Yorum yapmayı unutmayın ama lütfen
Okuyorsunuz oylayıp yorum yapsanız ne olur neden yapmıyorusunuz ki?
İyi okumalar
Eve girip ardımdan kapıyı kapadım hava kararmıştı bu yüzden gidip uzanmayı planlıyordum Atalay'ın tehditlerini düşünmemeliydim yoksa düşünmekten kafayı yiyecektim en iyisi yatıp uyumak diyerek odamın kapısını açtım odaya girmeden önce Asyayı görebilmek için gözlerimi etrafta gezdirdim onu aradım ama yoktu lavabodadır diyerek odaya girdiğimde onu yatakta uzanırken bulmuştum.
"Asya?"
Halinden gayet memnun görünüyordu yattığı yerde doğruldu.
"Bu saate kadar gözlerime meydan okudum."
Ona doğru adım attım ve ceketimi çıkarmak için haraketlendim gömleğimi de çıkardıktan sonra yatağın ucuna gelen Asyaya baktım beyaz tenini göz önüne seren iç çamaşırıyla yatağımda duruyordu.
"Hadi gel artık.."
Kemerimden tutarak beni kendine doğru çektiği anda afallamıştım yatakta dizlerinin üzerinde oturur pozisyona gelip gömleğimin düğmelerini açmaya başladı gömleğimden kurtuldu ve bu sefer ellerini kemerimi açmak için kullanmaya başladı.
"Gizlenmekten bıktım."
Kemerimi çözüp çekmişti ve daha sonra kemerimi yataktan aşağı yavaşça salarken yatağa uzandı ince uzun bacaklarını katlamıştı elleriyle omuzlarına dokunuyordu yatağa çıkarak katladığı bacaklarından birini diğerinden ayırdım ve arasına girdim.
"Tuğkannn..."
Sesi kulaklarımda yankı yaratırken her noktasına dokunuyordum boynundan başladığım öpücüklerimi aşağı yolda takip ederek göğüslerine geldim ve siyah dantelli sütyenini çıkarmadan öpmeye başladım altımda kıvrandığını görebiliyordum kendini bana doğru kaldırıyor erkekliğimi hissetmeye çalışıyordu.
Tuttuğum elini çekip beni başımdan ittirmeye başladığında ne istediğini anlamıştım yattığı yerde hafiften doğrulup sütyenini çıkartmaya çalıştığını gördüğüm onu izliyordum olduğum yerde doğrulup pantolonumun fermuarını indirdim sütyenini yatağın kenarına koyduğu anda ben göğüslerine bakıyordum baktığımı fark ettiği gibi diklendi ve beni üzerine çekti.
Tolga'dan
Derin bir nefes alıp arabadan indim o kadar şehir merkezine park etmiştim ki arabayı sonra buradan nasıl çıkaracağımı düşünürken çöpleri atmak için çıkan Şuleyi görünce tüm derdimi sıkıntımı unutmuştum neden böyle oluyordum ki onu her görmem de farklı hissediyorum bu içimdeki her geçen gün daha da büyüyordu.
Arabanın anahtarını cebime atıp ceketimin düğmesini ilikledim ve restorana doğru yürümeye başladım aslında burdan önce alışveriş merkezine gitmiştim ama oradaki pozisyon dolunca sabahında iş birliği içinde olan mağaza Şuleyi buraya göndermişti.
Elini önündeki örtüye silerek içeriye giren Şule'nin peşine girmiştim o hariç herkes beni fark etmiş ve selamlaşmaya gelmişti.
"Naber kardeşim?"
Elini sıkıp kafa tokuşturduğum üniversite arkadaşımın yüzüne bakmadan cevap vermiştim.
"İyidir işler nasıl?"
Gülerek baktığım tarafa baktı evet Şuleye bakıyordum.
"Seninki iyi iş çıkarıyor merak etme."
Ona dönüp baktığımda iki eli cebinde gülüyordu.
"Yormuyorsun onu?"
Gözlerini tekrar masaları silen Şuleye çevirmişti.
"Yormuyorum ama kendisi sabahtan beri hiç oturmadı."
Bende onun gibi Şuleye bakıyordum.
"Bize bi masa hazırlat."
Başıyla onaylayıp gülümseyerek kafasını eğmesiyle Şuleye doğru yürümeye başlamıştım ona her yaklaşmamda kalbim çıkacak gibi atıyordu.
Aniden arkasını dönmesiyle burun buruna gelmiştik bir adım geri atarak şaşkınca bana baktı ve kendi topladı.
"Hoşgeldin, dışarıda da yerimiz var istersen ora..."
Sözünü kestim ve heyecanını üzerinden atması için ben konuştum.
"Ben masamızı hazırlatıyorum benimle yer misin?"
Şaşkınlığı iki kat daha artmış görünüyordu.
"Nasıl yani?"
Üzerine doğru yürüdüm ve elindeki temizlik bezini aldım.
"Sabahtan beri hiç oturmamışsın bir şeyler yiyelim."
Temizlik bezinden ayırdığı gözleri anca gözlerimle buluşuyordu.
