အခန်း ၆၄ : ဘယ်သူက လိမ်ညာနေတာလဲ?
ကျွော့ချင်းက နံနက် ကိုးနာရီမှာ ဝန်ကြီးချုပ်အိမ်တော်၏ တံခါးဝတွင် ပေါ်လာပြီး အိမ်တော်အပြင်ဘက် နံရံကို မှီကာ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး မှေးနေသော ကုယွင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ကျွော့ချင်းက သူမရှေ့ကို လျှောက်သွားလိုက်ပြီး စကားစမပြောရသေးခင်မှာ ကုယွင်က သူမ မျက်လုံးတွေကို ဖွင့်လာပြီး ကျွော့ချင်းကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ သူမမျက်နှာပေါ်တွင် ထူးဆန်းသော အပြုံးတစ်ခု ပေါ်လာသည်။ "မနေ့ညက နင် ဘာတွေ ခိုးလုပ်ထားသေးလဲ၊ ပြင်းထန်တဲ့အရာ တစ်ခုခုလား?"
သူမ မျက်လုံးအောက်က အမည်းဝိုင်းကြီးတွေက အရမ်းကို သိသာနေပြီး မျက်လုံးတွေကလည်း ဖောင်းကားနေတာကြောင့် သူမ တစ်ညလုံး ကောင်းကောင်းမအိပ်နိုင်တာ သိသာနေသည်။ သူမရဲ့ထိုအမူအရာတွေကို ကြည့်ပြီး ကုယွင်က ဒီကိစ္စကို တွေးနေစရာမလိုပါဘူး။ သူမ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုတွေတောင် ရှုပ်ယှက်ခတ်နေလဲမှ မသိတာ!!
ကျွော့ချင်းက မနေ့ညက အနမ်းကို ပြန်တွေးလိုက်မိတာကြောင့် သူမရဲ့ မျက်လုံးတွေက သဘာဝမကျစွာနဲ့ တစ်ဖက်ကို လွှဲလိုက်ပြီး အသံတိုးတိုးနဲ့ ကျိန်ဆဲလိုက်မိသည်။ "နင့်ရဲ့ အတင်းအဖျင်းပြောချင်နေတဲ့ မျက်နှာကို ရပ်လိုက်စမ်း၊ ငါ ဘာမှ မလုပ်ဘူး၊ ဒီတိုင်း အိပ်ရေးမဝရုံပဲ၊ အားလုံးက နင့်လို အမြဲတက်ကြွနေမယ်လို့ ထင်နေတာလား?!"
ယွင်က အပြာရောင်ဝတ်စုံကို ၀တ်ဆင်ထားဆဲဖြစ်ပြီး သူမ မနေ့ညက ဗိုလ်ချုပ်စံအိမ်ကိုပင် ပြန်သွားခဲ့ပုံမရပေ။ တစ်ခါတစ်ရံ သူမ ယွင်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ဖွဲ့စည်းပုံကို အမှန်တကယ် သံသယဝင်မိသည်။ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေး မှေးနေရုံနဲ့ သူမ၏ ကာယကြံ့ခိုင်မှုက ပြန်လည်ပြည့်ဖြိုးလာနိုင်သည်။ လုံးဝ အနားယူဖို့ မလိုပဲ အဆင်ပြေနေသေးသည်။ ဒီပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က သူမကို တကယ်စိတ်ရှုပ်ထွေးစေပြီး မနာလိုဖြစ်စေခဲ့သည်။
ကျွော့ချင်းက ကုယွင်၏စူးစမ်းသော အကြည့်ကို မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်လာပြီး အကြောင်းအရာကို လျင်မြန်စွာ ပြောင်းလဲလိုက်သည်။ "ခံဝန်စာတွေကို ကြည့်ပြီးပြီလား တစ်ခုခုရှာတွေ့ပြီလား"
ကုယွင်က သူမကို ဆက်မနှောက်ယှက်တော့ဘဲ အဝေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ချင်းက အရွယ်ရောက်ပြီးသူဖြစ်တာကြောင့် လို့ရှီးယန်နဲ့ တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့ရင်လဲ အဲ့တာက ပုံမှန်ပါပဲ။ သူမရဲ့ထင်မြင်ချက်အရ ချင်းကမြန်မြန်ဆန်ဆန် လှုပ်ရှားပြီး သူ့ကို ဆွဲဆောင်ကာ အိတ်ကပ်ထဲ ထည့်ထားနိုင်ရင်တော့ အကောင်းဆုံးပါပဲ! တကယ်တော့ လို့ရှီးယန်လို ယောက်ျားတွေ အများကြီး မရှိနိုင်ဘူးလေ။
ကုယွင်က လက်ပိုက်ထားရင်း ပခုံးတွန့်ကာ "ကြည့်ပြီးပြီ၊ စိတ်မကောင်းစရာက လူလေးယောက်ရဲ့ထွက်ဆိုချက်တွေက တူညီနေပြီး ဘာကိုမှ ရှာမတွေ့ဘူး။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ညှိထားလားတောင် မှတ်ရတယ်"
အဲ့တာက မနေ့ညက ရလဒ်ပါ၊ သူမအတွက်တော့ အဲ့ဒါက ရိုးရိုးရှင်းရှင်း အချိန်ဖြုန်းမိတာပါပဲ။
ကျွော့ချင်းက မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး "အဲ့လိုလား?"
သူမ နောက်တစ်ကြိမ် အလုပ်များရပေဦးတော့မည်။
သို့သော် ကုယွင်က သူမကို စိတ်မပျက်စေဘဲ အားကိုးဖွယ်ရာ အပြုံးဖြင့် ပြောလာသည်။ "ဒါပေမယ့် အခု ငါတို့ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် သွားစစ်လိုက်ရင် ဘယ်သူလိမ်လဲဆိုတာကို သိနိုင်လိမ့်မယ်"
ကျွော့ချင်းက ခေါင်းညိတ်ပြပြီး မလှမ်းမကမ်းမှာ စိတ်မရှည်ပုံနဲ့ရပ်နေတဲ့လူကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ကျွော့ချင်းက "နင် အဲ့အမြီးလေးကို ဘယ်တုန်းက ရခဲ့တာလဲ"
တစ်ယောက်က ကုယွင်.... သူမက ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမကြားက ကိစ္စတွေကို သိပ်စိတ်မ၀င်စားပေမယ့် နောက်တစ်ယောက်က ငယ်ရွယ်ပြီး တက်ကြွနေတဲ့ ခပ်မိုက်မိုက် ကောင်လေးဖြစ်နေသည်။ သူတို့က ဒီလို အမြဲတွဲနေလို့ မရဘူး မဟုတ်လား? စုလင်းကရော ဘယ်မှာလဲ??? ကျွော့ချင်း၏ နှလုံးသားထဲတွင် ယွင်အတွက် စုလင်းကို ပိုပြီး အကောင်းမြင်နေဆဲဖြစ်သည်။
ကျွော့ချင်းက စဉ်းစားနေပေမယ့် ကုယွင်က တည်ငြိမ်တဲ့ အပြုံးနဲ့ ပြန်ပြောလာခဲ့သည်။ "ငါလည်း ဘာမှ မတက်နိုင်ဘူး၊ သူက စစ်သူကြီးတစ်ယောက်လေ၊ ငါတို့နှစ်ယောက်ကို သိတဲ့လူ မရှိဘူး။ အဲ့တော့ ငါတို့ပြောတဲ့ စကားတွေကို ဘယ်သူက ဂရုစိုက်မှာလဲ? လို့ရှီးယန်ကလည်း ငါတို့နဲ့ လိုက်ဖို့ အချိန်မရှိဘူး၊ အဲ့တော့ ငါအစားထိုးတစ်ခုပဲ ရှာလိုက်ရတယ်"
တကယ်တော့ သူ့ကြောင့်သာ မဟုတ်ခဲ့ဘူးဆိုရင်၊ သူမ မနေ့ညက စစ်ဆေးရေးမှတ်တမ်းတွေကို ကြည့်နိုင်ခဲ့မှာ မဟုတ်ပါဘူး။
"ချင်းမော့... ဘယ်သူက အစားထိုးခံရတဲ့သူလဲ!" စုယွိက တစ်ညလုံး မအိပ်ရဘဲ ဒီအရူးမနဲ့ ပြေးလွှားနေခဲ့ရတာတာကြောင့် ဒေါသထွက်နေပြီး ကုယွင်၏ ကျေးဇူးကန်းသော စကားကိုကြားလိုက်သောအခါ သူက ချက်ချင်းပင် ဒေါသတကြီး ထအော်လိုက်သည်။
"လီကျစ်ကို အရင်သွားရှာမှာလား"
ကုယွင်က ခေါင်းယမ်းလိုက်ပြီး "မဟုတ်ဘူး၊ ငါတို့ ရန်သခင်မကို အရင်သွားကြည့်သင့်တယ်လို့ ငါ ထင်တယ်"
ရန်သခင်မက လေးယောက်ထဲမှာ တစ်ဦးတည်းသော အမျိုးသမီးဖြစ်နေတာကြောင့် ကျော်ဖြတ်ဖို့ အလွယ်ဆုံး ဖြစ်နိုင်သည်။ ထိုကြောင့် သူမထံမှ စတင်တာကသာလျှင် အကောင်းဆုံးဖြစ်နိုင်သည်။
"ကောင်းပြီ၊ သွားကြရအောင်"
သူမတို့နှစ်ယောက် လမ်းလျှောက်လာရင်း အသံတိုးတိုးဖြင့် ဆွေးနွေးနေကြပြီး ပေါက်ကွဲတော့မတက် ဒေါသထွက်နေသော အမျိုးသားကို ဘယ်သူမှ ဂရုမစိုက်ကြပေ။
"တောက်...မုန်းဖို့ကောင်းလိုက်တာ!" စုယွိအတွက်တော့ လုံးဝ လျစ်လျူရှုခြင်းခံရတာက ဒါ ပထမဆုံးအကြိမ်ပါ၊ သူက ကျောက်နံရံကို ထုရိုက်ပြီး သူ့ဒေါသကို ဖောက်ထုတ်လိုက်သည်။ သူက စကားစမြည်ပြောပြီး ရယ်မောနေတဲ့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် စိုက်ကြည့်ပြီး ကျိန်ဆဲနေခဲ့ပေမယ့် သူမတို့နောက်ကို လိုက်နေရသေးသည်။
ရန်မိသားစု၏ ခြံဝင်းငယ်လေးသို့ သူမတို့ ထပ်မံရောက်ရှိလာသောအချိန်ရန် ရန်အိမ်ရှင်မက ခြံဝင်းအတွင်း သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရန် ရပ်နေပြီး ခေါင်းငုံ့ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကုယွင်နှင့် ကျွော့ချင်းက ခြံတံခါးဆီသို့ ရောက်သောအခါ သူမက သူမတို့၏ မျက်နှာများကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နိုင်ရန် ခေါင်းကိုမော့လိုက်သည်။ ရန်အိမ်ရှင်မက အံသြသွားပုံနဲ့ မေးလာခဲ့သည်။ "အရာရှိတွေက အခုနမှ ပြန်ထွက်သွားတာပါ၊ မိန်းကလေး နှစ်ယောက်က ဘာထပ်သိချင်သေးလို့လဲ"
သူမတို့ မနေ့ညက ရှန်တရားသူကြီးနဲ့ လိုက်လာတဲ့ မိန်းခလေးတွေ ဖြစ်နေတာကြောင့် ရန်အမျိုးသမီးက သူမတို့ မှတ်မိနေခဲ့သည်။
