'Hai, pap.' roept Jonas die zijn tas in de gang neergooit. Zijn vader loopt snel naar hem toe als hij merkt dat zijn zoon thuis is.
'Hé, Jonas. Hoe was het op school. Eerste schooldag toch?' Jonas zucht en loopt direct naar boven. Zijn vader loopt echter direct achter hem aan de trap op.
'Heb je eindelijk met Floor gepraat?' Jonas voelt zijn woede oplopen. Zijn schooldag was zo ontzettend verschrikkelijk.
'Ja, ik vroeg hé Floor hoe was je vakantie? En toen bleek dat ik haar zusje had uitgescholden.' Jonas' vader blijft stil staan op de trap en hij houdt zichzelf vast aan de trapleuning en Jonas heeft zich omgedraaid om hem aan te kunnen kijken.
'O,' zijn vader blijft stil. Jonas draait zich naar een paar seconden weer om en loopt de trap verder op.
'Morgen nog een dag hé? En, als het dan niet zo goed gaat heb je nog een dag. En nog een week, en nog een maand, en nog een heel schooljaar.' Jonas loop zijn slaapkamer in en slaat zijn deur hard dicht. Zijn vader zucht en loopt vervolgens de trap weer af. Jonas ploft neer in zijn bed en hij gooit zijn gezicht in zijn kussen waarop hij schreeuwt. Die jongen, naast wie hij zit in de klas. Hij is verschrikkelijk. Denkt hij.
Jonas denkt terug aan hoe het moment waarop Floor hem omhelsde. Hij weet zijn naam niet eens maar hij haat hem. Wat als het concurrentie is. Of wat als het al vastgesteld is dat hun een koppel zijn. Hij legt zijn telefoon aan de lader en ploft terug op bed. Het zal wel door het nieuwe ritme komen dat hij zo plotseling in slaap valt. De zachtheid van het matras waar zijn lichaam in wegzakt en de zonnestralen die door het raam heen vallen om zijn lichaam te omhelzen en op te warmen. De vogels die op de achtergrond fluiten. Jonas was vermoeid na zo'n schooldag.
Hij zakt weg in een droom. Een droom die hij vele malen vaker heeft gehad. Hij is op het strand met Floor naast zijn zijde. Ze draait zich naar hem toe en Jonas kust haar. Zijn lippen strijken over de hare en Jonas zet zijn handen in haar lange blonde golvende haar. Elke keer als hij bij dit stuk aankwam van zijn droom schrok hij wakker van zijn wekker of van iets anders wat zijn slaap zou onderbreken. Maar deze keer gaat het door. Hij ziet hoe hij zich met een glimlach terug trekt uit de kus en zijn ogen langzaam opent. Alleen maar om dan zijn nieuwe klasgenoot te zien. Hij heeft Jonas stevig vast en een grote grijns is op zijn gezicht te vinden. Hij laat zijn lippen van elkaar glijden. "O, Jonas. Jij zult Floor nooit krijgen. Maar mij daarentegen." Jonas glimlacht terug naar hem en hun lippen ontmoeten elkaar weer.
'Jonas! Het eten is klaar.' Jonas schrikt klaar wakker en het voelt alsof hij uren weg is geweest. Zijn ogen staan groot van de droom, of eerder nachtmerrie. Hij voelt een onprettig gevoel in zijn buik en zijn haat voor deze jongen is steeds groter. Zeker omdat hij zijn naam niet eens kent. Jonas merkt dat hij opgewonden is geraakt door de droom maar besluit er niets aan te doen. Hij is te verward op het moment zelf om helder na te denken over wat er gebeurd is. Hij gaat er meteen vanuit dat zelfs zijn eigen dromen hem belachelijk proberen te maken over het incident met Floor op school. Hij loopt naar beneden en schuift met een brakke kop aan tafel.
'Zo, jij bent ver weg geweest. Of niet jongen?' Jonas kijkt zijn vader geërgerd en vermoeid aan.
'Laat hem maar Frank, in de vakantie stond hij pas rond één uur op, hij moet gewoon even wennen.' zegt zijn moeder terwijl ze begint op te scheppen. Frank leunt een stukje meer richting de deur die naar de woonkamer leid.
'Philip, Vincent! Kom op, we gaan eten!' Jonas wrijft vermoeid in zijn ogen en hij begint langzamerhand te eten. Tijdens het eten denkt hij na over een nieuw spel dat hij gekocht heeft en hij bekijkt het geld dat op zijn bankrekening staat.
'Jonas, kom op geen telefoons aan tafel.' Jonas' gezicht verandert in een geschrokken uitdrukking.
'Jonas.' herhaalt zijn moeder. Twee jongens komen de keuken in gelopen. Een is de oudere broer van Jonas, hij heeft donkerbruin haar en twee groene ogen hij is negentien jaar oud en neemt plaats naast Jonas. De andere is een stuk jonger dan de twee, hij heeft licht blond haar en blauwe ogen. Hij is nog maar veertien.
'Jezus, waar is al dat geld heen?' vraagt Philip, de oudere broer als hij ziet wat er op Jonas' rekening staat. Jonas legt zijn telefoon weg en wend zich tot zijn vader.
'Pap, kan ik alsjeblieft vervroegd zakgeld krijgen?' Frank schudt zijn hoofd.
'Nee, Jonas. Ik heb het je al zo vaak gezegd. Zoek een baan.' Jonas zucht geërgerd.
'Bij het restaurant waar Cato werkt zoeken ze nog afwassers.' Jonas kijkt zijn oudere broer geërgerd aan.
'Ik ga niet, fucking afwassen-'
'Hé! Taalgebruik jongeman!' roept zijn moeder streng.
