CHAPTER 18: he’s gone
KIERA GLENNE POV
Kasalukuyan akong nasa bahay ngayon at natutulala sa mga paper works na nasa harapan ko. nag aalala ako para sa bunso namin. Napaka bata niya pa para pagdaanan niya ang mga ganitong sitwasyon.
3 days ago ng malaman kong may sakit si Bryan. Lungkot na lungkot si Kier habang kinukwento sakin ang lahat. AT KAHIT AKO AY NALUNGKOT DIN. He’s like a brother to me and kier.
Nung araw na inilabas ng ospital si Bryan. Umuwi saglit dito sa bahay si Kien at kumuha ng mga gamit niya. Doon na daw muna siya magstay sa bahay nila Bryan.
I didn’t stop her. I know how much she loves Bryan. And ganoon din si Bryan sa kapatid ko.
Hindi kami nagkausap ni Kien ng araw na sumaglit siya dito sa bahay. Pero kitang kita ko sa mukha ang lungkot, sakit, at paghihirap na nararamdaman niya.
Awang awa na ako sa kapatid ko. kitang kita mong stressed na siya sa mga nangyayari but still she managed to smile.
*riiiiiiiiiiiiiiiiiiiiing*
KIER CALLING…………..
“hello Kier? Kamusta na si Kien? Ano ng nangyayari?” sunod sunod kong tanong sa kanya. Im so worried.
Nagpalakad lakad ako sa office ko habang hinihintay ang sagot niya.
(ate………… s-si B-bryan……….) paputol putol na sabi ni Kier. Lalo akong nag worry. Umiiyak ang boses niya.
“w-what happened to him? I-is he okay? S-si Kien??”
Naririnig ko ang paghikbi ni Kier sa kabilang linya.
“Kier please tell me…… what happened?”
(he’s……………. he’s gone ate. Wala na si bryan.)
Napatigil ako sa paglalakad at nanigas. Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Agad na nag unahang lumabas ang mga luha sa pag patak mula sa mga mata ko.
Hindi ako makapag salita. I heard him hang up the call. Dahan dahan akong napaupo sa sahig.
Malungkot ako... paano na ang kapatid ko? paano na ang gagawin ko? alam kong sobra siyang nasasaktan ngayon.
Umiiyak lang ako hanggang sa mapakalma ko ang sarili ko.
Nakatanggap ako ng text from Kier saying na iuuwi na niya si Kien dito sa bahay.
Agad akong bumaba at tumuloy sa kusina para uminom ng tubig.
Nakita ako ni manang na nakatulala lang sa kawalan.
“iha, okay ka lang ba?? Anong nangyayari? Bakit ka umiiyak? Nag away na naman ba kayo ni Kier?”
Tanong ni manang na halatang worried.
Umiling ako. At ikuwento ko sa kanya ang dahilan.
Kahit si manaang bigla nalang din naiyak. Inaalala niya din si Kien. Inaalala niya kong paano malalagpasan ni Kien ang sitwasyon na to.
Napaka bata pa ni Kien para sa ganito.
Nasa sala lang kami ni manang. Lakad ako ng lakad dahil di ako mapakali. Habang si manang naman ay nakaupo. Pinatawag ko siya kila Mama para malaman nila mama ang nangyayari.
Nakarinig kami ng tunog ng sasakyan. Yung ang sports car ni Kien na regalo ni Papa.
Napatigil ako ng Makita kong pumasok si Kien ng bahay. Hinang hina ang itsura nya. Parang pagod na pagod. Inaalalayan siya sa braso ni Kier.
Tahimik siyang umiiyak at nakatulala lang. diretso ang tingin.
“kien…… baby..” sabi ko habang tumatakbo palapit sa kanya.
Niyakap ko siya agad. Nasasaktan akong Makita siyang ganito. Bakit niya dinaranas ang ganitong klase ng paghihirap. Napaka bata niya pa.
“pagpahingahin mo muna siya ate. Wala na siyang lakas. Manang pakuha naman po ng tubig.” Sabi ni Kier at inalalayan si Kien na umupo sa couch.
Tumabi ako kay Kien na nakatingin parin ng diretso at walang patid ang mga luhang dumadaloy sa pisnge niya. Wala parin siyang imik. Wala siya sa sarili niya.
Pinunasan ko ang mga luha niya at saka hinawakan ang kamay niya.
“k-kien……. Baby be strong. andito lang si ate.”
Hindi ko alam kong paano ko siya ikocomfort. Hindi ko naman pwedeng sabihin na ‘baby okay lang yan.’ Dahil alam kong hindi yun okay. Mahirap ang pinagdaraanan niyang sitwasyon.
“a-ate…………. b-bakit s-si bryan pa? ate…… ang sakit sakit……….. pakiramdam ko di ko na kakayanin………… masakit ate….. lalo na dito.”
