━━━━━━━━━━━━━━━━
CHAPTER THIRTY-FOUR
quench the relish
━━━━━━━━━━━━━━━━
News about Dr. Canzar going down from her title spread like wildfire. It reached the national news, as well as news agencies in Austria where the main quarters of IMI was based.
I was even contacted by some of my co-doctors from IMI to confirm those, but I didn't get to answer them because of the video uploaded by the reporters last night.
It confirmed their queries. Nando'n ako sa video nang i-anunsyo ni Tita Selene ang gusto niyang pagpasa ng titulo sa'kin.
Nakaani 'yun ng mga reaksyon na hindi ko binigyang-pansin gaya ng sabi ni Tita. But then again, I'm stubborn. Binasa ko pa rin kung ano ang mga reaksyon ng mga tao ro'n. May natuwa, may negatibo, at may iilang kwinestyon ang kredibilidad ko lalo na't bata pa ako at kailangan ko pa ulit mag-aral para tuluyang makuha ang titulong ipapasa sa'kin.
Much to my surprise, some of the comments even knew my relationship with her son gayong kakaanunsyo lang naman kagabi.
It can't be helped, but what's bugging me is the fact that some people commented na baka nakuha ko ang titulo dahil inahas ko si Novan. Na kaya ko nakuha ng tiwala ni Tita Selene ay dahil inuna ko munang gapangin ang anak niya.
Deep breaths was all I took when I read those. I didn't also bother telling kay Novan kung papaanong nakita ko ang mga comments na 'yun sa local and international headline pages sa facebook at mga news accounts sa twitter. I'm guessing he's not using social media. Mabuti na rin para hindi niya mabasa ang mga komentong 'to.
And as much as I want to disregard it, I can't help but think just how did people came up with that conclusion. But then again, we can't control how people think of us. The best we can do is ignore it rather than giving it any attention. After all, if I gave it any attention, I'm giving it existence. And I don't want that atrocity to happen inside me.
"But I really just don't like the way they think, Ma." I hissed while sipping on my cocktail, "I worked hard for it. And the fact that they thought it was because I'm Novan's girlfriend is absurd. Parang binasura nila 'yung trabaho ko."
Nasa lounge ako ng hotel na pina-book ni Tita Selene at habang abala naman ang mga lalaki sa kung anong diskusyon nila sa kabilang dako ng lounge ay naiwan naman kami ni Mama ro'n na nag-uusap patungkol sa nangyari kagabi.
"It can't be helped, langga. Some people's way of thinking just doesn't suit right with the situation. They don't think out of the box, and you don't have to condemn to that. Kami rin ay ginulat niyo kagabi. Lalo na ikaw na hindi man lang sinabi sa'min ang relasyon mo sakanya." She chuckled.
Ngumuso ako at umiwas ng tingin, nag-iinit ang pisngi. Natutuwa man akong tanggap nila si Novan ay hindi ko pa rin maiwasang maisip na nakakahiya kasi hindi ko nasabi sa magulang ko nang mas maaga.
"I'm really sorry, Ma," I said apologetically, "Novan and I have been impatient... with all these situation. I'm guessing we're too fast but well..." Ngumuso ako saglit, "I like him. And he likes me as much. I don't see any reason to delay things so, we made it official last night."
"He is but a really handsome man. Selene also told me that he graduated from Omsk Academy? He graduated as a top Cadet, so I can't entirely blame you for choosing him. You loved a good man. And I know as much that he loves a good woman, too. Saan niyo ba nakilala ang isa't-isa? Hindi nakwento ni Selene sa'kin." Mama asked while pouring a glass of drink on my glass.
Oh. I almost forgot. Magkabatchmate pala si Mama at si Tita Selene. They both knew each other as someone who's supervising under the same fields despite the fact that they're managing different institutions. No wonder Tita Selene approved of me at ganu'n din si Mama kay Novan.
