si Jellie po sa gilid >>>>>>>>
CHAPTER 13 : GRADUATION DAY………..
JELLIE MAY POV
Hi everyone! Kilala niyo ba ako? Haha! Eto kasing si miss author ngayon lang ako binigyan ng pov.
Well ako yung best friend ni Kien. She calls me Gelay. Ewan ko ba dun pero simula noong mga bata pa kami iyon na ang tinawag niya sakin.
Bukas na nga pala ang graduation namin. Hays! Nakakalungkot na iiwanan na namin ang pagiging high school student. Pero excited naman ako na magcollege.
Kien and I decided to have interior design course. Hindi na talaga kami mapapaghiwalay. Walang iwanan eh.
She’s our Valedictorian. Grabe yan eh. Mukhang di nagseseryoso sa studies pero sa tingin mo lang yun. Matalino kasi. Ako naman 1st honourable mention. Di ko man nahabol na maging salutatorian eh okay na ako.
This past few days, I notice that Kien is kinda sad and thinking of something. Well, I think its because she miss her loveable suitor – soon to be boyfriend. Haha!
To be honest, Kien and Bryan look good together. Nakakatuwa ang dalawang yun. Akala mo mag asawa na mag turingan kahit na hindi parin sila hanggang ngayon.
“best! Sa tingin mo makakarating kaya si Bryan bukas?” tanong ni Kien.
Andito kase ako ngayon sa bahay nila at nandito kami sa kwarto niya nakatambay. Nabobore daw siya kaya tinawagan ako at pinpunta dito.
“oo naman! Diba sabi naman niya pupunta siya? Don’t worry darating yon. Kailan ka ba ininjan nun?” pagkocomfort ko sa kanya.
“hays! Sabagay. Di niya pa naman ako pinaasa sa wala. ^__^”
“ayan! Dapat lagi kang positive! Tsaka you should always smile. Humahaba mukha mo pag di ka ngumigiti eh. Ang pangeeeeet!! ^________^”
“haha! Grabe ka naman! Di naman mahaba baba ko ah.”
“loka! Sanabi ko bang baba mo ang mahaba? Ang sabi ko humahaba yung mukha mo, I mean di maipinta yung mukha mo.”
“haha alam ko. akala mo sakin?”
“tss. Ikaw nga pala si miss valedictorian. Sorry naman.”
“haha baliw! Tara kain tayo sa baba.”
Hmm! Nagugutom na din ako ah. Ahaha!
“sige tara! Eh teka parinig muna ako ng speech mo. Gusto ko marinig. Please?”
“wag na! bukas na! di ka maexcite kung maririnig mo na ngayon. Bukas na okay?”
“gusto ko na marinig eh. Haist! Sige na nga tara kain na tayo.”
Lumabas na kami at bumaba na papuntang kusina. Mukhang naghahanda nga si manang ng meryenda. Eto gusto ko sa bahay na to eh. Lagi may pagkain hahaha!
………………………………
KIEN GAILLE POV
This is it! Today is the day that we’re all waiting for. Its our graduation day. Waaaaah! Kinakabahan ako para sa speech ko mamaya.
Dumating sila Mama Bree at Papa Kieth galing Vegas kahapon. Pero aalis din sila mamayang gabi. Dami nilang work eh. Malungkot na aalis din sila pero okay na din atleast dumating sila.
*toktok*
“anak, pwede ba pumasok?” si mama yun.
“yes ma! Pasok po!”
“wow! Ganda ng baby naming ah! Manang mana sa Mama! Congratulations baby!” sabi ni mama sabay yakap sakin. Namiss ko tong mga yakap ni Mama.
“thanks Ma! Para po sa inyo ni Papa ang lahat ng ito. I love you Mama!”
Sabi ko at yumakap din kay Mama.
Bumitaw si mama sa pagkakayakap at may kinuha mula sa box na kulay pula na dala dala niya.