"Ben burada çalışanım Tolga."
Arkamdan yaklaşan Kenan'ı duyunca sustum Şule de gelen Kenan'a bakıyordu tedirgin olmuştu sonuçta onun patronuydu.
"Masanız hazır Tolgacığım."
İmalı söyleyişiyle ona dönmüştüm o ise sırıtıyordu yanından geçerken ona bakmamıştım ama elimdeki temizlik bezini karnına doğru vurmuştum hâlâ güldüğünü görebiliyordum Tolgacığım da neydi amına koyayım?
Masaya geldiğimde Şule'nin de beni takip ederek geldiğini görmüştüm elimle karşı sandalyeyi göstererek oturmasını buyurdum daha sonra çekinerek oturmasını izledim.
"Ben burada çalışanım Tolga bu yaptığın doğru değil insanların gözünde kötü duruma düşmeme sebep olacaksın ileri geri konuşacaklar."
Çatalımı elime alıp peynire batırdığımda onu dinliyordum o ise başlamıyor sadece oturuyordu.
"Konuşanların dilini koparırım."
Ağzımdaki peyniri yutup bu sefer tabağımdaki eti kesmek için bıçağımı elime aldım ve kesmeye başladım peynir ve et... hâlâ unutmamış olması beni duygulandırmıştı.
"Tamam patronu tanıyor olabilirsin ama bir daha yapma lütfen."
Büyük et parçasını ağzıma sokup bıçağımla tabağını gösterdim.
"Hadi ye."
Çatalını ve bıçağını eline aldığı anda yemeğe devam ediyordum.
"Asya'nın telefonu olmadığından onunla konuşamıyorum ne durumda bilmiyorum anlayacağın onu merak ediyorum."
Etin yanına bir parça daha peynir koyduktan sonra bardağımdaki viskiden içtim.
"Telefon işini halledeceğim ve merak etme yemekten sonra küçük bir işim var daha sonra onu almaya gideceğim."
Yavaş yavaş yemesini izlerken sorularına da cevap veriyordum bana Atahan'ı nasıl tanıyamayıp Atalay olmadığını anlayamadığımızı sormuştu çok benziyorlardı ve Atahan iyi taklit etmişti.
"Ben çalışıyorum artık babamın ona olan borcunu ödeyip kardeşimi o ruh hastasından kurtaracağım."
Bunu söylerken tabağındaki püreyle oynuyordu keşke dediği kadar kolay olsaydı eğerki bu iş parayla halledilecek olsaydı abim çoktan hallederdi abim başka yolu bile denemişti ama Atalay'ın Asyayı bırakmaya niyeti yoktu.
Şuleyle yemek faslı bitince restorandan ayrılmıştım şimdi Atahan'ın yanına gidecektim o olaydan sonra anca uyanmıştı Atahan babamı bilerek omzunun üstünden vurmuştu ama Tuğkan onu sırtından vurmuş ve dokularına hasar vermişti.
Şehrin kalabalık ve bunaltıcı havasından kurtulmak için çabalıyordum ama her kırmızı ışıkta durduğumda öfkelenip küfrediyordum kalabalık yerler bana göre değildi ben yalnızlığın insanıydım.
Uzun bir yolculuğun sonunda gelmiştim Doğan'ında aracı kapının önündeydi arabayı park edip indim Asya işini abim Doğanla konuşmuş ve -Atahan uyandığında ise her şey ona bağlı demişti- bu yüzden onlar o konuşmayı yaparken yanlarında olacaktım.
Burda onlarla kalmaya başladığımdan beri bir çok şey öğrenmiştim Atahan Atasoy, Baytarların hissedarı olmuştu ve onların bir çok yerde kalkınmalarına yardım etmişti hatta bir çok yasa dışı işlerde adı geçiyordu yani bu sektörde Atasoylar kadar ün kazanmışa benziyordu bu da diğer şirketlere rakip demekti.
Silah kaçakçılığı, uyuşturucu alım satımı ve bir çok şey aklı olan bu insanlara bulaşmazdı.
Evin kapısına gelip zili çaldığımda kafamda konuşacaklarımı tasarlıyordum Atahan'ın Asyaya yardım edeceğini biliyordum ama yinede içim huzursuzdu.
Kapıyı açan Atahan'ın yardımcısı olmuştu bu evde Atahanla kaldığını Doğandan öğrenmiştim ama abim daha yeni hastaneden çıkmıştı ve bir kaç gün sonra evine gelebilmişti.
"Hoşgeldiniz Tolga Bey."
İçeriye girdiğimde kapıyı arkamdan kapatmıştı çıkardığım ceketimi aldı ve uzaklaştı yirmili yaşlardaydı işinde becerikliydi.
Merdivenleri çıkarken gelen sesleri duyabiliyordum Doğan'ın sesi şiddetlendikçe Atahanda yükseliyordu odaya tıklayarak girmemle ikiside bana döndü Atahan yatakta Doğan ise ayakta camın önünde duruyordu.
Bugün ilk kez abime abim olarak bakıyordum Atahan'a Atahan olarak. Doğan'ın camın ordan yanımda geldiğinde ona bakmıştım elini omzuma koydu.
