~H9. Colosseum~
p.o.v Nate
'Kom op jongens' zegt Shawn tegen ons. Ik werp nog een blik op Yentl en Matthew voordat ik met mijn groep meega. Snel beklimmen we de rotsen in rap tempo. Als ik boven ben, trekken Dean en ik Alexis en Chloé omhoog. Daarna rennen we richting de bunker.
'Kom,' zegt Shawn dan ineens. 'Achter deze rots.' We volgen hem en verschuilen ons achter de rots. De bots zitten enkele meters verderop achter een andere rots.
'De hele bunker wordt omringt door bewakers, we moeten iets verzinnen' zegt Shawn. Ik zie iedereen bedenkelijk kijken.
'Als ik een suggestie mag doen,' zegt het hoofd van de bots dan. 'Waarom laten we het andere team niet gewoon beginnen en sluipen wij naar binnen terwijl zij vechten met de bewakers?' Shawn kijkt me vragend aan en ik knik.
'Klinkt goed' zeg ik. Shawn knikt.
'Oké, dan wachten we af' beslist hij.
Nog geen twee minuten later staat het andere team ongeveer tien meter naast ons.
Zoals ik al verwachtte, stormen ze meteen richting de bunker. We horen de bewakers elkaar waarschuwen. Het geluid van schoten vult de lucht.
'Kom' beveelt Shawn en hij gaat ons voor. Terwijl we ons steeds achter rotsen en andere dingen verbergen, werken we onze weg naar voor. Alle bewakers zijn compleet gefocust op het andere team. Wij grijpen deze kans en rennen naar een metalen trap. Deze leidt naar het dak. Wat niemand van ons echter doorheeft, is dat Alexis vastgegrepen en teruggetrokken wordt door een bewaker.
Via een luchtrooster op het dak gaan we het gebouw binnen.
'Hoe weten we eigenlijk wie ons doelwit is?' Vraag ik als we zo door de luchtschachten kruipen. Het blijft stil.
'Hij heeft een rood kruis op zijn rechterarm' klinkt Ross dan. Zwijgend kruipen we verder totdat Shawn ineens halt houdt. Hij tuurt door een luchtrooster de gang onder ons in.
'Hier kunnen we eruit,' concludeert hij dan. 'Er is niemand.' Shawn seint ons dat hij als eerst zal gaan. Met zo min mogelijk geluid haalt hij het rooster weg en laat zich door de ontstane opening zakken. Voordat hij ons wenkt, doorzoekt hij de gangen. Hij verdwijnt om de hoek en is zeker een minuut weg. Dan komt hij ineens terug de hoek om gerend.
'Terug, terug, terug!' Roept hij gehaast. Dean en ik trekken hem snel omhoog en sluiten het luchtrooster. Onder ons in de gang rennen nu een stel bewakers voorbij.
'Daar was hij in ieder geval niet' zegt Shawn hijgend. We vervolgen onze weg door de luchtschacht. Ik vraag me af hoe het andere team het er vanaf brengt. Waarschijnlijk waren ze bijna klaar met de bewakers buiten.
'Daar is hij' zegt Shawn dan ineens. Ik kijk door het luchtrooster. We bevinden ons boven een ruimte waarvan ik vermoed dat het de kamer van de belangrijkste hier is. Achter een groot bureau zit een legerofficier. Op zijn rechterarm vind ik inderdaad het rode kruis. In de kamer zijn nog drie andere, belangrijk uitziende mannen. Ze overleggen met hun baas. Shawn wenkt ons en we trekken ons iets terug in de schacht.
'Hoe gaan we dit doen?' Vraagt Dean.
'We kunnen hem toch gewoon vanuit de schacht neerschieten?' Stelt Will voor. Shawn schudt zijn hoofd.
'Als we dat doen, weten ze meteen waar we zijn. We moeten eigenlijk vlak nadat we hem uitgeschakeld hebben het gebouw opblazen. Als we dat niet doen, zullen de overige soldaten en bewakers ons te pakken kringen' legt hij uit. Ik knik bedenkelijk, dat is waar.
'Dan moeten we ons opsplitsen' stel ik vast. Shawn knikt.
'Ik stel voor dat we ons opdelen in drie grote en één kleine groep. Een groep die voor afleiding zorgt, een groep die de bommen plaatst om het gebouw op te blazen, een groep die om het gebouw surveilleert en een groep die bestaat uit twee personen en ons doelwit uitschakelt' zegt Shawn.