ရုံးတော်က လူတွေက စောစောစီးစီး ဘာလာလုပ်တာလဲ? ကုယွင်က စိတ်ထဲမှာ တွေးနေပေမယ့် သူမမျက်နှာပေါ်တွင် အပြုံးချိုချိုတစ်ခု ရှိနေပြီး "ဟုတ်ကဲ့၊ ရှန်တရားသူကြီးမင်းက ဒီအမှုကို စီရင်မှာဆိုတော့ ဖြေရှင်းဖို့ အထောက်အထားတွေ အများကြီး စုဆောင်းထားဖို့ လိုအပ်တယ်။ စုံစမ်းဖို့ ပိုအဆင်ပြေသွားအောင် ကျွန်မတို့ မေးချင်တဲ့ မေးခွန်းတချို့ ရှိနေသေးတယ်၊ ဒါကြောင့် ရှန်တရားသူကြီးမင်းက ကျွန်မတို့ကို သီးသန့်စကားပြောခိုင်းတယ်"
ရန်အိမ်ရှင်မက အနည်းငယ် စိတ်ရှုပ်သွားသော်လည်း သူမက ခေါင်းညိတ်ပြပြီး ခြံတံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ "ကျေးဇူးပြုပြီး ဝင်လာပါ"
ကျွော့ချင်းနှင့် ကုယွင်က လှမ်းဝင်လာပြီး စုယွိက နောက်မှလိုက်လာခဲ့သည်။ ရန်အိမ်ရှင်မက စစ်သူကြီးအိမ်တော်၏ပိုင်ရှင်ကို သိနေခဲ့တာကြောင့် သူမက သူ့ကို လျစ်လျူရှုရန် မဝံ့မရဲဖြစ်နေကာ လက်ဖက်ရည်ဖြင့် ဧည့်ခံလိုက်သည်။ "လက်ဖက်ရည်သောက်ပါဦးရှင့်၊ လက်ဖက်ရည်က နည်းနည်းညံနေတာကြောင့် ကျွန်မကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါ"
ကျွော့ချင်းနှင့် ကုယွင်တို့က ထမင်းစားခန်းရှိ စားပွဲဝိုင်းတွင် ထိုင်နေကြပြီး စိတ်ဆိုးနေသေးတဲ့ စုယွိက လက်ဖက်ရည်သောက်ရင်း တံခါးဝက ခုံတန်းလျားမှာ ထိုင်နေခဲ့သည်။
ကုယွင်က ရန်အိမ်ရှင်မကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး "ရန်သခင်မ၊ အလုပ်ရှုပ်နေဖို့ မလိုက်ပါဘူး၊ ကျွန်မတို့က မေးခွန်းအနည်းငယ်မေးပြီးရင် ပြန်မှာပါ၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ထိုင်ပါ"
ရန်အိမ်ရှင်မက ခေါင်းညိတ်ပြပြီး သူမတို့နှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ကုယွင်က သူမနဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်မှာ ထိုင်နေတဲ့အမျိုးသမီးရဲ့ မျက်နှာကို သေသေချာချာ မြင်လိုက်ရသည်။ သူမက အသက် ၂၀ထက် မပိုသေးဘဲ ငယ်ရွယ်နုပျိုလွန်းနေသည်။ ဒါပေမယ့် ခေါင်းငုံထားတာက ရှေးခတ်ကအမျိုးသမီးတွေရဲ့ အလေ့အထတစ်ခုလားလို့ တွေးရင်း ကုယွင်က ခေါင်းကိုက်နေခဲ့သည်။
ကုယွင်က အေးအေးဆေးဆေး လေသံနဲ့ မေးလိုက်သည်။ "ရန်သခင်မ၊ ရန်လွီနဲ့ လက်ထပ်ထားတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ"
"နှစ်နှစ်ရှိပြီ" ရန်အိမ်ရှင်မက တည်ငြိမ်စွာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"ဒါဆို မင်းတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်ရဲ့ခံစားချက်တွေက ဘယ်လိုလဲ"
ရန်အိမ်ရှင်မက အနည်းငယ် ထိတ်လန့်သွားပြီး ချက်ချင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"ကျွန်မတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်ရဲ့ ဆက်ဆံရေးက အရမ်းကောင်းပါတယ်"
ကုယွင်၏ မျက်လုံးများက တဖျပ်ဖျပ်ခပ်သွားပေမယ့် သူမက ပေါ့ပါး ဟန်ဆောင်လိုက်ကာ ရန်အိမ်ရှင်မ၏ လက်ကောက်ဝတ်ကို စိုက်ကြည့်နေရင်း ပြုံးလျက် "ဒါဆို မင်းလက်ပေါ်က ဒဏ်ရာက မင်းဘာသာ ထိခိုက်မိတာလား?"
ရန်အိမ်ရှင်မက အံ့သြတကြီးနဲ့ ခေါင်းမော့ပြီး ကုယွင်ကို ကြည့်လာခဲ့သည်။ သူမ ခြံသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေချိန်မှာပဲ အင်္ကျီလက်ကို လိပ်တင်ထားခဲ့ပေမယ့် သူမတို့ကို မြင်လိုက်တာနဲ့ အင်္ကျီလက်တွေကို ချက်ချင်း ပြန်ချခဲ့သည်။ ဒါတွေက ဒဏ်ရာဟောင်းတွေဖြစ်ပြီး သူမက တကယ်ကို မြင်နိုင်ခဲ့သေးသည်။
ကုယွင်၏ စူးစမ်းသော မျက်လုံးများကို ရင်ဆိုင်ရင်း ရန်အိမ်ရှင်မက သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ခေါင်းကို ဖြည်းညှင်းစွာ ပြန်ငုံ့ကာ "ကျွန်မခင်ပွန်းက နည်းနည်း စိတ်မရှည်သလို ဒေါသကလည်း မကောင်းဘူး၊ တစ်ခါတလေ မူးလာရင် ကျွန်မအပေါ် ရက်စက်တယ်။ ဒါပေမယ့် သူက ပုံမှန်အချိန်တွေမှာ ကျွန်မကို ဂရုတစိုက်ရှိပါတယ်၊ ကျွန်မက ကျန်းမာရေး သိပ်မကောင်းဘူး။ သူသာ နှစ်တွေအကြာကြီး ကျွန်မကို ကုသဖို့ သမားတော်မရှာပေးခဲ့ရင် ကျွန်မ အသက်မရှင်နိုင်တော့ဘူး"
ကုယွင်က ဒီကိစ္စကို ဆက်ပြီး မမေးတော့ဘဲ အကြောင်းအရာ ပြောင်းမေးလိုက်သည်။ "လီကျစ်က မင်းခင်ပွန်းရဲ့ သူငယ်ချင်းကောင်းလား"
ရန်အိမ်ရှင်မက စိတ်သက်သာရာ ရသွားပုံရပြီး ရှက်ရွံနေဟန်နဲ့ ပြန်ပြောလာသည်။ "ဟုတ်ကဲ့၊ သူက ပိုက်ဆံချေးဖို့ နှစ်ရက်တစ်ခါလောက် ဒီအိမ်ကို လာတတ်တယ်"
"ရန်လွီက သူ့ကို ပိုက်ဆံအများကြီး ချေးခဲ့တာလား၊ ဘယ်လောက်လဲ" ကုယွင်က မေးလိုက်သည်။
ရန်အိမ်ရှင်မက ခဏလောက်စဉ်းစားပြီး ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။ "ကျွန်မယောက်ျားရဲ့မိသားစုအရေးကို ကျွန်မနားမလည်ပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် အများကြီး ဖြစ်နိုင်တယ်"
ကုယွင်က ချဲ့ကားတဲ့အမူအရာနဲ့ ပြုံးပြလိုက်ပြီး "အိုး၊ သူက မင်းရဲ့ရောဂါကို ကုသပေးနိုင်ပြီး လီကျစ်ကိုလည်း ပိုက်ဆံချေးပေးနိုင်တယ်။ ပြီးတော့ မင်းတို့ အိမ်မှာ ပစ္စည်းတွေ အများကြီးရှိနေတာကိုတွေ့ရတယ်၊ စစ်သူကြီးအိမ်တော်က ဒီအဖွဲ့မှူးရဲ့လစာက မနည်းလောက်ဘူး"
ကုယွင်က ပြောပြီးတာနဲ့ စုယွိကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
စုယွိက လက်ဖက်ရည်သောက်နေတာကို ခေတ္တရပ်လိုက်သည်။ သူက စစ်သူကြီးအိမ်တော်၏ လစာအကြောင်းကို ကောင်းကောင်းသိသည်။ ထိုဝင်ငွေအရ ဤကဲ့သို့ နေထိုင်ရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။
ရန်အိမ်ရှင်မက တိတ်ဆိတ်နေတာကြောင့် ကုယွင်က "ရန်လွီရဲ့ ပိုက်ဆံတွေ ဘယ်ကလာလဲဆိုတာ မင်း သိလား"
ရန်အိမ်ရှင်မက ခေါင်းခါလိုက်ပြီး "မသိဘူး"
ကုယွင်က ရုတ်တရက် ထရပ်လိုက်ပြီး "ကောင်းပြီ မင်းကို အချိန်အတော်ကြာအောင် အနှောက်အယှက်ပေးပြီးပြီဆိုတော့ ငါတို့ ပြန်ဖို့ အချိန်တန်ပြီ"
ဒါပဲလား? လူသတ်မှုနဲ့ပတ်သတ်ပြီး သူမ မမေးတော့ဘူးလား?! ရန်အိမ်ရှင်မ၏မျက်နှာပေါ်တွင် ရှုပ်ထွေးနေသောအကြည့်များ ရှိနေသော်လည်း သူမ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ မတ်တတ်ထရပ်ကာ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ "ကောင်းပါပြီ၊ ရှင့်တို့တွေ ဖြည်းဖြည်း သွားကြပါ"
သူတို့သုံးယောက် ရန်အိမ်နဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းအထိ လမ်းလျှောက်လာပြီးနောက် ရန်မိသားစုအိမ်ထဲကို စဝင်ကတည်းက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ကျွော့ချင်းက ခြေလှမ်းတွေကို ရပ်လိုက်ပြီး စိုးရိမ်တကြီးနဲ့ "ဘယ်လိုလဲ"
ကုယွင်က သူမနှုတ်ခမ်းထောင့်တွေကို ပင့်တင်လိုက်ပြီး အခိုင်အမာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ " သူ(မ) လိမ်နေတယ်"
သူမက မေးခွန်းအချို့ကို လှည့်ပတ်မေးမြန်းပြီးနောက် ထိုအမျိုးသမီးက လိမ်နေသည်ဟု ကောက်ချက်ချနိုင်ခဲ့သည်။ အချိန်အတော်ကြာအောင် မကျေမနပ်ဖြစ်နေသော စုယွိက "မင်း ဘာလို့ သူ(မ) လူလိမ်လို့ ပြောတာလဲ၊ သူ(မ)အဖြေက အရမ်းရိုးသားတယ်လို့ ငါ ထင်တယ်!"
ကုယွင်က သူ့ကိုကြည့်ဖို့ သူမခေါင်းကို ပြန်လှည့်လိုက်ပြီး "နင်က လူပျိုမလား?"
