Κάθομαι στην κουζίνα ακόμα με την Elena. Αποφασίζουμε να βγούμε για να μπορέσω να ξεχαστώ λίγο από όλη την συζήτηση για τον Harry. Προτείνει να πάμε σε ένα μπάρ που έχει μερικούς φίλους γνωστούς, μιας και θέλει να μου γνωρίσει την παρέα της. Δέχομαι, και με βοηθάει να διαλέξω ρούχα. Καταλίγουμε σε ένα κοντό, μαύρο φόρεμα, με τις αγαπημένες μου κόκκινες γόβες. Κάνω τα μαλλιά μου μπούκλες και φοράω στον λαιμό μου ένα σημένιο κολιέ με το σήμα του άπειρου που μου είχε κάνει δώρο ο Augustus στα γενέθλιά μου την περασμένη χρονιά. Κοιτάζοντάς το με κάνει να θέλω να κλάψω, αλλά η Elena το βλέπει και μου βάζει τις φωνές λέγοντας μου ότι θα χαλάσει το μακιγιάζ που με τόσο κόπο έφτιαξε στο πρόσωπό μου. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητό της και κάθομαι στην θέση του συνοδηγού. "Είναι πολύ καθαρό." λέω πολύ σιγανά κάποια στιγμή. Νεύει σαν ευχαριστώ και μου χαμογελάει κοιτάζοντας στον δρόμο.
Όλη την διάρκεια της διαδρομής προς το μπαρ κοίταζα έξω από το παράθυρο. Σκεφτόμουν την ημέρα που μου είχε πει ο Gus πως είναι ερωτευμένος μαζί μου. Την αντίδραση του Harry. Με άκουσε. Του εξήγησα και φάνηκε να με άκουγε με ενδιαφέρον. Εκείνη την στιγμή νόμισα ότι πραγματικά νοιαζόταν για εμένα. Δεν ξέρω πώς μου είχε έρθει αυτή η ιδέα. Απλά μου ήρθε. Μετά από λίγο όμως, μου ήρθαν στο μυαλό οι συζητήσεις μου με τις φίλες μου, που έχουν πάει μαζί του. Πόσο τις πλήγωσε με την συμπεριφορά του. Περνούσε την νύχτα μαζί τους και το πρωί που εκείνες ξυπνούσαν έβλεπαν το κρεβάτι τους άδειο. Δεν πηγαίνει καμιά κοπέλα σπίτι του μετά από ραντεβού. Πάντα στα δικά τους σπίτια. "Για να μπορεί να μας παρατήσει το πρωί." θυμάμαι μια φράση της Alex. Γεμάτη θυμό και απογοήτευση που τον εμπιστεύτηκε. Δεν ξέρω αν θα νιώθω και εγώ το ίδιο δύο μέρες μετά. Ελπίζω πως όχι. Δεν θα είναι καθόλου ευχάριστο να κάνω παρέα με την αδελφή κάποιου που θα μου είχε κάνει αυτά που κάνει και στις άλλες. Δεν λέω, μια νύχτα μαζί του είναι πολύ τολμιρό σαν ιδέα, αλλά ποτέ δεν ξέρω που θα καταλήξει το αυριανό.