Hirap na hirap niyang sabi sakin. Sabay turo sa tapat ng puso niya.
Wala akong magawa. Naiiyak nalang akong makitang umiiyak at nasasaktan ng ganito ang kapatid ko. kung pwede ko lang kunin lahat ng sakit na nararamdaman niya, ginawa ko na. kung pwede lang.
Nakita kong umalis si Kier at naglakad papuntang garden. Alam kong nahihirapan din siyang Makita ang kapatid namin na ganito.
Sabay na dumating si manang at pinainom niya si Kien ng tubig na nakatulong para kumalma siya ng kaunti.
“magpahinga ka na muna baby. Alam kong pagod ka. Kailangan mo magpalakas. Magpakatatag ka Kien.”
Wala akong maisip ng tamang salita na maaari kong gamitin para mapagaan ang nararamdaman niya. Alam kong pagod siya kaya mas mabuting magpahinga muna siya.
Umakyat kami papunta sa kwarto niya. Dahan dahan ko siyang inihiga sa kama niya.
Hinawakan niya ang kamay ko.
“ate can you stay here with me? Wag mo ako iwanan mag isa ate. please?” pakiusap niya sakin.
Tumango nalang ako at tumabi sa kanya. Niyakap ko siya para makatulog siya agad.
Rinig na rinig ko ang tahimik na pag iyak niya. Pareho lang kaming umiiyak. Tinapik tapik ko siya sa braso niya para makatulog na siya.
Nakatulog na lang siya ng umiiyak. Walang patid ang pag luha niya.
“tama na baby. Tahan ka na. kung pede lang na ako ang madehydrate habang umiiyak ka. Okay lang umiyak ka ng umiyak. Pero hindi eh. Wala akong magawa para sayo. Im sorry!” sabi ko sa kanya at saka ko siya kiniss sa noo niya.
Umiiyak lang din ako hanggang sa di ko na naramdamang nakatulog na ako.
……………………………………
KIER GALLEN POV
“a-ate…………. b-bakit s-si bryan pa? ate…… ang sakit sakit……….. pakiramdam ko di ko na kakayanin………… masakit ate….. lalo na dito.”
Paglabas na paglabas ng mga salitang yan sa bibig ni Kien ay pakiramdam ko sasabog na ang puso ko. she’s hurting too much.
Ngayon lang siya ulit nagsalita. Sa byahe puro iyak lang siya. Di ko alam kong paano siya papatahanin.
Gusto ko siyang bilhan ng kung ano mang gusto niya, pero alam kong walang magagawa yun. Alam kong walang kahit anong bagay ang makapagpapatanggal sa sakit na nararamdaman niya.
Nasasaktan akong Makita ang little sister ko sa lagay niya ngayon. Napaka bata niya para pag daanan ang ganitong pag subok.
Napapaisip ako ngayon na baka ito na yung karma ko.
Instead na ako ang tamaan ng KARMA na to, sa kapatid ko pa nangyari.
Ganun ba ako kasama? Di ko naman sinasadyang manakit ng feelings ng ibang babae eh. Siguro minsan oo, pero yung iba sila na may kasalanan nun.
Binawasan ko na pambababae ko simula ng magmahal si Kien dahil ayokong masaktan siya. Pero ngayon ito ang nangyari?
Napakabuting tao ni Bryan. Kailan ma’y hindi siya nanapak ng tao. Napakabait at marunong rumespeto ng babae lalong lalo na si Kien.
Bakit nga ba siya pa?
Ang sakit makitang ganitong nasasaktan ang kapatid ko at wala akong magawa para tulungan siya.
Napaka useless kong kuya sa kanya.
Nang mapakalma ko ang sarili ko. pumasok na ako ulit sa loob ng bahay.
Nakita kong wala na sila sa sala kaya umakyat na ako at tiningnan kung nasa kwarto na ba siya. Hindi naman ako nag kamali. Nasa kwarto siya at katabi niyang natutulog si ate Kiera.
Lumapit ako sa kama at nakita kong pareho silang mahimbing na natutulog.
Napakalungkot ng mukha ni Kien. May mga luha parin sa kanyang mga mata kahit na natutulog na siya.
I kissed her on her forehead at saka si Ate Kiera.
She badly needs some rest.
Lumabas ako ng kwarto ni Kien at pumasok sa kwarto ko. pasalampak akong humiga.
Nakakapagod at sobrang nakakalungkot at araw na ito.
Sana naman ay malampasan ito ni Kien. Alam kong kaya niya. Nandito lang ako para tulungan siya. Aalagaan ko siya ng doble tulad ng pangako ko kay Bryan.
keep on reading! ^__^
vote and comment!