"Well, he's my patient before. A patient with unclear diagnosis, but was soon announced stable..." Kwento ko bago napatingin saglit sa direksyon kung saan nagk-kwentuhan si Sir Monova, Papa, at Novan.
Kumurba ang labi ko, "Is it odd, Ma? That I fell in love with my patient?"
"You really are a silly girl," Mama shrugged, "There's nothing odd about that. Like what I told you before, follow a path where your mind and heart don't clash, langga. If you choose him that way, you'll be at peace."
I smiled, "I did... with him."
Kumurba rin ang labi niya sa tinuran ko. Inasar niya ako nang inasar pero nauwi lang 'yun sa tawa.
"Gusto ko ng lalaking apo." Mama smirked.
Mahina ko siyang hinampas, "Ma! You're way ahead!"
"What? Like it's hard to do? C'mon, anak! You're not getting any younger!"
"But I wanted to pursue another degree pa, Ma. You know it was my long dream to supervise an institution na hindi niyo pagmamay-ari." I explained.
Napailing-iling siya pero hindi siya umalma. She just proceeded to ask different things about my career and about Novan. Nagpatuloy naman kami sa pag-uusap pero maya't-maya ko talagang sinusulyapan si Novan lalo na't alam kong iniinteroga siya ng ama kong strikto pa sa strikto.
"And by the way, langga, Selene and I planned to send you and Novan to Cebu. Doon sa isang vacation house natin. We already booked you two a ticket. Naipaalam ko na rin na pupunta kayo ro'n."
Kunot-noo akong napatingin kay Mama, "But what for? I'm pretty sure, babalik na po ako sa trabaho sa susunod."
"No," Iling niya, "Selene told me that IMI will be accepting new interns, while the old generation with you will rest for a while. Pwede ka na magbakasyon kasama si Anton. Spend some time with him." Ngiti niya pero parang hindi ako nakumbinsi nu'n.
I would be happy to spend some time with Novan, but to Cebu? Bakit sa Cebu pa kung pwede naman kami manatili rito? I have a house here and Novan is planning to build his as well. Matatagalan man 'yun ay maaari naman muna kaming manatili sa bahay ko.
"Is the plan absolute, Ma?" I asked again.
She nodded.
Binalot ako ng konting pagtataka. Knowing Tita Selene, she wouldn't plan something that will benefit her or a situation. And knowing Mama, hindi siya papayag na magsama kami ni Novan sa malayo gayong bago pa lang ang relasyon namin.
Ano na naman kaya ang problema? May nagtatangka nanaman ba kay Novan? Or am I overthinking things?
"A-Alright then. I'll tell Novan." I tried to smile.
Nang maghapon ay nanatili muna ako sa kwarto ko sa hotel. Hindi ako mapakali sa hindi malamang dahilan. Simula noong malaman kong pupunta kami ng Cebu ay parang may bumagabag na sa'kin. I just don't know if I should give it any attention, but I know I should.
Tahimik akong bumuntong-hininga bago tinignan ang mga gusali sa labas. Iniisip ko na baka kumalma ako kapag nakatingin ako sa kalangitan pero hindi 'yun gumana.
"Is something bothering you?"
Napakurap nang maramdaman maingat na pagyakap ni Novan mula sa likod. Kinulong niya ang bewang ko sa braso niya bago idinantay ang ulo sa balikat ko. Buti na lang at hindi ko siya nasapak. Ni hindi ko ba naman naramdamang nandito siya!
"You've been unusually quiet..." He whispered, his voice was calming me down, "You're only quiet when you're thinking about heavy things."
Napakurap ako. At papaano niya kaya naobserbahan nu'n?
"Is there a problem, hm? Are you tired?" Tanong niya ulit.
"Um...No.... I... I was just told that we're going to Cebu."
"And?" Siniksik niya ang ulo sa leeg ko.
Mahina akong suminghap, "A-and... I thought they have a deeper reason behind it."