"Φτάσαμε." μου λέει και με βγάζει από τις σκέψεις μου. Κούνησα το κεφάλι μου για να διώξω τις σκέψεις. Γνέφω και βγαίνω από το αυτοκίνητο. Την ακολουθώ στην είσοδο. Ο πορτιέρης την χαιρετάει με το μικρό όνομά της. Κοιτάζω με απωρία καθώς εκείνη του χαμογελάει και κοιτάζει προς την πόρτα. "Ο κύριος Styles ξέρει για την αποψινή σας έξοδο δεσποινίς Elena?" ρωτάει ο τύπος στην πόρτα. Εκείνη με δυσκολία συγκρατεί το γέλοιο της. Με κοιτάζει και βάζει την παλάμη της στο στόμα της. "John ο αδελφός μου δεν χρειάζεται να ξέρει τα πάντα. Δεν θα του πεις τίποτα για εμάς τις δύο όταν τον δείς. Έτσι?" του χαμογελάει. Γνέφει, και εκείνη μου κάνει νόημα να την ακολουθήσω. Μπαίνουμε στον χόρο του μπαρ και εκείνη παραγγέλνει δύο ουίσκι. "Δεν μου πολύ αρέσει..." λέω αρκετά δυνατά για να ακουστεί μέσα στην μουσική και την φασαρία. "Δεν με νοιάζει, απόψε θα πιείς." Γελάω και πίνω λίγο. Μου λέει πως θα πάει να χορέψει λίγο. Καθώς της γνέφω μου δείχνει έναν τύπο απέναντί μας. Πονηρή κοπέλα. Μένω μόνη στο μπαρ και κοιτάζω αυτούς που χορεύουν. Μέσα στον ιδρώτα. Οι περισσότεροι από εκείνους μεθισμένοι. Κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου στο θέαμα και χαμογελάω με την σκέψη. Εγώ μεθισμένη. Όχι. Δεν θα γίνει ποτέ. Έχω σωστά όρια. Ακούω κάποιον να φωνάζει το όνομά μου από την άλλη άκρη του πάγκου. Γυρνάω και το στόμα μου χωρίζει στα δύο από την έκπληξη. Αποκλείεται. Πλησιάζω, και κάθομαι δίπλα. Είναι μεθυσμένος.
"Isabella ντροπή. Τι κάνεις τέτοια ώρα έξω??" με ρωτάει.
"Augustus... Είσαι μεθυσμένος!"
"Και??" φωνάζει και σκάει στα γέλια.
"Τι είναι αστείο?" νευρίασα τώρα.
"Εσύ!" λέει και πάει να πέσει από το κάθισμά του. Τελευταία στιγμή τον πιάνω. Τον στοιρίζω πάνω μου και τον βάζω να καθήσει πάλι εκεί που ήταν και πριν.
"Είσαι ένας βλάκας." του λέω και γελάει.
"Τώρα μου το λες?"
"Πάντα στο έλεγα."
" Ναι αλλά είμαι ο δικός σου βλάκας!"
"Okay αυτό παραπάει! Πρέπει να σε πάω σπίτι τώρα!!" λέω και τον στοιρίζω στον ώμο μου.
"Όχιιιιι!! Θα το μάθει η Bella και μετά θα είναι ακόμα πιο θυμωμένη μαζί μουυυυ!!" σκάει στα γέλια ξανά.
"Είμαι ακριβώς εδώ και είμαι ήδη θυμωμένη!"
"Σσσσσσς θα σε ακούσει!!"
"Augustus Waters, βγάλε τον σκασμό επιτέλους!!!"
"Μα εσύ φωνάζεις... Σκάσε λέμε θα σε ακούσει!"
"Gus!!"
"Σπίτι τώρα πριν σε δείρω εδώ μέσα και γίνεις κιάλλο ρεζίλι!!" αρπάζω τα κλειδιά του από την τσέπη του μπουφάν του και τα τυλίγω γύρω από τα δάχτυλά μου. Προσπαθώ να βρω την Elena για να της πω που πάω αλλά δεν την βρίσκω πουθενά. Θα τις στείλω μήνυμα αργότερα. Τώρα πρέπει να τακτοποιήσω τον βλάκα εδώ πέρα! Τον βάζω στο πίσω κάθισμα του τζιπ του και τον ξαπλώνω. Του βγάζω το μπουφάν του και του το ρίχνω από πάνω του. "Κοιμήσου πριον με νευριάσεις κιάλλο. Ηλίθιε!" λέω και κλείνω απώτομα την πίσω πόρτα. Κάθομαι στην θέση του οδηγού και βάζω μπρος.
"Happy Birthday to you... Happy birthday to you...." ακούω να σιγοτραγουδάει από πίσω.
"Μπορείς απλά να σκάσεις?!" φωνάζω.
"Τα παπάκια στην σειρά, πώς χορεύουν με χαρά μες της λίμνης τα νερά κουάκ κουάκ κουάκ!!" τονίζει τις τρεις τελευταίες του λέξεις.
"Augustus ειλικρινά... Είσαι ένας μαλάκας..."