“anak, eto nga pala ang grad. Gift ko sayo. Nabili ko to sa Paris noong pumunta kami ng Papa mo doon. Ingatan mo yan ha? I love you anak! Im so proud of you.”
Mom said then nilagay niya yong necklace sa leeg ko. ang ganda niya. May diamond pendant siya. Simple lang pero ang elegant ng dating. Ang galing talaga pumili ni Mama.
“thanks Ma! Promise po iingatan ko to.”
“salamat baby! May gift din si Papa mo sayo, pero mamaya niya pa ata ibibigay pagkatapos ng graduation mo. Nga pala anak, sinagot mo na ba si Bryan ha?”
Ehhhh? Mama naman mga tanong oh!
“di pa po Ma. Baka bukas po, doon sa party na hinanda ng family niya para sakin bukas. Sayang nga di kayo makakasama.”
“sorry nak ha? Busy si Mama at Papa eh. Basta always remember suportado namingng Papa mo ang relasyon niyo ni Bryan. He’s a god guy kaya naman malaki ang tiwala namin sa kanya.”
Tumayo ako at niyakap at kiniss si Mama sa cheek niya. “salamat mama! I love you so much!”
*toktok*
“Ma? Kien? Ready na ba kayo? naghihintay na si Papa sa car. Baba na daw po kayo.” that’s kuya Kier. Kasama din siya.
Nakakatuwa nga eh. Buong pamilya andun mamaya. Si mama at papa, ate Kiera at kuya Kier eh pupunta dun. Kompleto kami so lalo akong kinakabahan mag speech mamaya.
“sige nak iwan na kita dito ha? Sunod ka na. excited na papa mo haha!”
“haha yes Ma, may kukunin nalang po ako. Baba din po ako agad.”
Lumabas na si Mama ng kwarto ko kaya ako nalang mag isa. Hays! Kinakabahan talaga ako. Bigla tumunog ang phone ko.
*shriiiiiiiiiiiiiing*
Tiningnan ko at nakita ko ang pangalan ni bryan sa screen.
Matik na ang pag form ng ngiti sa mga labi ko.
Message from: Babe Bryan <3
Hey babe! Congrats! Wag ka kakabahan ha? Pupunta ako. Kita tayo mamaya. Miss you babe! Ilove you! Im so proud of you! Muah! <3
Kyaaaaaaaaaaaah! ^///////^
Hihi! Kinikilig na naman ako. Parang lalo ako kinabahan hays.
Di na ako nagreply. Mamaya nalang. Bumaba na ako at dumiretso sa kotse.
“ganda ng baby namin oh!” sabi ni Papa.
“hehe thanks Pa!^_____^”
“onga Pa! walang wala si ate Kiera oh. Haha!”
Sabat naman ni kuya Kier. Nako mag aasaran na naman tong dalawa.
“kapal mo Kier. You see, she looks like me. Para nga kaming twins niyan eh. Ikaw di ka namin kamukha kasi ampon ka. :P”
Sagot naman ni ate Kiera. Sabi na eh. Mag aasaran na naman sila eh.
Bago pa sumagot ulit si kuya, sinaway na sila ni Papa.
“kayong dalawa! Tumigil nga kayo. papababain ko kayo. sige!”
Haha! Nakakatawa sila. Pareho silang natahimik.
Buong byahe na kaming tahimik sa sasakyan hanggang makarating kami sa venue ng graduation namin.
Nag simula ng mag martsa ang mga students papunta sa mga upuan nila.
Nagsalita na din ang principal namin at ang mga iba pag guest speakers.
Nag awarding na din. Binigyanng award ang mga dapat awardan at syempre ang mga honor.
Nung ako na ang umakyat ng stage tumingin ako kila Mama at nakita kong naiiyak si Mama. Maybe because of joy.
