႐ုတ္တရက္ၿခံေရွ႕ကိုထိုးရပ္လာသည့္ ကားအေကာင္းစားႀကီးေၾကာင့္ ဂ်စ္တူးအနည္းေၾကာင္အသြားမိသည္။ ထို႔ကားအတြင္းမွ အနက္ေရာင္ဝတ္စုံျပည့္နဲ႕လူတစ္ေယာက္ဆင္းလာကာ ကားေနာက္ခန္းရွိတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္၏။
ထိုေနာက္ခန္းထဲမွဆင္းလာသည့္အမ်ိဳးသားမွာ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ခန႔္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း အျဖဴေရာင္ Suit ကိုစတိုင္က်က်ဝတ္ဆင္ထား၏။ ေျဖာင့္ဆင္းၿပီးေတာင့္တင္းတဲ့ကိုယ္ခႏၱာနဲ႕အတူ ရွည္လွ်ားတဲ့ဆံႏြယ္ေတြကိုေနာက္မွာရိုးရွင္းစြာခ်ည္ႏွောင္ထား၏။ တည္ၾကည္သည့္မ်က္ႏွာထက္မွာ မ်က္ဝန္းေတြကထူးျခားစြာပင္ စူးရွေတာက္ပေန၏။ ထိုအၾကည့္ေတြပင္တစ္ဖက္လူကိုအလိုလိုရွိန္ေစ၏။
ဂ်စ္တူးမွာၿခံအတြင္းမွထို႔လူအားေငးေမာေနမိသည္။ သူ႕ေရွ႕ရွိၿခံတံခါးကိုေလွ်ာက္လာတာကိုသတိမထားမိေအာင္ေငးေမာရေလာက္သည့္အထိပင္
" ၾကည့္လို႔ဝရင္ တံခါးဖြင့္"
" ဗ်ာ .. ဪ .. ဟုတ္! ဟုတ္ကဲ့"
ဘယ္သူဘယ္ဝါပင္မေမးျမန္းပဲဂ်စ္တူးမွာၿခံတံခါးကိုေယာင္ေယာင္မွားမွားျဖင့္တြန္းဖြင့္လိုက္မိသည္။
ၿခံတံခါးဖြင့္သံၾကားလိုက္သည္မို႔ ဦးထြန္းေနာင္ဘုရားဝတ္ျပဳလို႔ၿပီးေနရာမွျပတြင္းေပါက္နားသြားရင္း ၿခံထဲကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ သူထင္တာေနာင္တို႔ျပန္ေရာက္လာသည္ေပါ့... သို႔ေပမယ့္ျမင္လိုက္တဲ့ လူပုံစံအသြင္အျပင္ေၾကာင္း ေ႐ႊအနားကြပ္ထားတဲ့မ်က္မွန္ဝိုင္းေအာက္ ကမ်က္ခုံးတန္းစိမ္းစိမ္းေတြက အလိုလိုတြန႔္ခ်ိဳ႕မိကုန္သလို မ်က္ဝန္းေတြထဲေဒါသနဲ႕စိုးရိမ္မူတို႔ကႀကီးစိုးလာေတာ့သည္။ ထို႔ဘုရားဝတ္ျပဳခန္းကေနအျမန္ဆုံးေျခလွမ္းေတြနဲ႕ေအာက္ထပ္ကိုဆင္လာမိေတာ့သည္။
ေလွကားရင္းေရာက္သည္ႏွင့္ အိမ္ထဲကိုေျခလွမ္းဖို႔ျပင္ေနသည့္လူနဲ႕တည့္တည့္တိုးေတာ့၏။
" မင္း....! ဘာလာလုပ္တာလဲ"
အိမ္ထဲဝင္ဖို႔လွမ္းေနတဲ့ေျခေထာက္ကတန႔္ခနဲ႕ဆိုရပ္သြားကာ ေလွကားရင္ကအကိုျဖစ္သူကိုတစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး ဟြန္းဆိုကာႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖတ္ကိုမဲ့ကာၿပဳံးရင္း
" အရင္ကအတိုင္းပဲဧည့္ဝတ္ေက်ခ်က္က"
" မင္းကိုလည္းဧည့္ခံစရာဘာအေၾကာင္းမွမရွိဘူး"
ထို႔ေနာက္ ဦးခန႔္ေနာင္၏ေနာက္တြင္ခပ္ကုက္ကုက္ေလးပါလာေသာဂ်စ္တူးကို ဦးထြန္းေနာင္ကလွမ္းၾကည့္ရင္း ေလသံမာမာျဖင့္
" ဂ်စ္တူး မင္းမသိတဲ့လူကိုဒီလိုပဲတံခါးဖြင့္ေပးရလား"
ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္မ်က္လုံးေလးျပဴကာေၾကာင္အအျဖင့္ ဘာေျပာလို႔ေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ေနခ်ိန္၊အိမ္ေရွ႕ကအသံေတြေၾကာင့္မီးဖိုေဆာင္မွထြက္လာသည့္ ႀကီးစိန္ကိုအားကိုးတႀကီးျဖင့္အကူအညီေတာင္းသည့္အၾကည့္မ်ားျဖင့္သာၾကည့္ေနမိ၏။ ႀကီးစိန္ကလည္းေခါင္းအနည္းငယ္ခါျပရင္း မီးဖိုေဆာင္ထဲျပန္ဝင္သြားသည္။ ဂ်စ္တူးလည္းမသိမသာထို႔ေနရာမွလစ္ကာအိမ္ေဘးဘက္ကေနပတ္ၿပီးေနာက္ေဖးေဆာင္သို႔သာအလွ်င္အျမန္ေျပးေတာ့၏။
" ေလးေလးကဘာလို႔ဒီေလာက္ေဒါသထြက္ေနရတာလည္း ႀကီးစိန္.. သားျဖင့္ေလးေလးအခုလိုေအာ္ေျပာတာကိုတစ္ခါမွမျမင္ဖူးဘူး"
ႀကီးစိန္ကဂ်စ္တူးအေမးကို သက္ျပင္းခ်ရင္း
ဧည့္ခန္းကအသံကိုသာနားစြံ႕ေနမိ၏။
" မင္းျပန္ေတာ့"
" ခဏေလးေတာင္ထိုင္ခြင့္မျပဳဘူးလား"
" မျပဳဘူး.. မင္းကိုငါဘာေျပာထားလည္း
ခန႔္ေနာင္! ငါတို႔မိသားစုကိုလာၿပီးမပတ္သတ္ပါနဲ႕လို႔ မင္းနဲ႕ငါတို႔ေရစက္ပ်က္ခဲ့တာၾကာၿပီေလ"
" ဟြန႔္.! "
ဦးခန႔္ေနာင္က မဲ့ၿပဳံးတစ္ခ်က္ၿပဳံးရင္းသူ႕
ကုက္အကၤ်ီအတြင္းထဲကေန စာအိတ္နီကိုထုတ္ယူရင္း ဧည့္ခန္းရွိစားပြဲခုံနားကိုသြားတင္လိုက္ရင္း အိမ္ကိုတစ္ခ်က္ေဝ့ဝဲၾကည့္ကာ
" အရင္ကအတိုင္းပဲ အေငြ႕အသက္ေတြကအစ"
ထို႔ေနာက္ေလွကားရင္းကဦးထြန္းေနာင္ကိုတစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ရင္း
" မေတြ႕ရတဲ့အေတာအတြင္း ပိုႏုပ်ိဳလာတာပဲ
စိတ္ခ်မ္းသာေနပုံရတယ္ အဟက္! ေအးေပါ့ေလ .. လိုခ်င္တာေတြကိုမရရေအာင္ယူထားေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာေနမွာေပါ့ ... ဪ!.
