က်ဴးက်ဴး တည္ၿငိမ္စြာနဲ႔ေျပာလိုက္သည္။ "နင္ အၿမဲတမ္း ထမင္းခ်က္ဖို႔အတြက္ ငါ့ကိုခ်ည္း အားကိုးေနလို႔မရဘူးေလ။ တကယ္လို႔ တေန႔မွာ ငါမရွိေတာ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ? နင္ ကို႔ကိုယ္ကို ဂ႐ုစိုက္တတ္ေအာင္ သင္ယူထားရမယ္ေလ"
'အနာဂတ္မွာ ႀကိဳတင္မသိႏိုင္တဲ့ ကိစၥေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ တေန႔ ငါမ်က္စိဖြင့္လိုက္လို႔ နဂိုကမ႓ာကို ျပန္ေရာက္ခ်င္ ေရာက္သြားႏိုင္တယ္။ ခ်န္က်မ္း ငါ့ကိုရွာလို႔မေတြ႕ေတာ့ရင္ေရာ'
အဲလိုေတြးလိုက္ေတာ့ က်ဴးက်ဴး ႐ုတ္တရက္ အနည္းငယ္ဝမ္းနည္းသြားသည္။ သူမ ဒီကမ႓ာကို တျဖည္းျဖည္းႀကိဳက္လာေၾကာင္း သတိထားမိသြားသည္။
ခ်န္က်မ္းရဲ႕ ေခါက္ဆဲြစားေနတဲ့လုပ္ရပ္ဟာ တခဏရပ္တန္႔သြားသည္။
သူ တိတ္တခိုးေျပာလိုက္သည္။ "မရဘူး"
က်ဴးက်ဴး ျပန္ေမးလိုက္သည္။ "ဟမ္၊ ဘာေျပာလိုက္တာလဲ?"
ခ်န္က်မ္း ေခါက္ဆဲြထဲ ျပန္ေခါင္းႏွစ္လိုက္ၿပီး က်ဴးက်ဴးေမးတာကို ျပန္မေျဖေပ။
ခ်န္က်မ္းရဲ႕အေတြးေတြက တကယ္မရွင္းလင္းဘူးလို႔ က်ဴးက်ဴး ေတြးလိုက္သည္။ 'ငါတကယ္ပဲ သူဉာဏ္ေကာင္းတာလား၊ တံုးတာလား မခဲြတတ္ေတာ့ဘူး။ တခါတခါ မစဥ္းစားပဲ ေျပာတတ္တယ္'
တေန႔လံုး အလုပ္လုပ္လာရတာေၾကာင့္ က်ဴးက်ဴးအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ပင္ပန္းၿပီး အနည္းငယ္အိပ္ငိုက္ေနၿပီ။ သူမမ်က္လံုးေတြ ပြတ္လိုက္ကာ ခ်န္က်မ္းကို စားၿပီးရင္ အိပ္ရာေစာေစာဝင္ဖို႔ေျပာလိုက္ၿပီး သူမကေတာ့ ေရခ်ိဳးရန္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားေတာ့သည္။ တခဏၾကာေတာ့ ေရပန္းကေနေရက်သံထြက္ေပၚလာၿပီး အဲေတာ့မွသာ ေအးစက္ေနတဲ့အိမ္က မီးပန္းေတြေဖာက္သလိုမ်ိဳး ေႏြးေထြးတဲ့အိမ္လိုျဖစ္လာသည္။
ေနာက္တေန႔ က်ဴးက်ဴး မနက္ေစာေစာႏိုးလာသည္။
သူမရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြကလည္း ေပါ့ပါးေနၿပီး မနက္စာႏွစ္ခုကို သူမျမန္ျမန္ျပင္ဆင္လိုက္ကာ ေန႔လည္စာဗူးထဲထည့္လိုက္သည္။ တခုကိုေတာ့ သူမအတြက္ယူသြားၿပီး ေနာက္တခုကိုေတာ့ ေရခဲေသတၱာရဲ႕ သိသာတဲ့ေနရာမွာ ထည့္ထားခဲ့ေလသည္။
သူမ အလုပ္ေနာက္က်ခါနီးေနတာကို သိလိုက္ေတာ့ ျမန္ျမန္ကားငွားရန္ ေျပးသြားေတာ့သည္။