ဘာလဲ?? ဘာလဲ??? ဘာလူပျိုလဲ??! ဒီမေးခွန်းက ဘာကိုပြောချင်တာလဲ??? စုယွိက အရှက်ကွဲသလို ခံစားလိုက်ရပြီး "မင်း ဘာပြောလိုက်တာလဲ?"
ကျွော့ချင်းက သူမ၏ ရယ်ချင်စိတ်ကို မျိုသိပ်ကာ ရှိုးပွဲကောင်းကောင်းလေးတစ်ခုကြည့်ရန် စောင့်မျှော်နေခဲ့သည်။
စုယွိ၏မျက်ခုံးများကို နဖူးအလယ်သို့ မြင့်တက်လာကာ အပေါ်မျက်ခမ်းများက ကျယ်လာပြီး အောက်မျက်ခမ်းများကို တင်းကျပ်သွားခဲ့သည်။ ကုယွင်က စုယွိ၏မျက်နှာကို လက်ညှိုးထိုးကာ အသံတိမ်တိမ်နဲ့ "ဒါက ထိတ်လန့်စရာလား"
စုယွိက အံ့ဩနေတာကြောင့် သူမ ဘာပြောနေမှန်းကို မသိလိုက်ပေ၊ ကုယွင်က ဆက်ပြီး မေးနေသေးသည်။ "အဲ့မေးခွန်းကို ဖြေလေ၊ မင်းက လူပျိုလား"
"မင်း နောက်နေတာလား?... လူပျိုလား?? ငါက ဘယ်လို လူပျိုဖြစ်နေအုံးမှာလဲ..."
##@! စုယွိက ကျိန်ဆဲနေပြန်သည်။
ကုယွင်က ကျေနပ်စွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး "ဒါက လိမ်နေတာပဲ"
စုယွိက ကုယွင်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း စိုးရိမ်တကြီးနဲ့ "ငါ မလိမ်ဘူး!!"
ကုယွင်က သူ့ပုခုံးပေါ်ကို လက်တင်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာကို သနားနေတဲ့ ပုံစံနဲ့ ကြည့်ကာ ထပ်ပြောလိုက်သည်။ "ကောင်းပြီ၊ နောက်တစ်ခါ နင် လိမ်နေတာကို တခြားသူတွေ မရိပ်မိစေချင်ရင် နင်လိမ်တဲ့အခါ ထပ်ခါထပ်ခါ တုံ့ဆိုင်း မနေနဲ့။ တံတွေး မမျိုချနဲ့၊ အမှတ်တမဲ့ နောက်ပြန်မဆုတ်နဲ့ "
စုယွိ ခေါင်းငုံ့ပြီး သူ့ခြေထောက်တွေကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ တကယ်ပဲ မသိစိတ်နဲ့ နောက်ပြန် ဆုတ်ခဲ့မိတယ်။ ဒါက ဘယ်လို ဖြစ်သွားတာလဲ?! အထူးသဖြင့် ဒီလို စိတ်ပျက်စရာကောင်းတဲ့မေးခွန်းကို ကြုံလာရတဲ့အခါ လိမ်မိပြီး အဖမ်းခံလိုက်ရတာက တကယ်ကို စိတ်မကောင်းစရာပါပဲ..
ကုယွင်က ချီတုံချတုံဖြစ်နေပြီး ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိဖြစ်နေတဲ့ စုယွိမျက်နှာကို စိုက်ကြည့်နေရင်း ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နဲ့ "ဒီမျက်နှာအမူအရာကို ရှက်နေတယ်လို့ ခေါ်တယ်"
စုယွိက ကုယွင်ကို လျစ်လျူရှုထားလိုက်သည်။ သူက စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောနိုင်လောက်အောင် ပိတ်ဆို့ခံထားရသည်။ ရှက်နေတာလား ဒေါသဖြစ်နေတာလား မသိနိုင်ပေမယ့် သူ့မျက်နှာက အနည်းငယ်နီမြန်းနေခဲ့သည်။
ကျွော့ချင်းက သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ ရယ်မောလိုက်သည်။ စုယွိက သိချင်စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ "ဒါက ဘာကြီးလဲ၊ သူ(မ) ဟန်ဆောင်နေတာကို မင်း ဘယ်လိုသိလဲ!"
စုယွိက စကားဆုံးသွားတာနဲ့ ကုယွင်က သူမခြေဖဝါးကို မြှောက်ပြီး စုယွိ၏ခြေဖမိုးပေါ်သို့ ကရုဏာမဲ့စွာ အပြင်းအထန် နင်းချလိုက်သည်။
"အားးး————" အဲ့တာက သူ့ကို သေတဲ့အထိ နာကျင်စေတယ်။ စုယွိက ကုယွင်ကို စိုက်ကြည့်နေရင်း "အဲ့ဒါ၊ ဘာလုပ်တာတုန်း!"
ကုယွင်က လက်ပိုက်ထားရင်း လေးနက်သော မျက်နှာဖြင့် ရှင်းပြလာခဲ့သည်။ "နင် အခု ခံစားရတဲ့ နာကျင်မှုကြောင့် ဒေါသဖြစ်တယ်မလား? အဲ့တာက မှန်ကန်တဲ့ အပြုအမူတွေပဲ။ မသိစိတ်ကနေ စိတ်ခံစားမှုကို ဖော်ပြတာကို ဖိနှိပ်ချုပ်ချယ်ဖို့ ခက်တယ်။ ပုံမှန်ဆိုရင် ဖုံးကွယ်ဖို့ ခက်ခဲတယ်။ စိတ်ခံစားချက်က ချက်ချင်းဆိုသလို မျက်နှာမှာ ပေါ်တယ်၊ အဲ့ဒါကို ဖုံးကွယ်ဖို့က အရမ်းခိုင်မာတဲ့ စိတ်ဓာတ်ရှိဖို့လိုတယ်၊ သူမရဲ့အမူအရာက တစ်စက္ကန့်ထက်ပိုပြီး တုံးဆိုင်းနေပြီဆိုရင် အဲ့တာက အတုအယောင်တွေပဲ"
အဲ့လိုလား?? စုယွိက ဒါကို အလေးအနက် တွေးကြည့်နေတုန်း အခုနလေးတင် လေးနက်တဲ့ ပုံပေါက်နေတဲ့ ကုယွင်က "ငါ ပြောနေတာတွေကို နင် သိပ်စဉ်းစားနေဖို့ မလိုဘူး။ နင်ရဲ့ ဥာဏ်ရည်နဲ့ဆိုရင် နင် ဘယ်လောက်ပဲ ကြိုးစားကြိုးစား နားလည်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး"
ဒါက သူမ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ?! သူ ဒေါသထွက်ခါနီးအချိန်မှာ ကျွော့ချင်းက သူ့ဆီ လှမ်းလာပြီး သူ့ပုခုံးကို ပုတ်ကာ "သနားစရာ ကြက်ကလေး၊ မင်းကို ဒီပါးစပ်ကြမ်းတဲ့ မိန်းမနဲ့တွေ့အောင် ဘယ်သူက လုပ်လိုက်တာလဲ၊ ငါ စိတ်မကောင်းလိုက်တာ"
ထိုစကားကိုပြောပြီးနောက် အမျိုးသမီးနှစ်ဦးက ရယ်မောလိုက်ပြန်သည်။
"မင်း..."
သူက စစ်သူကြီးပါနော်... သူ ဘာလို့ ဒီမှာ လှောင်ပြောင်ခံနေရတာလဲ! စုယွိက ဒေါသတကြီး လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။
ဝေးကွာသွားသော နောက်ကျောကို ကြည့်လိုက်ရင်း သူမတို့နှစ်ယောက်က တစ်ချိန်တည်းမှာ အပြုံးတွေကို မျိုသိပ်လိုက်ကြသည်။ ကျွော့ချင်းက သူမစိတ်ထဲမှာ ရှုပ်ယှက်ခတ်နေပြီး "နင် ဘာလို့ သူ့ကို ဒီလောက်ဒေါသထွက်အောင် လုပ်နေတာလဲ"
ယွင်က တခါတရံ စကားပြောတဲ့အခါ တည့်တိုး ပြောတတ်ပေမယ့် သူမက အခြားသူများကို လှောင်ပြောင်ရယ်မောရတာကို နှစ်သက်သောသူ မဟုတ်ပေ။ သူမ ထိုသို့ပြုလုပ်ရခြင်း၏ အကြောင်းအရင်းမှာ အကြောင်းအရင်းရှိနေသင့်သည်။
ကုယွင်က ပုခုံးကို အနည်းငယ် တွန့်ကာ "မနေ့က လီကျစ်ရဲ့ နောက်ကြောင်းကို စစ်ဆေးကြည့်တော့ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတဲ့ တိုက်ဆိုင်မှုတစ်ခုကို တွေ့ခဲ့တယ်"
"ဘာလဲ?"
"တကယ်တော့ သူက ချွီဇဲ့နဲ့အတူ ကျောက်လှိုဏ်ဂူရဲ့ ထွက်ပေါက်တွေမှာ စောင့်ခဲ့တဲ့ လူလေးယောက်ထဲက တစ်ယောက်ပဲ"
သူမက လီကျစ်ရဲ့ သဲလွန်စတစ်ချို့ကို ရှာချင်ပေမယ့် စုယွိကတော့ သူမကို ဒီရွှေအမှုဟောင်းထဲမှာ မပါဝင်စေချင်ခဲ့ဘူး။ .
ကျွော့ချင်းက "ရန်လွီက သူ့ကို ပိုက်ဆံချေးဖို့ ဆန္ဒရှိနေတာက ရွှေတွေရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်ကို သိနေတာကြောင့် ဖြစ်နိုင်မလား?!"
နောက်ဆုံးတော့ တိုးတက်မှုအချို့ရှိလာတာကြောင့် ကျွော့ချင်းက ကုယွင်ကို စိုးရိမ်တကြီး ဆွဲခေါ်လိုက်ပြီး "အခု သူ့ကို သွားရှာကြရအောင်"
ကုယွင်က သူမလက်ကို အဆွဲခံလိုက်ရတဲ့ အချိန်မှာတော့ မရုန်းကန်ဘဲ ပြုံးနေကာ "ချမ်ကျင်းအတွက် နင်စိုးရိမ်နေတာက နည်းနည်းလွန်လွန်းနေတယ်"
အဲ့ဒီကို ရောက်သွားပြန်ပြီ၊ သူမမှာ ဘာမှလုပ်စရာမရှိဘူးလား?? ငါကို တနေကုန် လာနောက်ပြောင်နေတယ်၊ သူ(မ)ကို ကြည့်ရတာ ပျင်းလွန်းနေပုံပဲ...
ကျွော့ချင်းက အေးစက်စက်နဲ့ "သူက ငါ့ရဲ့ ကယ်တင်ရှင်ပဲ၊ ဒါပဲ တခြားဘာမှ မရှိဘူး!"
"အင်း အဲ့ဒါက အမှန်တရားပဲ" ကုယွင်က ဖြည်းညှင်းစွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး "လို့ရှီးယန်ကရော ဘယ်လိုလဲ?"
