❄️❄️❄️
"ကိုကို ဒီေခ်ာကလက္ကနည္းနည္းခါးသလားလို႔..."
"ဟုတ္လား... ငါေသခ်ာ အခ်ိဳမ်ားေအာင္လုပ္ထားတာပါ"
"အရသာမျမည္းလိုက္ဘူးမလား၊ ကိုကိုစားၾကည့္ေလ..."
ကြၽန္ေတာ္ကမ္းေပးတဲ့ ေခ်ာကလက္တုံးေလးကို ကိုကိုကလွမ္းယူၿပီး သူ႕အက်င့္အတိုင္း ခပ္ေသးေသးေလးကိုက္လိုက္တုန္း က်န္တဲ့အပိုင္းကို ဟပ္ယူလိုက္မိေတာ့...။
"Shiba Inu ေတြက ပါးစပ္ထဲကလုစားရတာကို သေဘာက်တာလား..."
"အင္း... Shiba Inu style choco kiss ေလ... မလုပ္လိုက္ရရင္ ေနာင္တရေနမိမယ္ထင္လို႔..."
ခ်စ္သူေတြအျဖစ္နဲ႔ပထမဆုံးျဖစ္သန္းရတဲ့ Valentine Day...။ ကိုကိုလုပ္ေပးတဲ့ေခ်ာကလက္ကိုျမည္းစမ္းရင္း ကြၽန္ေတာ္သူ႕အနားမွာ ခုန္ဆြခုန္ဆြျဖစ္ေနတယ္။ ပလီစိေခ်ာက္ခ်က္နည္းလမ္းေတြနဲ႔ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းက ေခ်ာကလက္မႈန္ေလးေတြကိုလ်က္ႏိုင္ဖို႔ အသည္းအသန္ႀကိဳးစားေနခဲ့တာလို႔ ေျပာရမလား။
ပန္းကန္ျပားနီနီေလးေပၚမွာ စီရီေနတဲ့ အသည္းပုံေခ်ာကလက္တုံးေလးေတြက ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၄ ကို
ဆရာတပည့္မ်ားေန႔နဲ႔မွားစရာ အေၾကာင္းမ႐ွိေတာ့မွန္း သက္ေသျပေနတယ္။ Claudius II လည္း ဝင္တားလို႔မရဘူး။ တစ္ခ်ိန္ကကြၽန္ေတာ့္ဆရာျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အယ္လ္ခြန္းဆိုတဲ့အဲ့ဒီလူသားဟာ အခုကြၽန္ေတာ္႕ခ်စ္သူပဲ။ ရည္းစားေဟာင္းဆိုတာေတြ အရင္ကေဆာင္းမွာခ်န္ခဲ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းကိုခ်စ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕တရားဝင္ခ်စ္သူ။
သူကိုယ္တိုင္ဖြင့္ေျပာတာကို ခံရဖူးတဲ့သူက သမိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ပထမဆုံးျဖစ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္မွာလည္း ဘယ္သူ႕နာမည္မွ ႐ွိေနမွာမဟုတ္ဘူး။ ႐ွိခဲ့ရင္ သမိုင္းေရးဆရာကို သမိုင္းတုဖန္တီးမႈနဲ႔ ေဆြခုႏွစ္ဆက္မ်ိဳးခုႏွစ္ဆက္ ဒဏ္ေၾကးတပ္မယ္။ ကိုကို႔ႏွလုံးသားကို အပိုင္ရထားသူက အခုေရာေနာင္ေရာ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပဲ။
"ကိုကို..."
"ဘာလဲ ခန္႔ငယ္... ေခ်ာကလက္ကို ခြံ႕ေကြၽးခိုင္းဦးမလို႔လား"
"ခြံ႕ေကြၽးရမွာေပါ့... ခ်စ္သူျဖစ္ေနၿပီးေတာ့ ေမးစရာလိုေသးသလား..."
ေနာက္ေက်ာကတြယ္ဖက္ထားလ်က္နဲ႔ သူ႕ပခုံးေပၚကိုေမးတင္ၿပီးေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုကိုက ေခ်ာကလက္တုံးေလးတစ္ခုကိုေကာက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေ႐ွ႕ ထိုးေပးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အဲ့ဒီႏွလုံးသားမုန္႔ေလးကို ခပ္သြက္သြက္ကိုက္လိုက္ရင္း...။
"ကိုကို... ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ ပါးစပ္ကေနေကြၽးပါလား..."
"ခုဏကပဲ မင္းငါ့ပါးစပ္ကေန ျဖတ္ကိုက္... ျဖတ္လုစားၿပီးၿပီမဟုတ္လား..."
"အဲ့ဒါက မထိတထိေလးတင္ေလ... မဝဘူး...
