#~•Eğer biz vazgeçersek işte o zaman yeniliriz. •~#
Efe bir haftadır odasından çıkmıyordu. Kimseyle konuşmak istemiyordu. Daha yaşadıklarını hazmedemiyordu. Biz ise o pis yaratıklara karşı nasıl önlem almalıyız diye düşünüyorduk.
Ama çözüm yoktu. Yerin altına da girsek bizi bulacaklardı.
Şu an sabahın beşiydi. Hiç birimiz uyumuyorduk, uyuyamıyorduk. Hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.
Merdivenlerden Efe'nin indiğini görünce şaşırmıştık. Şaşırdığımız kadar da sevinmiştik. Her zamankinden daha da bitkindi. Karşımızdaki koltuğa oturup birkaç saniye yüzümüze baktı ve sonra konuşmaya başladı.
"Bugün okula gitsek iyi olur. Artık zorda olsa toparlanmalıyız."
"Haklısın. Zor olacak ama başaracağız. Başarmak zorundayız."dedim. Artık bıraktığımız ipin ucun tutma vakti geldi. Yaşadıklarımız kolay veya çabuk atlatacağımız şeyler değildi ama eğer biz toparlanmaya çalışmazsak acımıza,güçsüzlüğümüze, kendimize yenilecektik. Ve biz başından beri başladığımız bu yolda yenilmek istemiyorduk. Çünkü biz bu yolda çok kayıp verdik. Ve bazen güzel,mutlu son görebilmemiz için kayıplar vermeliyiz. Bazı şeylerden vazgeçmeliyiz. Biz önce kendi canımızdan sonra ailemizden vazgeçtik. Sırf canları yanmasın diye, zarar görmesinler diye... En başından beri sevdiklerimizden uzak durduk. Ölümler,kayıplar verdiğimiz bu yolda kendimize yenilemezdik. Onca şeyden vazgeçmişken kaybedemezdik.
Hele ki hayallerimizden vazgeçmişsek...
Artık giderek "ölümü" düşlemeye başlamıştım. Yaşamaktan usandım artık,tabii buna yaşamak denilirse. Önceden sıradan,sıkıcı olan hayatımı şimdi mumla arar oldum.
* * *
Saat dolunca okula gittik. Herşeyin başladığı, hayatımızı karartan o yere...
Efe; Drankula, Edwırd ve Vıctor'u görünce onlara doğru öfkeyle ilerledi.
Arkasından "Efe sakın... Lütfen dur."diye bağırdı, Burak. Ama hiç aldırış etmedi.
"Sen en son konuşacak kişisin. Tamam mı ? Herşey senin yüzünden oldu. Bir kızı göz hizzandan ayırmamayı beceremedin. İrem'i o pis yaratıklar dövdü ama katili sendin. Sen!"
"Efe böyle konuşma. "diyerek aralarına girdim.
"Yalan mı ,Güneş? Yalan mı ?!"
"O hiçbir şey yapmadı. O aptal vampirler İrem'i darp etmeselerdi, bunlar olmayacaktı. Burak'ı suçlayıp durma artık. Bir suçlu arıyorsan onlar da karşıda duran üç kötü vampir!"
Sesim sert çıkmıştı. Çünkü sinirlenmiştim. Efe 'ye bağırmak istemezdim ama Burak'ın bir suçu yoktu. Bunu bilmeliydi.
"Bakın onlar daha güçlü. Attığınız her adıma bundan sonra dikkat edeceksiniz. Şimdi o vampirlere çıkışırsan bunun affı olmaz. Hem kendini, hem bizi, hem de aileni riske atmış olursun,önlerine yem edersin."dedi, Vampirina.
Vampirina 'nın bu sözleri üzerine Efe onların yanına gitmekten vazgeçti. Eminim kendini önemsemiyordu. Ama ailesine konu gelmesine tahammül edemiyordu. Efe içinde sönmek bilmeyen siniriyle yerine geçti. Ve hepimizde olduğu gibi İrem'in boş olan yerini görünce hüzün sardı, her birimizi. Hayat bize "İrem'i sizden aldım."diye haykırıyordu. Ah be hayat...
Bu kadar da acımasız olma. Neden sürekli bana acı çektiriyorsun?
Bundan zevk mi alıyorsun ?"
Bizden intikam almak isteyen Şeytan üçlüsü de yanımıza geldi. Edwırd ,Efe'nin omzuna vurup alaycı tavırla konuşmaya başladı.
"Oy oy kıyamam ben sana. Kardeşin mi öldü, senin?"
Efe gözleri dolu vaziyette karşılarında duruyordu.
"En zevklisi de neydi biliyormusun ? Kardeşin sesini çıkartmadan, zavallı ne olduğunu anlamadan bayıldı. Ama onu dövmek çok zevkliydi, küçük Efecik."
Efe ,Edwırd'ın üzerine yürürken Mertle Vampirina ona daha yakın olduğundan onu hemen durdurmaya çalıştılar.
"Efe dur."desekte hiçbir faydasını göremedik. Efe,Mertle Vampirina 'yı itip Edwırd'ın yüzüne sert bir yumruk indirdi. Mert onu tutup daha da Edwırd'a zarar vermesini engelledi. Efe 'nin yumruğuyla yere düşen Edwırd gülerek ayağa kalktı.
"Vay küçük adama bak sen. Büyümüşte yumruk atıyor. Ama hiç merak etme ,bunun da acısını çıkartırız. Annenden mi yoksa babandan mı acısını çıkartalım? "
"Lan !"diyerek bir adım attı ,Efe. Sinirini konrol edemiyordu. Mert yine tuttu. Sakinleştirmeye çalışıyordu.
"Bir daha ailemi ağzına alırsan seni ..."
"Ne yaparsın ? Gebertirmisin?"
Vıctor seslice kahkaka atıp konuştu.
"Kaybettiniz artık. Bu savaşın kazananı biz olacağız. Kabullenin şunu."
"Bu savaşı biz kazanacağız. Siz kaybedeceksiniz. Eğer biz vazgeçersek işte o zaman yeniliriz. Ve bu da söz konusu olmadığı için yenilgiye hazırlanın."dedim.
"Bak küçük kız,herşey söylediğin, istediğin gibi olmaz. Kazanmak istersin ama hayat sana engeller sunar. Ona göre küçük "vazgeçmezsem kazanırım"kafasından bir an önce çık. "
"Ve unutmayın, ölmek için her an sıra size gelebilir. "diye ekledi, Drankula .
Bu seferlik kısa bir bölümle sizlerleyim. Umarım beğenmişsinizdir. Bu bölümü yazarken Edwırd'a öyle bir sinirlendim ki anlatamam. Efe ona yumruk attığı zaman için bir rahatladı. Neyse diğer bölümlerde görüşmek üzere.
Oy ve yorum atmayı unutmayın. Yıldızlarım sönük kalmasın :)