ကျွော့ချင်းက သူမကို မကြည့်တော့ဘဲ စိတ်မရှည်စွာ ပြန်ပြောလိုက်သည်။ "သူက သာမန်သူငယ်ချင်းပဲ"
အဲ့တာပြောပြီးမှ သူမဘာသာ အနည်းငယ် စိတ်ရှုပ်သွားခဲ့သည်။ လို့ရှီးယန်နဲ့ သူမက ဘယ်လိုဆက်ဆံရေးမျိုးရှိလဲဆိုတာ သူမကိုယ်တိုင်တောင် မသိတော့ပါဘူး။ ယောကျာ်းလေးနဲ့ မိန်းခလေးကြားက သူငယ်ချင်းဆက်ဆံရေးလား???! အခုထက်ထိ ဖွင့်ဟဝန်ခံခြင်း မရှိပေမယ့် သူမရဲ့ကိုယ်ပိုင်စိတ်ခံစားချက်တွေအရ သူမရဲ့အချစ်က အပြန်အလှန် ဖြစ်လာနိုင်တယ်။ ပြီးတော့ မနေ့ညက သူ သူမကို နမ်းခဲ့တယ်။ ဘာလို့လဲ???
"လိမ်နေပြန်ပြီ" ကုယွင်က သူမကို ကရုဏာမဲ့စွာ ဖော်ထုတ်လိုက်သည်။
ကျွော့ချင်းက အနည်းငယ် စိတ်ဆိုးသွားကာ ကုယွင်ရဲ့လက်ကို ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး"နင် အဲဒါကို ရပ်လိုက်တော့၊ နင့်ရဲ့ စူးစမ်းနိုင်လွန်းတဲ့ စွမ်းရည်တွေကို ဒီမှာပဲ ရပ်လိုက်တော့"
အိုး~မင်း စိတ်ဆိုးနေတာလား???! ကုယွင်က သူမလက်ဖဝါးများကို ဖြန့်ပြကာ အပြစ်ကင်းသော အပြုံးဖြင့် "သခင်မလေးကျွော့ရေ... ကျေးဇူးပြုပြီး... ကျေးဇူးပြုပြီး မှန်တစ်ချပ် ရှာပြီး နင့်ရဲ့ ရှက်နေတဲ့ အမူအရာကို ကြည့်လိုက်ပါဦး၊ ဘာစူးစမ်းတဲ့ စွမ်းရည်မှ မလိုပါဘူး ဟုတ်ပြီလား?"
သူမ ပြောရဲသေးတယ်ပေါ့။
"ကုယွင်... နင်က ရန်ဖြစ်ချင်နေတာပဲ!" ကျွော့ချင်းက လက်သီးကို တင်းတင်းဆုပ်ပြီး ကုယွင်ပုခုံးကို ထုချလိုက်တော့သည်။ ကံမကောင်းစွာနဲ့ သန်မာပြီး သွက်လက်တဲ့ ကုယွင်က ဘေးကို အလွယ်တကူ ရှောင်ထွက်သွားသည်။ လူနှစ်ယောက်က တစ်လမ်းလုံး စနောက်လိုက် ရန်ဖြစ်လိုက်နဲ့ လီကျစ်၏နေအိမ်ကို မြန်မြန်ဆန်ဆန် ရောက်သွားခဲ့သည်။
လီကျစ်က မြို့တံခါးအနီးရှိ ခြံဝင်းငယ်လေးတစ်ခုတွင် နေထိုင်သည်။ ၎င်းက အနည်းငယ် လူသူကင်းမဲ့နေပုံရသော ဝင်းငယ်တစ်ခုဖြစ်ပြီး ပျက်စီးယိုယွင်းနေသော အုတ်ကြွပ်မိုးထားသော အိမ်တစ်လုံး ရှိနေသည်။
အဝေးမှလာနေသော ကုယွင်နှင့် ကျွော့ချင်းတို့က တံခါးကို စောင့်ကြပ်နေသော ရုံးတော်အရာရှိ အများအပြားကို တွေ့လိုက်ရသည်။ရံဖန်ရံခါ အခန်းထဲမှ ဆူညံသံများ ထွက်ပေါ် လာတာကြောင့် နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကြည့်ကာ တံခါးကို ပြန်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူမတို့ တံခါးဆီသို့ ရောက်ချိန်တွင် ကျွော့ချင်းက အနည်းငယ် ရင်းနှီးနေပုံရသော ရုံးတော်အရာရှိတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရတာကြောင့် လှမ်းမေးလိုက်သည်။ "ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ?"
ထိုအရာရှိက ကျွော့ချင်းနှင့် ကုယွင်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး မနေ့ညက ဝန်ကြီးချုပ်လို့နှင့် စစ်သူကြီးစုတို့နှင့်အတူ မှူခင်းဌာန၏အကျဥ်းထောင်သို့ လိုက်ပါလာသော အမျိုးသမီးများဖြစ်ကြောင်း မှတ်မိလိုက်သည်။ ထိုကြောင့် သူက ယောင်ဝါးဝါးနဲ့ "ရှန်လူကြီးမင်းက ကျွန်တော်တို့ကို လီကျစ်ကို စစ်ဆေးဖို့ ရုံးတော်ကို ခေါ်လာခိုင်းခဲ့တယ်"
သူတို့က ရန်မိသားစုဆီကိုလည်း သွားခဲ့ပေမယ့် ရန်အိမ်ရှင်မကိုတော့ ခေါ်မသွားခဲ့ပေ၊ ဒါပေမယ့် အခု လီကျစ်ကို ခေါ်သွားချင်နေကြပြီ! သဲလွန်စ တစ်ခုခုတွေ့သွားတာ ဖြစ်နိုင်မလား???
ကျွော့ချင်းက ဆက်မေးဖို့ စဉ်းစားနေတုန်း အခန်းထဲက လူတစ်ယောက်ရဲ့အော်သံက "ငါ ရန်လွီကို မသတ်ဘူး၊ ငါ ဘယ်သူကိုမှ မသတ်ဘူး၊ အဲဒီဓားက ငါ့ပစ္စည်း မဟုတ်ဘူး!!"
ဓား? ကျွော့ချင်းနှင့် ကုယွင်တို့ ထိတ်လန့်သွားကြသည်။ လူသတ်လက်နက်ကို ရှာတွေ့ပြီလား?
ကျွော့ချင်းနှင့် ကုယွင်တို့က တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မျက်လုံးများဖြင့် အချက်ပြကာ မှန်းဆကြည့်နေကြစဉ်တွင် အရပ်ရှည်သော ရုံးတော်အရာရှိနှစ်ဦးက အရပ်ရှည်ရှည်နဲ့ ခပ်ပိန်ပိန် အမျိုးသားတစ်ဦးကို ဆွဲခေါ်လာကြသည်။
အဲဒီလူက ဆက်ပြီး ရုန်းကန်နေကာ ကျယ်လောင်စွာနဲ့ "လွှတ်၊ မင်းတို့ ငါ့ကို မစွပ်စွဲနဲ့၊ ဒီဓားက ငါ့ဓား မဟုတ်ဘူး"
ရှေ့ကလျှောက်လာတဲ့ ရုံးတော်အမှုထမ်းက သူတို့ရဲ့ခေါင်းဆောင် ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။ သူက လီကျစ်ရဲ့အော်သံကို လျစ်လျူရှုပြီး "မင်း ပြောစရာရှိရင် ရုံးတော်မှာ ပြောလို့ရတယ်၊ သူ့ကို အခု ခေါ်သွားလိုက်တော့"
လူတစ်စုက လီကျစ်ကို ချုက်နှောင်ကာ မှုခင်းဌာနဆီသို့ လျှောက်သွားကြသည်။
"အခု ငါတို့ဘာလုပ်သင့်လဲ" ကျွော့ချင်းက ရုံးတော်၏အမှုထမ်းအကြီးတစ်ဦး၏ လက်ထဲတွင် အထည်ထုပ်တစ်ထုပ် ကိုင်ဆောင်ထားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ သူမ မှန်းတာ မမှားလျှင် ထိုအရာက လူသတ်လက်နက် ဖြစ်နိုင်သည်။
ကုယွင်က စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့အမူအရာပြသပြီး နူးညံ့စွာ ပြုံးလိုက်ကာ "လီကျစ်က မလိမ်ဘူး၊ ဒီဓားက သူ့ဓား မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ လူသတ်သမားက စိတ်မငြိမ်တော့ပုံရတယ်"
အရင်က ချမ်ကျင်းကို ချောက်ချပြီး အခု လီကျစ်ကို အပြစ်ပုံချလိုက်သည်။ လူသတ်သမားရဲ့ လှည့်ကွက်တွေကြောင့်သာ မဟုတ်ရင်ရင် နည်းနည်းတော့ ရှုပ်ထွေးနေနိုင်သေးသည်။ ခုတော့....
ကုယွင်က ကျွော့ချင်းကို မျက်စိမှိတ်ပြရင်း အားရပါးရ ပြုံးလိုက်သည်။ "သွားမေးရအောင်၊ ရွှေကိစ္စအတွက် ကြီးကြီးမားမား တိုးတက်မှု ရှိလိမ့်မယ်"
လူသတ်သမား၏ လှုပ်ရှားမှုကြောင့် လီကျစ်ကို သေစေနိုင်ပြီး သူမက အဲ့တာကို အကျိုးရှိရှိ အသုံးချနိုင်ရမည်ပင်။
ကုယွင်က စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံရပြီး ပြပွဲစတင်တော့မည်ဟု ကျွော့ချင်းက မှန်းဆလိုက်သည်။
သူမတို့နှစ်ဦးက ရုံးတော်အရာရှိများ၏နောက်မှ တရားရေးဌာနသို့ လိုက်သွားကြသည်။ အဆောက်အအုံက ကွက်လပ်ဖြစ်နေသောကြောင့် မည်သူမျှ သတိမထားမိဘဲ ပျက်စီးနေသောအိမ်ထောင့်၏အရိပ်မှ မျက်လုံးတစ်စုံက သူမတို့နှစ်ဦး ထွက်ခွာသွားသည်ကို အေးစက်စွာ စိုက်ကြည့်နေသည်။
ဘယ်လောက်ပျော်စရာကောင်းတဲ့ ကစားပွဲလဲ၊ ကြောင်က ကြွက်ကို ဖမ်းတယ်၊ ဘယ်သူက ကြောင်လဲ၊ ဘယ်သူက ကြွက်လဲ။
အေးစက်ထိုင်းမှိုင်းတဲ့ ရယ်သံတိုးတိုး ထွက်လာပြီး ခနနေတော့ ပြန်တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့သည်။
( T/N: E-tranမှာ ပြောထားတဲ့က အချိန်ကို ရှီးချန်နဲ့ မသုံးပဲ နာရီနဲ့ ရေးထားတာတွေက သူမှားတာ မဟုတ်ပါဘူးတဲ့ ၊ မူရင်းမှာကိုက အဲ့လိုပါတဲ့၊ တမင်လား မှားနေတာလားတော့ မသိပါဘူး တဲ့....
ကိုယ်ရဲ့ အမြင်အရတော့ တခါတလေ ကျွော့ချင်းရဲ့အတွေးတွေတို့ သူတို့အချင်းချင်း ပြောတဲ့အချိန်တို့ဆိုရင် ခတ်စကားတွေ သုံးတာကို သတိထားမိတယ်၊ တခါတလေ ဆေးပညာစကားတွေဆိုရင်လဲ ခေတ်စကားတွေပဲ သုံးတယ်၊ ကိုယ်လဲ အဲ့တာကြောင့် သူတို့သုံးထားတဲ့ အတိုင်းပဲ ပြန်ရေးလိုက်တယ်နော်)
❤️❤️❤️Thank you so much for your lovely supports❤️❤️❤️
အခန္း ၆၄ : ဘယ္သူက လိမ္ညာေနတာလဲ?
