က်ဴးက်ဴး အဲသတင္းကိုသိခ်ိန္မွာ အန္႐ူဟာ ေလယာဥ္ေပၚေတာင္ တက္ၿပီးလို႔ ထြက္ခြာသြားေလၿပီ။
က်ဴးက်ဴး အံ့ၾသသြားေတာ့သည္။
သူမ က်ားခ်န္မွာ အလုပ္လုပ္ရေတာ့မယ္လို႔ သိလိုက္ရတုန္းက အနည္းငယ္စိတ္႐ွဳပ္ေထြးသြားသည္။
သံုးရက္ အားလပ္ရက္ခရီးစဥ္ဟာ ျမန္ျမန္ၿပီးဆံုးသြားသည္။ ဘာလို႔ဆို က်ားခ်န္ဟာ project တခုကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ေပ။ သူမျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အလုပ္သင္ကာလစေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္းသိလိုက္ရသည္။
က်ဴးက်ဴးဟာ ေလယာဥ္ေပၚမွာထိုင္ေနရင္း နဂါးေမာက္သီးစားေနတဲ့ ခ်န္က်မ္းကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူ႔နာမည္ကို တိုးတိုးေလးေခၚလိုက္သည္။
"ခ်န္က်မ္း"
"....." ခ်န္က်မ္း သူမကို ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"နင္ ကုမၸဏီမွာ ရာထူးေကာင္းေကာင္းရွိပံုရတယ္ေနာ္" အန္႐ူနဲ႔ ခ်န္က်မ္း ႏွစ္ေယာက္ထဲက တေယာက္ကိုေရြးတာမွာ အန္႐ူကိုျဖဳတ္လိုက္တာက က်ားခ်န္က အရမ္းသတၱိရွိၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်တာတိက်တာပဲ။
ခ်န္က်မ္း နဂါးေမာက္သီးကိုတကိုက္ကိုက္လိုက္ၿပီး ျပန္မေျဖေပ။
က်ဴးက်ဴး ပ်င္းလာတာေၾကာင့္ စူပုတ္ပုတ္နဲ႔ ထိုင္ေနလိုက္သည္။
႐ုတ္တရက္ က်ားခ်န္ရဲ႕သူေဌး တုႏြမ္ကို သတိရလိုက္သည္။ သူတို႔ျပန္သြားၿပီလား မျပန္ေသးဘူးလား မသိရေပ။ First Class မွာ သူတို႔ရဲ႕အရိပ္အေယာင္မေတြ႕ရတာေျကာင့္ သူတို႔ခရီးမွာ ဆက္ေနခဲ့ပံုရသည္။
က်ဴးက်ဴး အခုေလးတင္ေတြးေနတဲ့ သံုးေယာက္ကေတာ့ Economy Class ထဲမွာ ထိုင္ၿပီး သက္ျပင္းခ်ေနၾကသည္။
သူတို႔လည္း First Class ကိုသြားခ်င္ၾကေပမဲ့ မသြားရဲၾကေပ။
'သူေဌးက မရီးနဲ႔ ဆက္ဆံေရးကို တိုးတက္အာင္လုပ္ေနတာ။ ငါတို႔သြားရင္ ငါတို႔ပဲ ေခြးစာေကၽြးခံရမွာမဟုတ္ဘူးလား' တုႏြမ္ သူ႔ေရွ႕မွာရွိေနတဲ့ ၾကက္ဆီထမင္းကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး ကိုးႀကိမ္ေျမာက္ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ 'ဒါႀကီးက ႀကက္ဆီထမင္းလား? ငါးထမင္းလား?'
'ဒီလိုနည္းနဲ႔ပဲ အားလပ္ရက္ခရီးရက္ေတြ ကုန္ဆံုးသြားတာပါပဲ'
.......
အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း က်ဴးက်ဴး အိပ္ရာထဲက္ုတန္းသြားေလသည္။ ႏူးညံ့တဲ့အိပ္ရာေပၚ ခုန္တက္လိုက္ၿပီး သူမအႀကိဳက္ဆံုးေစာင္နဲ႔ လူးလိမ့္ေနလိုက္သည္။'
ေစ်းႀကီးတဲ့ဟိုတယ္နဲ႔ယွဥ္ရင္ ဒီေစာင္ေလးက သက္ေတာင့္သက္သာအျဖစ္ဆံုးပဲ'
က်ဴးက်ဴး တကိုယ္လံုး စိတ္ေအးလက္ေအးျဖစ္သြားသည္။
တုႏြမ္က သူမကို ျပင္ဆင္ဖို႔ အခ်ိန္ႏွစ္ရက္ေပးထားသည္။ သူမရဲ႕ ေကာင္းမြန္ၿပီး သက္ေတာင့္သက္သာရွိတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ေတြးမိေပမဲ့ တဖက္မွာလည္း က်ားခ်န္လိုမ်ိဳး ကုမၸဏီႀကီး တခုမွာ အလုပ္လုပ္ရမွာက သူမကိုစိတ္လႈပ္ရွားေစသည္။
'အလုပ္မသြားခင္ ဘာအရင္ဆံုးလုပ္ရမလဲ?'
'အက်ႌအသစ္ေတြ ဝယ္ရမွာေပါ့'
သူမရဲ႕အလုပ္ေၾကာင့္ ပိုလွတဲ့အဝတ္အစားေတြ ဝယ္ရေတာ့မယ္လို႔ ေတြးလိုက္သည္။ အဝတ္ဗီ႐ိုထဲမွာရွိေနတဲ့ အက်ႌအမ်ားစုက ထသြားထလာေတြပဲမ်ားေနၿပီး ကုမၸဏီမွာ ဝတ္လို႔ရမွာက အနည္းငယ္ပဲရွိေလသည္။ ေစ်းဝယ္ထြက္ရမဲ့အေၾကာင္းေတြးလိုက္တာနဲ႔ သူမရဲ႕စိတ္အားထက္သန္မႈေတြ ျပန္ေရာက္လာၿပီး အက်ႌေကာက္လဲလိုက္ကာ မိတ္ကပ္လိမ္းကာ ထြက္သြားေတာ့သည္။
အဲဒါကိုျမင္ၿပီးေနာက္ ခ်န္က်မ္းတေယာက္ က်ဴးက်ဴးသာ အလုပ္မွာလည္း အဲလိုမ်ိဳး စိတ္အားထက္သန္မႈသာရွိေနရင္ အနာဂတ္မွာ က်ားခ်န္ဟာ ဘုရားေက်ာင္းလိုမ်ိဳး ျဖစ္လာေတာ့မွာပဲလို႔ ေတြးမိလိုက္သည္။
အဝတ္အစားအသစ္ေတြဝယ္ေနတုန္း သူမေကာက္လာခဲ့တဲ့ ေက်ာက္တံုးေသးေလးေတြကို သတိရမိသြားသည္။ 'လက္လုပ္လက္ဝတ္ရတနာဆိုင္ကေတာ့ အေရာင္တင္ၿပီး အေပါက္ေဖာက္ေပးႏိုင္မွာပဲ'
'အေပါက္ပဲေဖာက္ရင္ ရေလာက္ပါတယ္။ ပံုစံအတြက္က နဂိုအတိုင္းပဲ ထားလိုက္ရင္ ေကာင္းမွာပါ'
(Book 2) ဒုတိယဇာတ္လိုက္ရဲ႕ဇနီ...
By user42978263
(Book 2) (Zawgyi+Unicode) More