After the awarding, kinabahan na ako. Malapit na. malapit na akong mag speech. Hooo! Hooo! Hooo! Bakit ba ganito. Wag naman sana ako mamental block.
Tumingin ako sa upuan ng mga guest. Hinhanap ko si Bryan. I need him. Kailangan ko ng lakas ng loob.
Bigla may nagtext sakin.
From: Babe Bryan <3
Dito ako malapit sa family mo. Relax lang babe! Wag ka kabahan! Ganda ganda mo eh. I love you!
Napangiti naman ako sa text niya. So napansin niya palang hinahanap ko siya.
Tinawag na ako para sa speech ko.
OHMY!! Hoo! Kaya ko to. Kaya ko to.
Tumayo ako ata tumingin sa lugar kung san andun si Bryan. I saw him smiling at nag thumbs up pa. hindi ko naman napigilang mapangiti din.
Nagtataka ako ngayon bakit naka beanie siya. At sobrang payat parin. Pero kahit ganun ang gwapo padin niya. Yieeeee! Haha mamaya na to baka di ko magawa speech ko.
Umakyat ako ng stage at kinuha ang mic.
“good morning everyone!” pag sisimula ko. leche naman kinakabahan nga ako.
“first of all I want to congratulate all my fellow graduates. I know all our parents are very proud of us. Kung may tao mang magiging Masaya ng sobra sa araw na ito. yun ay ang mga magulang ng bawat isa sa atin. Kaya sa Mama at Papa ko. samalat po. Thanks for all your support. You’ve been a hard working and understanding parents for me and may siblings.” Tumingin muna ako kila Mama. At nag bow.
“ I also want to thank God for every blessings and guidance we receive from him. I also want to thank all our teachers. Specially in our section adviser. Ma’am, mahal ka po namin! Siguro nga po makukulit at sakit kami sa ulo ninyo, pero pag nagagalit na kayo wala ng ni isa ang gusto magsalita. To be honest takot po kaming lahat sa inyo. Nakakatakot po kase kayo. but, we all thank you ma’am sa pagtityaga sa mga ugali namin. Salamat po.” nagtawanan naman ang mga estudyante habang ako naman at nakangiting nag peace sign kay ma’am Devy (witcher). Nakita ko namang natatawa din siya. Ngayon ko lang siya nakitang tumawa.
“Everyone knows me now, not because I am the valedictorian. I became well known in this school because of my heartthrob brother Kier Lim. (sabay tingin kay kuya) And also because of this Guy whose name is Bryan Cruz(tingin sa direksiyon ni bryan). Noong unang pumasok ako dito, im just a nobody. Dahil wala namang nakakakilala sakin bukod sa best friend kong si Jellie May Andres. 1st year hanggang 3rd year ko dito, simple lang. Masaya at normal. But when I met this handsome guy, nagbago ang lahat. He makes me more happy and he brings rainbow to my life.” Tumingin ako kay Gelay na mukhang maiiyak na. tumingin din ako kay kuya na nakangiti at napapakamot sa ulo. At tiningnan ko din si Bryan na nakangiti pero parang may lungkot sa mga mata niya.
“lahat kayo ay naging saksi noong araw na sinabi niya sakin na nililigawan niya na ako simula sa araw na yon. Lahat kayo ay naging saksi sa pagmamahal na pinakikita niya sa akin. Bry! Mag cocollege na ako. Masasagot na kita.” Nakita kong natawa siya sa sinabi ko.
“pero bago yon papaiyakin ko muna ang mga co-graduates ko.” natawa naman ang lahat.
“alam ko ang bawat isa ngayon sa atin ay nalulungkot dahil magkakahiwalay na tayong lahat. Pero hindi naman matatapos ang lahat paglabas natin ng hall na to. Alam ko na magkakahiwalay na ang lahat ng papasukang school. But we have our gadgets and technologies ngayon kaya di na tayo mahihirapang Makita at macontact ang bawat isa.”