Tumawa siya, bagay na nagdala ng kiliti sa buong katawan ko gawa na sa leeg ko siya banda tumawa! His hot breath nuzzled in my neck for minutes at tama na 'yun para matuod ako!
"They don't," He said, "But don't you want to go? If you don't, tell me. One word from you, I'll cancel it."
"Hindi naman sa ganu'n," Alma ko agad, "Nag-aalala lang ako kasi nga... baka hindi ka pa sanay na umalis-alis. You don't like the crowd, right?"
"The crowd disappears if you're with me." Humigpit ang yakap niya sa'kin, "As long as you're there, Solace, ayos lang."
Mahina ko siyang kinurot at tinawanan. Tinago ko ang nag-iinit kong pisngi dahil sa mga hindi niya basta-bastang banat. At the end, we didn't get to talk about it deeply hanggang sa nawala na lang din 'yun sa isip ko.
Tuloy din ang biyahe namin sa Cebu sa susunod na mga araw. Bago nga lang kami umalis ay nagpaalam si Novan na kakausapin muna nila ang inhinyero ng bahay na ipapatayo niya. Isasama niya sana ako pero nagpaalam din akong kikitain ko muna ang mga kaibigan ko.
"Are you sure you don't want to go?" Nahimigan ko ang konting asam sa boses ni Novan.
Nakanguso akong umiling, "As much as I want to, I already agreed to meet the girls. But if there's a next time, I'll go with you. I promise."
"I'll fetch you later. Text me the address, okay?" Aniya.
"Oh!" Umiling ako, "No need. I'll drive home. Sa cafe lang naman kami."
Hindi siya sumagot. Napatingin tuloy ako sakanya kasi akala ko ayaw niyang magdrive ako mag-isa pero salubong ang kilay niya lang na inaayos ang coat niya.
I chuckled. Nilapitan ko siya't ako na mismo ang kumuha ng tie niya para ayusin 'yun. I felt his gaze on me as I mend his clothes. Hindi niya 'yun tinanggal kahit alam kong nahalata niya na na binagalan ko ang kilos. Nang matapos naman ay nginitian ko siya nang pagkanamis-namis.
Akmang tatalikod na rin ako kung hindi niya lang hinuli ang bewang ko't dahan-dahan akong siniil ako ng halik. My lips curved amidst his lips. I felt him react the same. My hands then fell on his chest and it immediately cramped on the cloathes I fixed a while ago. Akala ko pa ay halik lang ang gagawin niya pero nang sandaling bibitaw na sana ako ay gumalaw ang labi niya para angkinin ulit ang labi ko, bagay na nagpalabas ng hindi sinasadyang halinghing mula sa'kin.
He cut the kiss off then. He stared at me in both disbelief and desire. Isang mahinang mura pa ang lumabas sa labi niya bago niya ulit inangkin ang nakaawang kong labi.
I gasped, whimpered, and quivered between his kisses. His tongue battled with mine. Our heads leaned side by side to own each other's lips. Sa bawat tigil ay hinahabol namin ang labi ng isa't-isa, sa lalim ng halik niya ay para akong lumulutang, at sa paraan ng pag-angkin niya sa labi ko ay parang wala akong magawa kundi magpatianod.
"Fuck..." He broke us off, his eyes stared at me menacingly, "Fuck that lips. Nakakabaliw."
I chuckled and grinned, "Masarap ba?"
Napamura siya bago ako hinalikang muli. At parang gusto kong magdasal sa lahat ng santo nang maramdaman kong bumungo na ang pwet ko sa vanity mirror. Rinig kong nalaglag ang iilang products ko. Walang pakialam si Novan do'n. Nilaliman niya ang halik, inangkin niya ang labi ko, at halos mawalan ako ng ulirat nang maramdaman ang malakas niya pang pagpisil sa bewang ko. Gigil na gigil siya!
"Nov..." I moaned incoherently in between his kisses, but he just deepened it more. Dalang-dala na sana ako sa bawat halik niya kung hindi ko lang nakita ang ayos ng suot niya!