Congratulations မိသားစုဝင္အသစ္တိုးတဲ့အတြက္..."
လုပ္ခ်င္တာကိုမထီမဲ့ျမင္လုပ္သြားတဲ့လူကိုၾကည့္ရင္း ဦးထြန္းေနာင္တစ္ေယာက္ တက္ေခါက္ကာက်န္ေနခဲ့ေတာ့သည္။ ထို႔ေလွကားနားကေျခလွမ္းေတြေ႐ြ႕ဖို႔ကိုပင္ ေမ့ေနကာအသားမ်ားပင္တစ္ဆက္ဆက္တုန္ေနမိ၏။ ဤသည္ကခန႔္ေနာင္ဆိုသည့္ေကာင္ကိုသူေၾကာက္ေနျခင္းမဟုတ္ဘဲ မျဖစ္သင့္တာေတြျဖစ္လာမွာကိုမလိုလားျခင္းေၾကာင့္သာျဖစ္၏။ တခ်ိဳ႕အမွန္တရားေတြကဘယ္ေလာက္ပဲဖုံးကြယ္ထားပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲတားစီးေနပါေစ၊အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္အမွန္တရားကေပၚလာမယ္ဆိုတာသူသိ၏၊ လက္လည္းလက္ခံထားသည္ သို႔ေပမယ့္အခုကေစာေသးတယ္မဟုတ္လား။
........................................................
"ဒီေန႕မႉးတို႔ျပန္လာမယ္ဆိုဟုတ္လား"
" အြန္း!..ဟုတ္တယ္"
မ်က္ႏွာစူပုတ္ရင္းျပန္ေျဖေနတဲ့ ေဝဦးကိုၾကည့္ရင္း ေနမင္းၿပဳံးမိသည္။ မႉးကိုအကိုအရင္းတစ္ေယာက္လိုသံေယာဇဥ္ရွိတာမို႔
အခုလိုကိစၥေတြ႐ုတ္တ႐ုက္ႀကီးျဖစ္သြားေတာ့ ၊ ေဝဦးစိတ္တိုၿပီးစိတ္ပူေနတာမမွားေတာ့မမွားေပ။ မႉးကလည္းဟိုဘက္ပါေနေတာ့ သူ႕မွာတားပိုင္ခြင့္မရွိ။ ေဖာင္းသေယာင္ေယာင္ျဖစ္ေနတဲ့ေဝဦးရဲ႕ပါးကိုဖြဖြေလးဆြဲရင္း
" ကဲပါ တစ္ခုခုေတာ့စားထားလိုက္ ဘယ္အခ်ိန္မွေရာက္မလည္းမသိဘူး ေဝ..!
ဘာစားခ်င္လည္း ကိုယ္လုပ္ေပးမယ္"
" ရတယ္ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ "
" အိုေက ခဏေစာင့္ "
တင္း...! .....! ....!
ထို႔အခ်ိန္အိမ္ေရွ႕တံခါးဘဲလ္ေၾကာင့္ ေဝဦးအေျပးအလႊားေျပးဖြင့္မိသည္။
" အကို ျပန္ေရာက္...."
တံခါးဝမွာျမင္လိုက္ရတဲ့လူေၾကာင့္ ေဝဦးစကားေတြရပ္တန႔္ကုန္ကာ မ်က္လုံးမ်ားျပဴးက်ယ္စြာျဖင့္
" အ... အေဖ "
ဦးေမာင္ကသားလုပ္သူကိုေဒါသထြက္သည့္အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္ရင္း အိမ္ထဲကိုသို႔ဝင္ကာ
အိမ္ပတ္ပတ္လည္းၾကည့္ရင္း
" မႉးေရာ..."
