Chapter 17
Tiwala
Ang aming mga paa ay patuloy na humakbang sa lupa habang ang aming mga puso ay puno ng kaba at takot sa mga bagong pagsubok na naghihintay sa amin.
Habang kami'y naglalakad, nagkaroon kami ng pagkakataon na mas makilala ang isa't isa. Nagkuwentuhan kami tungkol sa aming mga pamilya, mga pangarap, at mga karanasan sa nakaraan. Lumalim ang aming pagkakaibigan at pagtitiwala sa isa't isa sa bawat salitang binitawan.
Sa sandaling aming pinagsamahan, di ko mawari sa aking puso't isipan na humiling na sana'y lalalim pa ang aming pagsasamahan.
Pero di ko rin mawari ang kaba at takot sa aking puso. Paano kung mag ka iba ang aming intensyon? Ipinilig ko ang aking ulo nang sumagi sa isip ko ang salitang tradyor.
"Ayos ka lang, Noella?" Napatingin ako kay Moiraine na sandaling pinatigil si Wili sa paglalakad upang tignan ako na may pag-aalala at sinserong mga mata.
"W-ala 'to." I forced a smile.
Ngunit hindi ko naman masisisi ang aking isipan. Hindi biro ang misyon ko. Dumaan sa aking pandinig ang sinabi ni Alarik sa akin.
"Ano ang isa sa kinatatakutan mo, Alarik?" Tanong ko habang hindi inaalis ang mata ko sa librong binibasa ko.
"Mga traydor."
Tinitigan ko ang likod ni Moiraine at Yorra sa aking unahan. Wala akong kakaibang maramdaman sa kanila, payapa ang aking puso sa kanilang presensya.
Ang biglaan nilang pag-sulpot sa kalagitnaan ng aking paglalakbay ay isang matinding misteryon para sa akin.
Ano ang papel nila sa buhay at misyon ko?
Sino ang babaeng bumulong kay Moiraine?
Hindi mawala sa aking isipan si Moiraine. Matagal na itong bumabagabag sa aking isipan. Kilala niya ba ang lalakeng may pana sa likod?
I saw her watching the mysterious man from a far.
Biglang nag-wala at tumigil ang kabayong sakay dahil sa biglaang paglindol. Nahulog ako sa lupa't pilit pinapakalma ang kabayo.
"N-awawala na sa balanse ang mundo." Mahinang sambit ni Moiraine habang pinakiramdaman ang buong paligid.
Nagsilipara ang bawat ibon sa kalangitan at nagsitakbuhan ang mga kahayopan sa kalupaan.
Mabilis tumalon si Wili para umiwas sa malaking puno na natumba sa kinatatayuan nila.
"Shit!"
I immediately rolled when a branch of the fallen tree almost hit me. The ground is shaking and I can see cracks every where.
Nagwawala pa rin ang aking kabayo at pilit tumatakbo palayo ngunit hinihila ko ito pabalik sa akin para pakalmahin.
Tumigil na ang lindol.
"Natatakot na ako sa possibling mangyari." Nanginginig na takot ni Moiraine.
"Wala na talaga sa balanse ang mundo." Saad ko din habang pinakiramdaman ang kapaligiran.
"Kailangan na natin magmadali bago ta'yo maunahan ng umbramancers." Moiraine said with conviction.
Sumakay na ulit ako sa aking kabayo at sinabayan sa pagtakbo sina Wili. Lumilipad ang aking buhok sa hangin habang mariing nakatitig sa aking harapan.
Tumingin ulit ako saglit kay Moiraine. Sino ka nga ba talaga?
She looked back at me and gave me quick nod and genuine smile.
Sana'y mali ako, Moiraine.
Ilang oras ang tinakbo hanggang sa bigla kaming nagpatigil dahil sa aming maramdaman. Nagtinginan kami ni Moiraine at Yorra at maingat na sinundan ang tatlong presensyang aming naramdaman.