Agad ko siyang pinatigil dahil do'n! Gulong-gulo na ang coat niya na inayos ko kanina at gano'n din ang tie! Nang mapalingon naman ako sa vanity mirror ay halos gusto kong magtago nang makita ang lipstick kong nakakalat na sa labi ko at sa labi ni Novan!
"Kuya! Alis na tayo!"
I panicked. Nakangiwi kong tinignan ang sarili sa salamin. Then, I grabbed the tissue beside us at nilinis ang mukha ko bago ang mukha ni Novan. Hindi nga lang gaya ng panic ko ay nakangisi lang ang gago!
"What are you smirking about?!" I hissed.
"Masarap nga." He grinned playfully, sending full heat to my cheeks.
Diniinan ko ang tissue sa labi niya bago ko narinig ang pagbukas ng kwarto.
I acted nonchalant pero sa uri ng tingin na binungad ni Nigel ay alam kong iba na ang tingin niyang ginagawa namin. Nilingon siya ni Novan, nandidilim ang tingin.
"Let's go, you fucking asshole," Novan said all of a sudden.
Sa sobrang lutong ng mura niya ay napakurap pa ako sa gulat, pero agad din siyang nag-sorry nang makita niya ang ekspresyon ko. And before they left, he left a kiss on my forehead and lips.
"I love you." He whispered then.
Tulala ako pagkatapos. Buti na lang at naiayos ko pa ang sarili bago kami nagbukod ng pupuntahan. He went to the site of his house while I just drove near Aster's company.
The girls and I decided to meet in a coffee shop sa harap ng kumpanya at talagang nahirapan kami nang malapit na gumabi kasi pagkatapos mag-aya na mag-bar for the first time ay nalasing si Aster! Of all people! Siya pa ang nalasing!
"The last time that Aster was drunk, we almost died! Have you learned?!" Vienna groaned loudly pagkatapos namin pinadala si Aster sa chaperone niya na hinuha ko ay 'yung rason din bakit siya naglasing.
"Sinulsulan mo kasi ng drink!" Paris glared at me, "Ayan! Umiyak tuloy!"
Binatukan ko siya, "May namimiss nga kaya umiyak!"
"May namimiss din naman ako pero hindi ako umiyak o naglasing!" Singit pa ni Vienna bago inayos ang suot na coat, "Tara na nga sa loob! Ang lamig dito sa labas!"
"Malamang gabing-gabi na. And what? You're still going to drink?" I stared at her in disbelief.
She rolled her eyes, "Duh! It's still too early to go home! Gusto ko pa magwala sa dance box!"
"Go on. Kayo na lang. Uuwi na ako. It's almost midnight! Magd-drive pa ako!" ani Paris na naghahalungkat na ng car keys niya.
"Drive? Nakainom ka! Huwag kang killjoy!" Vienna glared.
"Hindi ako lasing! At mas lalong hindi ako killjoy! Driver ako! At kailangan ko na umuwi!"
"Still, you drink a couple few! Magpasundo ka nga! Wala ka bang boyfriend?!"
"Kung mayro'n, hindi ako sasama sa aya mo!"
"What did you just say?" Nanlaki ang mata ni Vienna sa turan ni Paris pero isang masamang tingin lang iginawad ng isa.
Napahilot ako ng sentido. Hindi ko na kailangan pang magtanong kung ayos lang sila kasi mukhang may tama na rin naman sila kahit kaunti. Paris doesn't usually act like this after all. God, mukhang need ko mag-babysit saglit.
"Wala bang may susundo sa inyo?" Ako na ang nagtanong, "Kung wala, ako na maghahatid."
Sabay nila akong nilingon, ang sama-sama pa ng tingin nila, "Ayok-!"
"Hey."
