Το συναίσθημα ήταν απίστευτο. Απερίγραπτο. Δεν υπάρχουν λέξεις. Ένιωσα απίστευτα. Ασφάλεια. Ολοκλήρωση. Ευτηχία. Χαρά. Και όλα αυτά με μια μικρή κίνηση. Με κάτι μικρό. Εύκολο για εκείνον. Τόσο απλό μα σημαντικό. Ένιωσα σαν να είμαι ανάμεσα στα σύνεφα. Και κοιταζα τον μικρό κόσμο απο ψιλά, στην αγκαλιά του. Δεν ήθελα να ξεφύγω ποτέ. Ήθελα απλά να μείνω εκεί. Να ταξιδεύω σε νέους κόσμους. Μόνο εκείνος και εγώ. Κανένας άλλος να μην μπορεί να μας χωρίσει. Νομίζω πως... Έχω αρχίσει και τον ερωτεύομαι...
"Bella... είναι εντάξει;" με έβγαλε από τις σκέψεις μου.
"Ναι. Πολύ παραπάνω από εντάξει."
"Τέλεια."
"Ναι. Τέλεια." χαμογέλασα.
"Το βράδυ θα πάμε σε ένα καινούργιο μπαρ που άνοιξε ένας φίλος μου πρόσφατα."
"Εντάξει. Απλά δεν χορεύω. Να ξέρεις."
"Μαζί μου θα χορέψεις."
"Όχι." μίλησα αποφασιστηκά.
"Τότε μάλλον θα πρέπει να σε αναγκάσω." ξέφυγα από το κράτημά του και ακούμπησα την πλάτη μου στα φύλα τις ντουλάπας. "Όχι. Είπα δεν χορεύω." ψιθύρισα. Ώθησε το σώμα του προς τα πάνω και ήρθε προς το μέρος μου. Κόλλησε το σώμα του στο δικό μου, και ένωσε τα μέτωπά μας. Χαμογέλασε και έφερε τα χείλη του στο αφτί μου. "Απόψε θα χορέψεις. Μαζί μου." κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου. "Ανάγκασέ με." μίλησα. Στο επόμενο ακριβώς δευτερόλεπτο μετάνιωσα για την φράση μου αυτή. Έφερε το ένα του χέρι στο πρόσωπό μου. Ύστερα το πέρασε πίσω από το κεφάλι μου, και μου χάϊδευε τα μαλλιά. Με κοιτούσε βαθιά στα μάτια. Ένιωθα το βλέμμα του να με καίει. Προσπάθησα να απομακρυνθώ, αλλά με κρατούσε πολύ σφιχτά από την μέση. Έσπρωχνε το σώμα μου με δύναμη προς την ντουλάπα κάνοντας με να κλαψουρίσω. "Με πονάς." μίλησα σχεδόν από μέσα μου. Χαμογέλασε στις λέξεις μου και πριν απαντήσει, σύγκρουσε τα χείλη του με τα δικά μου. Με φιλούσε παθιασμένα. Δεν μπορούσα να τον σταματήσω. Υποθέτω πως δεν ήθελα κιόλας. Μόλις απομακρύνθηκε από το πρόσωπό μου, χαμογέλασα. "Υποθέτω πως σήμερα θα πρέπει να χορέψω." είπα και γέλασε κάνοντας τα λακκάκια του να φανούν. Χαμογέλασα και γύρησα πίσω στο κρεβάτι. "Λοιπόν. Έχω μια δουλειά. Θα περάσω να σε πάρω το βράδυ." είπε και ήρθε στο μέρος μου. "Χορός. Μάλιστα. Δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να έρθω..." ψιθύρισα. Με κόλλησε στην πλάτη του κρεβατιού και με φίλησε άγρια. "Οκαυ. Το'πιασα. Χορός." μίλησα. Γέλασε και βγήκε από το δωμάτιο. "Στις δέκα!!" φώναξε από το τέλος της σκάλας. Χαμογέλασα και μπήκα στο μπάνιο. Το κρύο νερό κυλούσε στην επιφάνεια του σώματός μου κάνοντάς με να χαλαρώσω. Λίγα λεπτά αργότερα άκουσα ένα κουδούνισμα από το δωμάτιό μου. Έκλεισα το νερό και τύλιξα μια λευκή πετσέτα γύρω από το σώμα μου. Πήγα προς το γραφείο μου, το μέρος που προερχόταν ο ήχος. Αντίκρισα ένα μαύρο κινητό που δονούταν. Στην οθόνη έλαμπαν μεγάλα, ασημένια γράμματα με το όνομα: 'Elena'. Έσειρα το δάχτυλο μου στην οθόνη, και το τοποθέτησα στο αφτί μου.
"Γλυκιέ μου;; Έφτασα και σε περιμένω! Ρε αγάπη μου μην αργήσεις!" ακούστηκε μια γυναικία φωνή από την άλλη άκρη του ακουστικού. "Harry? Harry είσαι εκεί?" είπε ξανά. Έκλεισα τη γραμμή αμέσως. Άφησα το κινητό στο γραφείο και κάθησα στην άκρη του κρεβατιού μου. Έμεινα να κοιτάζω το κενό. Όλα όσα μου είχαν επι ήταν αλήθεια. Μόνο που δεν πρόλαβε να κάνει πολλά. Εκτός αν έχει σκοπό να τα κάνει το βράδυ....
To be continiued.......