Πριν το καταλάβω με είχε πάρει ο ύπνος στο κρεβάτι του Augustus. Το περασμένο βράδυ δεν είχα κοιμηθεί καθόλου. Προσπαθούσα συνέχεια να επικοινωνήσω με την Elena. Απο την άλλη, ήθελα να είμαι σίγουρη πως ο Gus θα ήταν εντάξει. Δεν μπορώ να μην νοιάζομαι για εκείνον. Στο κάτω κάτω είναι φίλος μου τόσα χρόνια. Και δεν θέλω να τον πληγωσω περισσότερο, με το να είμαι μακρυά. Μπορεί να είναι δύσκολο έτσι αλλά θα είναι λιγότερο απο το να τον αποφεύγω, ή να τον μισώ.
______________/\____/\____♡______/\______/\__________
Ξυπνάω νωρίς το απόγευμα, γύρω στις 5.Πηγαινω στην κουζίνα και βρίσκω τον Gus να φτιάχνει κοτόπουλο. Σαλάτα του Καίσαρα για να ακριβολογω.(σαλάτα με μαρούλι, κοτόπουλο και σος μαγιονέζας) Πλησιαζω και κοιτάζω το μαρούλι. "Θα έπρεπε να το κόψεις καλύτερα." λέω και γελάει. Γνέφει και συνεχίζει να κόψει το κοτόπουλο. Γεμίζω ένα ποτήρι με νερό, και κάθομαι στο τραπέζι.
"Gus, δεν ηταν ανάγκη να μαγειρέψεις. Πρέπει να φύγω."
"Ω, λοιπόν, με ανέχτηκες το βράδυ, και δεν κοιμήθηκες καλά εξαιτίας μου. Οπότε, σκέφτηκα ότο ήταν το λιγοτερο που θα μπορουσα να κάνω."
"Κοιμήθηκα εντάξει..." λέω προσπαθώντας να πεισω και εκείνον αλλά και εμένα.
"Δεν το νομίζω. Είσαι με 4 ώρες ύπνο. 2 μέρες Bells."
"Καλά. Δεν είναι κάτι τρομερό."
"Χμμ." λέει και βάζει μπροστά μου ενα μπολ με σαλάτα. Δοκιμαζω λίγο και χαμογελαω.
"Καλη. Αλλά η δική μου είναι καλύτερη." γελαμε.
"Φυσικά και είναι. Δεν το έχω τόσο στην μαγειρική."
"Κρίμα." λέω με ένα σατανικό χαμόγελο.
"Βελτιώνομαι. Την περασμένη φορά που προσπάθησα να σου φτιαξω κάτι τέτοιο θυμάσαι τι έγινε?"
"Ναι, εκοψες το δάχτυλό σου!!" φωνάζω και σκάμε στα γέλια.
"Ηταν ελαττωματικό το μαχαίρι! Δεν φταιω εγώ και γι αυτό!!" γελαω ακόμα πιο πολύ.
"Καλά. Το μαχαίρι φταίει." χαμογελαω και τρώω όλη μου την σαλάτα. Τον βοηθάω να καθαρίσει και να βάλει τα πιάτα στην θέση τους. Η ωρα έχει πάει πια 7, ουτε που κατάλαβα πως πέρασε τόση πολύ ώρα, και είναι καιρός να φεύγω.
"Πρέπει να φύγω. Έχω κανονίσει όπως σου είπα."
"Ναι σωστά. Ο Harry..."
"Gus... Σε παρακαλώ."
"Εντάξει. Το έπιασα."
"Δεν... Δεν είμαστε τελείως εντάξει. Θέλω λίγο χρονο ακόμα... "
"Φυσικά."