ၿပီးေတာ့ ေအးစက္စက္နဲ႔ရယ္၊ ကြၽန္ေတာ္က ကိုကိုအာေငြ႕နဲ႔ ေႏြးေအာင္လုပ္ထားတဲ့ ေခ်ာကလက္ကိုစားခ်င္တာ"
ေနာက္စကားစုကို နားနားေလးကပ္ေျပာလိုက္တာမို႔ ကိုကို႔နား႐ြက္ဖ်ားက ေသြးေၾကာေလးေတြ နီျမန္းသြားတာကို အမိဖမ္းၿပီးၾကည့္လိုက္ရတယ္။ ထြက္လာတဲ့တုံ႔ျပန္သံကိုပဲ နားေထာင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တည္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္ထားတဲ့ မဝဲတဝဲ tone တစ္ခုပဲ ၾကားရမွာေပါ့။
"လူကိုတြယ္ကပ္ၿပီး တအီအီလုပ္ေနတာ ေကာင္းတဲ့အက်င့္မဟုတ္ဘူး"
"မသိဘူးဗ်ာ... choco kiss longer version လိုခ်င္တယ္"
"ခန္႔ငယ္... မင္းမႏွစ္ကထက္ ပိုဆိုးလာတာပဲ"
"ကိုကိုကလည္း ကြၽန္ေတာ္ကဘယ္တုန္းကလိမၼာဖူးလို႔လဲ... ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါ ကြၽန္ေတာ့္မွာ မလိမၼာရတဲ့အေၾကာင္းအရင္း႐ွိတယ္... ကိုကိုလည္းသိရဲ႕သားနဲ႔... ကြၽန္ေတာ္တို႔ Valentine Day ကို ခ်စ္သူေတြအျဖစ္နဲ႔ အနီးကပ္ျဖတ္သန္းႏိုင္ဖို႔က အခုၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွလဲဆိုတာ မေသခ်ာဘူးမလား..."
"..."
"လုပ္ပါ ကိုကိုရာ... ပါးစပ္နဲ႔ခြံ႕ေကြၽးရတာ ဘာပင္ပန္းလို႔လဲ..."
"ခန္႔ငယ္..."
"ေကြၽးမယ္မလား... ေကြၽးေနာ္... မေကြၽးရင္ Shiba scream နဲ႔ အပီအျပင္ငိုမွာ... ကိုကိုကြၽန္ေတာ့္ကို အႏိုင္က်င့္ေနမွန္း မႏၲေလးတစ္ၿမိဳ႕လုံးသိေအာင္..."
"Jesus Christ..."
သက္ျပင္းခ်သံနဲ႔အတူထြက္လာတဲ့အဲ့စကားရဲ႕ ေနာက္ကအဓိပၸာယ္က 'ဘယ္သူကဘယ္သူ႕ကို အႏိုင္က်င့္ေနတာလဲ...' ဆိုတာ ျဖစ္ေလာက္မယ္။
"အရင္ဆုံးငါ့ကိုလႊတ္..."
"ဟီး... ဟုတ္ကဲ့..."
လက္ႏွစ္ဖက္ကို သူ႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚကဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့ ရင္ေစ့ဆြယ္တာအျဖဴေလးနဲ႔တစ္ေယာက္ဟာ သူကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတဲ့ ေခ်ာကလက္တုံးေလးေတြအထက္ ႏွစ္စင္တီမီတာေလာက္မွာ လက္ေခ်ာင္းဖ်ားေလးကိုေ႐ႊ႕ေနရင္း သူစိတ္တိုင္းက်တဲ့တစ္ခုကို ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တယ္။ ၾကည့္ရတာေတာ့အားလုံးက အ႐ြယ္တူ လွတပတေတြခ်ည္းပါပဲ။ သူ႕လို OCD vision ပိုင္ဆိုင္မထားလို႔ အေသးစိတ္မွာဘာကြာလဲေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္းမသိဘူး။
"မ်က္စိမွိတ္ထား..."
"Roger!"