'Oké,' zegt Dean. 'Ik stel voor dat jij, Shawn, centraal blijft en alle groepen in de gaten houdt en instructies en informatie doorgeeft.' Shawn denkt even na en gaat dan akkoord.
'Ik kan de bommen plaatsen met een groep' stelt Olivia voor.
'Goed,' vindt Shawn. 'Wie nog meer?'
Uiteindelijk is het Olivia die met vijf bots de bommen zou plaatsen, Chloé, Connor en twee bots zorgen voor de afleiding en Will en drie bots surveilleren rondom het gebouw en Dean en ik zorgen voor het uitschakelen van het doelwit.
'Wacht,' zegt Will dan. 'Waar is Alexis?'
'Hé ja, waar is ze?' Vraagt ook Connor zich af.
'We hebben geen tijd om nu te zoeken, we moeten beginnen' beslist Shawn.
'Oké, ik ga als eerst met Olivia mee. Go' zegt Shawn. Dean en ik moeten wachten op de afleiding en dus zitten we nu in nog altijd in de luchtschacht. We horen een schot en de drie soldaten in de kamer rennen de deur uit.
'Oké, we kunnen' zeg ik tegen Dean. Juist als we in actie willen komen, wordt de deur weer open getrapt. Reece, de leider van het andere team, staat in de deur opening met een geweer op het doelwit gericht.
'Dacht het niet' gromt Dean. Hij trekt het luchtrooster open. Hij laat zich vallen en schopt het geweer uit Reece's handen. Gelijk daarna geeft hij hem een stomp in zijn maag en schopt hem de deur uit. Ik zie Reece moeilijk kijken. Zijn blik gaat langs Dean naar het doelwit. Onopgemerkt pakt Reece een mes uit zijn zak. Dean vermoedt dat het mes op hem gericht is en duikt naar de grond. Reece grijpt deze kans en gooit het mes. Als ik niets doe, zal het mes hem raken. Ik ga aan het rooster hangen en schop het mes uit de lucht. Het ding eindigt in de muur. Ik laat me op de grond vallen.
'Liggen!' Roept Dean. Ik laat me meteen op de grond vallen. Dean geeft Reece een elleboogstoot waardoor deze achterover valt en schiet met zijn geweer. Het doelwit, die verschrikt opgesprongen was, valt dood neer. Ik deel een blik met Dean.
'Hij is neer' zegt Dean toonloos door het oortje die we hebben om elkaar te bereiken.
'Bom over één minuut' klinkt een mannenstem. Meteen kijken Dean en ik elkaar aan.
'Rennen!' Roep ik. We sprinten de kamer uit. Onderweg grijpt Dean Reece bij zijn kraag, trekt hem overeind en sleept hem mee de gangen door.
'Hierheen' zeg ik en trap een deur in. We komen in een kamer gelegen aan de zijkant in het gebouw.
'Wat nu?' Vraag ik in paniek. Dean duwt Reece opzij en stapt naar voor. Hij trapt het raam kapot en gooit eerst Reece door de opening. Dan laat hij mij voorgaan en volgt ons.
'Jou moet ik ook nog kwijt' mompelt Dean als we buiten staan. Hij trekt Reece overeind en duwt hem achter een rots.
'Kom op!' roept hij dan naar mij en samen rennen we naar de voorkant van het gebouw. Daar ontmoeten we ons team.
'We moeten wegwezen!' roept Shawn. Er is niemand die eraan denkt om hem tegen te spreken. Snel rennen we weg van het gebouw. Op de rand van de rots vinden we Alexis, Yentl en Matthew.
'We hebben dit level gewonnen' jubelt Olivia blij als we bij hen zijn. Yentl antwoordt niet. Er is iets mis. Yentls ademhaling is zwaar en moeizaam en ze is helemaal nat. Matthew moet haar omhoog houden.
'Wacht, wat is er gebeurd?' Vraagt Olivia bezorgd. Yentl deelt een scherpe blik met Matthew die slikt. Alexis hupt zenuwachtig van haar ene been op het andere.
'Niets,' zegt Yentl dan. 'Ik weet enkel blijkbaar hoe het gaat in dit team.' Het is koud en bitter. Ik vraag me af wat er gebeurd is.
