Yaprak
Sabah gerinerek yerimden kalktım. Hala dün olanları düşünüyordum. Birisi beni takip ediyordu ve her hareketimi biliyordu.
Telefonumu elime aldığımda yeniden aynı numaradan mesaj geldiğini gördüğümde korkmuştum. Buralardaydı. Off!
Mesajı açtım ve yazana baktım.
"Günaydın tatlı mavi gözlü kız. Koruma tutacağınızıbiliyorum ama bu fayda etmez seni görebiliyorum"
"Baba!"
Diyerek odamdan seslendim. Elim ayağım titriyordu.
"Prensesim?"
"Baba yine mesaj atmış"
Dediğimde Babam ciddi bir hal alıp telefonumu elimden alarak mesaja baktı.
"Konuşmalarımızıda duyuyor"
Diyerek mırıldandı. Telefonumun mesaj sesi geldiğinde babam sinirle mesajı yüksek bir sesle okudu
"Doğru tahmin Demir Soykan. Kızın çok güzel"
"Lan! Güzeline sikeyim. Bu bir oyunsa varya çok kötü olur"
Babam o kadar sinirliydi ki kendi kendine konuşuyordu.
"Yaprak bugün okula gitmiyorsun. Benimle şirkete gel"
Dediğinde onayladım Babamı.
"Demir ne oldu?"
Diye içeri giren Helin Abla'ya baktım. Dün seminer yaptığı yerden geri dönmüştü ve Meriç Dayım'la hasret gidermişlerdi.
"Birşey yok Helin. Meriç burada mı?"
"Aşağıdaydı"
Dediğinde babam telefonumla beraber hızlıca aşağı kata indiğinde Helin Ablayla yalnız kalmıştım.
"Nasılsın Yaprak?"
"İyi olmaya çalışıyorum diyelim"
Diyerek tebessüm ettim.
"Anlat bakalım nasıl gidiyor?"
"Herşey aynı birtek okulumu değiştirdim o kadar"
"Erkek arkadaşın yokmu?"
Bana sürekli soru soruyordu off!
Nedensizce Helin Ablayı hiç sevmiyordum. Meriç Dayımı ondan kıskanıyordum.
"Hayır. Ama babamla gitmem gerekiyor hazırlansam iyi olur"
Dediğimde anlayışla odamdan çıktı. Üzerime şortumu ve tişörtümü giyip odamdan çıktığımda babam beni hazır bekliyordu.
"Hadi gidelim"
Dedi babam. Berk Amcamın ve Babamın ortak şirketine geldiğimizde içeri girdik. Tanrım herkes oradan oraya koşuşturuyordu. Babamı görüncede herkes kendine çeki düzen veriyordu. Demekki bu kadar yüksek bir saygısı vardı babamın.
"Aslı!"
Diye seslendi babam. Bir kız koşturarak yanımıza geldiğinde babam beni işaret etti.
"Bu benim kızım Yaprak. Onu ofisime götür. Benim işlerim var"
"Peki Demir Bey"
Diye cevap veren Aslı. Beni yönlendirdi. Asansöre bindiğimiz anda hevesle bana baktı.
"Tanrım! Sen koskoca Demir Soykan'ın kızısın. Ona çok benziyorsun. Tabii böyle yakışıklı bir adamdan böyle bir kız olur"
Sinirle soludum.
"Bana bakın işini halledin. Burada babama sulanmak için çalışmıyorsunuz. Şuan karşınızda kızı var ve babam evli birisi salak saçma konuşmayın"
Diyerek sertçe konuştum. Kendimden bile beklemiyordum bu kadar ciddiyeti ama ne yapayım. Babamın yanında annemden başkasını göremiyordum. Görmek istemiyordum.
"Çok afedersiniz"
Dediğinde birşey demedim. Beni babamın ofisine getirdiğinde babamın odasını inceledim harika bir yerdi.
Telefonum çalmaya başladığında Tuna'nın aradığını gördüm. Şaşırmıştım. Sabahın bu saatinde neden beni arıyordu?
"Efendim Tuna?"
"Ufaklık neredesin?"
"Babamın şirketindeyim nedenki?"
"Hiç merak ettim"
"Bu saatte mi?"
"Edemezmiyim ufaklık?"
"Tamam bir şey demiyorum. Şey aslında sana anlatmam gereken bir şey var"
"Konuş"
"Burdan olmaz. Ama dışarıda çıkamam"
"O niye?"
"İşte konuda bu. Buraya gelme şansın varmı?"
"Tamam gelirim"
Diyip telefonu kapattı. Tuna'ya anlatmak istiyordum. O geceden sonra sanki derdimi anlattığım birisi olmuştu. Tuna iyi bir dinleyiciydi ve gereksiz moral sözcükleri yoktu.
Babamın odasını incelerken odadaki telefon çalmaya başladı.
Giderek açtım.
"Alo?"
"Yaprak Hanım aşağıda sizi görmek isteyen birisi var içeri alalım mı?"
"Evet alın"
Muhtemelen Tuna gelmişti.
Bir iki dakika sonra kapı çalınmadan içeri girdi. Tuna simsiyah bir şekilde karşımdaydı.
"İyimisin ufaklık?"