အေလးျပဳတဲ့ပုံစံအတိုင္း ရင္ကိုေကာ့လို႔ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ရပ္လိုက္ၿပီး မ်က္လုံးမွိတ္လိုက္တယ္။ မ်က္လႊာေတြကိုမခ်ခင္မွာ အကဲခတ္လိုက္မိတာက တြန္႔ဆုတ္ဆုတ္ပုံစံနဲ႔ပဲ ေခ်ာကလက္တုံးေလးကို ပါးစပ္ထဲထည့္ဝါးလိုက္တဲ့ သူ႕ပုံစံ...။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ကိုကိုက... ႐ွက္ေနတာပဲ။ သူ႕ထက္အသက္ ၆ ႏွစ္ငယ္တဲ့ ကေလးဆီမွာ အႏိုင္က်င့္ခံေနရတဲ့ပုံစံကအစ ခ်စ္စရာေကာင္းေနလိုက္တာ။
မၾကာခင္ပဲ ကြၽန္ေတာ့္ေမးဖ်ားကေန ေမး႐ိုးတစ္ေလွ်ာက္ကို ထိကိုင္လာတဲ့လက္ေခ်ာင္းသြယ္ေတြရဲ႕ ခပ္ေႏြးေႏြးအေတြ႕တစ္ခုကို စခံစားမိတယ္။ အလိုလိုပဲ ပါးစပ္ကမီလီစိတ္စာဟသြားေတာ့ မိုင္လိုဘူးက စကၠဴပိုက္ကေလးထက္ အဆမ်ားစြာ ေခ်ာမြတ္ေပ်ာင္းေပ်ာ့တဲ့ ႏူ႕ညံ့မႈတစ္ခုဆီ တံဆိပ္ကပ္ခံလိုက္ရပါရဲ႕။ ႏႈတ္ခမ္းဝကေနတိုးဝင္ၿပီး လွ်ာဖ်ားကိုေရာက္လာတဲ့ ေခ်ာ္ရည္ပူေတြက ေခ်ာကလက္အရသာ။ မည္းေမွာင္ေနတဲ့ အာ႐ုံထဲမွာ သူ႕အသက္႐ွဴသံေတြရဲ႕႐ိုက္ခတ္မႈက အေရာင္မ်ိဳးစုံေျပာင္းလဲေနတယ္။ ေခ်ာကလက္ရည္ေတြ စီးက်မသြားေအာင္ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကို ျပန္စုပ္ယူလိုက္တိုင္း အဲ့ဒီအသက္႐ွဴႏႈန္းက ႏွစ္ဆပိုပိုတိုးလာသလိုပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ေလပူေတြနဲ႔ ေႏြးသြားတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ကို အနမ္းခ်ိဳခ်ိဳေပးေနသူရဲ႕မ်က္ႏွာကို ႐ုတ္တရက္ႀကီး အရမ္းၾကည့္ခ်င္လာတယ္။ စိတ္အတိုင္းပဲ ပြင့္သြားတဲ့မ်က္လုံးက သူ႕ကိုေလ့လာဖို႔လုပ္လိုက္ေတာ့ ႀကိဳသိေနတဲ့အတိုင္း ကြၽန္ေတာ္အျမင္အာ႐ုံကို ပိတ္ကာလိုက္တဲ့လက္ဖဝါးျပင္တစ္ခု။
"ေခြးေပါက္ေလး... ခိုးမၾကည့္နဲ႔ေလ..."
"..."
အနမ္းေပးေနတာကိုခဏရပ္ထားရင္း အနီးကပ္ဆုံးေနရာကေန အဲ့သလိုေျပာလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္က ေတာင့္ခဲသြားသလားလို႔။ သူခိုးလူမိျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနၿပီးဝန္ခံလိုက္ေတာ့ သူ႕ခံတြင္းထဲမွာက်န္ေနတဲ့ အခ်ိဳဓာတ္လက္က်န္ေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းဝမွာခ်ေပးသြားတယ္။
အ႐ွည္ၾကာဆုံးတစ္ခုပဲ။ တရားဝင္တာေရာ တရားမဝင္တာေရာထည့္ေပါင္းရင္ေတာင္ အခုအခ်ိန္ထိ ကိုကို႔ဆီကရဖူးသမွ် အနမ္းေတြထဲမွာ ဒီတစ္ခါကအ႐ွည္ၾကာဆုံး။
"မ်က္စိဖြင့္ေတာ့..."
ကြၽန္ေတာ္ေရခဲက်ိန္စာမိေနခဲ့တာ အဲ့ဒီ spell ကို ၾကားမွ လႈပ္႐ွားဖို႔သတိရေတာ့တာပဲ။ မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ပိတ္ကာထားတဲ့လက္ဖဝါးေရာ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြေရာက ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကေန ခြာသြားၾကၿပီ။ ဆုံခ်က္ထဲရပ္ေနသူဟာ တစ္႐ွဴးတစ္႐ြက္ကိုဆြဲယူၿပီး သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္က ေခ်ာကလက္စေလးေတြကို အသာဖိသုတ္ေနတယ္။
"ကိုကိုက အနမ္းေပးတာ ကြၽမ္းက်င္အဆင့္ပဲ..."
"ေက်နပ္ၿပီဆိုရင္ တဂ်ီဂ်ီဆက္မလုပ္နဲ႔ေတာ့..."
"တစ္ခုေမးစရာ႐ွိတယ္... တစ္ဖက္လူရဲ႕မ်က္လုံးကိုပိတ္ၿပီး အနမ္းေပးတာက ကိုကို႔ရဲ႕မူပိုင္ပုံစံလား..."
ကိုကိုက မ်က္မွန္ကိုင္းအၾကည္ေလးကို ေနရာျပန္ခ်ေနရင္း ေမးခြန္းေမးတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပန္ၾကည့္တယ္။
"မူပိုင္ပုံစံ..."
"ဇာတ္ကားထဲကေန ကူးခ်ထားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလား..."
"ေထာက္..."
"အ..."
"ကူးခ်စရာလား"
"ဒါဆို ကိုကိုကိုယ္တိုင္တီထြင္ထားတဲ့ အနမ္းေပးနည္းပဲေပါ့...