'Wat is er aan de hand?' Vraagt Shawn op zijn hoede. Yentl maakt zich los van Matthew.
'Jongens-' begint Yentl maar verder komt ze niet. Ze zakt neer op de grond.
'Yentl!' Roept Olivia uit.
p.o.v Yentl
'Wie is zij?' Hoor ik een vrouwelijke stem vragen.
'Ze is de rang twee uit mijn team.' Een andere stem. Ross.
'Wat heb je gedaan?'
'Niets' snauwt Ross.
'Jullie zijn assholes' gromt de vrouwelijke stem nu weer.
'Ik zou je maar gedeisd houden Blue'
Er klinkt nu een derde stem. Jay.
'Er is een reden waarom er een celdeur tussen ons in zit, lafaard. Je weet dat ik je af zou maken in slechts seconden' gromt het meisje.
'Zwijg' snauwt Jay. Het meisje antwoordt nog maar ik hoor niet meer wat. Ik zak weer weg in een diepe slaap.
'Yentl, wordt wakker' hoor ik vaag naast me. Een koude hand gaat over mijn voorhoofd. Ik schrik overeind. Olivia kijkt me bezorgd aan. We zijn in onze basis. Olivia en Connor zitten op hun knieën naast me, Alexis en Chloé blijven maar aandacht vragen van Shawn. Nate, Dean en Will zitten tegen een muur geleund, ieder met een flesje water in de hand en Matthew zit naast hen maar kijkt om de seconde schuldbewust mijn kant op.
'Wat hebben ze gedaan?' Vraagt Connor.
'Geen idee' zeg ik schouderophalend.
'Hier,' zegt Dean tegen me. Hij gooit zijn flesje water mijn kant op en ik vang het behendig op. 'Je moet wat drinken.'
'Bedankt' zeg ik dankbaar. Hij knikt naar me.
'Goed,' spreekt Ross dan. 'Nu iedereen er weer is, is het tijd voor het volgende level.
'O hemel' mompelt Olivia.
'En, hoe heet dit geweldige level nu weer?' Vraag ik sarcastisch.
'Colosseum' antwoordt Ross. De grijns is te horen aan de toon waarop hij spreekt.
'Wat?' vragen Olivia, Connor en ik tegelijk.
'Wat is daar zo raar aan?' Vraagt Chloé.
'Een Colosseum is een soort arena. De oude Grieken en Romeinen hielden er theaterstukken en andere voorstellingen' vertelt Connor.
'De meest geliefde waren gladiatoren die vochten of andere heftige gevechten. Meestal gevangenen die gestraft moesten worden' maak ik af.
'Dat is niet al te geruststellend' mompelt Alexis.
'Maak je klaar' beveelt Ross. Nate helpt me overeind en met zijn allen lopen we weer de krappe, donkere ruimte in. De deuren sluiten. Als ik na vijf minuten de deuren weer uitloop, sta ik alleen in een gang. Ik kijk om me heen. Waar zijn mijn teamgenoten? Ik kijk naar mijn kleren. Ik draag een lange, witte jurk uit de Griekse cultuur. Een goud ceintuur zit om de middel. Mijn polsen zijn bedekt met goud. Mijn haar zit los en een van goud gemaakte krans bedekt mijn haren. Op mijn hakken loop ik door de gang, onder de stenen bogen door. Ik kom op de tribune van het enorme Colosseum uit. Bijna de gehele tribune is gevuld behalve twee groten vlakken. In het vlak onder me,
enkele treden naar onder staan mijn teamgenoten. Ze lopen naar elkaar toe.
'Jongens!' Roep ik. Ik begin de trap af te lopen. Mijn haar en jurk worden naar achter geblazen door de wind. Mijn teamgenoten draaien zich om. Nate's mond valt open en ook de ogen van de andere jongens worden groot.
'Je bent net een godin' zwijmelt Will. Blozend kijk ik de andere kant op. Olivia, Alexis en Chloé dragen crèmekleurige jurken met zilveren accenten. De jongens hebben echter niet zozeer iets van Griekse stijl aan, alleen details. Nou voel ik ook niet het verlangen om hen in een jurk te zien.
'Wat is de bedoeling hiervan?' Vraag ik.
'Ik zou het echt niet weten' verzucht Nate.