"Sana abinle sabır diliyorum."
Kapıdan çıkıp gittiğinde abimle göz göze gelmiştik içindeki hissi tarif etmek imkansızdı sanki yıllar sonra kaybolmuş oyuncağımı bulmuş gibiydim üzerine doğru yürüdüm ve beklemediği anda ona sarıldım sarıldığım yerde kalıp yutkundum yıllar sonra ona sarılıyordum sanki onda annemin kokusu vardı bana sarılmadığı anladığımda yavaşça çekildim yüzüme bakmıyordu.
"Abi..."
Hâlâ aynı yere odaklanmış öylece duruyordu Doğan çıkarken neyden bahsetmişti anlayamıyordum daha demin bağıran kişinin şimdi ağzını bıçak açmıyordu. Yıllar sonra karşı karşıyaydık ama bana ne bakıyordu ne de tek kelime ediyordu içimdeki sevinç yerini acıya bırakmak üzereydi.
"Abi ben geldim kardeşin..."
Neden böyle yaptığını anlayamıyordum telefonumun titremesiyle elimi cebime attım.
Gönderen: Doğan Baytar
Abin tüm bunları yaptığı için pişman
Telefonu yavaşça cebime soktuğumda beni izlediğini görmüştüm o ne kadar yaptığına pişmanda olsa en iyisini yapmıştı çünkü ona yardım etmezlerdi buna emindim oda biliyordu ki böyle bir oyun oynamıştı.
"Abi..."
Birden konuşmasıyla sarsılmıştım çünkü beklemiyordum.
"Doğan seninde burada olduğunu söylediğinde inanmamıştım."
Susup tekrar devam etmişti halen bana bakmıyor oluşu kendini suçladığını gösteriyordu.
"Nasıl onlara taraf olursun?"
Boğazımı temizledim.
"Hiçbir şeyin bi önemi yok."
"Artık düşman taraftasın."
"Senin yanındayım."
Bu söylediğim bana bakmasına sebep olmuştu.
"Gittiğin gün beni de götür yanında demiştim sana ama se..."
Sözümü kesip bağırmaya başladı.
"Nereye aitsen oraya git! Benim peşime düştükleri gibi seninde mi düşsünler istiyorsun!"
Sesi birden durulmuştu.
"Heleki bu olaydan sonra çok yanlış taraftasın."
"Abi ben doğru kişinin yanındaydım.."
"Git. Bir daha da gelme."
Son söylediği sözle yüz yüze bakıyorduk ciddiydi gitmemi istiyordu.
"Dediğin gibi olsun."
Odasından çıkıp kapıyı çarpmıştım akmak için göz pınarlarıma dolan yaşlarıma direniyordum ağlamamalıydım ilk kez istenmiyor değildim evden çıktığım anda arabasına yaslı sigara içen Doğan'ı görmüştüm sigarasını yere attığı gibi beni durdurmak için harakete geçmişti ama ben çoktan arabaya gelmiştim kapıyı açmamla sertçe kapıyı kapadı ve beni kendine çevirdi.
"Noluyor amına koyayım?"
İşte o anda, o ana kadar tuttuğum gözyaşlarım bir bir akmaya başlamıştı ne diyeceğimi bilemiyordum beni yanında istemiyordu beni yakınında dahi istemiyordu geri dönmemi söylemişti ama onlara geri dönemezdim Atalay beni düşmanı yapmıştı gittiğim gibi işimi bitirirdi.
"Alo! Kendine gel böyle çekip gidemezsin!"
"Bana git dedi."
Sinirlenmişti elini yumruk yapıp bıraktı.
"Bak her şey için kendini suçluyor anladın mı!Bıraksaydınız da ölseydim diyor! Sırf sen babana abine düşman oldun diye, Atalaydan Asyayı kurtaramadı diye! Düşünemiyor lan düşünemiyor Asyayı yanına alacaksın diyorum anlamıyor onu Atalaydan koruyacaksın derdi neymiş Asyayla öğreneceğim istediği para neyse bizzat ben vereceğim diyorum yine anlamıyor amına KOYAYIM ANLAMIYOR!"
Elini arabanın kapısından çektiğinde arabaya bakıyordum ne yapmam gerekiyordu bilmiyordum gitmek istemiyordum ama mecburdum belkide Asyayı bırakıp gitmeliydim.
"Ölmek istiyor Tolga, zaten iyi değil daha da kötü olmasından korkuyorum böyle çekip gidemezsin artık bizden birisin anladın mı? Git Asyayı getir şimdi."
Kapıyı açıp bindim camı indirdiğimde hâlâ bana bakıyordu.
"Asyayı getireceğim sonra çekip gideceğim..."
Bana bakmayı sürdürürken önüme döndüm ve arabayı çalıştırdım.
"Resmen hiçbir yere sığamıyorum."
Bu bölümünde sonuna geldikkk
Yorum yapmayı unutmayın amaaa
Bölümleri 1500 kelimeden yazıyorum ama çok bölüm yazıyorum ya ondan öle 🙄