အဲ့လိုလုပ္ဖို႔ ဘယ္လိုစိတ္ကူးရတာလဲ"
နဖူးပြတ္ရင္း ဆက္အင္တာဗ်ဴးေနမိေတာ့ ကိုကို႔ဆီကေန 'လွ်ာ႐ွည္လိုက္တဲ့ကေလး' ဆိုတဲ့အၾကည့္ျပန္ရတယ္။
"ဘယ္လိုစိတ္ကူးနဲ႔မွမဟုတ္ဘူး၊ အနမ္းေပးတဲ့အခ်ိန္ ငါ့မ်က္ႏွာကို မျမင္ေစခ်င္လို႔..."
"႐ွက္လို႔လား..."
"..."
"ကိုကို႐ွက္လို႔ ေပးမျမင္ခ်င္တာလား... ဒါမွမဟုတ္ နမ္းေနတဲ့အခ်ိန္ ကိုကို႔မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္ ေရခဲ႐ုပ္ျဖစ္သြားတဲ့က်ိန္စာမ်ိဳး သင့္မွာစိုးလို႔လား..."
"ႏွစ္ခုစလုံးပဲ၊ ရၿပီလား..."
ကိုကိုက ဖဲႀကိဳးစကိုကတ္ေၾကးနဲ႔ကိုက္သလို တိခနဲေျဖခ်လိုက္ရင္း ဧည့္ခန္းထံသြားဖို႔ျပင္ေတာ့ သူ႕လက္ကို ကြၽန္ေတာ္လွမ္းဆြဲလိုက္တယ္။
"တကယ္လို႔ခိုးၾကည့္မိရင္ တကယ္ေရခဲ႐ုပ္ျဖစ္သြားလား စမ္းသပ္လို႔ရေအာင္ ကိုကိုကြၽန္ေတာ့္ကို ေနာက္တစ္ခါထပ္နမ္းပါလား..."
"ေခ်ာကလက္စားဖို႔လာတာဆို ေခ်ာကလက္စားၿပီးအသာေနေတာ့ ခန္႔ငယ္... ေနာက္ဆုံးစစ္ေပးထားတဲ့ test အတြက္ ငါစာစစ္စရာ႐ွိေသးတယ္"
"ဟြန္႔... official ခ်စ္သူျဖစ္တာေတာင္ ကိုကို႔အခ်ိန္ေတြကိုအပိုင္မရဘူးလား... Valentine Day မွာ အတူေလွ်ာက္လည္ရမွာကို..."
"အဲ့ဒါေၾကာင့္ေပါ့... ညေနကစၿပီး အတူေလွ်ာက္လည္လို႔ရေအာင္ ေန႔ခင္းပိုင္းမွာ ခဏသည္းခံခိုင္းေနတာ၊ လုပ္စရာေတြအကုန္ၿပီးမွ မင္းကိုအျပည့္အဝအခ်ိန္ေပးခ်င္တယ္"
ေျပာရင္း ကြၽန္ေတာ့္ဘက္လွည့္လို႔ ေခါင္းကိုပုတ္လိုက္တာေၾကာင့္ ဘယ္ႏွစ္ခါေျမာက္မွန္းမသိတဲ့အႀကိမ္ေရအေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ဟာ သူ႕ေခြးေပါက္စေလးပုံစံေပါက္သြားျပန္တယ္။
"စိတ္မပူပါနဲ႔ ခန္႔ငယ္... ငါ့အားလပ္ခ်ိန္ေတြက မင္းအတြက္ပါပဲ"
ၿပီးေတာ့ ေခ်ာကလက္ထက္ခ်ိဳတဲ့ အဲ့ဒီအျပဳံးနဲ႔ ညင္သာမႈစြက္တဲ့စကားလုံးေတြ...။ မေက်နပ္ႏိုင္ေသးတဲ့ကြၽန္ေတာ္က
မ်က္ခုံးကိုပင့္လိုက္တယ္။
"ဒါဆို ကိုကို႔ဆိုင္ကယ္ေနာက္က ေနရာကေရာ..."
"မင္းအတြက္..."
"ကိုကို အသစ္ဖုတ္ထားတဲ့ကြတ္ကီးေတြကေရာ..."
"အဲ့ဒါလည္းမင္းအတြက္..."
"ဒါဆို ကိုကို႔ႏွလုံးသားကေရာ..."
"မင္းဆီမွာလို႔ ေျပာၿပီးသားပဲေလ..."