"Ακαντού ντού ντού ντού, πάμε εκεί και πάμε αλλού, ακαντού, ντού ντου πάμε στην Χονολουλού...!"
"Το κέρατό μου εσύ και τα τραγούδια σου... Να είχες και φωνή πάει στο διάλο να το ανεχτώ!" τσιρίζω.
"Περπατώ περπατώ εις το δάσος όταν ο λύκος δεν είναι εδώ... λύκε λύκε είσαι εδώ??"
"Αυτο πέρασε τα όρια." ανοίγω το μπροστινό ντουλαπάκι και βγάζω ένα μπουκάλι με νερό. Σταματάω στην άκρη του δρόμου, και κατεβαίνω. Ανοίγω την πορτά του και γυρνάω το ρπόσωπό του προς εμένα. "Αυτό θα πονέσει λίγο..." λέω σχεδόν από μέσα μου και ανοίγω το μπουκάλι. Το χύνω όλο στο πρόσωπό του και ξανά κλείνω την πόρτα. Μπαίνω ξανά στην θέση μου και συνεχίζω για το σπίτι του. Τα επόμενα πέντε λεπτά ήταν ήσυχα.
"One way or an other, I'm going to find ya! I'm going get ya, get ya, one day, maybe next week, I'm gonna meet ya, I'll meet ya!" φωνάζει.
"Σούπερ. Τώρα αλλάξαμε γούστα!!" φωνάζω και βάζω το χέρι μου στο μέτωπο μου.
"Εεεεε μην φωνάζεις.... Θα μας ακούσει η Bella σου λέω... Πόσο ηλίθια...." λέει σιγανά και τον ξανά παίρνει ο ύπνος. Επιτέλους. Παρκάρω έξω από το σπίτι του και κατεβαίνω. Τον τραβάω από τους ώμους. "Θεέ μου... είσαι ιδρωμένος γαμω... Σκατά!" λέω. Προσπαθώ να ξεχάσω αυτό που αντιμετωπίζω, και συνεχίζω να τον τραβάω. "Ουπςς!!" λέω και σκάω στα γέλια. Αυτή την στιγμή βρίσκεται στην άσφαλτο να ροχαλίζει. Μπορεί αυτό να πάει ακόμα χειρότερα?? Τον τραβάω από τα πέλματα και τον σέρνω ως την είσοδο. Τι κάνουνε τώρα?? Έτσι δεν χωράει στο ασανσέρ και δεν μπορώ να τον κουβαλήσω τρείς οροόφους έτσι!! Αλλά ούτε να τον αφήσω εδώ. Ξεφυσάω και προσπαθώ να τον σηκώσω. Μετά από αρκετή προσπάθεια τον έχω όρθιο να στοιρίζεται πάνω μου. Περπατάω με δυσκολία μέχρι το ασανσέρ και τον βάζω μέσα. Αφήνω το ένα μου χέρι για να πατήσω το κουμπί και πέφτει πάνω μου. "Γαμώτο Gus!!" τσιρίζω. Γελάει μέσα στον ύπνο του και ξανά γυρνάμε στο κλασσικό πρόγραμμα ροχαλιτού μας. Θεέ μου. Πόσα ακόμα μπορώ να αντέξω??!! Καταφέρνω να τον βάλω στο κρεβάτι του. Του βγάζω τα παπούτσια και την μπλούζα. Τον σκεπάζω με το πάπλωμα και βγαίνω από το δωμάτιο κλείνοντας το φως.
.....................................
Κάθομαι στο σαλόνι του Gus, ώρα 10 το πρωί. Μίλησα με την Elena πριν λίγο. Είχε ανησυχίσει πολύ αλλά μετά κατάλαβε ότι ήταν επήγον για να την ψάξω περισσότερο εκείνη την στιγμή. Κατά τις 11 ακούω βήματα από τον διάδρομο. Σηκώνομαι στα πέλματά μου και σταβρώνω τα χέρια μου στον θώρακά μου. Τον κοιτάζω σοβαρή. Εκείνος κοιτάζει με απορία.
"Λοιπόν για δες ποιός ξύπνησε..."
