You'll feel the pain
Nanghihina akong bumalik sa pwesto kung saan sina Sabrina. Magpapaalam na ako para umuwi. Pilit akong umiiwas ng tingin sa kanilang lahat dahil alam kong naaawa sila sa sinabi ni Adam kanina. I'm dead. He wants me dead in the eyes of the people.
"I'll go home first. Sumama ang pakiramdam ko. Uh. Have you seen Greg?" Pagpapaalam ko na at luminga linga para hanapin ang anak ko. Kumuyom ang kamao ko ng pumasok sa utak ko na kayang iwan ni Adam ng ganun ganoon na lang ang anak ko.
"Uh. Nandoon sa mga magulang mo. Iniwan ni Adam sa kanila. Nagmamadali kasing lumabas kanina." Napatingin ako kay Blue sa sagot niya. Kumunot ang noo ko sa sinabi niya pero agad namang tumango at di na ako nagtanong pa.
"I can get him for you. Sa sinabi ni Adam kanina ay malamang na nag aalangan ka ng lapitan si Greg at baka makahalata pa ang mga reporters." Seryosong boluntaryo naman ni Shaun sa akin. Tumikhim naman ako at nahihiyang tumango na lang. Tumango din siya at inayos ang coat bago akmang tatayo na sana kung hindi lamang may baritonong nagsalita mula sa aking likuran.
"Ako na ang kukuha sa anak ko. Stay here." Malamig na salita ni Adam sa likuran. I never looked back because I know it will only hurt me more. Naramdaman ko ang paglapit niya. Napasinghap ako ng maramdaman siyang malapit sa akin dahil sa init ng buga ng kanyang hininga sa aking leeg. And in just one swift move he kiss my shoulder before getting a glass of wine in the table. Napatingin kaming lahat sa kanya ng laglag ang panga dahil sa ginawa niya. Inisang lagok lamang niya iyon at hindi man lang kami tinapunan ng tingin bago umalis.
"What the hell did just happen? OMG." Si Selena ang unang bumasag ng katahimikan at pigil na pigil niya ang sariling kiligin habang niyugyog yugyog naman ang braso ng katabi niyang si Brooke.
"What the fuck Sel!Para kang teenager na kinikilig." Iritado namang sabi ni Brooke kunwari pero halata din namang nagpipigil lamang na tumili.
"So kelan ang kasal?" Marahas akong napatingin kay Blue na ngayon ay pilyong nakangisi at taas baba pa ang kanyang kilay. Nakapatong ang isa niyang braso sa may mesa. Sinimangutan ko lamang siya dahilan para matawa silang lahat sa akin. Nag iwas na lamang ako ng tingin at ibinaling ang atensyon sa kinaroroonan ng aking mga magulang. Saktong pagtingin ko doon ay siya namang pagkuha ni Adam kay Greg mula kay mama. Seryoso silang nag uusap bago mukhang nag paalam ito at naglakad papunta sa kinaroroonan namin. Nanlamig ang aking mga kamay at biglang ninerbiyos ng makita kong palapit na sila. Paano kung malaman ng lahat na ako ang ina ni Greg? Hindi nga ba patay na ako? Yun ang gusto niyang paniwalaan ng ibang tao. Iyon ang sinabi niya kanina. Mariin akong pumikit at napagdesisyunan ng aalis na lang bago pa sila makalapit sa pwesto namin. Nagmulat ako ng mga mata at madaling nagpaalam na.
"I'm sorry. But I have to go first. Sa labas ko na lang siguro sila hihintayin." Pilit akong ngumiti sa kanila at hindi na hinintay pa ang sasabihin nila. Tumalikod na ako at nagsimulang maglakad. Pero hindi pa man ako tuluyang nakakalayo ng hakbang ay may kamay ng humaklit sa aking braso. Shit.! Mahina akong napamura at napapikit. Humigpit ang paghawak niya sa braso ko. At ramdam ko na din ang mga titig ng mga tao sa amin.