'Deelnemers,' klinkt dan een stem door de luidsprekers. Ik vermoed dat het Jay is. 'Als jullie naar de overkant kijken, vinden jullie de tegenstander.'
Ik kijk naar de overkant en vind inderdaad het andere team.
'Dit zijn echter niet de echte tegenstanders in dit level,' gaat Jay verder. 'Nee, hier vechten jullie allemaal individueel tegen andere vijanden. Win je, krijgt je team een punt voor het volgende level. Jammer voor jullie dat er geen keizer is om je lot te bepalen. Dat zul je zelf moeten doen.'
Bevreesd staren mijn teamgenoten en ik elkaar aan. We keren onze blik naar het midden, het slagveld.
'Wat als we sterven daar?' Vraagt Olivia zich angstig af.
'Dan is het voorbij' mompel ik.
'Jongens,' zegt Connor ineens. 'Waar is Dean?' Verschrikt kijken we om ons heen.
'Hij was hier net nog' zegt Shawn.
'Jongens!' Klinkt er dan van beneden. We kijken naar de plek waar het stemgeluid vandaan komt. In de arena staat Dean.
'Gevecht één, succes' zegt Jay.
Uit de gangen in de arena komt een leeuw gelopen.
'Een leeuw?!' Roept Olivia uit.
'Zijn jullie gek geworden!' Roep ik.
Dean heeft de leeuw ook in de gaten gekregen. Trillend pakt hij een zwaard uit de schede op zijn rug. De leeuw krijgt Dean in het zicht en stormt op hem af. Als hij dichtbij is, springt hij. Dean laat zich op de grond vallen en de leeuw vliegt over hem heen. Snel rent Dean de andere kant op. Weer doet de leeuw een poging. Op een haar na ontkomt Dean. Zijn zwaard valt echter wel op de grond. Dean bedenkt zich geen moment en gooit zich op de leeuw. De leeuw brult luid en probeert Dean van zijn rug te gooien. Dean grijpt de manen van de leeuw vast en probeert zich zo te redden. Helaas houdt Dean het niet lang vol. De leeuw gooit hem op de grond. Dean kruipt achteruit en ontwijkt de uithalen van de leeuw. Als de leeuw nogmaals een poging doet om hem te bijten, trapt Dean hard zijn hoofd opzij. Meteen daarna rolt Dean opzij. In zijn rol weet de leeuw hem nog wel met zijn klauwen op zijn arm te raken. Dean schreeuwt, stralen bloed lopen uit de krassen. Terwijl de leeuw nog afgeleid is, grijpt Dean zijn zwaard van de grond. De leeuw is ook weer overeind gekomen en staart Dean aan.
'Kom maar op' gromt Dean en rent naar voor. Als de leeuw bij hem is, maak hij een sliding en steekt het zwaard recht door het hard van de leeuw. Het beest valt dood neer en Dean zit hijgend op de grond.
Ik laat de adem, die ik onbewust vasthield, los. Een doorgang gaat open die Dean naar een luxe uitziende plaats leidt. Ik vermoed dat dat de plek is waar vanaf de keizer vroeger toekeek en de gladiatoren als winnaars onthaalde.
Een man tegen man gevecht tussen een gladiator en jongen uit het andere team volgt. Door een geluk weet de jongen de gladiator te verslaan. Hij neemt plaats op een gelijke plek als Dean aan de andere kant van het Colosseum.
Even wordt alles zwart om me heen en dan sta ik ineens in de arena. Ik loop naar het midden en pak een zilver zwaard van de grond.
'Zo kan ik toch niet vechten' zeg ik. Ik grijp de onderkant van mijn jurk en snij er een groot deel af. Vervolgens schop ik mijn hakken uit.
'Nu ben ik er klaar voor' zeg ik.
'Gevecht drie, begin!' Roept Jay.
Even is het doodstil. Dan komen ineens met veel kabaal soldaten te paard uit de gangen gegaloppeerd.
'Tuurlijk, geef het meisje de vijf tegenstanders te paard' grom ik. De vijf cirkelen in galop om me heen. Oplettend houd ik ze in de gaten.
'Mooi litteken heb je, klaar om er nog wat meer te krijgen?' klinkt een vrouwelijke stem. De zwartharige kijkt me gemeen aan.
