'Er zijn drie spionnen, een zoeker, en drie verstoppers. Alhoewel, nu vier.' Jonas kijkt Merijn begrijpend aan. Het is lang geleden dat hij zo serieus heeft deelgenomen aan zo'n spel.
'Wat zijn spionnen?' Merijn beseft zich kort dat Jonas natuurlijk verstoppertje op een heel andere manier kent als hij.
'Dat zijn mensen die zich verstoppen vóór de verstoppers om geheime informatie te geven aan de zoeker.' Jonas mond valt enthousiast open.
'Wauw, dat is zo cool.' Merijn knikt.
'Wie zijn de spionnen?'
'Kris, Madelief en Tom.' Jonas knikt, hij heeft geen idee wie dat zijn of dat is hij al vergeten.
'De zoeker is Arthur.' Jonas grinnikt, hij herinnert zich de oude man nog wel.
'Onderschat hem niet hoor.' Jonas' glimlach zakt.
'Ik zou niet durven.' Merijn knikt en staart voor zich uit.
'Hoelang duurt het nou voordat ze ons vinden?' vraagt Jonas, Merijn wendt zich weer tot Jonas.
'O, ze vinden ons niet.' Jonas blijft even stil.
'Dan, hoelang tot dat ze opgeven?' Merijn haalt zijn schouders op. Jonas bijt op zijn lip en staart naar voren. Hij bekijkt de Donald Ducks nog eens.
'Nou eens zien hoeveel ik eruit krijg in die tijd.' Jonas leunt naar voren om de bovenste van de stapel te grijpen maar Merijn duwt Jonas tegen de muur aan en hangt over hem heen. Hun hoofden zijn dicht bij elkaar en Jonas' hart zit in zijn keel.
'Je dacht toch niet dat je niets te doen zou hebben?' Jonas slikt. Hij stottert.
'E-eh, wat?' Merijn grijnst en hij laat zijn lichaam zakken op Jonas' heupen. Jonas schraapt zijn keel. Hij voelt zijn hart hard kloppen in zijn borstkas en hij kijkt hulpeloos om zich heen. Merijn grijpt Jonas zijn kin vast en draait Jonas' gezicht recht naar hem toe. Hij laat zijn hoofd net niet tegen dat van hem botsen.
'Jonas...' zingt Merijn op een speelse toon. Jonas kijkt Merijn dan in de ogen aan. Die, groene ogen...
'Wie niet weg is is gezien, ik ko-' Jonas duwt zijn hoofd tegen dat van hem aan en hun lippen ontmoeten. Jonas legt zijn hand op Merijns kaak en hij kust hem vurig. Zijn anderen hand glijd via Merijns kaak naar zijn haren waar hij glanzende lokken vast grijpt tussen zijn vingers. Merijn voelt zijn hart tekeer gaan en hij laat zijn hand in Jonas zijn hals glijden. Hun lippen glijden gewild over elkaar heen en ze trekken elkaar dichterbij via hun kaak of nek. Monden worden geopend en tongen glijden tegen elkaar aan. Merijn grijpt met zijn vrije hand Jonas zijn shirt stevig beet. Jonas schrikt, hij grijnst, hij had nooit gedacht dat Merijn zo met hem zou zijn. Hij had het eerder andersom verwacht.
Merijns hand glijd onder Jonas zijn shirt door en hij voelt warm aan op zijn borst. Merijns streelt zijn huid laat zijn vingers over zijn tepel glijden. Geheel per ongeluk maar Jonas bevalt het wel.
De lippen van Floor voelen niet zo, ze voelen niet zo als die van Merijn. Merijn gaat ruw met hem om, lustig. Floor kust Jonas alsof dat niet genoeg is. Alsof ze kussen saai vindt, alsof ze meteen door wilt naar de seks. Het laat Jonas ongewild voelen, hij voelt zich leeg als hij haar kust. Omdat Merijn hem zo vol laat voelen. Merijn drukt zijn heupen naar beneden recht tegen die van Jonas aan. Hij kreunt in Merijns mond en voelt zich gelijk geshockeerd door zijn actie. Hij was altijd zo goed in stil blijven...
Merijn laat hem los, kijkt hem grijnzend aan en zijn borstkas beweegt hevig op en neer. Jonas haalt zwaar adem en rondom zijn lippen is vocht te vinden, vocht van Merijn. Merijn kantelt zijn hoofd en druk kussen op Jonas zijn nek. Jonas sluit genietend zijn ogen.
'O ja.' fluistert hij door het goede gevoel dat door hem heen stroomt. Merijn voelt kriebels in zijn buik door de woorden van Jonas. Nooit had hij kunnen dromen dat dit zou gebeuren. Maar toch gebeurde het. Jonas blaast flinke happen lucht uit als hij Merijns tong tegen zijn nekvel voelt. Hij krijgt kippenvel bij wat Merijn doet en hij kan zijn gevoelens niet tegen houden.
Hij vindt dit geweldig...
Jonas heeft zijn hand achter in Merijns hals gelegd als hij zijn nek aan het kussen is. Uiteindelijk trekt Merijn terug en kijkt hij Jonas doordringend aan. Wat nu? Jonas haakt een blonde krul van Merijn om zijn vinger en en doet deze achter zijn oor. De twee kijken elkaar nieuwsgierig, afwachtend aan. Merijn laat zijn vingers glijden over de natte plek in Jonas nek en zijn hart bonkt hard op en neer.
'Wil je dat ik stop?' vraagt Merijn dan. Jonas lippen glijden van elkaar af. Hij gaat vreemd. Hij heeft het plotseling door, dit is verkeerd. Hij moet stoppen. Maar de druk die Merijn zet op zijn lichaam laat hem genieten van de situatie. Hij hoeft maar een woord te zeggen en het is klaar. Maar een woord. Ja.