"Where are you going? Running again huh?" Doon sa sinabi niya ay napamulat ako at marahas siyang hinarap. Akmang sasagutin ko na sana siya pabalik kung hindi ko lamang nakita mula sa kanyang bisig ang nakangiti kong anak.
"Mommy." Nakangiti niyang sabi bago pilit na nagpapaabot sa akin. Gusto ko siyang kunin pero parang nanigas ako sa kinatatayuan ko. Napatingin ako sa paligid. Lahat sila ay nakatingin sa amin. Oh God.! Sa sobrang pagkatulala ko ay si Adam na mismo ang nagbigay sa akin kay Greg kaya naman awtomatikong nabuhat ko agad ang anak ko. Ng maibigay niya sa akin si Greg ay pinakatitigan niya muna ako bago ako tinalikuran at mabilis na nagpunta sa stage. Sinundan ko siya ng tingin. Iniaabot sa kanya ng emcee ang wireless microphone na agad naman niyang tinanggap habang paakyat siya sa entablado.
"I've been so damn in love with you. I gave you everything because you were my everything. We were happy and so in love. I proposed and you said yes. I was the happiest man way back then. But you screwed everything up and dumped me at the exact day of our wedding." Parang tumigil ang paghinga ko ng marinig ang sinabi niya. Sa paraan ng paggamit niya ng mga salita ay ramdam na ramdam ko ang bigat ng kanyang nararamdaman. Hindi ko napigilan ang pagtulo ng luha ko sa sinabi niya. Umiling iling siya at kinusot ang mga mata gamit ang isang kamay bago nangapamulsa. Suminghap siya at muling nagsalita. "After 4 years of being gone, you came back, begging. I wanted to hold you close and love you again, but all I felt that day was hate and pain. I can't even looked at you in the eyes without hating you, without remembering what you'd done to me." Kumunot ang kanyang noo habang mariin na sinasabi ang mga iyon. Namumula ang kanyang mga mata. Nag iwas ako ng tingin at tinignan ang nakatingin na pala sa aking si Greg. Nakakunot din ang noo niya. Tumingin siya sa harapan ng magtama ang mga mata namin. Naiintidihan kaya niya ang mga masasakit na sinasabi ng kanyang ama sa harapan? Sana hindi. God! Sana hindi. Dahil okay lang kung ako ang paulit ulit na masaktan, huwag lang ang anak ko. "I wished you dead and so I told everyone here that you are actually dead." Narinig ko ang singhapan ng mga tao. Pati na din ang bulung bulungan ng mga tao. Muli kong tinignan si Adam sa harapan. "But when you left trying to suppress your tears? I realized, I can't hurt you that much." Bumilis ang tibok ng puso ko ng marinig ang sinabi niya. Nananaginip ba ako? Dahil kung oo, tangina ayaw ko ng magising. "That I'm still in love with you so damn much. And I want everyone here tonight to know you. Come, my Eunice." Inilahad niya ang kamay niya sa direksyon ko. Alam kong pinagtitinginan na ako ng mga tao, pati na din ang tili nina Sabrina ay naririnig ko pero parang kay Adam lang ang buong atensyon ko. At sa simpleng titig niya lamang ay nagsimulang naglakad ng kusa ang mga paa ko palapit sa may entablado. Nang makarating at malapitan ko siya ay niyakap niya ako agad. Humiwalay siya saglit at binuhat si Adam para lamang ibaba mula sa pagkakabuhat ko. Yumakap naman si Greg sa binti ng ama. Tumingin akong muli kay Adam, napakunot noo ako ng makita ang lamig ng mga titig niya. May ibang ibig sabihin iyon. Niyakap niya ako at may ibinulong sa akin at siniguradong akong ako lamang ang tanging nakarinig sa sinabi niya. "Simula pa lamang ito Eunice. Huwag mong paniwalaan masyado ang mga sinabi ko. I just did that for publicity and for my son." Kusang bumagsak ang luha ko sa sinabi niya. Humigpit ang yakap niya sa paraang gusto niya akong sakalin. "You'll feel my pain. Mararamdaman mo kung gaano kasakit ang masaktan. At kapag durog na durog ka na, sisiguraduhin kong, wala ni isang pupulot sa'yo." He whispered harshly before letting me go and smiled in front of everyone. Binuhat niyang muli si Greg at inakbayan ako bago ako hinalikan sa gilid ng aking ulo.