ေကြၽာ့ခ်င္းက နံနက္ ကိုးနာရီမွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အိမ္ေတာ္၏ တံခါးဝတြင္ ေပၚလာၿပီး အိမ္ေတာ္အျပင္ဘက္ နံရံကို မွီကာ မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး ေမွးေနေသာ ကုယြင္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ေကြၽာ့ခ်င္းက သူမေရွ႕ကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး စကားစမေျပာရေသးခင္မွာ ကုယြင္က သူမ မ်က္လုံးေတြကို ဖြင့္လာၿပီး ေကြၽာ့ခ်င္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ သူမမ်က္ႏွာေပၚတြင္ ထူးဆန္းေသာ အၿပဳံးတစ္ခု ေပၚလာသည္။ "မေန႔ညက နင္ ဘာေတြ ခိုးလုပ္ထားေသးလဲ၊ ျပင္းထန္တဲ့အရာ တစ္ခုခုလား?"
သူမ မ်က္လုံးေအာက္က အမည္းဝိုင္းႀကီးေတြက အရမ္းကို သိသာေနၿပီး မ်က္လုံးေတြကလည္း ေဖာင္းကားေနတာေၾကာင့္ သူမ တစ္ညလုံး ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ႏိုင္တာ သိသာေနသည္။ သူမရဲ႕ထိုအမူအရာေတြကို ၾကည့္ၿပီး ကုယြင္က ဒီကိစၥကို ေတြးေနစရာမလိုပါဘူး။ သူမ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုေတြေတာင္ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနလဲမွ မသိတာ!!
ေကြၽာ့ခ်င္းက မေန႔ညက အနမ္းကို ျပန္ေတြးလိုက္မိတာေၾကာင့္ သူမရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက သဘာဝမက်စြာနဲ႔ တစ္ဖက္ကို လႊဲလိုက္ၿပီး အသံတိုးတိုးနဲ႔ က်ိန္ဆဲလိုက္မိသည္။ "နင့္ရဲ႕ အတင္းအဖ်င္းေျပာခ်င္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို ရပ္လိုက္စမ္း၊ ငါ ဘာမွ မလုပ္ဘူး၊ ဒီတိုင္း အိပ္ေရးမဝ႐ုံပဲ၊ အားလုံးက နင့္လို အၿမဲတက္ႂကြေနမယ္လို႔ ထင္ေနတာလား?!"
ယြင္က အျပာေရာင္ဝတ္စုံကို ၀တ္ဆင္ထားဆဲျဖစ္ၿပီး သူမ မေန႔ညက ဗိုလ္ခ်ဳပ္စံအိမ္ကိုပင္ ျပန္သြားခဲ့ပုံမရေပ။ တစ္ခါတစ္ရံ သူမ ယြင္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ဖြဲ႕စည္းပုံကို အမွန္တကယ္ သံသယဝင္မိသည္။ မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေမွးေန႐ုံနဲ႔ သူမ၏ ကာယႀကံ့ခိုင္မႈက ျပန္လည္ျပည့္ၿဖိဳးလာႏိုင္သည္။ လုံးဝ အနားယူဖို႔ မလိုပဲ အဆင္ေျပေနေသးသည္။ ဒီပုံမွန္မဟုတ္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္က သူမကို တကယ္စိတ္ရႈပ္ေထြးေစၿပီး မနာလိုျဖစ္ေစခဲ့သည္။
ေကြၽာ့ခ်င္းက ကုယြင္၏စူးစမ္းေသာ အၾကည့္ကို မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္လာၿပီး အေၾကာင္းအရာကို လ်င္ျမန္စြာ ေျပာင္းလဲလိုက္သည္။ "ခံဝန္စာေတြကို ၾကည့္ၿပီးၿပီလား တစ္ခုခုရွာေတြ႕ၿပီလား"
ကုယြင္က သူမကို ဆက္မေႏွာက္ယွက္ေတာ့ဘဲ အေဝးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ခ်င္းက အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးသူျဖစ္တာေၾကာင့္ လို႔ရွီးယန္နဲ႔ တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္လဲ အဲ့တာက ပုံမွန္ပါပဲ။ သူမရဲ႕ထင္ျမင္ခ်က္အရ ခ်င္းကျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ လႈပ္ရွားၿပီး သူ႔ကို ဆြဲေဆာင္ကာ အိတ္ကပ္ထဲ ထည့္ထားႏိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပါပဲ! တကယ္ေတာ့ လို႔ရွီးယန္လို ေယာက္်ားေတြ အမ်ားႀကီး မရွိႏိုင္ဘူးေလ။
ကုယြင္က လက္ပိုက္ထားရင္း ပခုံးတြန႔္ကာ "ၾကည့္ၿပီးၿပီ၊ စိတ္မေကာင္းစရာက လူေလးေယာက္ရဲ႕ထြက္ဆိုခ်က္ေတြက တူညီေနၿပီး ဘာကိုမွ ရွာမေတြ႕ဘူး။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ညႇိထားလားေတာင္ မွတ္ရတယ္"
အဲ့တာက မေန႔ညက ရလဒ္ပါ၊ သူမအတြက္ေတာ့ အဲ့ဒါက ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္း အခ်ိန္ျဖဳန္းမိတာပါပဲ။
ေကြၽာ့ခ်င္းက မ်က္ခုံးပင့္လိုက္ၿပီး "အဲ့လိုလား?"
သူမ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အလုပ္မ်ားရေပဦးေတာ့မည္။
သို႔ေသာ္ ကုယြင္က သူမကို စိတ္မပ်က္ေစဘဲ အားကိုးဖြယ္ရာ အၿပဳံးျဖင့္ ေျပာလာသည္။ "ဒါေပမယ့္ အခု ငါတို႔ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ သြားစစ္လိုက္ရင္ ဘယ္သူလိမ္လဲဆိုတာကို သိႏိုင္လိမ့္မယ္"
ေကြၽာ့ခ်င္းက ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး မလွမ္းမကမ္းမွာ စိတ္မရွည္ပုံနဲ႔ရပ္ေနတဲ့လူကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ေကြၽာ့ခ်င္းက "နင္ အဲ့အၿမီးေလးကို ဘယ္တုန္းက ရခဲ့တာလဲ"
တစ္ေယာက္က ကုယြင္.... သူမက ေယာက္်ားနဲ႔ မိန္းမၾကားက ကိစၥေတြကို သိပ္စိတ္မ၀င္စားေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေယာက္က ငယ္႐ြယ္ၿပီး တက္ႂကြေနတဲ့ ခပ္မိုက္မိုက္ ေကာင္ေလးျဖစ္ေနသည္။ သူတို႔က ဒီလို အၿမဲတြဲေနလို႔ မရဘူး မဟုတ္လား? စုလင္းကေရာ ဘယ္မွာလဲ??? ေကြၽာ့ခ်င္း၏ ႏွလုံးသားထဲတြင္ ယြင္အတြက္ စုလင္းကို ပိုၿပီး အေကာင္းျမင္ေနဆဲျဖစ္သည္။
ေကြၽာ့ခ်င္းက စဥ္းစားေနေပမယ့္ ကုယြင္က တည္ၿငိမ္တဲ့ အၿပဳံးနဲ႔ ျပန္ေျပာလာခဲ့သည္။ "ငါလည္း ဘာမွ မတက္ႏိုင္ဘူး၊ သူက စစ္သူႀကီးတစ္ေယာက္ေလ၊ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို သိတဲ့လူ မရွိဘူး။ အဲ့ေတာ့ ငါတို႔ေျပာတဲ့ စကားေတြကို ဘယ္သူက ဂ႐ုစိုက္မွာလဲ? လို႔ရွီးယန္ကလည္း ငါတို႔နဲ႔ လိုက္ဖို႔ အခ်ိန္မရွိဘူး၊ အဲ့ေတာ့ ငါအစားထိုးတစ္ခုပဲ ရွာလိုက္ရတယ္"
တကယ္ေတာ့ သူ႔ေၾကာင့္သာ မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္၊ သူမ မေန႔ညက စစ္ေဆးေရးမွတ္တမ္းေတြကို ၾကည့္ႏိုင္ခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
"ခ်င္းေမာ့... ဘယ္သူက အစားထိုးခံရတဲ့သူလဲ!" စုယြိက တစ္ညလုံး မအိပ္ရဘဲ ဒီအ႐ူးမနဲ႔ ေျပးလႊားေနခဲ့ရတာတာေၾကာင့္ ေဒါသထြက္ေနၿပီး ကုယြင္၏ ေက်းဇူးကန္းေသာ စကားကိုၾကားလိုက္ေသာအခါ သူက ခ်က္ခ်င္းပင္ ေဒါသတႀကီး ထေအာ္လိုက္သည္။
"လီက်စ္ကို အရင္သြားရွာမွာလား"
ကုယြင္က ေခါင္းယမ္းလိုက္ၿပီး "မဟုတ္ဘူး၊ ငါတို႔ ရန္သခင္မကို အရင္သြားၾကည့္သင့္တယ္လို႔ ငါ ထင္တယ္"
ရန္သခင္မက ေလးေယာက္ထဲမွာ တစ္ဦးတည္းေသာ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေက်ာ္ျဖတ္ဖို႔ အလြယ္ဆုံး ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထိုေၾကာင့္ သူမထံမွ စတင္တာကသာလွ်င္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ႏိုင္သည္။
"ေကာင္းၿပီ၊ သြားၾကရေအာင္"
သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း အသံတိုးတိုးျဖင့္ ေဆြးေႏြးေနၾကၿပီး ေပါက္ကြဲေတာ့မတက္ ေဒါသထြက္ေနေသာ အမ်ိဳးသားကို ဘယ္သူမွ ဂ႐ုမစိုက္ၾကေပ။
"ေတာက္...မုန္းဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ!" စုယြိအတြက္ေတာ့ လုံးဝ လ်စ္လ်ဴရႈျခင္းခံရတာက ဒါ ပထမဆုံးအႀကိမ္ပါ၊ သူက ေက်ာက္နံရံကို ထု႐ိုက္ၿပီး သူ႔ေဒါသကို ေဖာက္ထုတ္လိုက္သည္။ သူက စကားစျမည္ေျပာၿပီး ရယ္ေမာေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ စိုက္ၾကည့္ၿပီး က်ိန္ဆဲေနခဲ့ေပမယ့္ သူမတို႔ေနာက္ကို လိုက္ေနရေသးသည္။
ရန္မိသားစု၏ ၿခံဝင္းငယ္ေလးသို႔ သူမတို႔ ထပ္မံေရာက္ရွိလာေသာအခ်ိန္ရန္ ရန္အိမ္ရွင္မက ၿခံဝင္းအတြင္း သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ရန္ ရပ္ေနၿပီး ေခါင္းငုံ႔ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကုယြင္ႏွင့္ ေကြၽာ့ခ်င္းက ၿခံတံခါးဆီသို႔ ေရာက္ေသာအခါ သူမက သူမတို႔၏ မ်က္ႏွာမ်ားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ႏိုင္ရန္ ေခါင္းကိုေမာ့လိုက္သည္။ ရန္အိမ္ရွင္မက အံၾသသြားပုံနဲ႔ ေမးလာခဲ့သည္။ "အရာရွိေတြက အခုနမွ ျပန္ထြက္သြားတာပါ၊ မိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္က ဘာထပ္သိခ်င္ေသးလို႔လဲ"
သူမတို႔ မေန႔ညက ရွန္တရားသူႀကီးနဲ႔ လိုက္လာတဲ့ မိန္းခေလးေတြ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ရန္အမ်ိဳးသမီးက သူမတို႔ မွတ္မိေနခဲ့သည္။
႐ုံးေတာ္က လူေတြက ေစာေစာစီးစီး ဘာလာလုပ္တာလဲ? ကုယြင္က စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနေပမယ့္ သူမမ်က္ႏွာေပၚတြင္ အၿပဳံးခ်ိဳခ်ိဳတစ္ခု ရွိေနၿပီး "ဟုတ္ကဲ့၊ ရွန္တရားသူႀကီးမင္းက ဒီအမႈကို စီရင္မွာဆိုေတာ့ ေျဖရွင္းဖို႔ အေထာက္အထားေတြ အမ်ားႀကီး စုေဆာင္းထားဖို႔ လိုအပ္တယ္။ စုံစမ္းဖို႔ ပိုအဆင္ေျပသြားေအာင္ ကြၽန္မတို႔ ေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းတခ်ိဳ႕ ရွိေနေသးတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ရွန္တရားသူႀကီးမင္းက ကြၽန္မတို႔ကို သီးသန႔္စကားေျပာခိုင္းတယ္"
