Under the same roof
"Adam." Tawag ko sa kanya. Nakita ko ang pagnigas ng kanyang katawan ng marinig niya ang boses ko. It's been what, 4 years? I left him at the altar. And I know he is beyond mad. But I really missed him so bad that's why I swallowed my pride just to see him. Kahit ngayon lang pagkatapos ng ilang taong pang iiwan ko sa kasal namin. Hinarap niya ako pero hindi sa mukha niya ako napatingin kundi sa nakasarang kamao niya. Napalunok ako ng makita iyon bago nagkalakas loob na tinitigan siya sa mata.
"So the runaway bride is here. What do you want Eunice?" Nakangisi niyang sabi sa akin. Pero mahahalata ang galit sa mukha niya at pait naman sa tono ng boses niya. Nag iwas ako ng tingin at nagpalinga linga sa loob ng malawak niyang opisina. Yes. He has his own recording company now. Natupad din niya ang matagal na niyang pangarap na kumpanya. And I am very happy for him. "I'm asking you. What do you want from me?" He asked again in a colder voice. Muli akong napatingin sa kanya at muli nanamang napalunok.
"I came here to see you and ask for your forgiveness." Napayuko ako ng sabihin ko iyon pero agad na napatingin din sa kanya ng marinig ko ang tawa niya.
"And you want me to believe that huh? Eunice. Eunice." Iiling niyang sabi na may mapang uyam na ngisi sa kanyang labi. "Your sorry have been longed expired. You should have done that a little earlier, who knows, i might consider it. But now? Really? Huh. That's a big no. Kung iyan lang ang ipinunta mo, you better get out of my office because I have more important things to do that to hear you out. Now leave." Malamig niyang utos sa akin. Napaluha na ako dahil sa klase ng turing niya sa akin. But I cannot blame him either. Ako naman ang may kasalanan kung bakit siya ganyan eh.
"Adam please. Patawarin mo lang ako. Aalis na ako. Pangako." Nanghihina kong sabi. Iyon lang ang gusto ko. Sapat na. Kunot noo lamang niya akong tinitigan bago ngumiti na nagpatindig ng aking balahibo.
"Forgive you? That's impossible Eunice. I will never forgive you. But I can give you a proposition." Seryoso niyang sabi pero nakataas ang sulok ng kanyang labi. Nilaro laro niya ang labi niya para matakpan ang nakakaloko at makahulugan niyang ngiti.
"What proposition? Can that be a help para kahit papaano ay gumaan ulit ang loob mo sa akin?" Desperada kong tanong. Muli siyang natawa dahil sa sinabi ko.
"No. Kailanman ay hindi na gagaan ang loob ko sa'yo. This proposition is more of a punishment to you Eunice." Malamig pa rin niyang saad sa akin kaya naman muli akong napayuko para punasan ang luha ko. "Look at me Eunice." Napaangat ako ng mukha ng marinig ko ang sinabi niya sa akin. Humakbang siya palapit sa akin. At ng isang hakbang na lang mula sa akin ay huminto siya at humalukipkip. "What do you see from me?" He said normally. Napamaang ang labi ko at pinakatitigan siya. "Speak." Utos pa niya.
"Your eyes are cold and full of hatred. But." Napatigil ako ng makita ang isang emosyong hindi ko inaasahan na makikita ko pa sa loob ng ilang taong hindi kami nagsama.
"But what? What do you see Eunice?" Nakangisi niyang tanong.
"But full of lust." Nahiya ko pang sagot. Humalakhak siya na para bang nakakatuwa ang sinabi ko.
"You are a smart woman Eunice. Now tell me. Did you really come here just to apologize and see me? Or you want something more?" Mapanukso niyang saad. Parang namaga ang lalamunan ko sa sinabi niya. Nang hindi ko siya nasagot agad ay tuluyan na siyang lumapit sa akin at binulungan ako. " because if you do, then the feeling is mutual. I want more too. Just tell me you want something more and we will do it right here. Right now." Pagkatapos niyang ibulong iyon ay kinagat niya ang tenga ko kaya hindi ko na napigilang mapapikit at mapaungol. Humalakhak siya sa tenga ko dahil nakalapat pa rin doon ang bibig niyang nagdulot ng kuryente sa buong katawan ko. "So I guess that only means yes. I didn't know I still affect you. Your body tells everything." At doon ay inangkin niya ako ng paulit ulit. Tahimik na lamang akong napaiyak habang nakayakap ang mga kamay ko sa kanyang balikat habang inaangkin niya ako.
"I love you Adam." Bulong ko sa kanya dahilan para mapahinto siya sa paghalik sa leeg ko. Kunot noo siyanf tumingin sa akin bago nagbitiw ng masasakit sa akin na pumatay sa pag asa ko.
"Save those words to someone else Eunice. Save that to the one who will love you back. Not to me. Because I don't love you anymore. Before there was we. Before. But now, you're just a stranger. My fuck up buddy stranger. Do you understand? That's just that honey. So don't expect more. Dahil wala na akong maibibigay pang iba." Masakit man ay napatango na lamang ako. Nginitian naman niya ako at hinawi ang ilang hibla ng buhok kong tumabing sa mukha ko. "Good." He said before sucking my breast.