"Πώς ήρθα εδώ?"
"Θα σου έλεγα τώρα, αλλά έχε χάρη που έχεις πονοκέφαλο..."
"Που το ξες?"
"Ήσουν λιώμα χθες. Εγώ σε μάζεψα αν αυτό είναι που θες να μάθεις."
"Έβριζα?"
"Όχι πολύ. Έχεις πει και πιο άσχημα μην σε νοιάζει."
"Είσαι θυμωμένη μαζί μου. Έκανα κάτι χοντρό αλλά τι?"
"Πρώτα... ήθελες να μη φωνάξω γιατί θα ακούσει η Bella ότι είσαι μεθυσμένος και θα σου θυμώσει!!"
"Οχχ... Σόρρυ."
"Και μετά... τραγουδούσες...."
"Τι??"
"Ναι. Από πεδικά τραγούδια μέχρι το Happy Birthday. Είσαι πολύ μαλάκας..."
"Είμαι..."
"Τέλος πάντων.. έμεινα για να είμαι σίγουρη ότι θα είσα εντάξει..."
"Δεν είσαι ακόμα θυμωμένη?"
"Είπα το αντίθετο??"
"Όχι, αλλά με όλα αυτά χθες... Με ανέχτηκες..."
"Δεν ξέρω γιατί απλά το έκανα. Αυτό δεν πρέπει απαραίτητα να σημαίνει κάτι Gus!"
"Καλά συγγνώμη..."
"Δεν πειράζει." πλησιάζω και του δίνω ένα κουτί με παυσίπονα. "Με αυτά θα είσαι λίγο καλύτερα..."
"Ευχαριστώ. Αλήθεια."
"Δεν είναι κάτι." παίρνω το μπουφάν μου και πάω προς την πόρτα. "Λοιπόν, θα σε δω τριγύρω..."
"Bella, μείνε λίγο ακόμα..." λέει και χαμηλώνει το βλέμμα του.
"Δεν... έχω κανονίσει για μετά δεν μπορώ..."
"Ω, έλα τώρα. Απλά μέχρι το απόγευμα. Για να είσαι σίγουρη ότι θα με πιάσει το παυσίπονο..."
"Μην κάνεις σαν μωρό..."
"Σε παρακαλώ..."
"Καλά." ξεφυσάω. "Αλλά θα δούμε ότι θέλω εγώ!!"
"Σύνφωνοι!"Μπαίνω στο δωμάτιό του και κάθομαι μέσα από τα παπλώματα. Ανοίγω την τηλεόραση και βάζω Grey's Anatomy.
"Σοβαρά τώρα??"
"Είπαμε ότι θέλω!!"
"Καλά..." έρχεται και ξαπλώνει δίπλα μου.
"Λοιπόν αυτός ο καινούργιος γιατρός είναι πολύ ωραίος..." λέω και γελάω.
"Bella έλεος με αυτά...."
"Σοβαρά τώρα, μην μου πεις ότι δεν σου αρέσει η νοσοκόμα!"
"Ε-ε εντάξει.... Δεν λέω καλή είναι..."
"Αν δεν μου το παραδεχόσουν θα πίστευα ότι είσαι γκέυ..."
"Το παρακάνεις!!"
"Αυτό για τα παπάκια χθες!!"
"Οχχ θεέ μου δεν πρέπει να με δεις να ξανά μεθάω θα μου το χτυπάς για πάντα!!"
"Ποιός είπε ότι δεν θα το κάνω για την χθεσινή νύχτα??"
"Ω, έλα τώρα δεν έκανα και τίποτα..."
"Έπρεπε να σε κουβαλήσω Gus!! Να σε κουβαλήσω!!"
"Εντάξει τότε μου ακούγεται δίκαιο...." λέει και γελάμε και οι δύο. Σηκώνει το χέρι του και το περνάει γύρω από την μέση μου. Με τραβάει προς το μέρος του και βάζω το πρόσωπό μου στο θώρακά του. Χαμογελάω και συνεχίζω να βλέπω το επεισόδιο.
ΑΡΚΕΤΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ
VOTES&COMMENTS!!!