ရန္အိမ္ရွင္မက အနည္းငယ္ စိတ္ရႈပ္သြားေသာ္လည္း သူမက ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး ၿခံတံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ "ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဝင္လာပါ"
ေကြၽာ့ခ်င္းႏွင့္ ကုယြင္က လွမ္းဝင္လာၿပီး စုယြိက ေနာက္မွလိုက္လာခဲ့သည္။ ရန္အိမ္ရွင္မက စစ္သူႀကီးအိမ္ေတာ္၏ပိုင္ရွင္ကို သိေနခဲ့တာေၾကာင့္ သူမက သူ႔ကို လ်စ္လ်ဴရႈရန္ မဝံ့မရဲျဖစ္ေနကာ လက္ဖက္ရည္ျဖင့္ ဧည့္ခံလိုက္သည္။ "လက္ဖက္ရည္ေသာက္ပါဦးရွင့္၊ လက္ဖက္ရည္က နည္းနည္းညံေနတာေၾကာင့္ ကြၽန္မကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါ"
ေကြၽာ့ခ်င္းႏွင့္ ကုယြင္တို႔က ထမင္းစားခန္းရွိ စားပြဲဝိုင္းတြင္ ထိုင္ေနၾကၿပီး စိတ္ဆိုးေနေသးတဲ့ စုယြိက လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း တံခါးဝက ခုံတန္းလ်ားမွာ ထိုင္ေနခဲ့သည္။
ကုယြင္က ရန္အိမ္ရွင္မကို ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး "ရန္သခင္မ၊ အလုပ္ရႈပ္ေနဖို႔ မလိုက္ပါဘူး၊ ကြၽန္မတို႔က ေမးခြန္းအနည္းငယ္ေမးၿပီးရင္ ျပန္မွာပါ၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ထိုင္ပါ"
ရန္အိမ္ရွင္မက ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး သူမတို႔ႏွင့္ ဆန႔္က်င္ဘက္တြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကုယြင္က သူမနဲ႔ ဆန႔္က်င္ဘက္မွာ ထိုင္ေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္လိုက္ရသည္။ သူမက အသက္ ၂၀ထက္ မပိုေသးဘဲ ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ိဳလြန္းေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းငုံထားတာက ေရွးခတ္ကအမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အေလ့အထတစ္ခုလားလို႔ ေတြးရင္း ကုယြင္က ေခါင္းကိုက္ေနခဲ့သည္။
ကုယြင္က ေအးေအးေဆးေဆး ေလသံနဲ႔ ေမးလိုက္သည္။ "ရန္သခင္မ၊ ရန္လြီနဲ႔ လက္ထပ္ထားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ"
"ႏွစ္ႏွစ္ရွိၿပီ" ရန္အိမ္ရွင္မက တည္ၿငိမ္စြာ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"ဒါဆို မင္းတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြက ဘယ္လိုလဲ"
ရန္အိမ္ရွင္မက အနည္းငယ္ ထိတ္လန႔္သြားၿပီး ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"ကြၽန္မတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးက အရမ္းေကာင္းပါတယ္"
ကုယြင္၏ မ်က္လုံးမ်ားက တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခပ္သြားေပမယ့္ သူမက ေပါ့ပါး ဟန္ေဆာင္လိုက္ကာ ရန္အိမ္ရွင္မ၏ လက္ေကာက္ဝတ္ကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္း ၿပဳံးလ်က္ "ဒါဆို မင္းလက္ေပၚက ဒဏ္ရာက မင္းဘာသာ ထိခိုက္မိတာလား?"
ရန္အိမ္ရွင္မက အံ့ၾသတႀကီးနဲ႔ ေခါင္းေမာ့ၿပီး ကုယြင္ကို ၾကည့္လာခဲ့သည္။ သူမ ၿခံသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေနခ်ိန္မွာပဲ အက်ႌလက္ကို လိပ္တင္ထားခဲ့ေပမယ့္ သူမတို႔ကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ အက်ႌလက္ေတြကို ခ်က္ခ်င္း ျပန္ခ်ခဲ့သည္။ ဒါေတြက ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြျဖစ္ၿပီး သူမက တကယ္ကို ျမင္ႏိုင္ခဲ့ေသးသည္။
ကုယြင္၏ စူးစမ္းေသာ မ်က္လုံးမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရင္း ရန္အိမ္ရွင္မက သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး ေခါင္းကို ျဖည္းညႇင္းစြာ ျပန္ငုံ႔ကာ "ကြၽန္မခင္ပြန္းက နည္းနည္း စိတ္မရွည္သလို ေဒါသကလည္း မေကာင္းဘူး၊ တစ္ခါတေလ မူးလာရင္ ကြၽန္မအေပၚ ရက္စက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက ပုံမွန္အခ်ိန္ေတြမွာ ကြၽန္မကို ဂ႐ုတစိုက္ရွိပါတယ္၊ ကြၽန္မက က်န္းမာေရး သိပ္မေကာင္းဘူး။ သူသာ ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီး ကြၽန္မကို ကုသဖို႔ သမားေတာ္မရွာေပးခဲ့ရင္ ကြၽန္မ အသက္မရွင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး"
ကုယြင္က ဒီကိစၥကို ဆက္ၿပီး မေမးေတာ့ဘဲ အေၾကာင္းအရာ ေျပာင္းေမးလိုက္သည္။ "လီက်စ္က မင္းခင္ပြန္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းလား"
ရန္အိမ္ရွင္မက စိတ္သက္သာရာ ရသြားပုံရၿပီး ရွက္႐ြံေနဟန္နဲ႔ ျပန္ေျပာလာသည္။ "ဟုတ္ကဲ့၊ သူက ပိုက္ဆံေခ်းဖို႔ ႏွစ္ရက္တစ္ခါေလာက္ ဒီအိမ္ကို လာတတ္တယ္"
"ရန္လြီက သူ႔ကို ပိုက္ဆံအမ်ားႀကီး ေခ်းခဲ့တာလား၊ ဘယ္ေလာက္လဲ" ကုယြင္က ေမးလိုက္သည္။
ရန္အိမ္ရွင္မက ခဏေလာက္စဥ္းစားၿပီး ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။ "ကြၽန္မေယာက္်ားရဲ႕မိသားစုအေရးကို ကြၽန္မနားမလည္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ႏိုင္တယ္"
ကုယြင္က ခ်ဲ႕ကားတဲ့အမူအရာနဲ႔ ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး "အိုး၊ သူက မင္းရဲ႕ေရာဂါကို ကုသေပးႏိုင္ၿပီး လီက်စ္ကိုလည္း ပိုက္ဆံေခ်းေပးႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မင္းတို႔ အိမ္မွာ ပစၥည္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတာကိုေတြ႕ရတယ္၊ စစ္သူႀကီးအိမ္ေတာ္က ဒီအဖြဲ႕မႉးရဲ႕လစာက မနည္းေလာက္ဘူး"
ကုယြင္က ေျပာၿပီးတာနဲ႔ စုယြိကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
စုယြိက လက္ဖက္ရည္ေသာက္ေနတာကို ေခတၱရပ္လိုက္သည္။ သူက စစ္သူႀကီးအိမ္ေတာ္၏ လစာအေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ ထိုဝင္ေငြအရ ဤကဲ့သို႔ ေနထိုင္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။
ရန္အိမ္ရွင္မက တိတ္ဆိတ္ေနတာေၾကာင့္ ကုယြင္က "ရန္လြီရဲ႕ ပိုက္ဆံေတြ ဘယ္ကလာလဲဆိုတာ မင္း သိလား"
ရန္အိမ္ရွင္မက ေခါင္းခါလိုက္ၿပီး "မသိဘူး"
ကုယြင္က ႐ုတ္တရက္ ထရပ္လိုက္ၿပီး "ေကာင္းၿပီ မင္းကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ အေႏွာက္အယွက္ေပးၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ငါတို႔ ျပန္ဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ"
ဒါပဲလား? လူသတ္မႈနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး သူမ မေမးေတာ့ဘူးလား?! ရန္အိမ္ရွင္မ၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ရႈပ္ေထြးေနေသာအၾကည့္မ်ား ရွိေနေသာ္လည္း သူမ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ မတ္တတ္ထရပ္ကာ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ "ေကာင္းပါၿပီ၊ ရွင့္တို႔ေတြ ျဖည္းျဖည္း သြားၾကပါ"
သူတို႔သုံးေယာက္ ရန္အိမ္နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းအထိ လမ္းေလွ်ာက္လာၿပီးေနာက္ ရန္မိသားစုအိမ္ထဲကို စဝင္ကတည္းက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေကြၽာ့ခ်င္းက ေျခလွမ္းေတြကို ရပ္လိုက္ၿပီး စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ "ဘယ္လိုလဲ"
ကုယြင္က သူမႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေတြကို ပင့္တင္လိုက္ၿပီး အခိုင္အမာ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ " သူ(မ) လိမ္ေနတယ္"
သူမက ေမးခြန္းအခ်ိဳ႕ကို လွည့္ပတ္ေမးျမန္းၿပီးေနာက္ ထိုအမ်ိဳးသမီးက လိမ္ေနသည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္ခဲ့သည္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနေသာ စုယြိက "မင္း ဘာလို႔ သူ(မ) လူလိမ္လို႔ ေျပာတာလဲ၊ သူ(မ)အေျဖက အရမ္း႐ိုးသားတယ္လို႔ ငါ ထင္တယ္!"
ကုယြင္က သူ႔ကိုၾကည့္ဖို႔ သူမေခါင္းကို ျပန္လွည့္လိုက္ၿပီး "နင္က လူပ်ိဳမလား?"
ဘာလဲ?? ဘာလဲ??? ဘာလူပ်ိဳလဲ??! ဒီေမးခြန္းက ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲ??? စုယြိက အရွက္ကြဲသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး "မင္း ဘာေျပာလိုက္တာလဲ?"