ေန႔လည္က်ေတာ့ ခ်န္က်မ္း စာၾကည့္ခန္းထဲမွာ အလုပ္လုပ္ၿပီးသြားေတာ့ ညအိပ္ဝတ္စံုကိုဝတ္ထားလ်က္ ထရပ္လိုက္ၿပီး ေရခဲေသတၱာဆီ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ အက်င့္ပါစြာနဲ႔ ႏို႔ခ်ဥ္တဘူးယူရန္ ျပင္လိုက္သည္။
သူ ေရခဲေသတၱာကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ေရွ႕မွာ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ထမင္းဘူးတဘူးရွိေနေလသည္။
သူအသံတိုးတိုးထြက္လိုက္ၿပီး အဖံုးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ အထဲမွာ ထမင္းနဲ႔အသားအျပင္ ၾကက္ဥႏွစ္လံုးကို ႏွစ္ျခမ္းစီ ခဲြ ထားတာေတြ ရွိေနသည္။
ခ်န္က်မ္း ခဏေလာက္ တြန္႔ဆုတ္သြားသည္။
အဲခ်ိန္မွာ ဖုန္းသံျမည္လာၿပီး က်ဴးက်ဴး Wechat ကေန မက္ေဆ့ပို႔လာတာေပ။
က်ဴးက်ဴး ။ "ငါနင့္ကို ေျပာဖို႔ေမ့သြားလို႔။ ထမင္းကို မိုက္က႐ိုေဝ့ထဲမွာ ေႏႊးစားေနာ္!"
"...."
သူဖုန္းကို ငံု႔ၾကည့္လိုက္ေပမဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာက ေရခဲေသတၱာတံခါးနဲ႔ ကြယ္ေနတာေၾကာင့္ သူေသခ်ာမျမင္ရေပ။
......
အခုမွစတင္လို႔အလုပ္လုပ္တဲ့ ရြမ္က်ဴးက်ဴးဟာ ဒီမွာရွိတဲ့ အေျခအေနေတြကို ျမန္ျမန္အသားက်သြားေလသည္။ တျခားကုမၸဏီေတြလို စီနီယာ၊ ဂ်ဴနီယာခဲြျခားဆက္ဆံမႈေတြမရွိပဲ တုႏြမ္နဲ႔ တျခားသူေတြဟာ ရာထူးႀကီးပိုင္းေတြျဖစ္ေပမဲ့ က်ဴးက်ဴးနဲ႔ အရမ္းရင္းႏွီးေလသည္။ တုႏြမ္အေျပာအရေတာ့ လုပ္ငန္းစလုပ္တုန္းက လူအမ်ားႀကီးက ေပါင္းၿပီး ပါတနာအေနနဲ႔ လုပ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ကုမၸဏီေသးေသးေလးကေန ဒီေန႔အေျခအေနထိ တိုးတက္လာတာဟာ အခ်ိန္အနည္းငယ္ပဲ ၾကာလိုက္တယ္လို႔ေပ။ သူတို႔က ရာထူးေတြနဲ႔သာ နာမည္ကဲြေနေပမဲ့ အကုန္လံုးက ပံုမွန္ဝန္ထမ္းေတြလို႔ပါပဲ။
ၿပီးေတာ့ သူေဌးကလည္း ခင္စရာေကာင္းကာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ၿပီး ရင္းႏွီးလြယ္ေပသည္။ ဘာလို႔ဆို သူတို႔အားလံုးက လူငယ္ေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ေပ။
(Book 2) ဒုတိယဇာတ္လိုက္ရဲ႕ဇနီ...
By user42978263
(Book 2) (Zawgyi+Unicode) More