ဖေအလုပ္သူရဲ႕အေမးကိုေဝဦးေျဖဖို႔ရာအတြက္ စကားလုံးေတြကလည္ေခ်ာင္းနားတင္တစ္ေနမိ၏။ ထို႔အခ်ိန္အလွစ္ခနဲအနားကိုေရာက္လာတဲ့ေနမင္းက
" အေဖ ရန္ကုန္ကိုဘယ္လိုေရာက္လာတာလည္းကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဖုန္းေလးဘာေလးေတာင္မဆက္ဘူး "
" မင္းတို႔ေတာင္လုပ္ခ်င္တာလုပ္ထားၿပီးဖုန္းမဆက္တာ၊ ငါက်လဳပ္လို႔မရဘူးလား"
" အဲ့..! အဲ့ဒီလိုသေဘာမဟုတ္ပါဘူး.. ဟို "
ေနမင္းစကားမဆုံးေသးခင္ ဦးေမာင္ကသူ႕ဖုန္းကိုထုပ္ျပရင္း
" ဒါကဘာလည္း ... တကယ္ႀကီး အဲ့ေကာင္ေလးနဲ႕လား..ဟမ္! ဘယ္လိုေတြျဖစ္ကုန္တာလည္း ၊ငါကိုဘာမွေတာင္မင္းတို႔အသိမေပးၾကဘူး"
ေဒါသေၾကာင့္တုန္ရီေနတဲ့ဦးေမာင္သည္လက္ထဲကဖုန္းကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ရင္း မ်က္ဝန္းထဲ၌မ်က္ရည္ၾကည္တို႔ကေဝ့ဝဲေန၏။
ေနမင္းကဦးေမာင္ရဲ႕လက္ေမာင္းကိုအသာအယာေဖးကိုင္ရင္း
" အေဖကြၽန္ေတာ္အကုန္ရွင္းျပပါ့မယ္ ဒါေၾကာင့္အရင္ဆုံးထိုင္လိုက္ပါဦးေနာ္ ... "
" ေဝ... အေဖအတြက္ေရေအးေအးတစ္ခြက္ယူခဲ့ေပးေနာ္"
ေက်ာက္႐ုပ္လိုရပ္ေနတဲ့ေဝဦးက ေနမင္းရဲ႕စကားသံၾကားမွျပာျပာသလဲ ေရေျပးခပ္၏။
ဆိုဖာမွာထိုင္ရင္း ဦးေမာင္ကေနမင္းကိုမ်က္ေတာင္မခပ္ၾကည့္ေနမိ၏၊ ေဝဦးလည္းခပ္လာတဲ့ေရခြက္ေလးကိုစာပြဲေပၚေျဖးေျဖးျခင္းတင္ရင္းနံရံေထာင့္နားမွာအျပစ္သားတစ္ေယာက္လိုသာကုက္ကုက္ေလးရပ္ေနမိ၏။
ေနမင္းကသက္ျပင္းကိုေျဖးေျဖးမႈတ္ထုတ္ရင္းနံရံေထာင့္နားမွာရပ္ေနတဲ့ခ်စ္ရသူကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။
" အေဖကိုမေျပာခဲ့တဲ့အတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္အခုလိုကိစၥေတြျဖစ္သြားတာကလည္း အကုန္လုံးက႐ုတ္တရက္ႀကီးဆိုေတာ့ အေဖကိုဘယ္ကေနဘယ္လိုေျပာရမယ္မွန္းမသိလို႔ပါ"
" ဘာလဲ အဲ့ေကာင္ေလးကမႉကိုအၾကပ္ကိုင္
ခဲ့တာလား"
" အာ..! မ... မဟုတ္ရပါဘူး အေဖရာ"
" ဒါဆို ဘယ္အခ်ိန္ထဲကလည္း ဝါဆိုေရာ
ဒီကိစၥေတြကိုသိလား"
" ဟုတ္ .. ဝါဆိုလည္းသိပါတယ္ "
" ဪ..! ဒါဆို ငါဘဲမသိတာေပါ့ ငါဘဲ...
မင္းတို႔ေတြ ငါ့ကိုအေဖတစ္ေယာက္လိုေရာသတ္မွတ္ၾကေသးရဲ႕လား ဟမ္....!"
" မဟုတ္ပါဘူး ဦးေမာင္"
႐ုတ္တရက္ေနာက္နားဆီကေနၾကားလိုက္ရတဲ့စကားသံေၾကာင့္ အခန္းထဲရွိလူသုံးေယာက္လုံးၿပိဳင္တူလွည့္ၾကည့္မိ၏။
" အကို.."
" မႉး... "
ဦးေမာင္ကဆက္ခနဲထကာ မႉးလက္ကေလးကိုေျပးကိုင္ရင္း
" ဘာေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ကုန္တာလည္း ငါ့တူရယ္"
႐ုတ္တရက္ မႉးေနာက္ကလူကိုျမင္ေတာ့ ဦးေမာင္မ်က္ႏွာကခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုမာေက်ာသြား၏။ၿပီးမွာ မႉးလက္ေလးကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း ထိုလူနဲ႕ ခပ္ေဝးေဝးေနရာကိုဆြဲေခၚသြားကာ
" မႉး .. တူေလး အဲ့ဒီေကာင္ေလးကဘယ္သူ႕အမ်ိဳးဆိုတာ ငါ့တူေလးသိတယ္မွတ္လား"
မႉးၿပဳံးရင္း ေခါင္းကိုေျဖးေျဖးျခင္းၿငိမ့္၏။
" ဟုတ္... ကြၽန္ေတာ္သိတယ္ ဦးေမာင္"
" ဒါဆို အဲ့ေကာင္ေလးက ငါ့တူကိုၿခိမ္းေျခာက္လို႔လား.. ဦးေမာင္ကိုအမွန္အတိုင္းေျဖေနာ္"
မႉးက သူ႕အားစိုးရိမ္ေနတဲ့ဦးေမာင္ကိုၾကည့္ရင္းၿပဳံးမိသည္။ ထိုေနာက္ အခန္းဝမွာရပ္က်န္ေနတဲ့ လူကိုၾကည့္ရင္း
" သူက ကြၽန္ေတာ္အခ်စ္ဦး .."
" ဟမ္..! ဘယ္.. ဘယ္လို "
" သူ႕ကၿခိမ္းေျခာက္လို႔မဟုတ္ဖူးဦးေမာင္..
ကြၽန္ေတာ္က သူ႕ကိုအခုခ်ိန္ထိခ်စ္ေနလို႔ ...သူက ဘယ္သူနဲ႕အမ်ိဳးေတာ္ေနတာကအစသိေနတာေတာင္ ... သူက ကြၽန္ေတာ္အေပၚတဇြတ္ထိုးလုပ္တက္တာေတာင္... ကြၽန္ေတာ္မႀကိဳက္တဲ့တာေတြကိုျပဴမူေနတာေတာင္မွ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုခ်စ္ေနတုန္းပဲ ဦးေမာင္..."
ဦးေမာင္က မႉးကိုမ်က္ေတာင္ေလးပုတ္ခပ္ပုတ္ခပ္ၾကည့္ရင္းအံ့ဩေနမိသည္။ အရင္ကသူေတြ႕ဖူးတဲ့ မႉးသက္ပိုင္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကိုအခုျပန္ျမင္ေနရတာက သူ႕ကိုပို၍အံ့ဩေစမိ၏။
ဟုတ္တာေပါ့ ဒီအေရာင္အေသြးစုံတဲ့မ်က္ဝန္းေလးေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့တာဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့ၿပီလဲ....!
ဦးေမာင္ကမႉးရဲ႕လက္ေလးကိုဖြဖြပုတ္ရင္း ...
" ရၿပီ... ဒီေလာက္ဆို ဦးေလးသေဘာေပါက္ၿပီငါ့တူေပ်ာ္ရင္ ရၿပီ..."