"Θα... Θα σε δω στην γειτονιά..." λέω και κλείνω την πόρτα καθώς βγαίνω απο το διαμέρισμα του. Μπαίνω στο αυτοκίνητο μου και οδηγώ ως το σούπερ μάρκετ τηε γειτονιάς. Αγοράζω αναψυκτικά και σνακς και παίρνω ξανά τον δρόμο για το διαμέρισμά μου. Παρακάρω στο γκαράζ και βγάζω τις σακούλες απο το πίσω κάθισμα. Ανέβηκα με το ασανσέρ και ξεκλειδωσα την πόρτα. Έβαλα τα αναψυκτικά στο ψυγείο και τα σνακς στο ντουλάπι. Έκανα ένα ντουζ και φορέας καθαρά ρούχα. Επιτέλους έφυγε αυτή η απαίσια μυρωδιά του μπαρ απο πάνω μου. Στέγνωσα τα μαλλια μου και τα έκανα μπούκλες. Κάθησα στον καναπέ και περίμενα να έρθει ο Harry. Μετά από μισή ώρα άκουσα το κουδούνι να χτυπάει. Σηκώθηκα και άνοιξα.
"Γεια σου Harry." του λέω και μου χαμογελάει, κανοντας εμφανή τα λακκακια του.
"Γεια Bells." στο άκουσμα αυτου του ονόματος φέρνω στο μυαλό μου τον Gus. Διώχνω την σκέψη απο το μυαλό μου και κάνω στην άκρη για να περάσει.
"Λοιπόν, εμ... Δεν έχω βρει κάποια ταινία για να προτείνω... Αλλα-"
"Εμ ξέρεις τα σχεδια άλλαξαν..." με διακόπτει.
"Κατάλαβα. Εντάξει Harry, άλλη φορά..." βάζω τα χέρια στις τσέπες της φόρμας μου και περπατάω προς το δωμάτιό μου. Ξαφνικα νιώθω το χέρι του να τυλίγεται γύρω από το μπράτσο μου. Τον κοιτάζω, και τον βλέπω να έχει σκάσει στα γέλια. "Τι είναι τόσο αστείο?" γελάει περισσότερο.
"Μπορείς να με αφήσεις να σου εξηγήσω?" γνεφω.
"Πρέπει να πάω σε μια έκθεση ζωγραφικής. Τα βαριέμαι. Αλλά είναι ο κολλητός μου και πρέπει να πάω."
"Τότε καλά να περάσεις. Τι να πω εγώ?"
"Να πεις οτι θα έρθεις μαζί μου."
"Χαχα εγώ? Σε γκαλερί έργων τέχνης?"
"Ναι. Πάνε να ετοιμαστείς." γέλασα και πήγα προς το δωμάτιό μου. Άνοιξα την ντουλάπα μου και προσπαθούσα να βρω κάτι ανάλογο. Αρκετή ωρα μετά, βγήκα ξανά στο σαλόνι. Κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά.
"Δεν ξέρω τι να βάλω." λέω και γελάμε. Σηκώνεται απο τον καναπέ και έρχεται προς το μέρος μου. Πιάνει το χερι μου και πηγαινει προς το δωμάτιό μου. Με αφήνει και πέφτει πανω στο κρεβάτι μου. Στηρίζει το σωμα του στον αγκώνα του και με κοιτάζει χαμογελαστός.
"Μπορώ να δω και να σου πω." χαμογελαω και βγάζω μερικά φορέματα απο την ντουλάπα. "Το κόκκινο είναι ωραίο. Αλλά το μαύρο θα σου παει πιο πολύ." χαμογελάω και πάω προς το μπάνιο. Κλειδωνω την πόρτα και βάζω το φόρεμα. Βγαίνω έξω και βρίσκω τον Harry να κοιτάζει μια κορνίζα. Εγώ με τον Augustus την ημερα της αποφοίτησής του. Πηγαίνω προς το μέρος του και ξεροβυχω. Την βάζει γρήγορα εκεί που ήταν και με κοίταξε. "Συγνώμη." γνεφω και δείχνω με τα χέρια μου το φόρεμα. "Είναι τέλειο!" χαμογέλασα. Πήγα προς το μπάνιο και βάφτηκα ελαφρά. Βγήκα έξω και τον είδα όρθιο μπροστά στην πόρτα. Μέχρι τώρα δεν είχα προσέξει τι φορούσε. Τα μαλλια του ηταν ελαφρός τραβηγμένα προς τα πίσω. Φορούσε ενα στενό μαύρο παντελόνι, ενα δίχρωμο πουκάμισο και απο πανω μαύρο κουστούμι.
"Είσαι πολύ όμορφος." χαμογελάει.