ေကြၽာ့ခ်င္းက သူမ၏ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မ်ိဳသိပ္ကာ ရႈိးပြဲေကာင္းေကာင္းေလးတစ္ခုၾကည့္ရန္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့သည္။
စုယြိ၏မ်က္ခုံးမ်ားကို နဖူးအလယ္သို႔ ျမင့္တက္လာကာ အေပၚမ်က္ခမ္းမ်ားက က်ယ္လာၿပီး ေအာက္မ်က္ခမ္းမ်ားကို တင္းက်ပ္သြားခဲ့သည္။ ကုယြင္က စုယြိ၏မ်က္ႏွာကို လက္ညႇိဳးထိုးကာ အသံတိမ္တိမ္နဲ႔ "ဒါက ထိတ္လန႔္စရာလား"
စုယြိက အံ့ဩေနတာေၾကာင့္ သူမ ဘာေျပာေနမွန္းကို မသိလိုက္ေပ၊ ကုယြင္က ဆက္ၿပီး ေမးေနေသးသည္။ "အဲ့ေမးခြန္းကို ေျဖေလ၊ မင္းက လူပ်ိဳလား"
"မင္း ေနာက္ေနတာလား?... လူပ်ိဳလား?? ငါက ဘယ္လို လူပ်ိဳျဖစ္ေနအုံးမွာလဲ..."
##@! စုယြိက က်ိန္ဆဲေနျပန္သည္။
ကုယြင္က ေက်နပ္စြာ ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး "ဒါက လိမ္ေနတာပဲ"
စုယြိက ကုယြင္ကို စိုက္ၾကည့္ရင္း စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ "ငါ မလိမ္ဘူး!!"
ကုယြင္က သူ႔ပုခုံးေပၚကို လက္တင္လိုက္ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာကို သနားေနတဲ့ ပုံစံနဲ႔ ၾကည့္ကာ ထပ္ေျပာလိုက္သည္။ "ေကာင္းၿပီ၊ ေနာက္တစ္ခါ နင္ လိမ္ေနတာကို တျခားသူေတြ မရိပ္မိေစခ်င္ရင္ နင္လိမ္တဲ့အခါ ထပ္ခါထပ္ခါ တုံ႔ဆိုင္း မေနနဲ႔။ တံေတြး မမ်ိဳခ်နဲ႔၊ အမွတ္တမဲ့ ေနာက္ျပန္မဆုတ္နဲ႔ "
စုယြိ ေခါင္းငုံ႔ၿပီး သူ႔ေျခေထာက္ေတြကို ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ တကယ္ပဲ မသိစိတ္နဲ႔ ေနာက္ျပန္ ဆုတ္ခဲ့မိတယ္။ ဒါက ဘယ္လို ျဖစ္သြားတာလဲ?! အထူးသျဖင့္ ဒီလို စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတဲ့ေမးခြန္းကို ႀကဳံလာရတဲ့အခါ လိမ္မိၿပီး အဖမ္းခံလိုက္ရတာက တကယ္ကို စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ..
ကုယြင္က ခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္ေနၿပီး ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ေနတဲ့ စုယြိမ်က္ႏွာကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္း ၿပဳံးၿပဳံး႐ႊင္႐ႊင္နဲ႔ "ဒီမ်က္ႏွာအမူအရာကို ရွက္ေနတယ္လို႔ ေခၚတယ္"
စုယြိက ကုယြင္ကို လ်စ္လ်ဴရႈထားလိုက္သည္။ သူက စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပိတ္ဆို႔ခံထားရသည္။ ရွက္ေနတာလား ေဒါသျဖစ္ေနတာလား မသိႏိုင္ေပမယ့္ သူ႔မ်က္ႏွာက အနည္းငယ္နီျမန္းေနခဲ့သည္။
ေကြၽာ့ခ်င္းက သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ ရယ္ေမာလိုက္သည္။ စုယြိက သိခ်င္စိတ္ကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ "ဒါက ဘာႀကီးလဲ၊ သူ(မ) ဟန္ေဆာင္ေနတာကို မင္း ဘယ္လိုသိလဲ!"
စုယြိက စကားဆုံးသြားတာနဲ႔ ကုယြင္က သူမေျခဖဝါးကို ေျမႇာက္ၿပီး စုယြိ၏ေျခဖမိုးေပၚသို႔ က႐ုဏာမဲ့စြာ အျပင္းအထန္ နင္းခ်လိုက္သည္။
"အားးး————" အဲ့တာက သူ႔ကို ေသတဲ့အထိ နာက်င္ေစတယ္။ စုယြိက ကုယြင္ကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္း "အဲ့ဒါ၊ ဘာလုပ္တာတုန္း!"
ကုယြင္က လက္ပိုက္ထားရင္း ေလးနက္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ရွင္းျပလာခဲ့သည္။ "နင္ အခု ခံစားရတဲ့ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ေဒါသျဖစ္တယ္မလား? အဲ့တာက မွန္ကန္တဲ့ အျပဳအမူေတြပဲ။ မသိစိတ္ကေန စိတ္ခံစားမႈကို ေဖာ္ျပတာကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖို႔ ခက္တယ္။ ပုံမွန္ဆိုရင္ ဖုံးကြယ္ဖို႔ ခက္ခဲတယ္။ စိတ္ခံစားခ်က္က ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို မ်က္ႏွာမွာ ေပၚတယ္၊ အဲ့ဒါကို ဖုံးကြယ္ဖို႔က အရမ္းခိုင္မာတဲ့ စိတ္ဓာတ္ရွိဖို႔လိုတယ္၊ သူမရဲ႕အမူအရာက တစ္စကၠန႔္ထက္ပိုၿပီး တုံးဆိုင္းေနၿပီဆိုရင္ အဲ့တာက အတုအေယာင္ေတြပဲ"
အဲ့လိုလား?? စုယြိက ဒါကို အေလးအနက္ ေတြးၾကည့္ေနတုန္း အခုနေလးတင္ ေလးနက္တဲ့ ပုံေပါက္ေနတဲ့ ကုယြင္က "ငါ ေျပာေနတာေတြကို နင္ သိပ္စဥ္းစားေနဖို႔ မလိုဘူး။ နင္ရဲ႕ ဥာဏ္ရည္နဲ႔ဆိုရင္ နင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကိဳးစားႀကိဳးစား နားလည္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး"
ဒါက သူမ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ?! သူ ေဒါသထြက္ခါနီးအခ်ိန္မွာ ေကြၽာ့ခ်င္းက သူ႔ဆီ လွမ္းလာၿပီး သူ႔ပုခုံးကို ပုတ္ကာ "သနားစရာ ၾကက္ကေလး၊ မင္းကို ဒီပါးစပ္ၾကမ္းတဲ့ မိန္းမနဲ႔ေတြ႕ေအာင္ ဘယ္သူက လုပ္လိုက္တာလဲ၊ ငါ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ"
ထိုစကားကိုေျပာၿပီးေနာက္ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦးက ရယ္ေမာလိုက္ျပန္သည္။
"မင္း..."
သူက စစ္သူႀကီးပါေနာ္... သူ ဘာလို႔ ဒီမွာ ေလွာင္ေျပာင္ခံေနရတာလဲ! စုယြိက ေဒါသတႀကီး လွည့္ထြက္သြားေတာ့သည္။
ေဝးကြာသြားေသာ ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္လိုက္ရင္း သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္က တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ အၿပဳံးေတြကို မ်ိဳသိပ္လိုက္ၾကသည္။ ေကြၽာ့ခ်င္းက သူမစိတ္ထဲမွာ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနၿပီး "နင္ ဘာလို႔ သူ႔ကို ဒီေလာက္ေဒါသထြက္ေအာင္ လုပ္ေနတာလဲ"
ယြင္က တခါတရံ စကားေျပာတဲ့အခါ တည့္တိုး ေျပာတတ္ေပမယ့္ သူမက အျခားသူမ်ားကို ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာရတာကို ႏွစ္သက္ေသာသူ မဟုတ္ေပ။ သူမ ထိုသို႔ျပဳလုပ္ရျခင္း၏ အေၾကာင္းအရင္းမွာ အေၾကာင္းအရင္းရွိေနသင့္သည္။
ကုယြင္က ပုခုံးကို အနည္းငယ္ တြန႔္ကာ "မေန႔က လီက်စ္ရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းကို စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ တိုက္ဆိုင္မႈတစ္ခုကို ေတြ႕ခဲ့တယ္"
"ဘာလဲ?"
"တကယ္ေတာ့ သူက ခြၽီဇဲ့နဲ႔အတူ ေက်ာက္လႈိဏ္ဂူရဲ႕ ထြက္ေပါက္ေတြမွာ ေစာင့္ခဲ့တဲ့ လူေလးေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ပဲ"
သူမက လီက်စ္ရဲ႕ သဲလြန္စတစ္ခ်ိဳ႕ကို ရွာခ်င္ေပမယ့္ စုယြိကေတာ့ သူမကို ဒီေ႐ႊအမႈေဟာင္းထဲမွာ မပါဝင္ေစခ်င္ခဲ့ဘူး။ .
ေကြၽာ့ခ်င္းက "ရန္လြီက သူ႔ကို ပိုက္ဆံေခ်းဖို႔ ဆႏၵရွိေနတာက ေ႐ႊေတြရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို သိေနတာေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္မလား?!"
ေနာက္ဆုံးေတာ့ တိုးတက္မႈအခ်ိဳ႕ရွိလာတာေၾကာင့္ ေကြၽာ့ခ်င္းက ကုယြင္ကို စိုးရိမ္တႀကီး ဆြဲေခၚလိုက္ၿပီး "အခု သူ႔ကို သြားရွာၾကရေအာင္"
ကုယြင္က သူမလက္ကို အဆြဲခံလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ မ႐ုန္းကန္ဘဲ ၿပဳံးေနကာ "ခ်မ္က်င္းအတြက္ နင္စိုးရိမ္ေနတာက နည္းနည္းလြန္လြန္းေနတယ္"
အဲ့ဒီကို ေရာက္သြားျပန္ၿပီ၊ သူမမွာ ဘာမွလုပ္စရာမရွိဘူးလား?? ငါကို တေနကုန္ လာေနာက္ေျပာင္ေနတယ္၊ သူ(မ)ကို ၾကည့္ရတာ ပ်င္းလြန္းေနပုံပဲ...
ေကြၽာ့ခ်င္းက ေအးစက္စက္နဲ႔ "သူက ငါ့ရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္ပဲ၊ ဒါပဲ တျခားဘာမွ မရွိဘူး!"
"အင္း အဲ့ဒါက အမွန္တရားပဲ" ကုယြင္က ျဖည္းညႇင္းစြာ ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး "လို႔ရွီးယန္ကေရာ ဘယ္လိုလဲ?"
