinugod ang tatlo nang sobrang bilis at gamit ang buong lakas ko, sinuntok ko sa mukha ang nasa gitna.
I gave the one at the left side a roundhouse kick. Nagpakawala naman ako nang malakas na sipa sa kayamanan nang natitirang lalaki. As expected, hindi sila kaagad tutumba dahil sa laki nila.
Nagawang pilipitin nang isa ang kamay ko. That fvcking hurt but I won't give a damn sh*t for them to think that I surrender 'cause I never will!.
Yumuko ako at inislide ang sarili ko sa gitna ng binti nang lalaking iyon at buong pwersa siyang hinatak dahilan para mapasubsob ang mukha niya sa sahig at mahigpit pa rin ang pagkakahawak ko sa braso niya ngunit pinakiwalan ko ito nang makatayo ako. Muli kong hinarap dalwa pang lalaki.
No. I will not deal with death.
Not today !
WTF?! Is that a knife?. A freaking hunting knife! Yeah, that baby is surely sharp for it is d*mn shiny.
Palapit siya sa akin at No! I won't let that cold hard shiny thing touch my skin.
*Bang*
That's not a gunshot. It's the door and someone is jerk enough to open it harshly.
I rolled my eyes. Sinalag ko ang kutsilyo. I threw hard punches and kicks to those assh*les!
"STOP!" Then just like that para silang robot na di-remote at natigilan sa tangkang pagpaslang sa akin. (Which is definitely a waste of time and strength 'cause they're not gonna win against me kahit pa ilang muscles ang ibandera nila sa harapan ko).
Ngayon ko lang napansin kung sino ang panauhin na nagpatigil sa kanila.
Isang matandang lalaki na napapalibutan ng mga naglalakihang lalaki, ang mga kasama niya ay naiiba sa unang tatlong lalaking nakaharap ko sapagkat pawang nakasuot ang mga ito nang tuxedo at nakamask. Mukhang nasa mid 40's na ang lalaking tila leader ngunit kagaya nang iba nakamaskara rin siya. Matikas at mukhang karespe-respeto ang kaniyang tindig.
Kalahati lamang ng mukha niya ang mayroong maskarang itim na may nakaukit na gintong kulay bilang disenyong apoy. Golden fire . that's odd..and creepy.
Not to mention,
they are all creepy. Tumayo nang matuwid ang mga kaaway ko at dagling pumunta sa gilid ng silid na tila maamong mga tupa. Gusto kong umiling sa nasaksihan kong kaduwagan mula sa kanilang tatlo but I decided to stand straight at salubungin ang anumang nais iparating nang matandang ito.
Masasabi kong hindi lang siya basta tauhan. Baka siya na nga ang nagpadukot sa akin.
Nahagip ng mata ko ang gintong kumislap sa kanyang kamay.
I know the sign of the mafia chasing me but the ring that this man is wearing, it's different although I know it's another mafia crest.
It is fire..golden fire ring. It is extra-ordinary and well yeah, its beautiful and I can't get my eyes off it. Para bang hinihila ako nito at inuudyok na titigan ko siya. May pamilyar sa singsing na iyon. Parang...parang nakita ko na siya dati ngunit hindi ko maalala.
Natauhan ako nang mapansing papalapit sa akin ang matandang lalaki at sumenyas sa tauhan niya na manatili sa kaniyang likuran.
I was tensed for a moment. If this man wants me dead, then I must be lying on the floor cold and lifeless few minutes ago. But instead, he even saved me from the knife that was about to burry in my body.
His eyes were fiercely gazing at mine and I can feel. Well, I felt.....ugh. I don't know but there's this vague feeling the moment he looked straight into my eyes.
Hindi ko mahanap ang boses ko. Normally I warn a person to avoid getting close to me or scare them. But to my surprise I think my nerve's not functioning right now.
"Who are you?"seryosong tanong nang matanda. Hindi mo mababakas ang pagiging kriminal niya. Oo mukha siyang big time criminal. Pero sa tinig niyang iyon, nagdedemand ng respeto at may halong awtoridad. He patiently waited for my answer kahit na halata sa mga mata niya ang 'deadly look' na tila kahit sinong timingin rito ay matatakot.