**
Mariin kong hinalikan ang anak ko at niyakap siya ng mahigpit bago umayos ng upo at pinahid ang luhang malayang lumalandas sa aking pisngi. Tumingin ako sa labas ng sasakyan at tahimik na nagdarasal na sana matapos na itong paghihirap ko. I know I deserve his cold treatment but I also know it's too much. Na kulang na lang ay hilingin na niyang sana ay mamatay na lang ako. Napatingin akong muli sa anak kong mahimbing na ang tulog bago pa man matapos ang okasyon. Buhat buhat siya kanina ni Adam at inilagay sa likuran kung saan ako ngayon nakaupo. Pinagsiklop ko ang mga daliri namin ni Greg at pasimpleng tumingin sa may front seat kung saan nakaupo ngayon si Adam katabi ng driver niya. Malalim akong napabuntunghininga at tumingin naman sa may rear-view mirror at agad akong nagsisi dahil nag aalab sa galit at pagkamuhi na mga mata ang agad na sumalubong sa akin. Adam must really hate me that much huh? Kaya imbes na makipagtitigan ay mas pinili ko na lamang na umiwas.
Nang makarating kami sa condo ay pareho lamang kaming tahimik. Nauna siyang pumasok para ihiga sa kama ang tulog na tulog na si Adam. Ako naman ay nauna ng pumasok sa kwarto ni Adam.
"Babe, ang tagal... Who are you?" Iyon agad ang unang tumambad sa akin pagkabukas ko ng pintuan. Nanigas ako sa kinatatayuan ng magkatitigan kami ng babae. Ni head to foot niya ako at ganoon din ang ginawa ko sa kanya. Wala siyang damit. Tanging bra at underwear niya lamang ang natira sa katawan niya. At sa unang tingin pa lamang ay alam ko na ang posibleng mangyayari. Pinigilan kong huwag ng umiyak muli. Ayoko ng iyakan pa ito. Bumuntunghinginga ako ng malalim at sumagot sa kanya. Nakataas ang isang kilay niya na parang nanghahamon. Kailangan kong lumaban! Kailangan kong ipaglaban ang pamilyang ito. Minsan ko ng nawasak ito. Ayoko ng ulitin pa iyon. Ipaglalaban ko ang mag ama ko.! Kahit pa, ako ang maubos.
"I'm Eunice Flaviejo. Ina ng anak ni Adam. Ikaw? Sino ka?" Nagmatapang kong sabi at tanong. This is the Eunice I know. Ito ang dating Eunice. Palaban at hindi nagpapaapi sa kahit na sino. At kailangan kong buhayin ang Eunice na iyon kung gusto ko pang mabuo ang pamilyang ito.
"So, you are the great Eunice who broke Adam huh?" Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Alam niya? Of course she knew it Eunice. She's probably a stalker of Adam! Singhal ng isang bahagi ng utak ko. Iiling iling siyang lumapit sa akin at humalukipkip sa aking harapan. "I know, Eunice. because Adam told me everything about you, not because I am just one of the stalkers." Kumuyom ang aking kamao sa sinabi niya. Is she a mind reader? "I am more than just that to him. Pagpapatuloy niya. "Sinayang mo ang pagkakataon mo Eunice. He gave everything he has for you. He must have loved you that deep. But I love him deeper. Hanggang sa tuluyan na siyang magpatangay sa akin." Nakangiti niyang sabi. Masakit marinig ang mga sinasabi niya pero hindi ako papayag na magpatalo na lamang sa kanya. Ngayon ko lang siya nakita dito. Malamang isa lamang ito sa mga babae ni Adam na patay na patay sa kanya kaya siguro sinasabi ng babaeng ito ang mga iyon. Akmang sasagutin ko na sana siya pero nagsalita si Adam.