ေကြၽာ့ခ်င္းက သူမကို မၾကည့္ေတာ့ဘဲ စိတ္မရွည္စြာ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ "သူက သာမန္သူငယ္ခ်င္းပဲ"
အဲ့တာေျပာၿပီးမွ သူမဘာသာ အနည္းငယ္ စိတ္ရႈပ္သြားခဲ့သည္။ လို႔ရွီးယန္နဲ႔ သူမက ဘယ္လိုဆက္ဆံေရးမ်ိဳးရွိလဲဆိုတာ သူမကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ ေယာက်ာ္းေလးနဲ႔ မိန္းခေလးၾကားက သူငယ္ခ်င္းဆက္ဆံေရးလား???! အခုထက္ထိ ဖြင့္ဟဝန္ခံျခင္း မရွိေပမယ့္ သူမရဲ႕ကိုယ္ပိုင္စိတ္ခံစားခ်က္ေတြအရ သူမရဲ႕အခ်စ္က အျပန္အလွန္ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မေန႔ညက သူ သူမကို နမ္းခဲ့တယ္။ ဘာလို႔လဲ???
"လိမ္ေနျပန္ၿပီ" ကုယြင္က သူမကို က႐ုဏာမဲ့စြာ ေဖာ္ထုတ္လိုက္သည္။
ေကြၽာ့ခ်င္းက အနည္းငယ္ စိတ္ဆိုးသြားကာ ကုယြင္ရဲ႕လက္ကို ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး"နင္ အဲဒါကို ရပ္လိုက္ေတာ့၊ နင့္ရဲ႕ စူးစမ္းႏိုင္လြန္းတဲ့ စြမ္းရည္ေတြကို ဒီမွာပဲ ရပ္လိုက္ေတာ့"
အိုး~မင္း စိတ္ဆိုးေနတာလား???! ကုယြင္က သူမလက္ဖဝါးမ်ားကို ျဖန႔္ျပကာ အျပစ္ကင္းေသာ အၿပဳံးျဖင့္ "သခင္မေလးေကြၽာ့ေရ... ေက်းဇူးျပဳၿပီး... ေက်းဇူးျပဳၿပီး မွန္တစ္ခ်ပ္ ရွာၿပီး နင့္ရဲ႕ ရွက္ေနတဲ့ အမူအရာကို ၾကည့္လိုက္ပါဦး၊ ဘာစူးစမ္းတဲ့ စြမ္းရည္မွ မလိုပါဘူး ဟုတ္ၿပီလား?"
သူမ ေျပာရဲေသးတယ္ေပါ့။
"ကုယြင္... နင္က ရန္ျဖစ္ခ်င္ေနတာပဲ!" ေကြၽာ့ခ်င္းက လက္သီးကို တင္းတင္းဆုပ္ၿပီး ကုယြင္ပုခုံးကို ထုခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ကံမေကာင္းစြာနဲ႔ သန္မာၿပီး သြက္လက္တဲ့ ကုယြင္က ေဘးကို အလြယ္တကူ ေရွာင္ထြက္သြားသည္။ လူႏွစ္ေယာက္က တစ္လမ္းလုံး စေနာက္လိုက္ ရန္ျဖစ္လိုက္နဲ႔ လီက်စ္၏ေနအိမ္ကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေရာက္သြားခဲ့သည္။
လီက်စ္က ၿမိဳ႕တံခါးအနီးရွိ ၿခံဝင္းငယ္ေလးတစ္ခုတြင္ ေနထိုင္သည္။ ၎က အနည္းငယ္ လူသူကင္းမဲ့ေနပုံရေသာ ဝင္းငယ္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ပ်က္စီးယိုယြင္းေနေသာ အုတ္ႂကြပ္မိုးထားေသာ အိမ္တစ္လုံး ရွိေနသည္။
အေဝးမွလာေနေသာ ကုယြင္ႏွင့္ ေကြၽာ့ခ်င္းတို႔က တံခါးကို ေစာင့္ၾကပ္ေနေသာ ႐ုံးေတာ္အရာရွိ အမ်ားအျပားကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ရံဖန္ရံခါ အခန္းထဲမွ ဆူညံသံမ်ား ထြက္ေပၚ လာတာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ၾကည့္ကာ တံခါးကို ျပန္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သူမတို႔ တံခါးဆီသို႔ ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ေကြၽာ့ခ်င္းက အနည္းငယ္ ရင္းႏွီးေနပုံရေသာ ႐ုံးေတာ္အရာရွိတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္ လွမ္းေမးလိုက္သည္။ "ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ?"
ထိုအရာရွိက ေကြၽာ့ခ်င္းႏွင့္ ကုယြင္ကို စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး မေန႔ညက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္လို႔ႏွင့္ စစ္သူႀကီးစုတို႔ႏွင့္အတူ မႉခင္းဌာန၏အက်ဥ္းေထာင္သို႔ လိုက္ပါလာေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္မိလိုက္သည္။ ထိုေၾကာင့္ သူက ေယာင္ဝါးဝါးနဲ႔ "ရွန္လူႀကီးမင္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို လီက်စ္ကို စစ္ေဆးဖို႔ ႐ုံးေတာ္ကို ေခၚလာခိုင္းခဲ့တယ္"
သူတို႔က ရန္မိသားစုဆီကိုလည္း သြားခဲ့ေပမယ့္ ရန္အိမ္ရွင္မကိုေတာ့ ေခၚမသြားခဲ့ေပ၊ ဒါေပမယ့္ အခု လီက်စ္ကို ေခၚသြားခ်င္ေနၾကၿပီ! သဲလြန္စ တစ္ခုခုေတြ႕သြားတာ ျဖစ္ႏိုင္မလား???
ေကြၽာ့ခ်င္းက ဆက္ေမးဖို႔ စဥ္းစားေနတုန္း အခန္းထဲက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ေအာ္သံက "ငါ ရန္လြီကို မသတ္ဘူး၊ ငါ ဘယ္သူကိုမွ မသတ္ဘူး၊ အဲဒီဓားက ငါ့ပစၥည္း မဟုတ္ဘူး!!"
ဓား? ေကြၽာ့ခ်င္းႏွင့္ ကုယြင္တို႔ ထိတ္လန႔္သြားၾကသည္။ လူသတ္လက္နက္ကို ရွာေတြ႕ၿပီလား?
ေကြၽာ့ခ်င္းႏွင့္ ကုယြင္တို႔က တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ အခ်က္ျပကာ မွန္းဆၾကည့္ေနၾကစဥ္တြင္ အရပ္ရွည္ေသာ ႐ုံးေတာ္အရာရွိႏွစ္ဦးက အရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ခပ္ပိန္ပိန္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးကို ဆြဲေခၚလာၾကသည္။
အဲဒီလူက ဆက္ၿပီး ႐ုန္းကန္ေနကာ က်ယ္ေလာင္စြာနဲ႔ "လႊတ္၊ မင္းတို႔ ငါ့ကို မစြပ္စြဲနဲ႔၊ ဒီဓားက ငါ့ဓား မဟုတ္ဘူး"
ေရွ႕ကေလွ်ာက္လာတဲ့ ႐ုံးေတာ္အမႈထမ္းက သူတို႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ သူက လီက်စ္ရဲ႕ေအာ္သံကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး "မင္း ေျပာစရာရွိရင္ ႐ုံးေတာ္မွာ ေျပာလို႔ရတယ္၊ သူ႔ကို အခု ေခၚသြားလိုက္ေတာ့"
လူတစ္စုက လီက်စ္ကို ခ်ဳက္ေႏွာင္ကာ မႈခင္းဌာနဆီသို႔ ေလွ်ာက္သြားၾကသည္။
"အခု ငါတို႔ဘာလုပ္သင့္လဲ" ေကြၽာ့ခ်င္းက ႐ုံးေတာ္၏အမႈထမ္းအႀကီးတစ္ဦး၏ လက္ထဲတြင္ အထည္ထုပ္တစ္ထုပ္ ကိုင္ေဆာင္ထားသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ သူမ မွန္းတာ မမွားလွ်င္ ထိုအရာက လူသတ္လက္နက္ ျဖစ္ႏိုင္သည္။
ကုယြင္က စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့အမူအရာျပသၿပီး ႏူးညံ့စြာ ၿပဳံးလိုက္ကာ "လီက်စ္က မလိမ္ဘူး၊ ဒီဓားက သူ႔ဓား မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ လူသတ္သမားက စိတ္မၿငိမ္ေတာ့ပုံရတယ္"
အရင္က ခ်မ္က်င္းကို ေခ်ာက္ခ်ၿပီး အခု လီက်စ္ကို အျပစ္ပုံခ်လိုက္သည္။ လူသတ္သမားရဲ႕ လွည့္ကြက္ေတြေၾကာင့္သာ မဟုတ္ရင္ရင္ နည္းနည္းေတာ့ ရႈပ္ေထြးေနႏိုင္ေသးသည္။ ခုေတာ့....
ကုယြင္က ေကြၽာ့ခ်င္းကို မ်က္စိမွိတ္ျပရင္း အားရပါးရ ၿပဳံးလိုက္သည္။ "သြားေမးရေအာင္၊ ေ႐ႊကိစၥအတြက္ ႀကီးႀကီးမားမား တိုးတက္မႈ ရွိလိမ့္မယ္"
လူသတ္သမား၏ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ လီက်စ္ကို ေသေစႏိုင္ၿပီး သူမက အဲ့တာကို အက်ိဳးရွိရွိ အသုံးခ်ႏိုင္ရမည္ပင္။
ကုယြင္က စိတ္လႈပ္ရွားေနပုံရၿပီး ျပပြဲစတင္ေတာ့မည္ဟု ေကြၽာ့ခ်င္းက မွန္းဆလိုက္သည္။
သူမတို႔ႏွစ္ဦးက ႐ုံးေတာ္အရာရွိမ်ား၏ေနာက္မွ တရားေရးဌာနသို႔ လိုက္သြားၾကသည္။ အေဆာက္အအုံက ကြက္လပ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ မည္သူမွ် သတိမထားမိဘဲ ပ်က္စီးေနေသာအိမ္ေထာင့္၏အရိပ္မွ မ်က္လုံးတစ္စုံက သူမတို႔ႏွစ္ဦး ထြက္ခြာသြားသည္ကို ေအးစက္စြာ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ကစားပြဲလဲ၊ ေၾကာင္က ႂကြက္ကို ဖမ္းတယ္၊ ဘယ္သူက ေၾကာင္လဲ၊ ဘယ္သူက ႂကြက္လဲ။
ေအးစက္ထိုင္းမႈိင္းတဲ့ ရယ္သံတိုးတိုး ထြက္လာၿပီး ခနေနေတာ့ ျပန္တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့သည္။
( T/N: E-tranမွာ ေျပာထားတဲ့က အခ်ိန္ကို ရွီးခ်န္နဲ႔ မသုံးပဲ နာရီနဲ႔ ေရးထားတာေတြက သူမွားတာ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့ ၊ မူရင္းမွာကိုက အဲ့လိုပါတဲ့၊ တမင္လား မွားေနတာလားေတာ့ မသိပါဘူး တဲ့....
ကိုယ္ရဲ႕ အျမင္အရေတာ့ တခါတေလ ေကြၽာ့ခ်င္းရဲ႕အေတြးေတြတို႔ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ေျပာတဲ့အခ်ိန္တို႔ဆိုရင္ ခတ္စကားေတြ သုံးတာကို သတိထားမိတယ္၊ တခါတေလ ေဆးပညာစကားေတြဆိုရင္လဲ ေခတ္စကားေတြပဲ သုံးတယ္၊ ကိုယ္လဲ အဲ့တာေၾကာင့္ သူတို႔သုံးထားတဲ့ အတိုင္းပဲ ျပန္ေရးလိုက္တယ္ေနာ္)
❤️❤️❤️Thank you so much for your lovely supports❤️❤️❤️