တစ္ပင္ႏွစ္ပင္မကဘဲ ခ်ည္တစ္ခင္စာမကရေအာင္ထိ သူ႕ကိုရစ္ေနတဲ့ ခ်ည္စက္႐ုံလုပ္ငန္း႐ွင္ရဲ႕သားကို ပါးႏွစ္ဖက္ဆြဲမညစ္ေသးဘဲ ကိုကိုကစိတ္႐ွည္႐ွည္ေျဖေပးေနတယ္။ ဒါေပါ့...။ ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ အတူအခ်ိန္ျဖဳန္းဖို႔လာတဲ့ ခ်စ္သူေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လုံးကို ငုပ္တိုင္ထိုင္ေစာင့္ခိုင္းၿပီး သူ႕တပည့္ေတြအတြက္ စာစစ္ေပးဖို႔လုပ္တာ အရစ္မခံရဘဲ ေက်ာ္သြားလို႔ရ႐ိုးလား။ ဘယ္လိုပဲခင္ဗ်ားဆိုဦးေတာ့... လြယ္လြယ္ေစာင့္ေပးလိုက္ရင္ Shiba image က်တာေပါ့။
"ေခ်ာကလက္လည္းစားၿပီးၿပီ၊ လိုခ်င္တာလည္းရၿပီးၿပီ...
မေက်နပ္ေသးဘူးလား ခန္႔ငယ္..."
"မေက်နပ္ေသးဘူး၊ ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာ..."
မသိမသာေကြးသြားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းသားေတြနဲ႔အတူ ကြၽန္ေတာ့္ေ႐ွ႕မွာရပ္ေနသူရဲ႕ နက္႐ႊန္းတဲ့မ်က္လုံးက ျပဳံးေရာင္ျခယ္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။
"ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္..."
"နားနားေလး ကပ္ေျပာ..."
ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့္နားနားကိုကပ္လာၿပီး ေလသံကေလးနဲ႔ေျပာတယ္။
"ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္ ခန္႔ငယ္..."
"ကြၽန္ေတာ့္ကို နဖူးခ်င္းထိၿပီးေျပာ..."
ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုအသာအယာကိုင္ နဖူးကိုထိၿပီးထပ္ေျပာတယ္။
"ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္... ေခြးေပါက္ေလး..."
"ျမန္ျမန္အလုပ္ၿပီးေအာင္လုပ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုအခ်ိန္ေပးပါ့မယ္လို႔ ကတိေပး..."
"ကတိေပးတယ္၊ ငါကမင္းလိုေတာ့ မက်ိန္တတ္ဘူး...
ဒါေပမယ့္ တစ္ခါကတိေပးထားရင္ ဘာအေၾကာင္း႐ွိ႐ွိမဖ်က္တတ္တာ မင္းသိပါတယ္"
အင္းေပါ့...။ ေစာင့္ရျပန္ဦးမွာေပါ့ေလ... ေခ်ာကလက္စားရင္း...။ အဲ့ဒီမွန္ပါးေလးေအာက္က ေလးနက္တဲ့အၾကည့္ေတြကို ျငင္းမွမျငင္းႏိုင္ဘဲ။
ကြၽန္ေတာ္႕လို သေဘာထားႀကီးတဲ့ခ်စ္သူရထားတာ ခင္ဗ်ားကံေကာင္းလြန္းတယ္ကိုကို...။
* * *
ညေနပိုင္းမွာေတာ့ ကိုကိုကသူ႕ကတိအတိုင္း အားလပ္ခ်ိန္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္နဲ႔လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တဲ့ေနရာမွာ အကုန္သုံးေပးခဲ့ပါတယ္။
ၿမိဳ႕ထဲလမ္းေတြ၊ ကုန္တိုက္ေတြနဲ႔ ပန္းျခံေတြ ေနရာတကာမွာ ခ်စ္သူမ်ားေန႔အတြက္ အျပင္အဆင္ေတြက ႀကီးစိုးထားတယ္။
"ကိုကို ဟိုကီးခ်ိန္းေလးေတြလွတယ္ေနာ္ ဝယ္မလား..."
"အသုံးမွမလိုတာ... မဝယ္ဘူး"
"ဒါဆို ဟိုဘက္က လွ်ာထိုးဦးထုတ္ေလးေတြေရာ..."
"ငါလွ်ာထိုးဦးထုပ္မေဆာင္းတတ္ဘူး"
"ကိုကိုတကယ္ ဆင္တူပစၥည္းဝယ္ဖို႔စိတ္ကူးမ႐ွိဘူးလား... ဘာရယ္ညာရယ္မဟုတ္ပဲ အမွတ္တရအျဖစ္နဲ႔ တစ္ခုခုေလ..."
"ဒီလိုပြဲေတြမွာေရာင္းတဲ့ပစၥည္းေတြက trend အတြက္ လူစိတ္ဝင္စားေအာင္ ဖန္တီးထား႐ုံသက္သက္ပဲ၊ သူလိုငါလိုပုံစံေတြပဲမို႔ ဝယ္လည္းမထူးျခားသလို မဝယ္လည္းမထူးျခားဘူး..."
"ဒါဆို ဘယ္လိုက်ရင္ ထူးျခားသြားမွာလဲ..."