"Bilmiyorum"
Diyerek parmaklarımla oynamaya başladım.
"Niye parmaklarınla oynuyorsun"
"Çünkü stresli veya endişeli olduğunda yapar"
Arkadan gelen babama baktım. Tuna şaşırarak arkasına döndü.
"Meraba"
Babam cevap vermedi ve bana dönerek
"Bu kim?"
Diye sorduğunda öksürerek boğazımı temizledim ve cevap verdim.
"Bu okuldan arkadaşım Tuna. Canım sıkıldı ve çağırdım"
"Rüzgar'dan başka birileriyle takılırmı oldun sen?"
"Şey-"
"Çok dolanma buralarda benim işim var. Bu arada burada kalacağını biliyorsun değil mi Yaprak?"
"Evet baba"
Diyerek cevap verdim. Babam Tuna'ya soğuk bir bakış attı ve odadan çıktı.
"Demek endişelisin?"
"Ne?"
"Parmaklarınla oynuyordun ya?"
"Ha evet"
"Anlat artık ufaklık"
"Beni takip ediyorlar"
"Anlamadım?"
Göz devirdim. Mesajlarımı göstererek baştan aşağı herşeyi anlattığımda Tuna'nın kaşları çatılmıştı
"Birisi seni kandırıyorsa 'A' harfiyle ilgili tanıdığın birisi varmı?"
İşte ben bunu hiç düşünememiştim. Babamla bu A harfine o kadar takmamıştık şimdi ise sadece 'A' harfli olan kişilere yoğunlaşabilirdik. Düşünmeye başladım. Tanıdığım birisi cidden yoktu. Anıl Amcam vardıki bunu o yapmazdı. Başkada yoktu.
"Hayır yok"
Diyerek cevapladım Tuna'yı.
"O zaman seni sevmeyen birisi ?"
"Olabilir. Babam araştırıyor. Sadece dikkatli olmam gerek"
"Şu kapıdaki izbandut gibi olan adam senin korumanmı?"
"Aynen çok saçma değil mi ? Kendimi koruyabilirim"
Tuna beni hızla kendine çekti ve duvar ile arasında sıkıştırdı. Çok yakındık ve bu nedensizce beni heyecanlandırmıştı.
"Ne yapıyorsun?"
"Bak ufaklık kendini şuan koruyabilirmisin?"
Nefesi yüzüme çarptığında takmamaya çalışarak cevapladım.
"Ama aynı şey değil"
"Tam olarakta aynı şey. Aynı bu şekilde şıkıştırsa ne yapardın"
"Vururum"
"Tamam vur"
Amacı neydi bu çocuğun bir an önce uzaklaşsa iyi olurdu.
"Tuna ne yapmaya çalışıyorsun?"
"Beni seni takip eden adam gibi düşün. Seni sıkıştırdı. Deneme yapıyoruz"
"Tamam"
Dizimi kaldırıp erkekliğine vuracaktımki dizimi hızla tutup beni yere yatırdı. Oha ! Refleksleri çok iyiydi.
"Ufaklık fazla yavaşsın"
"Ama resmen üstüme çıktın!"
"Seni çalıştırabilirim. Kendini savunabilirsin. "
"Nasıl?"
"Ben dövüşçüyüm işim bu. Sanada bir kaç teknik gösteririm"
Dediğinde düşündüm. Cidden olabilirdi. Sonuçta illaki yanlız kaldığım zamanlarda olacaktı.
"Tamam nasıl olacak?"
"okul çıkışları antremanlara gidiyorum benimle gelebilirsin"
"Babam?"
"Halledilir"
Dedi. Bende kafamı salladım. Şu kadarcık bedenimlede dövüş öğrenecektim ya pes!
"Aslında fazla küçüksün baya uğraş gerekecek"
Dediğinde vicudumu incelediğini gördüm. Utançla kızardığımda üzerimden hızlı bir şekilde kalktı. Bende yavaşça ayaklanmaya çalışırken Tuna hızlıca kolumdan çekerek ayağa kalkmamı sağladı
"Cidden çok yavaşsın"
Dediğinde göz devirdim.
"Off tamam Tuna!"
Diyerek gözlerimi belerttim.
"Hey! Çek şu mavilerini üzerimden"
Bu çocuk neden beni sinir ediyordu!
"Okula gelsene"
"Gelemem Tuna durumu biliyorsun"
"Zaten başında izbandut gibi gezinen birisi var ayrıca Rüzgar'da yanından ayrılmıyor burada beklemene gerek yok"
Dedi. Aslında haklıydı. Babamı bir şekilde bulup izin almalıydım.
Babamı bulduğumda zar zor izin aldım. Korumam olduğu için izin vermişti aslında oda rahat değildi. Bende değildim. Şuan gerçekten diken üzerindeydim ve ne yapacağımı bilmiyordum. Tuna bana yardımcı olacaktı. Ilk defa bu denli yaklaşmıştı bana. Saçma sapan duygular beslememeliydim. Tanrım! Neler düşünüyordum böyle!
Başımda çok büyük bir sorun varken Tuna'yı asla düşünmemeliydim.
Ama yaklaştığındada heyecanlanmıştım. Of! Her şey boka sarıyordu ve ben ne yapacağım gerçekten bilmiyordum.