Napalingon kaming lahat sa tumawag at agad napakunot ang noo nang makita ang apat na lalaking nakatayo lang nasa likod namin. Pare-pareho silang nasisinagan ng buwan ngunit kahit gabi na ay kitang-kita ko pa ang karisma nila.
"Paris."
"Victoria."
"Solace."
Muntikan na ako mapapitlag dahil sa pamilyar na boses. Nalipat ang tingin ko sa lalaki sa likod. My eyes widened when I recognized Novan! And he's staring seriously at me! Parang may nagawa akong kasalanan at alam ko na 'ata ano iyon!
I didn't tell him that we'll drink. But I'm sure I clearly told him that I'll go home on my own! Akala ko pa ay mag-uusap sila ng engineer niya sa pinapatayong bahay! Bakit siya nandito? Gabing-gabi na, ah?
"Taray. May sabayang pagbigkas ba rito?" Vienna sarcastically laughed amidst the silence, "Sino kayo?"
"I thought she's yours? She doesn't even recognize you." Ani ng lalaki sa harap doon sa isa pang lalaki na naulinigan kong si West pala! Vienna's bodyguard!
"She will recognize me later, P." West said darkly,
"When is that?" Tumagilid ang ulo ng lalaki sa harap, nakangisi na parang nang-uuyam.
"When she's screaming my name." Pikon na pikon nitong saad bago nilapitan si Vienna.
Hindi na ako pumagitna dahil kilala ko naman na si Weston at alam kong hindi pa lasing si Vienna. 'Yun nga lang at hindi pa nakakalapit si West ay agad na tumakbo si Vienna sa bar. West shouted for her name, but she didn't look back. Her heels maybe felt non-existent as she ran away from him, bagay na nagpatawa sa lalaking nang-aasar kanina. I almost cackled knowing that Vienna is a track athlete before.
"Paris, give me your car keys. We'll go home." Ani naman ni Sweven na nilagpasan ako.
"Mukha mo home." Irap ni Paris. Hinampas niya ng bag ang isa at iniwan ito. Sweven heaved for air then, but he still followed her. Mukhang may LQ sila, kung mayro'n mang namamagitan sakanila.
When they left, I turned to Novan who's still staring seriously at me. Napalunok ako ro'n. Galit ba siya kasi hindi ko pinaalam na pupunta ako ng bar? At iinom kasama ng kaibigan?
I smiled dryly, "Nov-."
"You didn't tell me you'll drink." Putol niya sa sassbihin ko bago ako nilapitan.
I blinked, "W-well, it was all of a sudden. Nagkayayaan lang."
His eyebrows met, but then he just sighed heavily. Lumambot ang tingin niya, "Sana inaya mo ako. I'll come with you anyway."
"H-ha?"
Nilingon niya ang bar bago ako tinignan ulit, "Do you want to drink more?" Aniya.
Napatanga ako sa tanong niya. Bukod kasi sa nagulat pa ako ay wala akong maisagot. Kinuha niya rin ang pagkakataon na 'yun para kunin ang takas kong buhok at inipit 'yun sa likod ng tenga ko. And then, he held out his arms before holding my hand to ankle it with his. Nanatiling tuod ang ayos ko sa ginawa niya.
"If you want to drink more, we'll drink more. Just ask me. Okay?" He said softly, "I can take you home if you get drunk, Solace."
Doon ako natauhan. Ilang beses ako napakurap bago ko pinokus ang tingin sakanya. Bagamat kasi madilim ay nakatulong naman ang liwanag ng buwan para masinagan ko ang kagwapuhang taglay niya. Mula sa medyo manipis niyang kilay at labi hanggang sa mapupungay niyang mata.
"Hm, okay then. Sasamahan mo ba ako uminom?" I tried to grin.
He chuckled, "I'll take light liquors. I have to take my life safely."
"Of course, you have to take your life safely! Pangit if maraming inom!" Biro ko bago kami naglakad.
"By life, I meant you, Solace." Tila bulong sa hangin niyang sambit.