Valentine Day အတြက္ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ဆိုင္တန္းေတြၾကားမွာ မဝယ္ျဖစ္ဘဲ ဒီအတိုင္းေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း event မ်ိဳးစုံကို မ်က္လုံးနဲ႔ေလ့လာ႐ုံကလြဲ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မသုံးျဖစ္ၾကေသးတဲ့အတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲအေသးစားေလးလုပ္ၿပီး သူ႕သေဘာထားကိုေမးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဘူးႏြယ္ပင္နတ္သားေလးက ဒီလို႐ွင္းျပတယ္။
"လူေတြပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို ႏွစ္႐ွည္ၾကာသိမ္းထားၾကတယ္ဆိုတာ အဲ့ဒီပစၥည္းနဲ႔ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ အမွတ္တရေတြကို မေပ်ာက္ပ်က္ေစလိုတာေၾကာင့္၊ အၿမဲသတိရေနခ်င္တာေၾကာင့္ပဲ မဟုတ္လား... ငါကေတာ့ အမွတ္တရျဖစ္ဖို႔ တကူးတကဝယ္ရတဲ့ပစၥည္းထက္ ကိုယ္မသိလိုက္ခင္မွာပဲ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ မွတ္ဉာဏ္ေတြစုပုံလာၿပီး အမွတ္တရျဖစ္လာတဲ့ပစၥည္းက ပိုၿပီးထူးျခားတယ္လို႔ထင္တယ္"
"ဥပမာ ဒီေကာင္လိုလား..."
ကြၽန္ေတာ့္လည္ပင္းမွာရစ္ေခြေနတဲ့ ေႁမြနီေကာင္ကို လက္ညိဳးထိုးျပလိုက္ေတာ့ ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းဖြဖြေလးခ်တယ္။
"ေဖေဖာ္ဝါရီလလယ္ထိ မာဖလာပတ္ထားတာ ဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာမင္းပဲ႐ွိတယ္ ခန္႔ငယ္..."
"အဲ့ဒါကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တဲ့အခါ လည္ပတ္ေမ့ခဲ့လို႔မရဘူးေလ... ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကြၽန္ေတာ္က ၁၂ ရာသီလုံး ဒီဇင္ဘာျဖစ္ေနေစခ်င္တာ..."
"အ႐ူးေလး... အဲ့လိုျဖစ္ေနရင္ ကမ႓ာအေနာက္ျခမ္းမွာ ေရခဲေခတ္ျပန္ေရာက္သြားမွာေပါ့"
"ကိစၥမ႐ွိဘူးကိုကို... Shiba Inu ေတြက ႏွင္းေတာထဲမွာလည္း ေကာင္းေကာင္းအသက္႐ွင္ႏိုင္တယ္"
လက္မေထာင္ၿပီးေျပာေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ကို အထူးအဆန္းလိုၾကည့္ေနရာက ကိုကိုက ႏွာဝကေန ေလကေလးထုတ္ၿပီးျပဳံးရယ္လိုက္တယ္။
ပန္းျခံထဲကိုေရာက္ေတာ့ game အစီအစဥ္တစ္ခ်ိဳ႕႐ွိတဲ့ေနရာေတြဆီ ကြၽန္ေတာ္ကေ႐ွ႕ကေျပးသြားတာေၾကာင့္ သူပါပါလာေပမယ့္ အထူးဆု ဝက္ဝံ႐ုပ္ႀကီးရဖို႔ေဝးစြ ကြၽန္ေတာ္ပစ္သမွ်ေဘာလုံးက လြဲခ်ည္းပဲလြဲေနပါေရာ။
"ငါပစ္ေပးရမလား..."
ကိုကို႔ဆီကအဲ့ဒီကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လက္ခံလိုက္တဲ့ေနာက္ လက္ေျဖာင့္ေသနတ္သမားဆီ စႏိုက္ပါအပ္လိုက္မိသလိုပဲ ပထမတစ္ခ်က္မွာပဲ ေထာင္ထားတဲ့နံပါတ္ဘုတ္ျပားထဲက အထူးဆုနံပါတ္ျဖစ္တဲ့ ၁၄ ကိုထိသြားတယ္။
"Wow! ကိုကိုကေတာ္လိုက္တာ... ဆိုင္မွာေဆာ့ေနက် shooting game ထဲမွာတင္ aiming ကြၽမ္းတာမဟုတ္ဘူးပဲ"
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကြၽန္ေတာ္အၾကံတစ္ခုရလိုက္တယ္။ ကိုကို႔ကို
ေနာက္ထပ္ game တစ္ခုဆီ ဆြဲေခၚသြားၿပီး စမ္းသပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္း ထပ္ၿပီး ႏို႔ဆီဘူးခြံေတြ all clear...။
လင္းလက္ေနတဲ့မ်က္လုံးဝိုင္းေတြနဲ႔ အားကိုးမႈကိုေဖာ္ျပရင္း ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဟီး႐ိုးကို အသာလက္ခုပ္တီးၿပီး အားေပးလိုက္တယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ခ်စ္သူရကံေကာင္းၿပီ၊ ကိုကိုကအရမ္းမိုက္တာပဲ... ေအးဂ်င့္ L.K 1 ကိုအေလးျပဳပါတယ္... ေနာက္တစ္ေနရာမွာလည္း victory ယူေပးပါဦး"
ပန္းျခံထဲက လူႀကီးမင္းတို႔အားလုံး အမ်က္အဤေတာ့ မ႐ွိၾကနဲ႔ခင္ဗ်ာ။ ဒီေန႔အတြက္ အထူးဆုေတြမွန္သမွ်ကို (L.K)² ကပတ္သိမ္းပါမယ္။ ဟားဟားဟား...။
အျပန္က်ေတာ့ ႏိုင္လာသမွ်ဆုပစၥည္းေတြ တေပြ႕တစ္ပိုက္နဲ႔ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးတည္းမဆံ့ေတာ့တာေၾကာင့္ သူ႕အသိုက္ထဲတိုးေခြအိပ္ေနတဲ့ ႂကြက္မင္းသားကို ဖုန္းဆက္လွမ္းႏိႈးၿပီး ကယ္ရီေခၚရေသးတယ္။ အဲ့ဒီအစား ဝက္ဝံ႐ုပ္အႀကီးႀကီးကိုေတာ့ ဖက္စရာရည္းစားမ႐ွိ႐ွာတဲ့သူ႕အတြက္ ဒါနျပဳလိုက္ပါတယ္။
ပစၥည္းေတြခ်ထားၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ဝရန္တာဘက္ ထြက္ရပ္ေနတုန္း ေနာက္ကေရာက္လာတဲ့ကိုကိုက မိုင္လိုတစ္ဘူး ကမ္းေပးလာတယ္။
"ေက်းဇူး ကိုကို..."