ထို႔ေနာက္ဦးေမာင္က အခန္းဝမွာရပ္ေနတဲ့ အရပ္ေျခာက္ေပေက်ာ္တဲ့ လူကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း
" မင္း ငါနဲ႕ ခဏအျပင္လိုက္ခဲ့ "
ေနာင္က မႉးကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္၏၊
မႉးလည္းေခါင္းတစ္ခ်က္ဆက္ျပလိုက္တာေၾကာင့္ သူလည္းဦးေမာင္နဲ႕အတူအျပင္ကိုသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။
ဦးေမာင္နဲ႕ေနာင္တို႔အျပင္ထြက္သြားမွ ေဝဦးကမႉးခႏၱာကိုယ္ေလးကိုေျပးဖက္ကာ
" ေတာ္ေသးတာေပါ့ အကိုရာ .. အကိုအခ်ိန္မွီေရာက္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ျဖင့္ဘာေျပာလို႔ေျပာရမွန္းကိုမသိဘူး အေဖအခုလိုေဒါသထြက္တာကိုတစ္မွမျမင္ဖူးဘူး "
ေနမင္းလည္းမႉးကိုဖက္ထားတဲ့ေဝဦးရဲ႕ဆံပင္ေတြကိုတစ္ခ်က္ဆြဲဖြရင္း
" ေၾကာက္ခ်ီးေလး ..."
" ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ငါ့ေၾကာင့္နဲ႕ မင္းတို႔ကိုဒုကၡေပးသလိုျဖစ္ေနၿပီ"
" ရပါတယ္ကြာ.... "
" အကိုေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ .. ဟိုလူေၾကာင့္ပါ..."
" ေဝ! "
ေနမင္းမွာပါးစပ္ျမန္တဲ့ ေဝဦးကိုလွမ္းတားေနရ၏၊ ဘယ္ေလာက္ပဲမႉးကိုသံေယာဇဥ္ႀကီးလို႔ အခုလိုေတြေျပာေနပါေစ ေျပာပါမ်ားရင္မႉးကႀကိဳက္မည္တဲ့လား အခုဆိုပိုလို႔ေတာင္ဆိုးေပအုံးမည္။
.............
..........
ေျဖးေျဖးျခင္းဆီေလွ်ာက္ေနရင္းက အိမ္နဲ႕အေတာ္ေဝးတဲ့ေနရာေရာက္မွ ဦးေမာင္က တန႔္ခနဲ႕ဆိုရပ္သြားသည္မို႔ ေဘးမွေလွ်ာက္ေနသည့္ေနာင္လည္း လိုက္ရပ္မိ၏။
ဦးေမာင္ကေနာင္ဘက္ကိုလွည့္က ဘာစကားမွမေျပာဘဲေနာင္ကိုအထပ္ေအာက္စုံဆန္ၾကည့္ၿပီး
ဒုတ္...!
" အ့!.... ဦးေလး "
ညိုသႀကီးျဖတ္ကန္ခံလိုက္ရမို႔ အငိုက္မိသြားသည့္ ေနာင္တစ္ေယာက္အနည္းငယ္နာက်င္မူကိုခံစားလိုက္ရ၏။
" နာလား.."
ဦးေမာင္ရဲ႕အေမးကိုျပန္ေျဖဖို႔ခႏၱာကိုယ္ကိုခပ္မတ္မတ္ျပန္ျပင္ရပ္လိုက္ၿပီး
" မနာပါဘူး"
"ဟြန႔္...! မႉးကိုေပ်ာ္ေအာင္ထား .... အကယ္၍မ်ား မႉးက မင္းေၾကာင့္မ်က္ရည္က်ခဲ့ရင္၊မင္းေၾကာင့္ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ခံစားရမယ္ဆိုရင္ အခုေလာက္နဲ႕ၿပီးသြားမယ္မထင္နဲ႕ "
" ဟုတ္ကဲ့ ... "
ေနာင္ရဲ႕စကားက ဟုတ္ကဲ့ႏွစ္လုံးထဲပင္
သို႔ေပမယ့္ ဦးေမာင္က ေနာင္ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကိုေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ရင္းကေန ေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ကာ ေရွ႕ကဆက္ေလွ်ာက္သြား၏။
ယုံၾကည္ဖို႔လုံေလာက္တဲ့မ်က္ဝန္းေတြပါပဲ....!
" ဟို... ေက်းဇူတင္ပါတယ္ဦးေလး...အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းကပိုင္အနားမွာ ဦးေလးမွာရွိေနခဲ့လို႔ "
ထို့စကားရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကြောင့် ဦးေမာင္အနည္းငယ္အံ့ဩသင့္တဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ ေနာင္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနမိ၏။ ၿပီးမွ
" မလိုပါဘူး မႉးက ငါ့ရဲ႕ေသြးသားမဟုတ္ေပ
မယ့္ ၊ ငါ့ရဲ႕သားတစ္ေယာက္ပဲ "
>>>>>>>>
<<<<<<<<
"ေနာင္ ! မင္းမႉးကိုလိုက္ရွာတုန္းက ဘယ္လိုေတြ႕ခဲ့တာလဲ.."