“lahat tayo ay iiwanan na ang high school life pero ang mga magagandang memories ay hindi naman natin makakalimutan. Alam ko, karamihan sa atin dito, sa high school life natin naramdaman ang unang beses na magkagusto, magkaroon na admirer, crush, at first love. Dito rin natin naramdaman ang unang heart break at kung ano ano pa. they say, high school life is the most memorable chapter in everyones life. And I agree with that. Kahit ako, nalulungkot dahil iiwanan ko na ang pagiging high school. At mapapalayo sa ibang classmates. But I guess its not yet the end. We have our dreams, so as we leave this hall, that’s the first step para harapin natin at unti unti ng abutin ang ating mga pangarap. I know, all of us can. Lets give our best guys! Lets make our dreams do come true. Reach for our dreams and make our parents proud!”
“im Kien Gaille Lim saying thank you and congratulations everyone.”
Nag bow ako at tsaka ko inabot sa teacher yung mic. Nagpalakpakan ang lahat. Naiiyak na talaga ako kanina pinigilan ko lang. di na ako makakapag salita pag umiyak ako.
Pagbaba ko ng stage sinalubong ako ni Gelay at Jane at sabay na niyakap. At niyakap ko din sila. Si jane sa ibang bansa na mag aaral kaya malalayo siya samin. Sa tingin ko di naman niya kakayanin magtagal doon kaya sigurado ako babalik din yan. Party pips yan kaya di nyan kaya. she can resist pag ininggit siya ni Gelay haha.
“inspiring speech from our batch valedictorian. To everyone, congratulations and you’re now officially graduate! Congrats!” sabi nung principal namin.
Sabay sabay kami nag hagis ng sombrero namin. Ang saya! College life here I come!
Nagyakapan muna ulit kaming tatlo at saka naghiwalay hiwalay. Si jane kasi sa Singapore ang celebration.
Humiwalay na kami ni Gelay at pumunta sa pwesto ng pamilya namin.
Niyakap ako nila mama, papa, kuya at ate. And greets me congratulations. Lumapit naman ako kay Bryan. Miss ko na tong mokong na to.
Without any word niyakap ko siya at niyakap niya din ako ng pagkahigpit higpit.
“congrats Babe. Magcocollege ka na! im so happy!” bati niya habang magyakap kami.
“thanks babe! Namiss kita.” Humiwalay ako sa kanya at tiningnan siyang maigi. “okay ka lang ba? You look different. You look sick. Ang payat mo.”
He smile. “ofcourse im fine. Napagod lang ako sa byahe. Bukas ko na bibigay gift ko sayo, pag nasa resort na tayo. Okay?”
“okay po! Kahit naman wala na eh. Basta kasama kita sapat na. ano sama ka samin? Maglulunch kami. Sama ka na?”
“ah.. di na babe. Bukas nalang ako. Pagod eh. Sorry ha? Enjoy mo muna yan with your family. Okay?”
“*pout* ehh…. Sige na nga po.” Nalungkot naman ako doon.
“wag ka na sumimangot diyan. Hahalikan kita, sige ka. hahahaha Smile na. bukas babawi ako okay?”
“sige. Promise yan ha? ^__^”
“promise!^___^” sabi niya with hand gesture pa.
“congrats Kien!” bati naman ni tita Bea at TitoLuis sakin.
“salamat po tito and tita.”
“so see yah tomorrow? We have to go.”
“okay po. Sige po. Thanks po ulit. Ingat po kayo.”
Ngumiti sila sakin at ganun din si Bryan.
Bumalik na ako kala Mama at umalis na din kami. Sa restaurant na daw iaabot ni Papa yung gift niya sakin. Naeexcite tuloy ako.
---sorry about dun sa speech ni Kien. ang totoo kase niyan nahirapan ako gumawa ng speech kaya pasensiya na kung wala kwenta yung speech.
thanks for understanding!
keep reading!^_^