ေဆာင္းေႏွာင္းရာသီကုန္သြားတဲ့အခါ ေႏြဦးေရာက္လာမယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ LDRS ဘဝစတင္ရလိမ့္မယ္။ ေနာက္ထပ္ေႏြမိုးေဆာင္းေတြကုန္သြားၿပီး ျပန္ေတြ႕ၾကရင္ ကိုကိုကကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ခ်စ္သူေနရာမွာ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ႐ွိေနဦးမယ္ဆိုတာေတာ့ ဘာမွန္းမသိတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္တစ္ခုေၾကာင့္ ေသခ်ာေနမိသလိုပဲ။
"ကိုကိုျပန္လာရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဆာင္းတြင္းမွာလက္ထပ္ၾကရေအာင္..."
"ေဆာင္းတြင္းလား..."
"အင္း... ဒီဇင္ဘာလထဲဆိုရင္ ပိုေကာင္းမယ္"
"ခန္႔ငယ္... မင္းတကယ္အဆင္ေျပလား..."
"ဘာကိုလဲ ကိုကို..."
"မင္းကြယ္ရာမွာ ငါက တျခားသူေတြနဲ႔ ထိေတြ႕ဆက္ဆံေနရမွာ... မလုပ္ရဘူးလို႔ တားျမစ္ခ်င္တဲ့အခ်က္ေတြဘာေတြ မ႐ွိဘူးလား"
"တားျမစ္ခ်င္တဲ့အခ်က္လား... အင္းေနာ္...
Please don't let anyone steal your heart."
"ဒါပဲလား..."
"အင္း... သတိေပးခ်င္တဲ့အခ်က္က
ကိုကို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တာကို ေမ့မသြားနဲ႔..."
"ေမ့သြားရင္ ဩစေၾတးလ်ကိုေျပးလာၿပီး ငါ့ေ႐ွ႕လာေအာ္ျပမလို႔လား..."
"စမ္းၾကည့္ေပါ့..."
ကိုကိုကျပဳံးရင္း တစ္ဖက္လွည့္သြားၿပီး သူ႕လက္ထဲကမိုင္လိုဘူးေလးကို ေဖာက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲကတစ္ဘူးကေတာ့ အစအနမက်န္ေတာ့ဘူး။
"စိတ္ခ်လို႔ရတယ္... မင္းက ငါ့ဘက္ကေန ပထမဆုံးဖြင့္ေျပာခဲ့တဲ့သူျဖစ္သလို ငါ့တစ္သက္လုံး ခ်စ္ဖို႔ဆုံးျဖတ္ထားတဲ့ ေနာက္ဆုံးခ်စ္သူပဲ..."
"ကြၽန္ေတာ္ ကိုကို႔ကိုပဲ ယုံလိုက္ေတာ့မယ္..."
"အင္း..."
မိုင္လိုဘူးေလးကိုစုပ္ရင္း ေခါင္းညိတ္ကတိေပးေနတဲ့ပုံစံက တစ္ဘဝလုံးပုံအပ္ပစ္ခ်င္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ ဘာမွမလုပ္ဘဲနဲ႔ေတာင္ အလိုလိုေနရင္း ဆြဲငင္အားေကာင္းေနတဲ့လူက ခင္ဗ်ားပဲ႐ွိမယ္ထင္ရဲ႕။ ေစာေစာစီးစီး ကြၽန္ေတာ့္လူျဖစ္လာခဲ့လို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ဒီစူပါသံလိုက္ရဲ႕ပိုင္႐ွင္မဲ့တည္႐ွိမႈက ကမ႓ာေပၚက သံမႈန္၊ သံေခ်ာင္းေတြအတြက္ အႏၲရာယ္မ်ားလြန္းအားႀကီးတယ္။
"ကိုကို ကြၽန္ေတာ့္ကိုမိုင္လိုတိုက္..."