ညစာစားေနခ်ိန္ ႐ုတ္တရက္ထေမးလိုက္တဲ့ေနမင္းရဲ႕ေမးခြန္းကို ေနာင္ကခပ္ပ်က္ပ်က္ပဲျပန္ေျဖလိုက္၏။
" GPS ေၾကာင့္ "
" အမ္..! ေျခရာခံစက္လား ဘာလဲမင္း ငါ့ရဲ႕ဖုန္းကို gps ဖြင့္ထားတာေပါ့၊ ဘယ္တုန္းထဲကလဲ ငါေတာင္မသိဘူး"
" ဖုန္းမွာမဟုတ္ဖူး ပိုင္ရဲ႕ ကီးခ်ိန္းမွာ"
ထို႔အခါမွ မႉးကသူ႕ဖုန္းကိုလွမ္းယူရင္း ကီးခ်ိန္းကိုအထက္ေအာက္ေသခ်ာၾကည့္ေနမိသည္။
" အတြင္းထဲမွာထည့္ထား၊ ပိုင္အျပင္ကေနၾကည့္လဲမျမင္ရဘူး ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကအဲ့ဒါေတြကြၽမ္းတယ္ေလ "
" ဒါဆို ..! မင္ကငါ့ကို ေျခရာခံေနတာေပါ့အစထဲက "
" စိုးရိမ္တာပါ "
" အဟမ္း...! "
ထမင္းဝိုင္ကေခ်ာင္းထဟမ့္!လိုက္တဲ့
ဦးေမာင္ေၾကာင့္ မႉးစကားစပ်က္သြား၏ ၿပီးမွ ေနမင္းက မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲျပတာကို မႉးသတိထားမိသြားသည္။
" အာ.! ဟို ဦးေမာင္ ဒါေလးစားၾကည့္ေကာင္းတယ္"
ဦးေမာင္ပုဂံထဲ မႉးကဟင္းေတြဇြတ္ထည့္ေပးေနသလို ေနမင္းနဲ႕ေဝဦးက သြားအၿဖီးသားႏွင့္
တဟဲဟဲျဖစ္ေနမိ၏။ ထို႔မူမမွန္သည့္ အမူအရာေၾကာင့္ ဦးေမာင္က
" ငါမသိေသးတဲ့ ကိစၥႀကီးတစ္ခုရွိေနပုံရတယ္
ေျပာစမ္း ေနာင္"
" ဗ်ာ..! "
ေနာင္ေဘးကသူ႕အစိမ္းလုံးကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္၏။ ေနမင္းနဲ႕ေဝဦးကလဲတံေတြးခိုးမ်ိဳခ်ကာ မသိမသာေခါင္းရမ္းျပသည္။
စာပြဲဝိုင္းရဲ႕ထိပ္ဆုံးမွာထိုင္ေနတဲ့ဦးေမာင္က အားလုံးကိုမ်က္ေျခမပ်က္ၾကည့္ၿပီး ေနာင္ဆီမွာအၾကည့္ကို အဆုံးသက္ကာ ေမးဆက္ျပ၏
" ေျပာေလ ေနာင္"
" အာ!..ဟို.. အေဖ"
" မင္းကိုေျပာခိုင္းေနတာမဟုတ္ဘူး ေနမင္း
ငါ ေနာင္ကိုေမးေနတာ "
" အေဖ သူကဘာသိမွာမွတ္လို႔ေမးေနတာတုန္း"
" ေဝဦးေမာင္! မင္းပါးစပ္ပိတ္ထား"
"ဟုတ္"
ဦးေမာင္ရဲ႕အသံကတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပင္ သို႔ေသာ္ အမိန႔္သံပါ၏၊ ခပ္ေအးေအးလူလူႏွင့္ တည္ၾကည္သည့္ထို႔မ်က္ႏွာေဘးနှင့်လူကြီးကို ေနမင္းကအစမႉးအဆုံးအကုန္လုံးကခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသၾက၏။ ေနာင္အတြက္လဲ မႉးရဲ႕ေက်းဇူရွင္မို႔ ရိုေသမိသည္မွာမမွား။
" ဒီလိုပါ.. ဦးေလ......."
ေနာင္ရဲ႕စကားဆုံးေတာ့ ဦးေမာင္ရဲ႕ေဒါသထြက္ေနသည့္မ်က္ဝန္းေတြက ေနမင္းနဲ႕ေဝဦးဆီကိုက်ေရာက္လာေတာ့၏။
" ဟို! အေဖ အဲ... အဲဒါကေလ"
" မင္းတို႔ငါမသိေသးတဲ့ဘာအေၾကာင္းအရာေတြမ်ားရွိေသးလဲ အမ္..! ငါေသသြားလို႔လား
ဒီေလာက္အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥကိုေတာင္ ငါဘာမွမသိခဲ့ဘူးေလ "
" ဦးေမာင္ ကြၽန္ေတာင္မေျပာခိုင္းတာပါ ၊
ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္နဲ႕ ဦးေမာင္တရားအားထုတ္မူကိုအႏွောက္အယွတ္မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ပါ"
" ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ မႉးရယ္ ဦးေလးကိုအနည္းဆုံးအသိေတာ့ေပးသင့္တယ္ "
" ကြၽန္ေတာ္ကိုအခုအဆင္ေျပေျပျမင္ေနရၿပီးပဲ၊ ဦးေမာင္ရယ္ ၿပီးခဲ့တာေတြထားလိုက္ပါေတာ့ ဦးေမာင္ပဲစိတ္ထိခိုက္ရမယ္ေနာ္ ..."
မႉးရဲ႕စကားေၾကာင့္ ဦးေမာင္ကပင့္သက္ကိုျပင္းျပင္း႐ူရင္း၊စားလက္စထမင္းကိုဆက္စားေနလိုက္၏။
..........................
"ေရာ့"
ေဝဦးကလက္ထဲပိုက္ထားတဲ့ ေခါင္းအုံးတစ္လုံးကိုေနမင္းကိုပစ္ေပးရင္း
" ဒီေန႕ ကြၽန္ေတာ္တို႔သုံးေယာက္အတူတူအိပ္မွာ ခင္ဗ်ားက ဟိုလူနဲ႕အိပ္ "
ေဝဦးစကားေၾကာင့္ ေနမင္းနဲ႕ေနာင္တစ္
ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း
" ေဝ.. ကိုယ္ဒီကဆိုဖာမွာအိပ္မယ္ေလ ေနာ္"
" မရဘူး ဟိုဘက္အခန္းသြားအိပ္"
" ဟိုဘက္အခန္း...! ေနစမ္းပါအုံး ဒီတံခါးကဘာတုန္းက..."