'Mama, ik ben geen klein kind meer, ik kan er best tegen als iemand scheld.' zegt Vincent met zijn zachte nog hoge stem.
'Het gaat me niet om jou Vince, het gaat me om het fatsoen. We zitten aan tafel en je hoort je gewoon netjes te gedragen.' legt ze uit.
'Philip telefoon weg! Wat is dit nou?!' roept ze kwaad.
'Ja wacht effe, ik app Cato even om te vragen of Jonas bij hun kan afwassen.' Jonas grijpt Philips telefoon vast en gooit hem op de bank.
'Hé sukkel! Je hebt geluk dat ie niet op de grond terecht kwam anders had je wel wat meer moeten doen dan afwassen.'
'Jonas, ik denk dat het helemaal geen slecht idee is dat je een baan gaat zoeken.' Jonas kijkt zijn vader kwaad aan.
'Over drie weken komt er een nieuwe game uit als ik die niet pre-order dan is hij zo uitverkocht! En ik heb trailers gezien van het spel, hij wordt echt zo vet!' Frank kauwt nadenkend op zijn eten.
'Over drie weken heb je allang zakgeld gehad, dus waarom zou ik het dan moeten vervroegen?' zegt hij met deels mond vol.
'Frank, eerst mond leegeten.' zegt zijn vrouw tegen hem.
'Het spijt me liefde van m'n leven.'
'Ja maar pap, ik heb niet genoeg aan twintig euro. Hij is zestig euro!'
'Hmm, zelfs als hij gaat afwassen dan red ie het niet.' merkt Philip op. Het blijft even stil aan tafel en slechts geluiden van bewegende kaken en het geluid van bestek op borden.
'Wat als, ik die game voor je pre-order,' Jonas kijkt opgewonden op.
'Frank...' waarschuwt zijn vrouw hem.
'Laat me even uitpraten Linda.' zegt Frank.
'Maar,' klinkt er vervolgens doordringend. Jonas bijt enthousiast op zijn lip en hoopt dat de voorwaarde niet té erg gaat zijn.
'je gaat wel werken zodat dit de enige keer is dat ik dit moet doen.' Jonas knikt snel achter elkaar.
'Ja!' Linda knikt scheef met als doel om aan te geven dat het niet een heel slecht idee is van haar man.
'Maar mama, als Jonas een spel krijgt krijgen ik en Philip dan ook iets?' Vincent kijkt zijn moeder hoopvol aan. Philip trekt een wenkbrauw op als teken dat hij het met zijn broertje eens is. Linda kijkt Frank aan die direct begint te denken.
'Philip, als er iets is onder de zestig euro wat jij zou willen hebben dan laat je het ons weten. Jij hebt namelijk al werk dus dat is wel zo eerlijk. En Vincent, is er iets wat jij zou willen?' Vincent denkt niet lang na voordat hij het weet.
'Een nieuwe hockey stick zou fijn zijn.' Jonas laat zijn bestek op zijn bord vallen.
'Een hockey stick is fucking duur! En Vincent werkt niet eens!' Linda kijkt Jonas streng aan.
'Denk eens aan je fucking taalgebruik Jonas, en Vincent heeft overduidelijk een nieuwe hockey stick nodig!' Jonas pakt ruw zijn vork weer beet en begint snel zijn eten naar binnen te werken.
'Zo oneerlijk hier.' mompelt hij terwijl hij de laatste happen van zijn bord eet. Vervolgens schuift hij zichzelf en zijn stoel een stuk naar achteren.
'Mag ik van tafel?' vraagt hij nors en Linda kijkt hem lieflijk aan.
'Wat zeg je Jonas?' Jonas rolt zijn ogen dramatisch en zucht weer.
'Mag ik van tafel?' vraagt hij dan een stuk luider dan voorheen.
'Maar natuurlijk.' antwoord Linda en zo snel als het antwoord gegeven werd, zo snel vertrekt Jonas ook naar boven. Hij haalt zijn telefoon tevoorschijn en begint met het appen van Ruben.
Jonas: Heyyy, Ruub, kom jij naar de sportschool vanavond?
Het duurt niet heel lang voordat Jonas een bericht terug krijgt.
Ruben: Ik ben bij Marie vanavond, sorryyyy. Andere x
Jonas zucht geërgerd en hij begint zichzelf om te kleden, tot iets meer formeel. Daarna loopt hij terug naar beneden.
'Philip?' Philip die de tafel aan het afruimen is kijkt op naar zijn jongere broer.
'Ja?'
'Werkt Cato vandaag?' vraagt Jonas en Philip glimlacht scheef.
'Jup, tot negen uur.' Jonas verdwijnt samen met zijn telefoon de deur uit. Hij hoeft slechts de hoek om en hij is al bij het restaurant. Hij probeert zijn herkenbare chagrijnige kop af te zetten zodat hij daadwerkelijk ook wordt aangenomen. Hij opent de deur en ziet Cato al achter een balie staan waar ze een man helpt afrekenen. Jonas loopt naar haar toe en ze glimlacht.
'Als het mijn schoonbroertje niet is.' zegt ze vrolijk als ze Jonas ziet. Jonas glimlacht terwijl hij zijn ogen speels rolt.
'Zolang jij en Philip nog niet getrouwd zijn zie ik niets gebeuren.' Cato glimlach.
'Nou dat stel ik liever nog dertig jaar uit.' Jonas grinnikt.
'Ja, lekker trouwen op je vijftigste.' Cato gooit zet een pinapparaat terug waar hij eerst stond en richt zich dan streng tot Jonas.
'Oké, wat moet je Jonas.'