"လာျပန္ၿပီလား... မနက္က ေခ်ာကလက္နဲ႔တင္မရဘူးလား"
"တစ္စက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ရတယ္... ေအးေနလို႔..."
"ငါအပူေဖ်ာ္ေပးမယ္"
"ကိုကို႔အာေငြ႕ေလးပါတဲ့ဟာက ပိုေႏြးတယ္..."
"တစ္ခါတေလငါ မင္းႀကီးလာမွာကို စိတ္မကူးရဲဘူး ခန္႔ငယ္..."
"ဘာလို႔လဲ ေခါင္းမာတဲ့ေခြးေပါက္ေလးကေန ေခါင္းမာတဲ့ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးသားေခြးျဖစ္လာရင္ ကိုကိုကြၽန္ေတာ့္ကို မႏိုင္ေတာ့မွာစိုးလို႔လား..."
"..."
ကိုကိုကကြၽန္ေတာ့္မ်က္လုံးကိုၾကည့္ေနရာက အၾကည့္လႊဲၿပီး သက္ျပင္းခ်တယ္။ သူမႏိုင္ေတာ့တဲ့ သေကၤတေလ...။
အတိုခ်ံဳ႕ရရင္ေတာ့ Milo kiss လည္း ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ မနက္ကထက္ အခ်ိန္တိုေတာင္းေပမယ့္ ေႏြးေထြးမႈအေနနဲ႔ကေတာ့ လုံးဝမေလ်ာ့ဘူး။
ခ်စ္သူမ်ားေန႔ဆိုတာက ဆင္ေျခေပးစရာေန႔ရက္တစ္ခုပါပဲ။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္တာက ရက္ေ႐ြးေနစရာလိုတဲ့အရာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးမလား။
"ကိုကို႔ကိုေက်းဇူးတင္တယ္... ကြၽန္ေတာ့္သခင္ျဖစ္လာေပးလို႔..."
"ငါလည္းမင္းကို ေက်းဇူးတင္တယ္... လိုအပ္ခ်က္ေတြအမ်ားႀကီး႐ွိတဲ့ငါ့ကို ခ်စ္သူအျဖစ္လက္ခံေပးလို႔..."
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္႕ေရခဲကြၽန္းေျမာႀကီးလည္း ခံစားခ်က္ကိုဖြင့္ျပတတ္လာၿပီပဲ။
ကြၽန္ေတာ္မိုင္လိုဘူးခြံေတြ သြားပစ္ရင္းနဲ႔ ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲကေန sticky note တစ္အုပ္ကိုထုတ္ၿပီး စာေရးခဲ့တယ္။
'You are my valentine.
- L.K 2'
ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုေပးထားတဲ့ ပုံတူခဲပန္းခ်ီစာအုပ္ေလးရဲ႕ ေနာက္ေက်ာဘက္စာမ်က္ႏွာအလြတ္တစ္ခုထဲ အဲ့စာ႐ြက္ကိုကပ္လာခဲ့ၿပီး သူ႕ကိုျပလိုက္ေတာ့ ကိုကိုကေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းသြားယူတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကပ္ထားတဲ့အနီေရာင္ note ေလးရဲ႕ေဘးမွာ သူ႕လက္ေရးလွလွေလးနဲ႔ စာတစ္ေၾကာင္းေရးေပးပါရဲ႕။
'You will always be my valentine.
- L.K 1'
_____________________________________
💖💖💖
ေခြးစာေလးေတြ လာေပးတာပါ 🍫🥛။
V-day special အျဖစ္တင္ရမွာကို ေဖေဖာ္ဝါရီလည္းမဟုတ္ဘဲ ဘယ္လိုေတြလာတင္သလဲ မေမးပါနဲ႔။ စာေရးသူကစိတ္မမွန္ပါဘူး~။
💬 Extra ေတြကဆက္ေရးေနပါတယ္ဗ်။ စာကလည္းတစ္ဖက္ L.A.S.T ကလည္းတစ္ဖက္မို႔ စိတ္ပါသေလာက္ ျမန္ျမန္မၿပီးတာပါ။ ခန္႔ခန္႔လိုစိတ္႐ွည္ၿပီးသားအဖြဲ႕မို႔ ကိစၥေတာ့မ႐ွိဘူးမလား။
cover ေလးခ်ိန္းထားတာ သတိထားမိလားမသိဘူး။ ဘာလိုလိုနဲ႔ အခြန္းရဲ႕ေမြးလကိုေတာင္ေရာက္လာၿပီ။ မၾကာခင္ေဆာင္းဝင္ေတာ့မယ္။ Wish you a happy September, darlings! 🍀✨
timing တလြဲနဲ႔
Novella✒️