ဦးေမာင္က ေဘးနံရံကတံခါးကိုဖြင့္ဖို႔ဟန္ျပင္လိုက္ခ်ိန္
" ဦးေမာင္ ... ကြၽန္ေတာ္ဦးေမာင္ကိုေျပာစရာေတြ အမ်ားႀကီးပဲရွိတယ္..လာ! ၊ ေဝဦးေရ
လာလာ ငါတို႔အခန္းထဲသြားရေအာင္"
မႉးက ေဝဦးကိုလည္းအရလွမ္းေခၚရင္း ၊ ဧည့္ခန္းခန္းမွာရပ္ေနတဲ့ႏွစ္ေယာက္ကိုပါ မ်က္စပစ္ျပရေသး၏။ မႉးရဲ႕ျပာယာခက္ေနတဲ့ပုံေလးကို ေနာင္တစ္ေယာက္အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္ၿပဳံးၾကည့္ေနမိသည္။
" ငါတို႔သြားၾကေတာ့မလား"
ေနမင္းရဲ႕စကားေၾကာင့္ သူ႕မ်က္ႏွာေၾကာျပန္တင္းရင္း နံရံနားကတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ကာ ဝင္သြားလိုက္၏
" ေဟ့..! ဘယ္တုန္းကဒီတံခါးတပ္လိုက္တာလည္း"
" မင္းသိေတာ့ဘာလုပ္မလို႔လည္း "
ေနမင္း မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မဲ့ရင္း မ်က္ခုံးပင့္မိသည္။ မႉးကလြဲရင္က်န္တဲ့သူကိုသူ႕လုပ္စာ
စားထားသည့္ပုံစံမ်ိဳးျဖင့္ဆက္ဆံသည့္ အေကာင္ကို ေစာက္ျမင္လည္းကပ္မိ၏။
ေက်ာင္းတုန္းက သူ႕ကို Crush မိတာေအာ့ႏွလုံးနာမိသည္။
ေနာင္ကုတင္ေပၚခႏၱာကိုယ္အား အ႐ုပ္ႀကိဳးပ်က္ပစ္လွဲလိုက္၏၊ သူ႕ဒီညအစိမ္းလုံးေလးကို နစ္ေနေအာင္ဖက္ၿပီးအိပ္မယ္ဆိုသည့္စိတ္ကူေလးပ်က္သြားသည္မို႔ လူကအားမ်ားပင္အလိုလိုမရွိေတာ့ေပ။
" ငါ ဘယ္မွာအိပ္ရမွာလည္း "
" အိပ္ခ်င္တဲ့ေနရာအိပ္ ကုတင္ေပၚတက္မလာနဲ႕ "
"စိတ္ခ် မင္းေခၚရင္ေတာင္မလာဘူး"
ေနာင္ကိုျပန္ေပြာရင်းတစ်ခန်းလုံးကိုဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ ၾကမ္းျပင္ကလြဲ အိပ္စရာေနရာမရွိ၊ဆိုဖာဆိုသည္မွာလည္း ဆန႔္လွဲလို႔ရေလာက္တဲ့အေနအထားမရွိ ၊ တစ္ညေလးမို႔ ထို႔ဆိုဖာေပၚသာ ထိုင္လွ်က္အိပ္ခဲ့ရ၏။
>>>>>>>>>
<<<<<<<<<
"ဂ်စ္တူး ၿခံထဲသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ၿပီးၿပီလား"
" ၿပီးၿပီ ေလးေလး ဒါေၾကာင့္ႀကီးစိန္ကိုဝိုင္းကူေပးေနတာ အကိုေလးတို႔ကလာေတာ့မွာမွတ္လား"
" ေအး... ဆယ့္တစ္နာရီေလာက္ေရာက္မယ္ေျပာတယ္ .. ဪ! မိစိန္ ငါၾကည့္ေကာင္းရဲ႕လား "
ဦးထြန္းေနာင္ကအေပၚကအျပာႏုလည္ကတုံးပိုးလက္ရွည္ေလးကို ေအာက္ကပိုးေယာပုဆိုးအျပာရင့္ေလးနဲ႕တြဲဝတ္ထား၏ ျဖဴေဖြးတဲ့အသားအရည္နဲ႕ ထို႔ဝတ္စုံေလးကျမင္သူအဖို႔မ်က္စိေအးေစသလို က်က္သေရလည္းရွိ၏
ေ႐ႊကိုင္းကြက္ထားတဲ့မ်က္မွန္ေလးကို ေ႐ႊႀကိဳးမွ်င္မွ်င္ေလးနဲ႕ျပဳလုပ္ထားတဲ့မ်က္မွန္
ထိန္းႀကိဳးေလးက ဦးထြန္းေနာင္ရဲ႕မ်က္ႏွာကိုပို၍ပင္ တင့္တယ္ေစ၏။ အိမ္အတြင္းထဲမို႔ဖိနပ္မစီးထားတာေၾကာင့္ ပုဆိုးေအာက္ဖ်ား
ကေျခေခ်ာင္းေဖြးေဖြးသြယ္သြယ္ေလးေတြကအစ အလြန္ၾကည့္ေကာင္းေနေလသည္။
" အပိုအလိုမရွိျပည့္စုံတယ္ အကိုေလး "
" ေအး နင္လည္း ၿပီးရင္ေရခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲထား ၊ ဂ်စ္တူးမင္းေရာပဲ "
" ဟုတ္ "
ဦးထြန္းေနာင္ ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႕ စားပြဲေပၚကဟင္းလွ်ာေတြၾကည့္ရင္း ေနာက္ေဖးမွျပန္ထြက္ဖို႔ျပင္လိုက္ခ်ိန္
" ဪ..! မေန႕ကကိစၥကို ေနာင္ကိုလုံးဝသြားမေျပာမိေစနဲ႕ေနာ္ အထူးသျဖင့္ ဂ်စ္တူး"
" ဟုတ္ ကဲ့ ..ေလးေလး "
" ေအး.."
ဦးထြန္းေနာင္ထြက္သြားမွ ဂ်စ္တူးကႀကီးစိန္နားကပ္ကာ တိုးတိုးေမးရွာသည္။
" ႀကီးစိန္ မေန႕ကလူႀကီးက ေလးေလးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းလား "
ဂ်စ္တူးရဲ႕အေမးေၾကာင့္ ႀကီးစိန္ရဲ႕လႈပ္ရွားေနသည့္လက္ေလးေတြတန႔္သြားသည္ ၊ ၿပီးမွဂ်စ္တူးကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း
" အကိုေလးရဲ႕ညီ "
" ဪ..! ဟင္... ဒါကို အကိုႀကီးေနာင္ရဲ႕
ဦးေလးေပါ့ "
" အင္း.! ဂ်စ္တူ ေစာနကေလးေလးေျပာတာၾကားတယ္ေနာ္ မေန႕ကကိစၥကို ေနာင္ေလးတို႔ကိုျပန္မေျပာရဘူးဆိုတာ "
" ဟုတ္.. သားသိပါတယ္ႀကီးစိန္ရဲ႕စိတ္ခ် "
..........................
ေဝဦးနဲ႕ေနမင္းက ဦးေမာင္ကိုလိုက္ပို႔ၿပီးမႏၱေလးကိုတန္းျပန္တာမို႔ မႉးကေနာင္နဲ႕လိုက္လာခဲ့၏
ေနာင္ကားေမာင္းေနရင္း ေဘးကအစိမ္းလုံးေလးမ်က္ႏွာကိုတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္မိ၏။ ဦးေမာင္းကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီးထဲက
မ်က္ႏွာမေကာင္းတာအခုခ်ိန္ထိပင္ သူ႕ကိုစကားလည္းမေျပာသလို အခုသူ႕ဘက္ကိုလည္းလွည့္မၾကည့္ဘဲ တဖက္ျခမ္းကိုသာ မ်က္ႏွာမူထား၏။
ကားစတီယာတိုင္ကို ကိုင္ထားတဲ့ေနာင္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက လႈပ္ခက္ေနရင္း
သူ႕အစိမ္းလုံးေလးဘာကို စိတ္ခုေနလည္းစဥ္းစားရၾကပ္ေနမိ၏ ဒါေၾကာင့္ ကားကိုလမ္းေဘးထိုရပ္လိုက္ခ်ိန္ ၊ သူ႕ဘက္ကိုတစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ရင္း ေရွ႕ဘက္ကိုမ်က္ႏွာျပန္မူလိုက္၏။
ၾကည့္! က်ိန္းေသတယ္ဒါသူကိုစိတ္ေကာက္ေနတာ ...