'Kom maar op' daag ik haar uit. Tegelijk met een mannelijke soldaat galoppeert het meisje op me af. Ik moet opzij duiken om aan hen te ontkomen. Het meisje meermaals naar me uit met haar zwaard. Behendig ontwijk ik haar steken. Mijn oog valt op de singel waarmee het zadel vastzit. Terwijl ik omlaag duik en zo een steek ontwijk, snijd ik in een ruk de singel door. Het zadel begint opzij te glijden waardoor het meisje afgeleid raakt. Ik verspil geen tijd en trek haar met van het paard. He zadel belandt ook in het zand.
'Dat je het weet' zeg ik terwijl ik de zwartharige tegen de grond gedrukt hou. 'Vrouwen vochten niet mee in de Griekse oudheid.' Dat waren de laatste woorden die het meisje gehoord heeft voor haar dood.
Een tweede soldaat rijdt nu op me af. Ik grijp een mes van het lichaam van het dode meisje en gooi het ding naar de soldaat. Het ding raakt hem niet dodelijk maar het zorgt er wel voor dat hij in het zand beland. De soldaat rent met zwaard in de hand op me af. Meteen haalt hij uit maar ik weet hem te blokkeren met mijn eigen zwaard. Een zwaar en uitputtend gevecht volgt. Het geluid van zwaarden die met elkaar in aanraking komen, vult de arena. Ik ben nog niet ernstig gewond, alleen mijn hand ligt open.
Een derde soldaat vindt het blijkbaar te langzaam gaan. Hij heeft zich namelijk van zijn paard laten glijden en bestormt me van achter. Ik hoor zijn voetstappen echter al van ver. Ik trap mijn tegenstander hard in zijn maag waardoor hij op de grond valt en steek hem neer. Vervolgens geef ik mijn belager achter me een harde elleboogstoot in zijn gezicht, draai me vliegensvlug om. De man trapt mijn benen onder me vandaan waardoor ik op mijn rug op de grond zand val. Hij haalt naar me uit en net ze laat blokkeer ik zijn aanval. Zijn zwaard snijdt diep in de huid vlak onder mijn oog. Bloed stroomt er meteen uit. Ik geef een gil van pijn, werk de man tegen de grond en ook hij vindt de dood.
Nog twee te gaan.
De overige strijders galopperen op me af. Ik ren naar het paard van het dode meisje en spring behendig op de rug van het zwarte dier. Ik geef hem de sporen en galoppeer op mijn vijanden af, die me van twee kanten benaderen. Op het moment dat ze me neer willen steken, spoort ik mijn paard nog harder aan. Zo schiet ik tussen ze door en steken de mannen elkaar neer. Ik heb gewonnen.
Ik laat mijn paard steigeren en trots steek ik mijn zwaard in de lucht. Gejuich klinkt door het Colosseum. Ik laat me van het paard afglijden en loop via een trap naar Dean. Bovenaan staat Dean al op me te wachten.
'Ik heb gewonnen' zucht ik opgelucht als ik boven ben en stort ik me in zijn armen. Dean houdt me stevig vast. Een groot deel van de spanning verlaat mijn lichaam.
'Man je was geweldig daarbuiten. Ik zou niet graag tegenover je staan' complimenteert Dean me als we op een bank zitten. Met een blos bedank ik hem.
'Dus al twee punten voor het volgende level' zegt Dean. Ik knik.
'Wat is het volgende level eigenlijk?' Vraag ik dan, mijn vraag gericht aan Jay. Het wordt doodstil in het Colosseum.
'Eliminatie'
-
Blijkbaar toch niet on hold huh ;)
Ik had inspiratie en ik kon niet slapen. Damn, er gebeurd nogal wat in dit hoofdstuk. Ik hoop dat het allemaal te volgen en leuk is.
Zijn er al oplettende ShadowRunner- lezers die het gezien hebben?
Nog één week tot de kerstvakantie.
Nog twee weken tot kerst.
Nog drie weken tot 2016.. 😶
Jemig, wat gaat de tijd snel. Het voelt nog als gister dat ik uit het raam staarde op de basisschool en verlangde naar buiten te gaan omdat het zomer was. Dat is al wat jaartjes geleden. Het is enorm hoeveel ik vooruit ben gegaan. Niet alleen in schrijven maar ook in mijn sport, school en andere dingen.
The Times Are Changing My Friends..
Not sure if i'm happy with it.
Voor nu, sleepwell x