'Jonas?' Ja.
Jonas?' Ja.
'Jonas.'
'Nee.' zijn stem klinkt zelfverzekerd en zo kijk Jonas hem ook aan. Merijn blijft stil. Hij doet niks en zegt niks. Daarna laat hij zijn handen langzaam naar Jonas zijn boek glijden.
'Weet je het zeker?' Jonas slikt.
'Nee.' Merijn stopt en kijkt op naar Jonas.
'I-ik bedoel, jawel. Ik weet het zeker.' Merijn trekt zijn handen terug.
'Je weet het niet zeker.' Merijn legt zijn handen op zijn eigen bovenbenen en hij kijkt naar beneden. Jonas bijt op zijn lip, hij wil dit meer dan alles ooit tevoren. Maar hij wilt Floor niet bedriegen.
'Houd je van Floor?' Jonas schudt zijn hoofd.
'Niet meer als een vriendin.' Jonas legt de nadruk op een, om aan te geven dat hij niet meer om Floor geeft dan als een persoon, als een vriendschap.
'Ik zou niet zeggen dat het al houden van is.' zegt Jonas uiteindelijk. Hij was al die tijd bij Floor in de war met zijn gevoelens en heeft helemaal niet kunnen stilzitten zonder dat die gedachten terug kwam.
'En ik?' Jonas zijn hart zit in zijn keel. Opeens horen ze voetstappen op de verdieping onder hun. Merijn kruipt zo snel mogelijk van hem af en hij opent een kleine deur achter de boekenkast. Een ontzettend nauwe ruimte wordt toegewezen en Merijn kruipt er in. Jonas kijkt hem verbaast aan. Merijn wenkt dat hij ook naar binnen moet komen en dat doet Jonas twijfelend.
Het is duidelijk, Merijn wilt niet verliezen. Merijn maakt de deur dicht en het is pikkedonker. Jonas tast met zijn hand om zich heen om te voelen waar Merijn is. Het blijft stil en er klinken geluiden op de ladder.
'Ik vind jou wel leuk.' zegt Jonas dan zo zacht als hij kan. Hij twijfelt zelfs even of Merijn het wel verstaan heeft. Zo zacht klonk het. Nu Jonas Merijn niet kan zien is hij niet bang om eerlijk te zijn. Jonas zit tegen een stenen muur aan en hij heeft zijn handen naast hem op de grond gelegd. Het gordijn beweegt en er klinken sloffende bonzen op de vloer.
'Merij-' Jonas mond wordt direct bedekt door Merijns hand als hij probeert te vragen hoelang ze hier nog blijven. Hun ademhaling warmt de kamer langzaam op en Jonas krijgt moeilijk lucht met een hand tegen zijn mond aangedrukt. Het blijft stil in op de soort zolderachtige kamer en Jonas laat zijn hand over Merijns hand glijden zodat hij daardoor naar zijn arm kan glijden, naar zijn schouder, naar zijn hals, naar zijn kaak. Jonas kruipt op Merijn, hangt boven hem, streelt zijn gezicht en leunt langzaam naar voren. Merijn laat zijn hand van Jonas' mond afglijden.
Plotseling schijnt er een licht bron door de kleine ruimte en kijkt Merijn Jonas verbaast aan.
'Ik vind jou wel leuk.' herhaalt hij fluisterend en Merijns hand heeft het lichtknopje nog vast. Jonas is totaal niet geïnteresseerd in wat voor ruimte hij zich nou bevindt zelfs nu hij het kan zien. Hij drukt zijn lippen op die van Merijn en het licht schiet weer uit. Ze kussen elkaar ruw en Merijn trekt Jonas zijn shirt omhoog zodat zijn onderrug ontbloot wordt. Merijn en Jonas beseffen zich niet wat ze doen, en het kan ze ook niet schelen. Ergens vaag klinken er weer voetstappen van de trap af maar ze negeren deze geluiden. Jonas schuurt tegen Merijn aan en hij geniet van elke aanraking. Merijn duwt met zijn vrije arm het kleine deurtje open zodat er frisse koude lucht binnen kan komen. Zacht licht komt de kamer binnen maar beide zijn te betrokken bij de zoen om het op te merken. Merijn draait ze om, kus hem weer, en begint met het ontknopen van zijn broek. Jonas hart schiet in zijn keel en hij voelt een gekmakende kriebel in zijn buik. Hij wilt weg uit dit kleine kamertje en hij wilt naar Merijn zijn kamer, naar zijn bed waar hij al eerder in heeft geslapen. Jonas kan zich niet herinneren of hij goed sliep door het zachte matras en de zachte lakens of dat het kwam door Merijns aanwezigheid en zijn lichaam tegen het zijne.
Jonas hijgt als Merijn zijn lippen van hem los rukt het zijn broek naar beneden trekt. Jonas wilt Merijn terug bij hem hebben, dicht tegen hem aan, zijn mond op die van hem. Maar dat gebeurt niet. Jonas voelt zijn gezicht afkoelen als Merijn zijn boxers ook naar beneden trekt. Jonas ademt genietend in als Merijn hem in de hand neemt. Hij kijkt naar hem. Merijns focus ligt ergens anders en Jonas grijpt Merijn vast bij zijn kin. Hij begeleid hem rustig naar boven en een ruwe zoen gaat van start. Jonas geniet van alles wat hij doet. Dit is beter dan wat hij ooit heeft gevoelt. Hij kan het niet beschrijven. Het voelt alsof hij op ontploffen staat.