" ပိုင္"
သူေခၚတာကိုဂ႐ုမစိုက္သလိုႏွင့္ေရွ႕သို႔သာမ်က္ႏွာမူထား၏ ေဘးတိုက္ေလးမို႔ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကအုထြက္ေနသလို ၊ ႏႈတ္ခမ္း
ေလးကလည္းအနည္းငယ္စူေနသေယာင္၊ ပန္းႏုေယာင္ ရွပ္လက္တိုေလးကို ေဘာင္းဘီျဖဴအရွည္ေလးနဲ႕တြဲဝတ္ထားသည့္ ပိုင္က သူ႕မ်က္စိထဲ အရမ္းကိုမွလွေနသည္။
ေနာင္သူ႕ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုတစ္ခ်က္ဖိကိုက္ရင္း ၊ မို႔ေမာက္ေနတဲ့ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကိုလက္နဲ႕ဖိညစ္ကာ ကိုက္ပစ္လိုက္၏
" အ့..! မင္းဘာလုပ္တာလည္း "
" အသဲယားလို႔ "
မႉးကသူ႕ပါးကို ပြတ္ရင္း ေနာင္ကိုမ်က္ေထာင့္နီနဲ႕စိုက္ၾကည့္ေန၏။
" ၾကည့္ အဲ့အၾကည့္က ကိုယ့္ကိုစိတ္ေကာက္ေနတာမွတ္လား "
" စိတ္ေကာက္ရေအာင္ငါက ကေလးလား "
" အဲ့ဒါဆို ဘာျဖစ္ေနတာလည္း မနက္ထဲကမ်က္ႏွာမသာမယာနဲ႕ ခဏေန အိမ္ေရာက္ေတာ့မွာကို "
မႉးကေနာင္ဘက္ကို ခႏၱာကိုယ့္လွည့္ထိုင္လိုက္ရင္း ေနာင္မ်က္ဝန္းေတြကိုေသခ်ာစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
" မင္းငါ့ကို ဘာလို႔လက္ထက္ခြင့္ေတာင္းတာလည္း "
" ခ်စ္လို႔ "
ေနာင္က ျပတ္သည္ တည့္တိုးဆန္၏၊ ထို႔စကားကို စဥ္းစားျခင္းမရွိ တြန႔္ဆုတ္ျခင္းမရွိေပ။ ဒါေၾကာင့္ မႉးမွာယုံဖို႔ခက္ေနမိသည္ သူအလြယ္တကူမ်ား ထို႔ေန႕ကလက္စြပ္ကို လက္ခံလိုက္မိေလသလား ။
မႉးရဲ႕မ်က္စံနက္နက္ေလးေတြက မတည္ၿငိမ္တာေၾကာင့္ ေနာင္ မႉးလက္ေလးတစ္ဖက္
ကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း
" ပိုင္ဘာေတြ ေတြးေနလည္းကိုယ္သိတယ္
ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္မ်က္ဝန္းေတြကိုေသခ်ာၾကည့္ ပိုင္.... "
ထို႔အခါ မႉးကေနာင္မ်က္ဝန္းေတြကိုေသခ်ာစိုက္ၾကည့္လိုက္၏။
" ကိုယ့္မ်က္ဝန္းထဲက ပုံရိပ္ေလးကိုေတြ႕လား"
" အင္း"
" အဲ့.. ပုံရိပ္ကဘယ္သူလည္း "
" ငါ "
" ဟုတ္တယ္ .. ကိုယ့္ႏွလုံးသားထဲမွာလည္း ပိုင္ ပဲရွိတယ္ "
" အဲ့ဒါဆို ဒါကဘာလည္း "
မႉးက က်န္လက္တစ္ဖက္နဲ႕ ကိုင္ထားသည့္ဖိုင္
ကိုေထာင္ျပရင္း ေမးလိုက္၏
" အဲဒါကဘာလည္း "
" ကိုယ့္ဟာကိုယ္ၾကည့္"
ေနာင္ေပါင္ေပၚပစ္ခ်ေပးလိုက္သည့္ ဖိုင္အနက္ေရာင္ေလးကို ေနာင္ဖြင့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။ A4 စာ႐ြက္ ေလးငါး႐ြက္ေလာက္သာရွိသည္ ၊ သို႔ေသာ္ထို႔ထဲက နာမည္ေတြကိုဖတ္လိုက္႐ုံျဖင့္ သူထားခဲ့သည့္ရည္းစားမ်ားဆိုတာ တန္းသိလိုက္၏။ တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့
မမွတ္မိေတာ့တာအမွန္
ေနာင္ ဟခ့္ ဆိုတစ္ခ်က္ရယ္လိုက္မိသည္
ၿပီးမွ မႉးဘက္လွည့္ရင္း
" ဒါေတြဘယ္ကရလည္း ပိုင္ "
" ဘယ္ကရ ရ "
" ဟြန္း..! ဆိုေတာ့ အခုပိုင္က သဝန္တိုေနတာေပါ့ "
" ေသေလ "
"ဟား..! ဟား ! ဟား "
" ရီစရာပါလို႔လား "
" မဟုတ္ပါဘူး ကိုယ္အခုေပ်ာ္ေနတာ ပိုင္ကကိုယ့္ကို သဝန္တိုေနလို႔ေလ "
" ဘယ္သူက သဝန္တ....! အင့္ "
ျဖတ္ခနဲဆိုသလို လွ်င္ျမန္လွတဲ့ ေနာင္လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ မႉးစကားေတြမဆုံးေသးခင္မွာတင္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံလုံးက စုပ္ယူျခင္းခံလိုက္ရ၏။
မႉး လက္ေတြက ေနာင္ရင္ဘက္ကိုတြန္းေန
ေပမယ့္ေနာင္ကေ႐ြ႕မသြား၊ ဒါ့အျပင္အနမ္းတို႔ကညွင္သာႏုညံ့ေနတာေၾကာင့္ ထို႔အနမ္းေတြထဲ မႉးမွာနစ္ေမ်ာရျပန္သည္။
ႁပြတ္..!
ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုအလႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး မႉးပါးေတြကိုတ႐ြတ္ ႐ြတ္နဲ႕ နမ္းျပန္သည္။
" ေတာ္ၿပီ "
ေနာင္က မႉးကိုၿပဳံးၿပီးၾကည့္ေနမိ၏
" ဘာလဲ .. ဘာလဲ အဲ့အၾကည့္က"
" ဟုတ္တယ္ အရင္ကကိုယ္ရည္းစားမ်ားခဲ့တယ္ ၊ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အနာဂတ္ကို ပိုင္နဲ႕မွရွာေတြ႕ခဲ့တာ၊ ေနာင္တဆိုတာကိုလည္း ပိုင္နဲ႕မွခံစားဖူးတာ ၊ ကိုယ္ဆိုတဲ့ေကာင္က သူမ်ားကိုခ်စ္ဖို႔စိတ္မကူးခဲ့ဘူး ပိုင္... ဒါေပမယ့္ ပိုင္ကိုေတာ့ ကိုယ့္အသက္ထက္ပိုခ်စ္တယ္ "
ထို႔စကားေတြရဲ႕အဆုံးမွာ မႉးပါးျပင္ေပၚမ်က္ရည္ေတြက ေပါက္ခနဲစီးက်လာ၏။ ေနာင္က ထို႔ပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္ေတြကို
ဖြဖြေလးတစ္နမ္းလိုက္၏
" ငါလည္း မင္းကိုခ်စ္တယ္ ေနာင္"
ပထမဆုံးပင္.... ပိုင္ကသူ႕ကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာ
တာ..!
" ေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္ "
" ေတာ္ၿပီ .. သြားၾကမယ္ အန္ကယ္ေစာင့္ေနေလာက္ၿပီ "
" ဒါနဲ႕ စိတ္ဆိုးေျပသြားၿပီလား "
" အြန္း..! ဒါေပမယ့္ မယုံေသးဘူး"
" ဒါဆိုေစာင့္ၾကည့္ "
မႉးၿပဳံးလိုက္မိ၏ ။
ေနာင္ကကားကိုခ်က္ခ်င္းမထြက္ေသးဘဲေရွ႕ကဖုန္းကိုလွမ္းယူလိုက္၏ ။
" ေနမင္းလား "
" ေအး ဘာျဖစ္လို႔လည္း ေနာင္ "
" ခဏ မင္းဖုန္းကိုစပီကာဖြင့္လိုက္ "
" ဖြင့္ထားတယ္ေလ ကားေမာင္ေနတာမလို႔ "
" ေအး.. ဟိုတေလာက အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႕ငါေတြ႕တယ္ သူကမင္းကိုေမးတယ္ သတိရလို႔အိမ္ကိုလာခဲ့ပါအုံးတဲ့ "
ေနာင္စကားေၾကာင့္ တဖက္မွာထိုင္ေနတဲ့
ေဝဦးမ်က္လုံးျပဴးႏွင့္ ေနမင္းကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ေနမင္းလည္း႐ုတ္တရက္မို႔စကားေတြေတာင္ထစ္ေငါ့ကုန္ေတာ့၏
" ဘယ္.. ဘယ္က အမ်ိဳးသမီးလဲေနာင္"
" ငါလည္းနာမည္မေမးလိုက္မိဘူး သူေျပာတာေတာ့ မင္းသူ႕ကိုအိမ္မလာတာေတာ္ေတာ္
ၾကာၿပီတဲ့ ၊ သူ႕ကိုေမ့မ်ားေနၿပီလားတဲ့၊ ဒါနဲ႕
အဲ့ဒီအမ်ိဳးသမီးကေတာ္ေတာ္ေတာ့ လွတယ္၊ ၿပီးေတာ့နန္းဆန္တယ္ ကြ!"
" ဪ... အင္း... ေနာင္ ငါကားေမာင္းေနလို႔ေနာက္မွျပန္ဆက္လိုက္မယ္"
" အိုေက... "
ဖုန္းခ်လိဳက္သည္ႏွင့္ ေနာက္မဲ့ၿပဳံး ၿပဳံးလိုက္မိ၏။
မႉးက ေနာင္ကို တစ္ခ်က္ေစြၾကည့္ရင္း
" တမင္လုပ္တာမွတ္လား "
ေနာင္ပုခုံးတြန႔္ျပရင္း ။
" တကယ္ပါ"
" ငါသိသေလာက္ေနမင္းမွာ မိန္းကေလးအသိဆိုလို႔ နဒီပဲရွိတာ"
" ကိုယ္ေျပာတဲ့ထဲမွာလည္း မိန္းကေလးလို႔
မပါ ပါဘူး ပိုင္ရဲ႕ "
" မင္းပဲ ေစာနကအမ်ိဳးသမီးဆို "
" ေအးေလ .. ဟိုတေလာက ေနမင္းအေမနဲ႕အမွတ္မထင္ေတြ႕ခဲ့တာ "
" ေနာင္...! "
" ဟြန႔္ ...! ေဝဦး ဆိုတဲ့ေပါက္စ သူမ်ားအတြဲၾကားဝင္ရႈပ္လို႔ တမင္လုပ္လိုက္တာ "
မႉးမ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္မိ၏ ၊ ရီလည္းရယ္ခ်င္မိသည္။ အခုဆိုေနမင္းတစ္ေယာက္ ဘယ္လိုမ်ားေနမလဲေတြးရင္းေပါ့....
လမ္းေဘးထိုးရပ္ထားသည့္ ေနာင္တို႔ကားေလးက လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းေျပးေမာင္းသြားသလိုတဖတ္က အျမန္လမ္းမႀကီးေပၚထိုးရပ္လိုက္သည့္ကားေပၚမွာေတာ့
ဘုန္း...! ဘုန္း..! ဘုန္း...!
ေက်ာျပင္တစ္ခုလုံး ကြဲထြက္သြားေအာင္ထုေနသည့္ ေဝဦးမွာပါးစပ္ကလည္း မရပ္မနားပင္
" ေျပာစမ္း ဘယ္ကအမ်ိဳးသမီးလည္း ၊ ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ္ေနာက္ကြယ္မွာ ေဖာက္ျပန္ေနတာမွတ္လား
@#$&#@#$&&&&&&@@@&&#$$ "
ေနမင္းစိတ္ထဲကေန ေနာင္ကိုက်ိတ္ဆဲေနမိ၏
Fu*k.... မေအေဘးေနာင္.......!
4.8.2022
T.B.C..... 🎐
Miracle