When I finally found my voice..
"I thought you already know me" sarkastiko kong sambit.. Oops. Mukhag mali na sinabi ko iyon. Mas lalong dumilim ang tingin niya sa akin.
Pero ano bang dapat kong ikatakot?!. Ugh. I tried my very best to shake off this nervousness and fear.
Huminga siya nang malalim at buong lakas ng loob ko lang na tinignan siya ng diretso na hindi nagpapahalata nang kahit na anong takot.
"Well, it is rude not to welcome my very own visitor. And to formally introduce myself, I am Vanton Ego. Now, I'm gonna ask you once again young lady, what is your name?" sambit niya at saka ngumiti nang nakakatakot sa akin.
I ..uhm...ok the truth is, I was obviously frightened. I don't know why but this man in front of me have the ability to tame the monster in me.
Hindi ko nagawang umimik. Within nano second. I found myself almost choking.
His fingers were burried into my bare neck.
Seems like he have short dosage of patience.
"L-luxianne...per-ez.!" halos pabulong ko ng sagot. He's surprised and so am I. I never introduce myself to anyone! Ayone except..him.
Mabilis niya akong pinakawalan at di maipagkakaila sa nanlalaki niyang mga mata ang pagkagulat. Napaurong siya at agad na naglabas ng mga baril ang mga tauhan niya sa likod.
Nagtataka pa din ako kung bakit pero nakaramdam ako ng panlalamig dahil higit sampu ang baril na nakatutok sa akin at nag iintay lamang nang isang senyas para bawiin ang buhay ko. I never thought this day will happen.
Ilang beses akong napalunok nang biglang itaas ni Ego ang kamay niya hudyat ng pagpigil niya sa kanyang mga tauhan.
Then again. I was stunned and surprised. He's sparing my life. But for what?
I can confidently say that
I can get through this alive only if this man is not with me in this four cornered hell.
He's really something.
Nabalisa ang matanda at kaagad akong hinawakan sa braso at isinama palabas ng kwarto. I was wondering why his grip was not hard, it's more like he's helping me to escape this sh*t that he himself made just for me! I knew that he's the one who ordered those idiots to kidnap me.
Sumunod lang sa amin ang mga lalaki. Marahas kong binawi ang braso ko mula sa kanya. I like the idea of getting out of this place but to treat me like I was a fragile and helpless girl? Uh-oh! No friggin way!
Hindi naman siya umangal at nilingon lang ako saglit with his frustated face. Perhaps he's checking if I was going to run. Well that would be impossible kasi wala namang ibang daan kundi ang sundan sila hanggang makalabas dito.
Tumaas kami sa isang hagdanan at habang palayo kami ng palayo sa kwartong pinanggalingan ko ay palakas ng palakas ang ingay na tila mga nagsisigawan at malakas na tugtog ang umaalingawngaw.
When we reached the top, yeah. This is definitely a bar. Bitches and maniacs/perverts are all over the place. What do I expect?. Tsk. I looked at them in disgust the moment they turned to face me as if they've seen a ghost. Are they really looking at me? Or at the guy beside me?. Well that was quite a similar reaction compare to mine, mine is just not that obvious.
Well they are all weird. Bar at this point of time?! It's morning duh! Pero siguro naka ecstasy sila at baka kagabi pa sila gising or worse is hindi na sila natutulog.
Nang makalabas kami ay kaagad akong isinakay nang mga tauhan niya sa isang limousine at siya naman sa isa pang limo na kulay black. Well elegante ang nasakyan ko dahil sa gold paint nito. Though may limo rin naman ako so I'm used to it but not with men beside me. Especially men with big freaking guns.
There's only one question running in my head while we are on the road.
.
.
.
.
"Who is he?"..
***
A/N: To start things up, thank you so much for all the readers. :* please please leave a comment and a vote :) This past few days I've been a little bit busy due to the fact that this is the week to comply to all my requirements in school so...yep. That's all I'm gonna say for now. Sorry. Hehe.
Hope you're enjoying reading.
VOTE*VOTE*VOTE*
For L. :*