NAPAMULAT AKO NG MGA MATA dahil napanaginipan ko nanaman ang bagay na iyon. Kung paano niya ako dinurog at pinasakitan. Nakatanga lamang ako at hindi man lang nagbalak na tumingin sa palagid kung hindi ko lamang narinig ang boses ng anak ko.
"Mommy. Are you okay now?" Napaupo ako agad ng nilapitan niya ako at chineck pa ang noo ko na para bang kagagaling ko lamang sa sakit.
"Mommy is okay baby." Nakangiti kong sagot. Pero naglaho rin agad ang ngiting iyon ng marealize kung nasaan ako. Aligaga akong tumayo at mabilis na hinawakan sa kamay ang anak ko.
"Mommy. Bakit po? Saan tayo pupunta?" Inosenteng tanong niya sa akin. Tumigil naman ako sa paglalakad para lumuhod at ng magpatay kaming dalawa.
"We will leave na anak. May flight pa kasi tayong kailangan nating maabutan. May two hours pang nalalabi. Kelangan na nating umalis okay?" Mahinahon at nakangiti kong sagot. Kumunot lamang ang noo ni Greg habang nakatingin sa akin. "Explain ko lahat mamaya ha? Hali..."
"You can't take my son away from me again Eunice. Not this time." Bigla ay salita ni Adam. Bumungad siya sa may pintuan at galit na galit na nakatingin sa akin.
"He. He is not your son Adam. Anak siya ng ibang..."
"Don't push me to my limits woman. I can tell if he is my son or not by just looking at him. You really love lying. Anak ko siya. At wala kang magagawa kung kukunin ko na siya sa'yo." Doon na ako biglang kinabahan. Ito na ang bagay na kinatatakutan ko. Dumating na.
"Please. I beg you. Not my son Adam. Not him. I'll do everything, just don't let me stay away from him. Ikamamatay ko Adam." Humagulgol akong lumuhod sa kanya. Litong lito ang anak ko pero alam kong may ideya siya sa nangyayari kahit pa bata pa man siya. Matalino siya at natatakot akong baka may hindi magandang mabuo sa kanyang isipan patungkol sa amin ng kanyang ama. "Gagawin ko lahat. Huwag mo lang gawin ito. Patawarin mo ako kung itinago ko siya sa'yo. Natakot lang ako noon. Baka hindi mo siya tanggapin at kilalanin." Patuloy kong paghingi ng pagkakataon.
"What were you thinking back then Eunice? Akala ko ba matalino ka? How can you be so unreasonable and inconsiderate? Ni hindi mo man lang ako naisip? Ni hindi mo man lang ba naisip na sa tuwing katabi mo sa pagtulog ang anak ko, andito ako mag isa at naghahanap ng taong mag aayos ng sira kong buhay? Eunice! How you could you do this to me? To us? You broke me not only once but twice. The day before you left me hanging at the altar was the worst nightmare I have for the past four years. But knowing that we have a child? This is my death. Ang galing mo! Inunti unti mo talaga akong pinapatay. Tang ina." For the first time after that runaway stunt happened, i see him cry. The overflowing pain in his eyes I cannot take. And the sadness in his voice is killing me too.
"Daddy. Mommy. Bakit po kayo umiiyak?" Napaiyak na din ang anak ko ng makita kaming nasa ganoong sitwasyon. Naunang lumapit si Adam sa kanya at ako naman ay nakatingin na lamang sa kanila habang nakatakip ang kamay sa bibig.
"Greg. Anak. Do you want to make daddy happy?" Tumango tango ang anak ko. Napangiti namang nagpunas ng luha si Adam. "Then do you want daddy to take care of you while your mom is away?" Napatingin sa akin si Greg bago magkakasunod na umiling ito.
"Why would mommy leave? Daddy. I want you both to take care of me. I want a family." Nakangiting sabi nito. Pinunasan niya ang mga luhang nasa mukha ni Adam gamit ang maliliit niyang daliri. "We are family. I have a family finally." Nagagalak na saad niya.
"What do you want me to do then son?" Seryosong tanong ni Adam sa anak. Tumingin naman si Greg sa akin bago inilipat ang tingin sa ama.
"I want the three of us to stay under the same roof. You. Mommy and me. Yehey." Nagtatalon talon pa siya pagkatapos sabihin iyon.
"Is that what you really want?" Paninigurado ni Adam. Masayang tumango magkakasunod si Greg at nagpapalakpak pa siya.
"Yes daddy. Mommy loves you. She cries everynight saying your name. I always hear her when I sneak on her bed." Matalinong sabi ni Greg dahilan para panlakihan ko siya ng mga mata bago namumula ang pisnging tinignan si Adam na blangko pa rin ang tingin sa akin.
"Okay then son. Your mom will be living here as well. But would you mind if you have to sleep on the other room?" Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Adam. Ngingiti ngiti namang tumango tango lamang si Greg.