"I told you to wait for me at your condo. Why are you here? Paano kung may nangyari sa'yo sa daan?" Nanikip nanaman ang dibdib ko ng marinig ang masuyo at nag aalala niyang boses na dati ay sa akin niya lamang ginagawa. Nagbago na ba talaga? Wala na ba talaga?
"Don't worry. I'm safe. And I am ready to rock you tonight." Kumindat ang babae kay Adam. Narinig ko naman ang tunog ng kanyang hakbang palapit sa direksyon namin nung babae. And right in front of me, he kissed that girl. Hindi pa man din ako nakakalimot sa halikan nila ng ibang babae niya kanina sa may cr ay may iba nanaman siyang kahalikan at parang wala lang ako dito sa harapan nila. "Wait. Wait." Bahagyang itinigil ng babae ang halikan nila at lumayo ng kaunti. "Bakit amoy babae ka? Nambababae ka ba? Damn Adam." Galit na sigaw ng babae dahilan para mapatalon ako sa gulat. Humalakhak naman si Adam at isiniksik ang ulo niya sa leeg nung babae.
"Don't worry Tamara, kahit ilang babae pa ang ikakama ko, ikaw pa din ang babaeng uuwian at pakakasalan ko. Ganyan kita kamahal." Napatanga ako sa sinabi niya sa babae. Napaangat ang mukha ko kaya nagsalubong ang mga mata namin ni Tamara. Nakangisi siya sa akin na parang nang aasar at sinasabing wala na nga akong babalikan.
"Kung ganoon, bakit nandito siya?" Humiwalay siya kay Adam at itinuro ako. Napatingin naman si Adam sa akin at umigting ang kanyang panga.
"She's just the mother of my child, Tam. Other than that? She's nothing. Ikaw lang. Ikaw." Pagkatapos niyang sabihin iyon sa babae ay hinalikan na niya ng masuyo ito at binuhat. I watched the girl wrapped her legs to his waist. Isinara ko ang pintuan ng kwarto at nakatunganga lamang na nakatingin sa ginagawa nilang kahayupan sa harapan ko.
"Oh. Adam." Nakapikit silang pareho ng ihiga na siya ni Adam. Pigil na pigil ko ang paghikbi ko habang pinapanuod siyang pinapaligaya ang ibang babae. I saw him inserted his finger unto her core which made the girl scream but Adam was too fast. Tinakpan nito ang bibig niya habang labas masok ang daliri nito sa pagkababae ng Tamara na yun.
"Quiet. My son is just on the other room." Masuyong sabi niya sa babae habang tinatanggal ang suot nitong bra. Hindi ko na kaya ang nakikita ko kaya mabilis akong lumabas sa kwarto. Dinig na dinig ko ang mahinang ungol nilang dalawa at pati na din ang palitan nila ng "I love you" sa isa't isa. Ipinantakip ko ang mga kamay ko sa aking tenga at humagulgol na umupo sa sahig.
And then I remembered what he just said awhile back.
"You'll feel my pain. Mararamdaman mo kung gaano kasakit ang masaktan. At kapag durog na durog ka na, sisiguraduhin kong, wala ni isang pupulot sa'yo." Ito na yun. Ito na yung sinasabi niyang mararamdaman ko na sakit. Tang ina. Totoo ngang masakit. He used to adore me. He even worshiped me. He used to say those three words only at me. But now, everything has changed.