Itinago na muna namin ang aking kabayo at aming kagamitan habang nagtago sa puso ni Moiraine si Wili. Maingat na gumagapang sa lupa si Yorra at tinatago ang sarili sa makapal na damuhan.
We blessed ourselves to conceal our presence. Moiraine and I carefully maneuvered through the branches of the trees.
And as we approached, our eyes witnessed a fight between two wolves. One was chocolate-colored, and the other was gray.
Both were bloody and crying.
I looked at Moiraine when I heard her gasp. Her eyes widened, and as I looked at where she was staring, I had the same reaction.
A weak, trembling, and half-naked woman lay on the ground, tears streaming down her cheeks.
The two wolves fought again. They both leaped into the air, growling. The chocolate-colored wolf received a strong kick, causing it to retaliate by pouncing back to the ground. It quickly stood up but was swiftly tackled and overpowered by the other wolf.
The gray wolf bit the neck of its opponent, causing it to writhe in pain. Both were covered in blood, and I knew they had been fighting for a while.
The gray wolf finally left the chocolate-colored wolf and approached the weak woman. I saw the wolf transform back into a human form. It revealed the naked, bruised, and bloody body of an elderly man.
His breathing was heavy.
As the gray wolf approached the woman, it also transformed quickly and knelt beside her. Its body was covered in blood and bruises.
"Ardine," she whispered, trembling and tears streaming down her face. "Patawad, mahal."
"E-duardo." The woman whispered weakly, sobbing while clinging to the man.
The man screamed as he quickly picked up a sharp branch from beside him and threw it at the bloody man lying on the ground.
The sharp branch pierced the man's body, and his eyes widened in pain. He pointed at the man and the woman, wearing a sarcastic smile.
"Masarap ang asawa--" the man couldn't finish his sentence as another branch pierced his body.
He vomited blood and writhed in pain until I could feel his presence weakening.
I understood what was happening.
The man was avenging his wife, holding her while trembling with anger. Moiraine and I looked at each other and nodded. I saw Yorra approach with a cloth and handed it to the man.
Nakuha ko na kung anong nangyayari.
Nagulat ito sa amin at pinagkulay ginto ang kanyang mga mata.
"Hindi kami kalaban." Maagap na sambit ni Moiraine.
"Maniwala ka." Sincerity is evident in my voice.
Tinanggap na nito ang telang bigay ni Yorra at niyakap ito sa kanyang sarili.
"Patawarin mo ako, mahal. Hindi ako nakaabot." Mahina nitong sambit habang hinahaplos ang nanghihinang katawan ng kanyang asawa.
"Anong nangyari sa kanya, lobo?" Maingat na pagkakasabi ni Yorra.
Umiyak muna ito habang nanginginig sa galit.
"G-ginahasa niya si Ardine. M-ahina lamang ang kapares ko, wala siyang kakayahan upang protektahan ang kanyang sarili." Sinuntok nito ang lupa ng paulit-ulit habang nakayap sa kanyang kapares. "Patawad Mahal."
Gusto kong tumulong pero kapalit nito ay ang panghihina ko.
Lumuhod ako sa kanyang harapan at inilaoit ang aking mga kamay ngunit inilayo niya sa akin ang kanyang asawa.
"G-gamutin ko siya."
Nang marinig niya ant aking sinabi ay hinayaan niya akong hawakan ang kamay ng kanyang asawa.
"Noella," rinig ko ang kaba sa kanyang boses dahil may ideya na siya sa gagawin ko.
Pinagliwanag ko ang aking kamay at pinadaloy ito patungo sa katawan ng kanyang kapares.
"May hangganan ang aking panggamot bilang isang babaylan, lobo." Nakita ko ang pagbalik ng kulay ng katawan ng babae. Ilang minuto'y humihilom ang ilang sugat at bugbog sa kanyang katawan.
Naputol ang aking panggamot dahil hinila ni Moiraine at Yorra ang aking sarili sa babaeng may pangalan na Ardine. Bumabalik na sa normal ang kanyang paghinga.
"Noella!"
Ang aking huling narinig bago ko ipikit ang aking mga mata.